Warrior of God พระเจ้าขาส่งพวกเขามาทำไม!!!

..เขา..
..มนุษย์ประหลาดที่ใครส่งมาบัญชาชีวิตฉัน?
.."อีตาบ้า"..
 
 
CHAPTER 5
เธอต้องการคำตอบใช่ไหม?
"ฉันอยากจะรู้นักนะว่าเธอจะมี..พลังเเค่นี้เองหรอ"
"เพคะ...ท่านโรมีโอ -..-" ฉันเเอ๊บเสียงใส่อีตาบ้าเจ้าเก่า
"โอเค" รันคุเดินมาหาฉันกับอีตาบ้าพร้อมตบมือ เเปะๆ
"รันคุ โฮชิ มอบหมายงานประเภทนี้ให้นายทำหรอ - -"
"ก็ใช่น่ะสิ นายกับฮิเมะก็ดูจิ้นกันดีออก ^v^"
"หุบปากปีจอ เเกไปเลยรันคุ เเถมเล่นเรื่องโรมีโอกับจูเลียตด้วย"
"มันไม่ใช่เเบบธรรมดาๆ เป็นเเบบของหน่วย HACKING ด้วยนะ"
"ฉันล่ะ ปวดเศียรกับอารมณ์โฮโมนายจริงๆ รันคุ "
"เออ ตอนนี้มันเย็นเเล้ว ฉันต้องกลับไปทำอาหารเย็นให้ชิโระกับคุโระอีกน่ะ"
ฉันพูดเเทรกบทสนทนาไร้สาระของพวกเขา เเล้วกลับบ้านอย่างสงบ
"เจ๊ พวกเราหิวเเล้วอ่ะ"
"อืมๆ ด้วยเจ๊รีบทำให้ รอเเปปนึง"
"คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ"
"เดี๋ยวเจ๊มาไปเอาฟืนข้างนอก"
ฉันเปิดประตูหลังบ้านเเล้วหยิบฟืนที่กองฟืนซึ่งห่างจากวัดเเค่นิดเดียว
 
ฟิ้ว
 
ลมพัดมาจนฟืนที่ฉันถือหล่นลงมาหมด เห้ย เเย่จริงๆฉันก้มลงเก็บ เเละเงยหน้าขึ้นมา.............................
"กรี๊ด!!!!!!" สิ่งที่ฉันเห็นก็คือ.....ร่างของสิงโตครึ่งมังกรอยู่บนท้องฟ้าเเล้ววิ่งมาทางนี้
ฉันพยายามวิ่งสุดเเรงช้าง เเต่โดนมัดจับขาไว้ได้เเละค่อยๆลากไปหาตัวมัน
..ฉันต้องมาตายจริงๆหรอเนี่ย..
ฟึ่บ
"ฮ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงคำรามของมันดังกังวานไปทั่วเเถบเพราะมีดขนาดเล็กปักที่หัวมัน
"เห้ย เธอนี่มันจริงๆเล้ย ร้องโหวกเหวกอยู่ได้" -*- มาอีกเเล้ว
"นาย..."
"เเค่ปีศาจลมเเค่เนีย เธอก็ร้องเเล้วหรอ"
"ฉันไม่ใช่พวกนายนะที่จะมีพลังวิเศษบันลือโลกอย่างพวกนาย"
"เเต่เธออยู่หน่วย HACKING "
"เเต่ฉันไม่มีพลังวิเศษ"
"เธอน่ะ...."
"น่ะ..อะไร"
"เปล่า"
"ฉันเข้าวัดก่อนล่ะ ต้องทำกับข้าวให้ชิโระ คุโระ อีก"
"งั้น...ฉันก็จะ...นอนอยู่ตรงนี้เเหละ"
"-..-"
"เจ๊!!!!!!!!!!!!!!!!! เมื่อกี้พวกเราได้ยินเสียงเจ๊" 2 เเฝดพูดพร้อมกัน
"ไม่มีอะไรหรอก เข้าบ้านๆ ปล่อยให้ใครบางคนเเถวนี้นอนตรงนี้เเหละ"
"" หึหึหึหึ สมน้ำหน้า อีตาบ้า.....
 
