Mobile Suilt Gundam StarkRaiser U.C.0156

ตอนที่ 9  บุตรบุญธรรม
ฝูงยานอพยพ
แตร๊ดๆ!!!! แตร๊ดๆ!!!  เฮฟวี่กันเนอร์ กราดยิงบีมแก็ตเตอร์ลิ่งใส่ เจกันพลัสจำนวนมากที่ยังระดมพลเข้ามา “ไม่ยอมหมดสิ้นซะทีเจ้าพวกนี่!!!”ไอรินพูดออกมาด้วยความโมโห
ฟีด!!! ประตูยานลำหนึ่งเปิดออก
ฟิ้ว!!! มาคโฟบินออกมาจากตัวยานลำนั้นแล้ว ดึงบีมไรเฟิลออกมาสองอัน
“เข้ามาๆ!!!!”กาเรนพูด
ปิ้ว!!!ปิ้ว!!!! มาคโฟระดมยิงบีมไรเฟิลใส่ เจกันพลัสที่ทยอยบินเข้ามาอย่างมากมาย
ด้านโนอา
ปิ้ว!!!! บึ้ม!!! สตาร์คไรเซอร์ยิงบีมไรเฟิลที่ติดตั้งอยู่ที่ไหล่ทำลาย เจกันพลัสเครื่องหนึ่งที่ไล่ตามมา
“ชิส!! ยังมากันไม่หมดอีกเหรอ!!”โนอาพูด
“สหพันธ์เสียกองกำลังไปมาก ถ้ามาแบบนี้แสดงว่าน่าจะยกมาทั้งกองทัพเลย”ส้มพูดขึ้นลอยๆ
“จริงสิ!!”ความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัวของโนอา
ติดๆ ติดๆ  โนอากดปุ่มเชื่อมการเชื่อมต่อทั้งหมด
“ทุกคนได้ยินไหม”โนอาพูดออกไป
“ได้ยิน แล้ว!!”เสียง ไอริน กาเรน เนโอ ริว และ อลิซ พูดขึ้นพร้อมกัน
“จากเท่าที่ดูแล้วกองทัพสหพันธ์มีจำนวนมากขนาดนี้ ต้องยกมาทั้งกองทัพ และแน่นอนว่า ตอนนี้ที่ฐานทัพสหพันธ์ไม่มีโมบิลสูทสักเครื่องเฝ้าแน่นอน!!”โนอาพูด
“แผนของแกคืออะไรว่ามาเลย”เนโอพูด
“ยุทธการณ์ รวมมือโจมตี!! อลิซ  เนโอ นำกองกำลังฟรีด้อมทั้งหมดอ้อมไปโจมตีฐานทัพสหพันธ์!! ส่วนริว และ ไอริน อยู่ช่วยดึงความสนใจที่นี้กับฉัน!!”โนอาออกคำสั่ง
“แต่ว่าทำไมต้องอ้อมไปล่ะ??”อลิซถามด้วยความสงสัย
“ไม่มีเวลาอธิบายมากหรอก!! รีบทำตามแผนเถอะ!!!”โนอาพูด
“รับทราบ!!!”ทั้งหมดรับทราบคำสั่ง
ด้านอลิซ
ฟิ้ว!!! นีเมซิส และ ไวทเตอร์ บินไปทางภูเขาด้านเหนือเพื่ออ้อมไปยังฐานทัพสหพันธ์
“กาเรน!! รีบตามมาโดยด่วน! นำกองกำลังของเรามาด้วย!!”เนโอส่งคลื่นสัญญาญไปหากาเรน
ด้านริว
ฟิ้ว!!!! มาคทรีฟูลเซเบอร์บินไปทางยานอพยพ
“แบบนี้ก็สมแล้วที่เป็นหัวหน้า วางแผนได้เฉียบขาดดี แต่ว่าจะได้ผลรึเปล่าก็ต้องรอดู!!”ริวพูด
ด้านยานอพยพ
“5 เครื่องไปคุ้มกันด้านขวา!!! 10 เครื่องไปคุ้มกันด้านหลัง!!”ไอรินออกคำสั่ง
ฟิ้ว!!! เจกันพลัสคัสตอม บินไปตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว
ติ้ง!!! เฮฟวี่กันเนอร์เล็งบีมแก็ตเตอร์ลิ่งไปทาง ทิศที่เจกันพลัสจำนวนมากกำลังบินเข้ามา
