God Problem : หมายถึงรัก

          ผ่านไปเป็นเวลา 2 เดือน ไวเหมือนโกหกที่ผมไม่ได้พบกันเธอ ผมไปหาเธอที่ห้อง รอเธอหน้าห้อง รอ

เธอหน้าลิฟต์ เข้าเรียนทุกครั้งที่มีเรียน เพื่ออยากจะบอกกับเธอว่า ขอโทษ ในสิ่งที่ผมทำลงไป คำพูดไหนหรอที่

ผมพูดกับเธอในเช้าวันนั้น ผมลืมมันไปแล้วละ คำๆนั้นคงทำร้ายจิตใจเธอเกินไป ถ้าจะอ้างเหตุผลว่าเมา ก็คงจะไม่

สมควรเรื่องนี้ผมผิดเต็มๆ ไม่มีทางแก้ตัวได้เลย คงต้องหวังให้เธออภัยให้อย่างเดียว

          ภายหลังผมมารู้จากพลอยว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่ตามตื้อน้ำมาตลอดไม่เคยไปซะที บางทีก็พูดเสียๆ

หายๆว่า เป็นแฟนกัน มีอะไรลึกซึ้งมากกว่านั้นแล้ว ทำเอาผมเจ็บที่หัวใจอย่างแรง ผมจำความรู้สึกได้ว่า

กระวนกระวายมาก ผมค้นหาที่อยู่จากฝ่ายทะเบียนนักศึกษา ผมเกือบโดนอาจาร์ยในนั้นจับได้ แต่ผมก็เอาออกมา

สำเร็จ ซึ่งที่อยู่นั้นเป็นบ้านพ่อของเธอ ผมเข้าไปหาพ่อเธอที่บ้าน พ่อของเธอดูใจดี รอยยิ้มของเธอและพ่อเหมือน

กันมาก ดูพ่อเธอไม่แก่เลยคงจะดูแลสุขภาพมาดีมากแน่ๆเลย

          "น้ำค้างไม่ได้บอกหนูหรอ" พ่อเธอพูดกับพลอย หลังจากที่ผมตัดสินใจไปบ้านน้ำค้างกับ พลอย แล้วก็ป๊อด

          "น้ำค้างไม่ได้บอกอะไรพวกเราเลยค่ะ หายไป 2 เดือนเลยพวกหนูเลยสงสัยค่ะเลยมาหาที่บ้าน ที่คอนโด รู้สึกเหมือนน้ำค้างจะไม่อยู่เหมือนกัน" พลอยตอบกลับไป

          "เมื่อ 2 เดือนที่แล้ว อยู่ดีๆน้ำค้างก็เอ่ยกับพ่อว่า อยากไปเรียนเมืองนอกเหมือนที่พ่อตั้งใจไว้เมื่อ 2 ปีที่

แล้ว แล้วน้ำค้างพึ่งจะไป เมื่อ อาทิตย์ที่แล้วนี่เอง" พ่ออธิบายเรื่องต่างๆให้พวกผมฟัง พวกเราขอลากันจนออกมา

หน้าบ้านของพ่อเธอแล้ว ผมลืมมือถือไว้ตอนเข้าห้องน้ำ ผมเลยวิ่งเข้าไปเอามือถือออกมา

          "บอยใช่มั๊ย" ผมกำลังเดินไปหยิบมือถือที่ตั้งอยู่โต๊ะที่พวกเรานั่งกันเมื่อครู่ ทั้งๆที่น่าจะอยู่ในห้องน้ำ

          "ครับ พ่อ"ผมตอบกลับไปแล้วมองไปหาเจ้าของเสียงนั้น พ่อของเธอเดินเข้ามาแล้วมอบกุญแจนี้ไว้ที่มือของผม

          "น้ำค้างฝากให้เธอ ถ้าบอยพยายามตามหาเธอ พ่อเกือบลืมไปนะ" ผมมองดูกุญแจนั้นที่คู่กับคีย์การ์ดผม

จำได้ดีเป็นคีย์การ์ดแบบเดียวกันกับห้องของผม คงจะเป็นคอนโดเดียวกันสินะ

          ผมกล่าวอำลากับพ่อของเธอ แล้วเดินออกมาสมทบกับพวกป๊อดและพลอย

          "ว่าแต่มึงคบกับพลอยได้ไงวะ" ผมถามขึ้นหลังจากผมกำลังขับรถไปส่งป๊อดหลังจากที่ส่งพลอยเสร็จแล้ว

          "พรหมลิขิตมั้ง มึงคงไม่รู้จักหรอกมั้ง"

          "ทำไมจะไม่รู้จักวะ แล้วทำไมมึงรู้จักกุต้องไม่รู้จักด้วย"

          "คนที่มีทุกอย่างพร้อมอย่างมึง จะรักอะไรก็ง่ายไปหมดไง" ป๊อดพูดกับผม ขณะที่ดูดบุหรี่พ่นออกกระจก

หลังจากที่ผมส่งป๊อดนที่บ้านเสร็จ ผมก็แวะที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่งในปั๊มน้ำมัน ผมนั่งอยู่เทอร์เลนซ์หน้าร้าน ผมนั่ง

คิดถึงคำพูดของป๊อด พรหมลิขิตคืออะไร พรหมลิขิตคือส่วนประกอบของความรัก มีเสียงๆหนึ่งดังเข้ามาในหัวผม

ผมพยายามมองไปรอบตัว ค้นหาเจ้าของเสียง ผมเหมือนคนบ้าในเวลานั้นทันที ผมรีบออกจากร้านแล้วกลับมาที่รถ

ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูนาฬิกา แล้วผมทำคีย์การ์ดนั้นตก ผมนึกขึ้นได้ว่าพ่อเธอให้กุญแจมาพร้อมกับการ์ด ดังนั้นผมต้องไปที่ห้องของน้ำค้างใช่ไหม

---------------ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้น แสงสว่างแทงเข้าตาผมอย่างบางๆ-----------------