ซุปเปอร์ star ท้าให้ love

เวลา 13.00 น.

" อ่อ...นี่นายทำไมคนถึงได้เยอะเเยะเเบบนี้อ่า " ฉันถามเรย์ขึ้นเเบบกล้าๆกลัวๆ

" นี่เทอไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นนะ...ถ้าใครถามอะไรเทอก้อบอกเเค่เป้นเเฟนฉันเเค่นั้นพอ " 

" ทำไมอ่าพวกนี้เป้นนักข่าวใช่ปะ "  ฉันสงสัยมานานเเล้วเเหละ

" อืมใช่ฉันจัดการเเถลงข่าวขึ้นมาเทอจำวันนั้นได้ไหมที่เทอล้มใส่ฉันอ่า...มีนักข่าวมาถ่ายรูปไว้ได้ฉันเลยบอกไปว่าเทอเป้นเเฟนฉันเอง...เเต่พวกเค้าไม่เชื่อเพราะว่าฉัน....ช่างมันเถอะรู้เเค่ว่าเทอเป้นเเฟนฉันเเค่นี้ก้อพอเเล้วเเหละ "  พูดซะยาวเชียวนะ

" อืม... " ตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนโต๊ะที่ถูกจัดขึ้นให้ฉันกับเรย์นั่งอยู่กันสองคนโดยข้างหน้าก้อมีเเต่ไมค์เล็กๆวางอยู่เต็มไปหมดเเล้วก้อยังมีพี่ๆนักข่าวหลายช่องที่รายล้อมฉันกับเรย์อยู่ดูเเล้วเหมือนฉันได้เป้นซุปตาร์ไปด้วยเลยเเฮะ....อิอิ...เเต่มันน่าอึดอัดไปหน่อยน้า....เฮ้อออ

ผ่านไป 15 นาที 

" นี่นาย...เมื่อไหร่จะได้ออกจากตรงนี้สักทีอ่า...น่าเบื่อน้า "

" เเป๊ปนึงน่ายัยบ๊อง "  อุ๊...ทำไมต้องดุใส่ด้วยล้า...

" เอาละครับพี่ๆนักข่าวทุกคน...ตอนนี้ก้อถึงเวลาเเล้วที่ผมจะเเถลงข่าวสักที " จู่ๆเรย์ก้อพูดขึ้นมาเอาละสินะคงถึงเวลาเเล้วที่ฉันจะได้บอกให้ชาวโลกรู้ว่าฉันเป้นเเฟนกับเรย์ อิอิ

" คือว่า...น้องน่ารักคนนี้ใช่เเฟนของน้องเรย์หรือเปล่าคร้ะ " พี่นักข่าวใส่เเว่นกลมถามขึ้น

" อ่อ...ใช่ครับเป้นเเฟนกันมานานมากเเล้วด้วยครับ " เเฟนคลับนะหรอฉันเป้นมา 5 ปีเเล้วนะ 

" อ้าวเเล้วอย่างงี้คุณชีสก้อเป้นคนมาทีหลังนะสิครับ " พี่นักข่าวมีหนวดบอกถึงใครกันนะเเล้วใครกันที่มีชื่อว่า " ชีส " อยากรู้จัง

" เราสองคนรักกันครับเเละไม่ว่าอะไรจะมาขัดขวางเราสองคนก้อจะรักกันตลอดไปครับ " อ่าาานายพูดเเบบนี้ฉันเขินนะเนี่ย...บ้า...( ติ้งต้องเเล้วยัยเบอร์รี่เอ้ย + ผู้เเต่ง )

" เเล้วน้องชื่ออะไรหรอคร้ะ " ฮะ...พี่นักข่าวคนนี้ถามฉันหรอเนี่ย...