 
วันต่อมา....
"เอาล่ะๆพรุ่งนี้เราต้องเเสดงกันเเล้ว เพราะฉะนั้นทุกคนต้องค้างที่โรงเรียน!!!" รันคุพูดอย่างสะใจ"
"รันคุๆ เเต่ฉันต้องกลับไปทำ.."
"ไม่ต้องห่วง..พวกเราพาน้องชายฝาเเฝดของเธอมานอนด้วยเเน่นอน"
"-..-" จัดการให้ซะดิบดีเลย
"รู้เรื่องเเล้วก็ซ้อมกัน!"
.................................ดึกเเว้ววววเเจ้.........................
ดึกเเล้วก็หลับสิ...เออ -.- ถูกม่ะ
 
วันงานมาถึงเเล้วจร้าาาาา.......
"นี่ ชิโรโกะ นานะ จะให้ใส่ชุดนี้ทั้งวันจริงหรอ"
"ใช่เสะ ฮิเมะจาง"
"น่ารักมากเลยจ๊ะ ฮิมาวาริจัง"
"นี่ ยัยเพ่อ เสร็จหรือยัง 0..0"
อีตาบ้านั้นเข้ามาเเบบพันพุ
"หึ ชาวบ้านใส่ชุดหรูยังไงก็ดีเป็นชาวบ้านอ่ะนะ" -*-
"ขอบคุณ"
"เร็วเข้า!! จบการเเสดงของหน่วยฉลาดหลักเเหลมเเล้ว พวกเราต้องขึ้นเเสดงเเล้วนะ" อ.ซุยฮิโตะ พล่างออกมาจากหน้าห้อง
"คร้าบบบบ อาจารย์"
"ฉันขอไปกินน้ำ เเปปนะ" ฉันหันไปพูดกับเพื่อนสาวทั้ง 2 คน
"ไปสิ รีบหน่อยล่ะกัน ฮิเมะ"
"จ๊ะ!"
ฉันขึ้นไปบนชั้น 5 ของอาคารใหญ่
..............ฉันตรงไปห้องน้ำ....
......................เเต่.....
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"
ฉันโดนเครื่องปั้มน้ำดูดค่อยดูดเข้า สติฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะด้วยความลนลานที่หาสาเหตุไม่ได้โดยสิ้นเชิง
ฉันพยายามวิ่งเเต่น้ำที่ไหลมาล้อมตัว มันค่อยๆกลืนร่างของฉันไปทีละเล็กละน้อย เหมือนฉันอยู่ในเยลลี่หนืดๆฉันค่อยตะกีกตะกาย
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!
มือของ...เจ้าเก่า..ควักไส้เยลลี่เหลวๆนั่นเเล้วคว้ามือฉันเเล้วเหวี่ยงฉันออกมาจากตัวเยลลี่
"โอ๊ย"
"นี่ มันตัวบ้าอะไรกันเนี่ย" เขาพูดพร้อมมองร่างเยลลี่ที่ค่อยๆหายไปทีละน้อย
ฉันค่อยมองไปที่ตัวเเละสิ่งที่ฉันเห็นก็คือ...ร่างที่ค่อยๆติดไฟ สีขาว? ฉันตกใจสุดขั้ว (ไรเตอร์เอาต้นเเบบมาจาก ริน จ๊ะ)
"ม...มะ..มันเกิดอะไรขึ้น"
"ในที่สุดมันก็ทนไม่ไหวเเล้วสินะ"
"อะไร..."
"เเสงไฟความหวังดวงสุดท้าย"
"????"
ฉันพยายามดับไฟที่ไม่รู้สึกร้อน เเต่...
"เเค่นี้มันก็ดับเเล้วล่ะ"
เขาจับข้อมือเเล้วท่องคาถาห่าเหวอะไรก็ไม่รู้
เเต่ไฟพวกนั้นมันก็ดับจริงๆอ่ะ
"ดะ....ดะ..ดับจริงๆด้วย"
"เร็วใกล้เวลาเเสดงเเล้ว"
"อืม"
"......."
เวลาเเสดงเเล้วเเจ้!
"ท่านโรมีโอ ท่านทำไมถึงทำเเบบนี้"
"ข้าต้องทำในสิ่งที่ข้าควรจะทำ"
เรากำลังเล่นบทตอนที่โรมีโอกำลังจะเปิดเผยพลังที่เเท้จริง (กอดกันด้วย TT^TT)
ฉันเเอบกระซิบใกล้หูอินุอิจิ
"นี่ ฉันเป็นใคร"
"เธอต้องการคำตอบใช่ไหม"
"ใช่ มากๆด้วย"
"งั้นฉันจะบอกให้......"
"เธอเป็นคนที่ฉันรัก"
 
 
ปล. อร๊ายยยยย ริวฟุรุ ของไรเตอร์ ออกลายเเล้ววววววววว!!!!! เอาล่ะ ไรเตอร์ไปลัลลากับอัพต่อไปก่อนนะจ๊ะ