สายใยรัก

ที่สวนบริเวณหน้าบ้านเจ้าสัว เหมยกำลังยืนผิงเสาในศาลาที่พัก ดูคิมนั่งเล่นกับลูกชายที่เพิ่งจะเดินได้ไม่นา เหมยเดินออกจากศาลาและมองดูลูกชายที่ค่อยเดินมาหา อย่างอดห่วงไม่ได้ นับวันตี๋น้อยเริ่มจะเดินเร็วขึ้น หลินลงรถกลับมาจากโรงเรียน ตี๋น้อยหันไปเห็นก็ดีใจร้องเรียกหลินและเดินไปหา ในขณะนั้นรถท่านเจ้าสัวกำลังเลี้ยวเข้าบ้านด้วยความเร็ว เหมยที่กำลังเดินไปประคองได้พุ่งตัวเข้าไปปกป้องตี๋น้อย ท่ามกลางความตื่นตกใจของทุกคนที่เห็นเหตุการณ์

เสียงประทับดังขึ้นในช่วงสายวันตรุษจีน

"เหมย ฝันร้ายอีกแล้วหลอ"คิมถามภรรยาที่เหงื่อออกท่วมตัว และสีหน้าตื่นตกใจ "จ๊ะเฮีย ฉันฝันร้าย ฉันฝันถึงเรื่องนั่นอีกแล้ว มันน่ากัวจังเฮีย หรือว่าจะเป็นลางบอกเหตุร้าย"

"ไม่มีอะไรหลอกเหมย คิดมากน่า รีบไปแต่งตัวและตามลงไปไหว้เร็วๆทุกคนรออยู่"

"ตายแล้วสายอีกแล้วหลอเนี่ย" เหมยมองดูนาฬิกา 09:30 นาฬิกา "เดี๋ยวฉันตามลงไป"

 ท่านเจ้าสัว อาซ้อใหญ่และลูกหลาน ทุกคนกำลังทำพิธีไหว้เทพเจ้าบรรพบุรุษอยู่ เป็นพิธีที่สำคัญของคนจีนที่แสดงถึงความกตัญญูต่อบรรพชนที่ล่วงลับไป หลานๆก็ต่างแบ่งกันเอากระดาษเงินกระดาษทองไปเผากันที่หน้าบ้าน

"หลินเมื่อวานเค๊าขอโทษนะ เค๊าไม่ได้ตั้งใจทำให้หลินต้องถูกลงโทษ พวกเราซุ่มซ่ามเองที่วิ่งไปชนหลินทำให้เจกันที่หลินถือมาตกแตก"หยก ลูกสาวคนโตของอิ๋ว พูดขอโทษเมื่อเห็นรอยเขียวที่แขนของหลิน

"แม่อาราย ใจร้ายจัง แค่ทำเจกันแตกใบเดียว ลงโทษยังกับอาหลินไปฆ่าหมาตาย"หงษ์ ลูกสาวคนเล็กของอิ๋ว พูดแทรกและเดินมาจับมือหลิน 

"นี่ถ้าอากงรู้นะ ต้องโดนด่าบ้านแตกแนนอน ตั้งแต่เกิดมาเฮียก็เพิ่งจะเห็นแม่ใจร้ายแบบนี้ ขนาดเฮียเห็นเฮียยังกลัวเลย"เม้ง ลูกชายของหมวยอดสงสารหลินไม่ได้ ที่ต้องโดนลงโทษรุนแรงทุกครั้งที่ทำผิด

"อย่านะเฮีย อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใคร เดี๋ยวหลินจะโดนลงโทษหนักขึ้น เหมือนครั้งที่แล้วโดนว่าหาว่าไปฟ้องอากง" พี่ๆทั้งสามมองหน้ากันและส่ายหัวถอนหายใจอย่างเอื้อมละอา 

"อาเหมย ยังไม่ลงอีกหลอ อีนอนตื่นสายทุกวันไม่เว้นแม้กระทั่งวันเทศกาล ลือนี่ปล่อยอีให้สบายจนเคยตัวดีกหน่อยอีคงไม่ต้องทำอะไร"หมวย พี่สาวคนรองเอ๋ยขึ้นขณะกำลังยืนดูหลานๆเผากระดาษ 