แตร๊ดๆ!!!!! แตร๊ดๆ!!!!!! เฮฟวี่กันเนอร์กราดยิงบีมแก็ตเตอร์ลิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
เป้งๆ!!! เป้งๆ!!! บึ้ม!!! เจกันพลัสหลายเครื่องระเบิดอย่างรวดเร็ว
ชิ้ง! บีมแก็ตเตอร์ลิ่งที่ติดอยู่ที่ไหล่ของเฮฟวี่กันเนอร์ตั้งขึ้นอย่างรวดเร็ว
ซี๊ด!!!!!! ซี๊ด!!! บีมจำนวนมากถูกชาร์จ แตร๊ดๆ!!!!!!!!!!!!!!!!! บีมแก็ตเตอร์ลิ่งไฮพาวเวอร์ถูกราดยิงออกมา และสาดเข้าไปใส่ฝูงเจกันพลัส
บึ้มๆ!!! บึ้มๆ!!! เจกันพลัสจำนวนมากระเบิดไป
ฟิ้ว!!! เจกันพลัสเครื่องหนึ่งบินพุ่งออกมาจากควันระเบิด ชิ้ง!! เจกันพลัสเครื่องนั้นชักบีมเซเบอร์ออกมา แล้วพุ่งเข้าไปหาเฮฟวี่กันเนอร์
“ไม่ทันแล้ว!!”ไอรินพูดด้วยความตกใจ
ชิ้ง!!!!  โล่ที่ถูกยืดให้ยาว พุ่งเข้าชนที่ค็อกพิทของเจกันพลัสเครื่องนั้น บึ้ม!!! เจกันพลัสเครื่องนั้นระเบิดไปอย่างรุนแรง
“ระวังหน่อยสิ!!”ริวพูด
มาคทรีฟูลเซเบอร์บินเข้ามาใกล้เฮฟวี่กันเนอร์
“ขอบใจ!!”ไอรินพูด
ซี๊ด!!!!!! ปิ้ว!!!!! บีมแคนนอนชาร์จถูกยิงเข้าไปใส่เจกันพลัสฝูงหนึ่งที่กำลังบินเข้ามา บึ้ม!!!! เจกันพลัสเหล่านั้นระเบิดไป
“หัวหน้า!!”ไอรินพูด
สตาร์คไรเซอร์บินเข้ามา
“ขอโทษที่ให้รอช้า ยานแม่ของเราอยู่ไหน”โนอาถาม “บินนำหน้ายานอพยพค่ะ”ไอรินตอบ
“พอจะมีคอร์ไฟเตอร์สักเครื่องไหม??”โนอาถามอีก
“ยานอพยพทุกลำมีประจำเครื่องละ 5 เครื่องค่ะ”ไอรินตอบ
“ดี”โนอาพูด แล้วหันไปมองส้มที่อุ้มเด็กทารก
ฟีด!!! ประตูยานอพยพลำหนึ่งเปิดออก   ตึง!! สตาร์คไรเซอร์เข้าไปจอดข้างใน ฟีด!!! ประตูค็อกพิทของสตาร์คไรเซอร์เปิดออก
“รีบลงไปรวมกับผู้อพยพคนอื่นเถอะ”โนอาบอกส้ม
“ขอบใจ”ส้มพูด
ตึก!! ส้มกระโดดลงจากเครื่อง  ฟีด!! ค็อกพิทสตาร์คไรเซอร์ค่อยๆปิดขึ้น
“เดี๋ยวก่อน คุณชื่ออะไร!?”ส้มตะโกนถามโนอา
“โนอา อาร์ค”โนอาตอบ
ฟีด!! ค็อกพิทปิดลง  ฟิ้ว!! สตาร์คไรเซอร์บินออกจากยาน
“เอาล่ะ ริว ไอริน!! ได้เวลาแล้ว”โนอาพูด
“อ่า พร้อมมันทุกเหมือ”ริวพูด
“เรื่องกราดยิงบอกฉันเถอะค่ะ”ไอรินพูด
“เอาล่ะ!! ยุทธการณ์  Counter ESFE เริ่มได้!!!”โนอาพูด
ฟิ้ว!!! ทั้งสามเครื่องบินแยกออกจากกัน
ควับ!! บึ้ม!!! สตาร์คไรเซอร์ตวัดบาลานเบลด ใส่เจกันพลัสสองเครื่องระเบิดไป   ควับๆ!!!! ปึง!!!มาคทรีฟูลเซเบอร์หมุนบีมเคียว แล้วฟาดใส่เจกันพลัสเครื่องหนึ่ง บึ้ม!!!!