" ชื่อ บลูเบอร์รี่ คร้ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคร้ะพี่ๆนักข่าวทุกคน "  เเอ๊บนิดนึงน่ายัยเบอร์รี่

" ดูท่าทางเหมือนพวกเราจะเคยเห้นน้องคนนี้นะคับ "  จะไม่เคยเห้นได้ไงก้อทุกครั้งที่ฉันไปตามเป้นเเฟนคลับพี่เรย์ก้อจะมีเเต่พี่ๆนักข่าวพวกนี้เเหละที่ตามไปทำข่าวอยู่เรื่อยๆ..

" อ่อ..ใช่คับเบอร์รี่เนี่ยเข้าจะทำตัวเป้นเเฟนคลับผมนะคับพี่ๆก้อคงเคยเห้น " นายเเย่งฉันตอบทำไมกันยะ..ชิชิ...เเบร่่ๆๆๆ

" เเล้วเรื่องของคุณชีสคุณเรย์จะทำยังไงต่อไปคร้ะ "  

" เอาไว้ผมมาบอกทีหลังนะคับวันนี้ผมมีธุรระขอบคุณคับ " เเล้วเรย์ก้อดึงเเขนฉันขึ้นเเล้วก้อจูงมือ...ไม่ใช่สิกระชากต่างหากละ...ออกจากห้องเเถลงข่าวนั่นเเล้วเค้าก้อพาฉันลงมาชั้นล่างเเล้วพลักฉันลงไปในรถสุดหรูของเค้า..อ่า..ทำเบาๆก้อได้ฉันเจ็บน้าา

" ฉันจะไปซ้อมดนตรีเทอมีธุรระที่ไหนปะ "  เรย์ถามฉันขึ้นหลังจากที่เค้าสตาร์รถออกไป

" ก้อ...ไม่นะ...ทำไมอ่ามีไรหรอ " 

" ไปดูฉันซ้อมดนตรีนะ  "  อ่าไม่เอาอ่าฉันไม่อยากไปเลย

" ไม่ฉันจะกลับบ้านฉันคิดถึงบ้าน...ฉันอยากจะไปนอนเเล้ว "

" เดี่ยวฉันซ้อมเสร็จพาเทอไปกินของอร่อยๆเเพงๆไปไหม..ฉันเลี้ยงเอง " 

" เฮ้ยจริงดิ...งั้นฉะ..." 

   อยากขอเเค่ครึ่งใจ....ให้เทอเริ่มต้นใหม่กับฉันนนน....( เสียงริงโทนของบรูเบอร์รี่ )

" ฮา 2 โหล ว่าไงจร้ายัยวิงค์ "  ยัยวิงค์เพื่อนรักฉันโทรมานะ

( เเกอยู่ไหน...อยู่กับใคร...เเล้วเมื่อกี้ฉันเปิดโทรทัศน์ดูเห้นเเกเเถลงข่าวอะไรกับพี่เรย์ฮะ )

" อุ็๊๊๊๊๊๊๊ี๊็ย..เห้นเเล้วหรอคือว่า...เรื่องมันยาววะเเกเดี่ยวเล่าให้ฟังที่หลังนะ "

( ได้...เเต่ตอนนี้เเกอยู่ไหนอยู่กับใคร )  

" อยู่กับเรย์...เค้าจะให้ฉันไปดุเค้าซ้อมดนตรีอ่าเเก "

( เเกไม่ต้องไปเลยมาหาฉันที่บ้านยัยเเครรอลเดี่ยวนี้เลยนะ ) 

" เเต่ถ้าฉันไปฉันจะได้กินของเเพงๆเเล้วก้ออร่อยๆด้วยนะเเก " ตอนนี้ฉันกระซิบเพราะเดี่ยวเรย์จะหาว่าฉันเห้นเเก่กิน...เเต่มันก้อคงจะใช่เเเบบนั้นนะ...555

( เเก..เห้นของกินดีกว่าเพื่อนหรอฮะ.. )

( เบอร์รี่เค้าไปด้วยดิจะไปดูพี่พล้าสตร้าอ่า...เค้าไปด้วยน้า.. ) อ้าวอยู่กับเเครรอลหรอเนี่ย