"อ่ะแฮ่ม..อืมม อั่วขอโทษเหละกันนะ อั่วปวดหัวมากลงมาไม่ทันไหว้พิธีบรรพบุรุษ อากิมลังส่งอาตี๋มานี่" เหมยพูดกับคนใช้ในบ้านที่กำลังอุ้มตี๋น้อยอยู่ 

และพาอาตี๋น้อยตามท่านเจ้าสัวเข้าไปในบ้านทันที หลานๆทุกคนยืนอยู่กันพร้อมหน้าเพื่อรอรับอั่งเปาอย่าหน้าชื่นบาน ท่านเจ้าสัวหัวเราะชอบใจกับการอวยพรของหลานๆ 

"อาหลิน ยืนทำอะไรตรงนั้น เข้ามาเอาอั่งเปาสิ" ท่านเจ้าสัวบอกกับอาหลินที่ยืนเขิลๆอยู่ก่อนจะเดินเข้าไปหาและรับอั่งเปา

"แล้วนี่แขนลือไปโดนอะไรมา มาให้อากงดูสิ"เม้งทำท่าเหมือนจะฟ้องอากงแต่มองไปเห็นเหมยจ้องมองอยู่ด้วยสายตาขมขู่ เลยนั่งอยู่กับที่ หลานทั้งสามต่างก็เกรงกลัวเหมย 

"หนูตกบันไดจ๊ะอากง"หลินโกหก

"ไอ้หยาลือนี่ซุ่มซามจริงๆ อากิมลังไปเอายามาทาให้อีหน่อย พวกลือออกไปนั่งเล่นข้างนอกก่อนไปเดี๋ยวผู้ใหญ่จะคุยกัน"

"ตอนนี้โรงงานเรากำลังขยายกิจการ อั่วจะให้อาคิมกับอาหมวย ช่วยกันดูแลโรงงานอีกที่ที่จะเปิดในไม่กี่วันนี้ ส่วนอาอิ๋วหรือช่วยงานอั่วที่เดิมเหละดีแล้ว พวกลือว่าไง"

"อาป๊า อั๋วเพิ่งเปิดร้านจิ๋วเวอร์รี่ อั่วจะช่วยได้ยังไง"อาหมวยพูดขึ้นแอบนึกเสียดาย

"อั่วจะช่วยเอง ยังไงอั๋วก็ว่างอยู่"เหมยแทรกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เหมยเริ่มจะเต็มที่กับที่ต้องอยู่แต่บ้านเลี้ยงลูก

"เอางั้นก็ได้ งั้นอั่วให้ลือกับเมียหรือดูแลกิจการที่ใหม่"

เมื่อนั่งกินข้าวเย็นกันเสร็จก็แยกย้ายกันขึ้นห้องนอน หลินกำลังนอนหลับสบายอยู่ตรงกลางระหว่างพ่อแม่ สองคนได้ปรึกษากันเรื่องงาน และกังวลเรื่องลูก เหมยตัดสินใจ ขอหลินไปอยู่กับแม่ของตัวเอง เพื่อแบ่งเบาภาระ เพราะตี๋น้อยยังเด็กมากนัก ทำให้ดูแลไม่ไหว

วันรุ่งขึ้นทั้งสองเอาเรื่องที่ปรึกษากัน ไปบอกกับเจ้าสัว เจ้าสัวและพี่สาวทั้งสองคนไม่เห็นด้วยกับความคิดนี้ของน้องชายที่จะเอาลูกไปให้แม่ของอาเหมยเลี้ยง แต่เหมยและคิมพยายามเกลี้ยกล่อมและเอาอธิบายถึงสาเหตุที่ต้องนำหลินไปฝากเลี้ยงจนกิจการที่เปิดใหม่จะงตัวและจะรับกลับมา ทุกคนรวมทั้งเจ้าสัวต้องจำใจยอมรับ 

                ____________________________________________