แตร๊ดๆ!!!! เฮฟวี่กันเนอร์กราดยิงบีมแก็ตเตอร์ลิ่ง บึ้มๆ!!!! เจกันพลัสเหล่านั้นระเบิดไป
บริเวณที่เป็นหลุมกว้าง
ลาวาจำนวนมากกำลังพุ่งขึ้นมาจากใต้ดิน   
ซูม!!!!!!! บางอย่างกำลังพุ่งขึ้นมาจากลาวาอย่างรวดเร็ว ปึง!!!! สิ่งของที่คล้ายลำตัวของโมบิลสูทพุ่งขึ้นมาจากใต้ลาวา  ฟิ้ว!!! ลำตัวของโมบิลสูทบินไปทางทิศตะวันออก
ฐานทัพสหพันธ์
ห้องประชุม
“แบบนี้นะดีแล้ว เราก็แค่กุเรื่องว่าหน่วยนั้นไปรวมมือกับฟรีด้อมซะก็สิ้นเรื่อง”นักการเมืองคนหนึ่งพูด
“อืม แบบนั้นก็พอรับได้”นายทหารชั้นผู้ใหญ่คนหนึ่งพูด
บึ้ม!!!!! หลังคาห้องประชุมระเบิด  หินที่แตกร่วงลงมากระแทกกับคนหลายคนที่อยู่ในห้องประชุม
ด้านนอก
ปิ้ว!!! บึ้ม!!!! นีเมซิสยิงบีมแคนนอนใส่ฐานทัพสหพันธ์อย่างไม่ยั้งมือ   ซี๊ด!!!!!! บึ้ม!!!! ไวทเตอร์ชาร์จยิงบีมแคนนอนออกจากท้องใส่ เข้าที่ฐานทัพสหพันธ์ บึ้มๆ!!!
ฐานทัพสหพันธ์ค่อยๆระเบิดไป
“ไม่มีโมบิลสูทเฝ้าจริงด้วย”เนโอคิดในใจ “ประมาทไม่ได้ละสิ ฝีมือการวางแผน การคาดเดา และการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมแบบนี้”
ด้านพวกโนอา
ปิ้ว!!! บึ้ม!! เจกันพลัส หลายเครื่องระเบิดไป
ฟิ้ว!! ฝูงเจกันพลัสคัสตอมบินมาปะทะกับ เหล่าเจกันพลัส
“ด้านนู้นน่าจะสำเร็จแล้ว”โนอาพูด แล้วมองลงไปที่พื้นข้างหลัง
ครืด~!!! ลาวาจำนวนมากกำลังปะทุขึ้นมา
“ทุกคน!! บินขึ้นสูงๆไว้ ลาวากำลังจะปะทุขึ้นมาแล้ว!!!”โนอาพูด
ฟิ้ว!!! เจกันพลัสคัสตอมจำนวนมาก เพิ่มความสูงของการบิน   บึ้ม!!!! บึ้ม!!! เจกันพลัสของสหพันธ์หลายเครื่องโดนลาวาที่พุ่งขึ้นจากใต้ดิน
บึ้ม!!! บึ้ม!!! เจกันพลัสหลายเครื่องระเบิด
“ท่าทางพวกมันคงไม่มีกำลังมากพอที่จะบุกมารบกวนพวกเราได้แล้วน่ะ”ริวพูด
“ก็น่าจะเป็นยังงั้น ท่าทางฟรีด้อม ถล่มฐานทัพสหพันธ์เสร็จแล้ว”โนอาพูด
ยานดาร์คเจเนรีชั่น
ชีด!!! ประตูห้องเก็บโมบิลสูทเปิดออก  โนอาเดินออกมาจากโรงเก็บโมบิลสูทในสภาพที่ชุดไพล็อตเประเปื้อนเนื้อตัวมอมแมม