" ได้เจอกันที่....เดี่ยวเเป๊ปนึงนะเดี่ยวถามที่ให้ "

( เดี่ยวเบอร์รี่ท้าฉันไปเเกเลี้ยงข้าวฉันด้วยนะ )

" ฉันไม่รู้เหมือนกันนะวิงค์ต้องถามเรย์ก่อนอ่า.... "

   " นี่ยัยบ๊องเทอเอาเพื่อนเทอมาด้วยก้อได้นะเดี่ยวฉันเลี้ยงข้าวเองเจอกันที่บ้านฉันนะ "

อ่า...อยู่ๆนายเรย์ก้อพูดขึ้นหรือว่าจะได้ยินที่เราพูดนะ..เเต่ช่างเถอะบอกยัวิงค์กับเเครรอลก่อน

( เป้นไงบ้างเบอร์รี่นายเรย์นั้นว่าไงบ้าง )

" เค้าบอกว่าเจอกันที่บ้านเรย์เทอรู้ใช่ไหมว่าบ้านเค้าอยู่ไหน "

( รู้ดิเป้นเเฟนคลับบ้าตามเเกมาตั่ง 5 ปีรู้อยู่เเล้วน้าเดี่ยวอีก 1 ชั่วโมงฉันกับเเครรอลไปถึงที่นั่นนะเเล้วเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฉันฟังด้วยเข้าใจเปล่า )

" จร้า...คุณเพื่อนที่เลิฟฟฟ "

บ้านของเรย์...

เเละเเล้วฉันก็มาถึงบ้านของเรย์สักที...อ่อ...จะว่าเป้นบ้านก็ไม่ได้หรอกนะเพราะว่ามัน...ใหญ่...ใหญ่ๆๆๆๆมากๆๆๆๆ...ดังนั้นฉันขอเรียกว่าคฤหาสก็เเเล้วกันนี่นายอยู่กี่คนกันเนี่ยทำไมมันได้หลังใหญ่เเบบนี้...เเต่ที่ฉันมีประสบกราณ์การเป้นเเฟนคลับของวงเบสโลเบอร์ก็รู้ได้คร่าวๆว่าคฤหาสที่สุดหรูนี้มันมีเเค่นายเรย์..พ่อของนายเรย์เเล้วก็คนรับใช้เท่านั้นส่วนเเม่ของนายเรย์นะหรอ....เเม่เค้า...ตายไปเเล้วละสิ..เสียใจด้วยนะ

"นี่ยัยบ๊องเทอจะมายืนมองบ้านของฉันทำไมกันฮะ"  

"ฮะ..บ้านนี่อย่าบอกนะว่านายเรียกมันว่าบ้านอ่า" สรรพนามที่เรียกเรย์กลายเป้นนายเรย์

"ก้อใช่นะสิ..นี่เทอบ๊องหรือไม่สบายอะไรมากไหมเนี่ย"

"อ่อ...คือว่าฉัน..ช่างมันเถอะ..เอ๊ะยัยวิงค์ยัยเเครรอล" ยัยนี่มากันเร็วจังเเฮะ

"เบอร์รี่ทำไมเเกมาช้าจังเเกปล่อยให้ฉัทะเลาะกับนายปลาสวายตั่งนานเเหนะเเกนี่มัน"

"เดี่ยว...ปลาสวายคือใครกันวะเเก.."  ยัยวิงค์พูดถึงใครกันนะ

"ก็...นายนั่นไง...นายที่มันอยู่ในวง้บสโลเบอร์อะ.."

