รักแล้วต้องลุย

เธอคว้าลูกฟุตบอลในมือมาเตะมาเตะโด่งอัดหน้าดิว

"ย้ากกก !!" 

"เฮ้ย" ดิวไหวตัวทัน

จึงดึงร่างของเก่งที่กำลังหัวเราะปากกว้างมารับลูกบอลแทน

แบบไม่ให้หมอนั่นทันตั่งตัว 

พลั่ก !

"เอิ่ก!" บอลอัดหน้าเก่งเต็มแรงจนหน้าแดงเทือก 

หัวหมุนติ้วๆ ตุ้บ !

เขาลงไปนอนกับพื้น

"อิไตๆ มิยาบิ อิไตๆ" เขาเพ้อ

"เฮ้ย ไอ้เก่งเห็นดาวเลยว่ะ แต่ดาวยั่วนะ อิไตๆ มิยาบิ อิไตๆ"

โจ๊กบอก

"แกรู้ได้ไง"ดิวถาม

"ก็ฉันดูหนัง AV บ่อยๆ อิไต แปลว่าเจ็บ ถ้ามันร้องอิคึๆ เมื่อไหร่แสดงว่ามันกำลังจะถึงจุดสุดยอดดดดดดด"

"โหยยย ไอหื่น !"ดิวตบกบาลเพื่อนซะหนึ่งที

ก่อนย่างสามขุมไปหา จุ้มจิ้มที่เท้าสะเอวรออย่างเอาเรื่อง

"ทีมฟุตบอลหญิง จะซ้อมไปทำไมไม่ทราบ แข่งก็ไม่เคยชนะ

สิ้นเปลืองงบประมาณโรงเรียน และยังมาแย่งทีมฟุตบอลชายในสนามใช้อีก

พวกฉันนี่ คือ ความหวังของ โรงเรียนเธอควรจะยอมรับความจริง

และหลีกทางให้พวกฉันใช้สนามแต่เพียงผู้เดียว" ดิ้วยักคิ้ว พูดจาหมั่นไส้สุดๆ

"พ่อนายเป็นคนสร้างสนามรึไง พวกฉันถึงใช้ไม่ได้"เนยเพื่อนของจุ้มจิ้มพูดอย่างเหลืออด

"โหยยย เล่นถึงพ่อกัน้ลยหรอครับ"โจ๊กทำหน้ายียวน

"พวกเธอก็สวย เอวบาง ร่างน้อย"

โจ๊กมองเรือนร่างของพวกเธอแล้วทำหน้าหื่น

"น่าจะใส่กระโปร่ง เป็นเชียร์ลีดเดอร์เชียร์พวกฉันดีกว่า

เชียร์ลีดเดอร์กับนักฟุตบอลมันเป็นของคู่กัน"

"เฮอะ พวกนายมีอะไรที่น่าเชียร์"

จุ้มจิ้มมองสารร่างของหนุ่มๆ แล้วพูด

"หน้าตาบ้านๆ ตัวดำๆ ฝีมือการเล่นฟุตบอลก็ต่ำตม สิ้นดี"

"ถ้ามั่นใจ ว่าทีมฟุตบอลหญิงของเธอเก่งมาแข่งกันไหมล่ะ"ดิวท้าทาย

"ถ้าฟุตบอลชายชนะ พวกเธอต้องใส่กระโปรงเต้นเชียร์ลีดเดอร์ให้พวกฉัน"

"แต่ถ้าพวกนายแพ้ ต้องให้ทีมฟุตบอลหญิงใช้สนามก่อนทุกวัน"

จุ้มจิ้มก็ไม่ยอมเหมือนกัน แม้ว่าเนยจะสกิดยิกๆ ไม่ให้รับคำท้าของพวกเขา

"โอเค ได้อยู่แล้วว"

"แต่พวกเรามีแค่ 10 คน ไอ้เก่งยังเดี้นงอยู่เลย"โจ๊กบอก

"ฉันหายแล้ว อิคึๆ"เก่งทำเสียงกระเส่า

"เฮ้ยยย"

พวกเขาผงะเมื่อเก่งมายืนหน้าแบนเป็นรอยลูกฟุตบอลอยู่ใกล้ๆ 

ทั้งสองทีมเผชิญกันกลางสนาม ปรี๊ดดดดดดดดด!!

เย้ๆ ก็จบไปแล้วกับตอนที่ 2 น้ะ

ตอนหน้าเราจะมาลุ้นกันว่าใครแพ้ ใครชนะ 

เชียร์ฝ่ายไหนก้ออย่าลืม เม้น ให้แองเจิลด้วยน้าา

ขอบใจจ้าาา จุบุจุบุ