“ฟู่ว! ได้พักสักที”โนอาถอนหายใจออกมาเบาๆ
ตึก  ตึก  ตึก โนอาเดินมุ่งหน้าไปยังห้องพักของตัวเอง
“ฮ้าว~”โนอาฮ้าวออกมา  ก่อนที่จะสะบัดหัวไปมาเพื่อไล่ความง่วง
ชี๊ด!!! โนอาเปิดประตูห้องออกแล้วเดินเข้าไปในห้องส่วนตัว ชี๊ด!! ประตูปิด
ฟรุ่บ~! โนอาถอดเสื้อนอมอลสูทออกแล้วทิ้งลงกับพื้น เหลือแค่เสื้อแขนสั้นสีขาวและกางเกงยาว ก่อนที่จะเดินลงไปนอนลงที่เตียง
“หวังว่าคงไม่มีใครมากวนหรอกน่ะ รบยื้ดเยื้อมาเป็นวันสองวันแบบนี้...”โนอาพูดแล้วค่อยๆปิดตาลง
ด้านห้องโถงขนาดใหญ่
ส้มนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องโถงขนาดใหญ่ ขณะนั้นมูก็นั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างๆ
“เธอคือเด็กที่ว่าออกหมัดเร็วขนาดนิวไทป์ยังมองไม่ทันใช้ไหม”มูถามส้ม
“ใช้ค่ะ เห็นเขาว่างั้น หมัดหนูเร็วขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ”ส้มตอบมู
“ก็แหงละสิ แต่แปลกน่ะ”มูพูด
“แปลก??”ส้มงง
“รู้สึกว่าจะเคยมีคนออกหมัดเร็วแบบเธอได้ ในสมัยก่อนสงคราม ประจำอยู่ในทัพสหพันธ์น่ะ”มูพูดพลางคิด”แต่ที่แปลกกว่านั้นคือ โนอาเป็นคนธรรมดากลับมองหมัดแบบนั้นทัน”
“นั้นสินะค่ะ”ส้มพูดเหงาๆ
“ที่เรียกมานี้ไม่ได้มีแค่เรื่องนี้หรอกน่ะ”มูพูด
“เอ๋ มีมากกว่าอื่นเหรอค่ะ”ส้มถาม
“ใช้ แล้ว”มูวางเอกสารลงโต๊ะ
ส้มหยิบเอกสารนั้นมาแต่ยังไม่เปิดอ่าน
“หัวหน้าโนอา เห็นว่าเธอไม่มีครอบครัวก็เลยอยากจะ”มูพูด
“คงไม่ใช้ว่าขอเป็นลูกบุญธรรมนะค่ะ”ส้มพูด
แกรกๆ ส้มแกะเอกสารออกมาอ่าน สักพัก
“เด็กคนนี้ท่าทางจะมีทิฐิสูงจะรับการขอร้องนี้ได้ไหมน่า”มูคิดในใจ
ส้มวางเอกสารลงที่โต๊ะ ก่อนที่จะนั่งคิดสักพัก
“กำลังครุ่นคิดอยู่สิน่ะ”มูนั่งคิดในใจ
ด้านค่ายฟรีด้อมชั่วคราว
ทหารของฟรีด้อมหลายนายที่บาดเจ็บนั่งพักรักษาตัวอยู่ในเต็น ชั่วคราวส่วนคนที่ไม่บาดเจ็บก็กำลังช่วยกันปฐมพยาบาลพื้นฐานให้แต่ละคน