"เฮ้...เรย์เเกพายัยบ้าที่ไหนมาเนี่ยยัยนี่บอกว่าเเกเชิญมานะ" ไฟล์วิ่งออกมาจากคฤหาสของนายเรย์โดยอาการเเบบเหนื่อยสุดๆเเถมผมยุ่งไปหมด..เเต่ก้อยังหล่อ..อิอิ

"นี่นาย...อ่อฉันจำได้เเหละนายชื่อไฟล์ใช่ไหม"  ยัยวิงค์เเกอย่าบอกนะว่าเเกทะเลาะกับพี่ไฟล์จอมคลาสโนว่ามานะ

"ใช่เเล้วทำไมฮะยัยปากจัด..เทอมีปัญหาอะไรไม่ทราบ"

"นี่..หยุดได้เเหละฉันเชิญมาเองเเหละเข้าไปในบ้านได้เเหละ"  นายเรย์คงจะรำคาญเต็มทึ่เเล้วเเหละเลยพูดด้วยนำ้เสียงที่นิ่ง...เเต่เเฝงไปด้วยความน่ากลั๊วม๊ากกกอ่า

เเล้วพวกเรา 6 คนก็เดินเข้าไปในบ้านไม่ใช่สิคฤหาสของนายเรย์เเล้วฉัน ยัยวิงค์ เเครรอล ก้อมานั่งสบายๆกันอยู่ที่ห้องรับเเขกสุดหรูที่มันใหญ่มากๆๆๆๆเเถมโซฟาก้อถูกสั่งตรงมาจากฝรั่งเศสด้วยนะ...อ่ออันนี้ฉันรู้มาจากเเม่บ่้านที่เสริฟนำ้มาให้นะ...อิอิ..ฉันชอบสอดนะ

"เฮ้...ไอ้พล้าสเเกอย่ามาฆ่าตัวของฉันสิ"   เสียงไฟล์ดังขึ้น..อ่อตอนนี้เค้าทั้งสามกำลังนั่งเล่นเกมต่อสู้กันอยู่นะ..นี่พวกนายอายุ 17 กันเเล้วนะเนี่ยยยย

"เเกโง่เองนะไอ้ไฟล์"  ฉันเพิ่งได้ยินนายพล้าสตร้าก้อตอนนี้นี่เเหละ...

"โฮ้...พวกเเกเล่นฉันหมดเเล้วฉันจะเหลือตัวไหมวะเนี่ยไม่เล่นเเล้ว"  ทำไมนายไฟล์ยอมเเพ้ง่ายๆเเบบนี้อ่าฉันกำลังสนุกเลยน้าเนี่ย 555 เเอบมองอยู่นะนายเรย์นี่ก้อเล่นเก่งไม่เบาเลยนะเนี่ย...มาเล่เเข่งกับฉันไหมฉันนะเก่งที่สุดเลยนะเเถมไม่มีใครเคยชนะฉันซะที555อยากลองเเข่งกับเรย์จังเเฮะ....เล่นด้วยดีกว่านายไฟล์เลิกเล่นไปเเหละ

"นี่ๆๆๆฉันขอเล่นเเทนนายไฟล์ได้ปะ"

"เทอ...เทอเล่นเป็นหรอฮะ"  เเหมๆๆๆดูถูกฉันจังเลยนะเนี่ยนายเรย์ ฮึ่มๆๆๆ

"ลองดูปะละถ้าฉันชนะนายต้องเลี้ยงข้าวฉันสามคนเป้นเวลา 1 เดือนทุกๆมื้อเย็น"

"ได้...ฉันยอมเเข่งกับเทอก้อได้นะ"

"งั้นเเกเเข่งไปนะฉันไปอ่านหนังสือเเฮร์รี่กับเเคครองก่อนเเล้วกัน"  พล้าสตร้ารู้จักกับเเครรอลเเล้วหรอเนี่ย....เเหม..นั่งใกล้กันเชียวน้าาาาา  ส่วนนายไฟล์ก้อนั่งทะเลาะกับยัยวิงค์เรื่องไอติมเเค่กินไอติมเทอสองคนยังทะเลาะกันอีกหรอเนี่ย...เฮ้ออออ