ขณะนั้นเอง เนโอ กำลังพยายามนั่งติดต่อทางค่ายใหญ่บนโลกด้วยวิทยุสื่อสาร
“ติดสิๆ”เนโอพูดขณะหมุนคลื่นวิทยุ ให้ไปจูนกับคลื่นของทางค่ายใหญ่
ติ๊ดๆ!! ติ๊ดๆ!! สัญญาญดังขึ้นเป็นระยะ ปิ๊ดๆ!! สัญญาญดับเป็นระยะ  เป็นอย่างนี้เรื่อยๆ กึก! เนโอหยุดหมุนคลื่นวิทยุแล้วนั่งเฉยๆ
“ตอนสมัยเรียนกองทัพทหารไม่น่าโดดเรียนวิชาการใช้วิทยุสื่อสารเลยเรา”เนโอพูดแล้วตบหน้าผากตัวเอง
ตึก  ตึก  ตึก  เสียงฝีเท้าเดินมานั่งหลัง  เกร๊ง~ แก้วกาแฟถูกวางลง
“อืม ขอบใจ”เนโอพูดแล้วหยิบกาแฟ
“อย่าหักโหมมากนักนะค่ะ พี่”อลิซพูดขึ้น
“ถ้าเกินตัวเพื่อทหารทุกนายที่กำลังบาดเจ็บอยู่ที่นี้ได้ พี่ก็ยอม”เนโอจิบกาแฟ
“ทหารทุกคนเชื่อมันและให้เวลากับพี่นะค่ะ”อลิซพูด
“เห้ย~~ ถึงยังไงชีวิตทหารมันก็สำคัญกว่าพวกเราละน่ะ อลิซ  พี่น่ะถูกปลูกฝังมาว่า คนที่ทำให้ชนะสงครามก็คือทหาร ทหารสมควรที่จะได้รับการยกย่องไม่ใช้พวกที่อยู่ข้างหลัง  พี่จะปล่อยให้เหล่าคนที่จะนำชัยชนะมาให้เรา บาดเจ็บล้มตายกันได้ไงจริงไหม??”เนโอพูด
“คิกๆ พี่ยังเหมือนเดิมเลยนะค่ะ”อลิซพูด
อลิซเดินออกไปจากซุ่มของเนโอ 
แกร๊กๆ เนโอเอื้อมมือไปจับปุ่มอะไรสักอย่างที่บนหมวกหน้ากากของตัวเอง ฟีด!! ลมถูกระบายออกมาก่อนที่เนโอจะค่อยๆถอดหมวกออกมา
“อลิซ ถึงเธอจะเป็นแค่มนุษย์โคลนคีย์ไทป และไม่ใช้น้องสาวจริงๆของพี่ พี่ก็ยังรักและห่วงใยเธอในฐานะน้องสาวของพี่ ถึงความทรงจำนี้มันจะเป็นแค่ของปลอมก็เถอะ”เนโอพูดออกมากับตัวเอง
ยานออริจินัลฟรีด้อม
ติ๊ดๆ!! ติ๊ดๆ!! สัญญาญยานขาเข้าดังขึ้น  ครืด!!! ประตูยานส่วนรับยานค่อยๆเปิดออก
ฟิ้ว~~ ยานขนส่งสีขาวขนาดใหญ่ค่อยๆบินเข้าไปในตัวยาน
ข้างในตัวยาน
ฟีด!!! ประตูท้ายยานเปิดออก
“ชิ้นส่วนสำคัญชิ้นสุดท้ายมาแล้วเหรอ”ไบรอั่นที่ยืนรอรับของพูด
“ใช้ครับ ตอนนี้เรากำลังจะทำการลำเลี่ยงลงจากยานครับ”คนของยานขนส่งพูด
“อืม ไม่ต้องรีบช้าๆก็ได้ชิ้นส่วนสำคัญเพียงชิ้นเดียวแบบนี้หายาก”ไบรอั่นพูด
ตึก  ตึก  ตึก  เสียงฝีเท้าเดินมา
“ใกล้จะสำเร็จแล้วใช้ไหมไบรอั่น”ซีอุสที่เป็นเจ้าของฝีเท้าถามไบรอั่น
“ครับ!! ท่านซีอุส แผนการสร้างโมบิลอาร์ม ที่จะใช้ในการกวาดล้างใกล้จะเสร็จแล้วครับ!!”ไบรอั่นตอบซีอุส
“หึๆ  แกรับผิดชอบโครงการนี้ เตาปฏิกรณ์อินฟินิตี้นิวเคลียร์ฟิวชั่น ที่อุตสาห์ได้มาจากสปายของเราที่อยู่กับหน่วยบ้านั้น  รักษามันดีๆละ”ซีอุสพูด
คุกใต้ยาน
“อืม  คิดจะสร้างมันจริงๆเรอะ ซีอุส ปีศาจที่สามารถฆ่าได้แม้แต่เจ้าของ”ชายผมยาวในชุดนักโทษพูดขึ้นมา
ชายชุดนักโทษนับนิ้วมือ
“ตามคาด เทินพาทชิ้นที่สองปรากฏตัวแล้ว เหลืออีก 2 ชุด”ชายชุดนักโทษพูด “ฮ่าๆ!! ฮ่าๆ!! ซีอุส แล้วแกจะได้เห็นดีกัน!!”
เมืองร้างแห่งหนึ่ง
โซลอีสเตอร์ยืนอยู่บนหัวตึกแล้วมองไปรอบๆเมือง 
ตึง!!! โมบิลสูทสีขาวมีปีกยาวสีทองลงมายืนอยู่ข้างๆโซลอีสเตอร์  ฟินิกซ์อีสเตอร์
“มาแล้วเหรอ”ไพล็อตของโซลอีสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม
“ยังมานัดเจอในที่แบบนี้อีกเหรอ อาวเซอร์”เสีงของไพล็อตฟินิกซ์อีสเตอร์
ไพล็อตของโซลอีสเตอร์ใช้มือสยายผมอันยาว
“ฉันเป็นผู้หญิงที่ไหนที่ฉันออกรบครั้งแรก ฉันก็จะจดำ”อาวเซอร์พูด
“งั้นเหรอ ได้ข่าวว่าปะทะกับหน่วยอะไรนั้นแล้วใช้ไหม”ไพล็อตฟินิกซ์อีสเตอร์ถาม
“ใช้  หน่วยนั้นมันบ้าชิบเลย ขนาดอาวุธหลักมันพังยังดึงเอาบีมเซเบอร์ออกมาสู้”อาวเซอร์ตอบ “แต่ว่าได้ข่าวมานายเจอกับ กันดั้มสีดำที่คนขับก็เป็นนิวไทป์ไม่ใช้เรอะ”
“ใช้ แต่ว่าเป็นนิวไทป์ที่พลังยังอ่อนๆ  หายากแล้วนะนิวไทป์นี่”ไพล็อตของฟินิกซ์อีสเตอร์พูด
“งั้นก็ขอให้โชคดีสำหรับการต่อสู้ละ ไดนาเมส”อาวเซอร์พูด
ยานดาร์คเจเนรีชั่น
ห้องโถง
“หนูต้องขอคุยกับตัวคนที่ต้องการหนูไปรับเลี้ยงเองก่อนนะค่ะ”ส้มพูด
“อืม ก็ได้แต่ว่ารอน้อยนะ หัวหน้าเขากำลังนอนหลับเอาแรงอยู่ การต่อสู้มันยื้ดเยื้อมาก ตั้งแต่คืนเมื่อวานจนเกือบจะหมดวันของวันนี้แล้ว”มูพูด
“การต่อสู้มันยื้ดเยื้อขนาดนั้นเลยเหรอค่ะ”ส้มถาม
“ใช้แล้วละ”มูตอบ
“แต่ว่าเขาเป็นหัวหน้านี่ค่ะ ไม่จำเป็นต้องออกไปรบแนวหน้าก็ได้นี่ค่ะ”ส้มพูดด้วยความสงสัย
“เขาเป็นเหมือนคนอื่นซะที่ไหนล่ะ คนๆนั้นน่ะ”มูพูด
โรงซ่อมแซ่มโมบิลสูท
มาคทรีกำลังซ่อมแซมพาทฟูลเซเบอร์ที่เสียหาย ส่วนเฮฟวี่กันเนอร์กำลังซ่อมแซ่มตัวเครื่องทั้งหมดและอาวุธที่เสียหาย ส่วนสตาร์คไรเซอร์ก็กำลังถูกซ่อมแซม
“เสียหายมากน่าดูเลย”ไอรินที่ยืนดูอยู่พูด
“ก็ใช้นะ แต่สภาพร่างกายของหัวหน้าดูท่าจะอ่อนล้ากว่าเยอะ”ริวพูด
“มันก็จริงน่ะ สู้หนักกว่าคนอื่นแถมไม่ได้พักผ่อนอีกต่างหาก”ไอรินพูด “นี่ไปหาอะไรกันกินดีกว่ามั้ย”
“ก็ดีน่ะ กำลังหิวมากเลย”ริวพูด
ทั้งสองเดินเลี่ยงออกจากโรงซ่อมแซ่ม ฟีด!! ประตูเลื่อนถูกเปิดออก แล้วทั้งสองก็เดินออกไปจากโรงซ่อมแซ่มโมบิลสูท
“กินอะไรดีล่ะ”ริวถามไอริน
“กินมันให้หมดถ้าไม่หายหิว อ่ะนะ”ไอรินตอบ
“แปลกนะ เป็นผู้หญิงแท้ๆกลับตะกละแบบนี้”ริวพูด
“มันแปลกตรงไหนย่ะ ที่ตามใจปาก”ไอรินพูด
ทั้งสองเดินไปคุยไป
“ก็กินเยอะแบบนี้ ผู้ชายที่ไหนจะเอา”ริวพูด
“เรื่องของฉันย่ะ ละก็ในเวลาสงครามแบบนี้ใครมันจะมั่วไปคิดเรื่องนั้นย่ะ! จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้”ไอรินพูดประชดใส่ริว
“พูดจริงดิที่ว่าไม่คิดเรื่องแบบนั้น”ริวถาม
“ก็ใช้สิย่ะ!”ไอรินตอบ
“แต่ฉันสังเกตเห็นท่าทีที่เธอมองหัวหน้าน่ะ สายตาเธอมองหัวหน้าแบบปลื้มสุดๆ คิดอะไรกับหัวหน้ากัน?”ริวถามอีกที
“จะบ้าเหรอย่ะ! หัวหน้าเขามีคนรักอยู่แล้วน่ะ!”ไอรินตอบด้วยน้ำเสียงโกรธแต่หน้าออกแดงๆ
“เห้ย! ฉันพอจะดูออกน่า  อย่าหวังนักเลยกับความหวังของเธอที่จะได้เป็นคนรักของหัวหน้าน่ะ ดูจากความรักของหัวหน้ากับหญิงคนรักนั้นแล้ว มันเต็มเปี่ยมไปด้วยความจริงใจมากๆ”ริวพูด
“...........”ไอรินเงียบ
เวลา 19.30 น.
“ฮ้าว~~”โนอาในชุดยูนิทฟรอมเดินออกมาจากห้อง
โนอาขยี้ตาแล้วสะบัดหน้าไล่ความง่วง
“พักผ่อนได้เต็มที่แล้ว ถึงจะครึ่งหนึ่งก็เถอะ”โนอาพูดแล้วเดินหน้าไปทางห้องโถง “ไปนักชมวิวดีกว่า
ห้องโถง
ฟีด!! โนอาเปิดประตูเข้ามา
“มืดแฮะ”โนอาพูดแล้วเอื้อมมือไปหาสวิทไฟ
แป๊ะ! โนอากดเปิดสวิทไฟ  ปรึง!! ไฟทั้งห้องสว่างขึ้น 
ด้วยความสว่างโนอาเหลือบไปเห็นส้มนอนหลับอยู่บนโซฟาขณะที่มือทั้งสองข้างนอนกอดเอกสารหนึ่งเอาไว้  โนอาเดินเบาๆไปที่ตัวส้มแล้วค่อยๆหยิบเอาเอกสารนั้นมาดู
“เห้ย คงต้องการครอบครัวมากสิน่ะ”โนอาพูดแล้วนั่งลงที่โซฟาข้าง
โนอาหันไปมองวิวด้านนอกท้องฟ้ามืดครึ้มมีแต่แสงของจันทร์เต็มดวง แล้วหันมามองส้มที่นอนอยู่
“ถึงเราจะไม่รู้จักกัน แต่ด้วยความสูญเสียที่ได้พานพบเช่นกัน  ฉันก็อยากจะเลี้ยงดูเธอไว้เหมือนคนในครอบครัว  ไม่มีใครหรอกน่ะที่ไม่ต้องการครอบครัวใช้ไหม”โนอาพูดเบาๆ
โนอาลุกขึ้นจากโซฟาเพื่อที่จะเดินออกไปจากห้องเพื่อต้องการให้ส้มหลับพักผ่อน
“พ่อค่ะ”เสียงส้มนอนละเมอ
โนอาหยุดเดินนิ่ง
“พ่อค่ะ พ่ออยู่ไหนค่ะ! หนูอยากอยู่กับพ่อค่ะ!!”ส้มละเมอร้องออกมาพร้อมด้วยเสียงน้ำตา
โนอาเดินกลับมาหาส้มแล้วนั่งลงข้างๆก่อนที่จะใช้มือลูบหัวส้มเบาๆ
“พ่ออยู่นี่แล้ว หลับให้สบายเถอะ”โนอาพูดเบาๆ “ถึงจะไม่ใช้พ่อจริงๆ แต่ฉันก็อยากดูแลเธอน่ะ”
“พ่อค่ะ”ส้มพูดเบาๆก่อนที่จะเงียบหลับไป
โนอาลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง แป๊ะ! โนอากดปิดสวิทซ์ไฟ
“อลิซ จบสงครามแล้วเราคงต้องดูแลเด็กคนนี้ให้เหมือนลูกแท้ๆของเราน่ะ”โนอาพูดเบาๆ
ค่ายทหารชั่วคราวของฟรีด้อม
อลิซนั่งมองดวงจันทร์เต็มดวง
“โนอาค่ะ ตอนนี้คุณกำลังคิดถึงฉันอยู่ใช้ไหมค่ะ”อลิซพูดเบาๆกับตัวเอง “มันแปลกใช้ไหมค่ะ โนอาทั้งๆที่พวกเราอยู่คนละฝ่ายกัน แต่พวกเรากับรักกัน ตั้งแต่แรกเห็น ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะค่ะ ฉันเป็นคนที่ไม่เชื่อในเรื่องพรหมลิขิต แต่ว่าความรักของเราทั้งสองเป็นพรหมลิขิตจริงๆ”
อลิซลุกขึ้น
“ถ้าจบสงครามนี้เป็นไปได้ฉันอยากให้ทั้งคุณและฉันรอด เพื่อที่เราจะได้อยู่ด้วยกันละก็”อลิซเว้นวรรค “ฉันอยากมีครอบครัวกับคุณ อยากให้คุณกับพี่เนโอเป็นคนสนิทที่ดีต่อกัน ไม่ต้องเป็นคู่ปรับกัน”
เนโอยืนมองอลิซจากที่ไกลๆ
“อลิซพี่ก็อยากให้เธอได้สมหวังกับโนอาน่ะ แต่สงครามน่ะแต่วันตายพรุ่งก็ยังไม่รู้...”เนโอพูด