Warrior of God พระเจ้าขาส่งพวกเขามาทำไม!!!

6.1

เขียนโดย HARU

วันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.45 น.

  13 chapter
  3 วิจารณ์
  17.53K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) เธอต้องการคำตอบใช่ไหม?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

..เขา..

..มนุษย์ประหลาดที่ใครส่งมาบัญชาชีวิตฉัน?

.."อีตาบ้า"..

 

 

CHAPTER 5

เธอต้องการคำตอบใช่ไหม?

"ฉันอยากจะรู้นักนะว่าเธอจะมี..พลังเเค่นี้เองหรอ"

"เพคะ...ท่านโรมีโอ -..-" ฉันเเอ๊บเสียงใส่อีตาบ้าเจ้าเก่า

"โอเค" รันคุเดินมาหาฉันกับอีตาบ้าพร้อมตบมือ เเปะๆ

"รันคุ โฮชิ มอบหมายงานประเภทนี้ให้นายทำหรอ - -"

"ก็ใช่น่ะสิ นายกับฮิเมะก็ดูจิ้นกันดีออก ^v^"

"หุบปากปีจอ เเกไปเลยรันคุ เเถมเล่นเรื่องโรมีโอกับจูเลียตด้วย"

"มันไม่ใช่เเบบธรรมดาๆ เป็นเเบบของหน่วย HACKING ด้วยนะ"

"ฉันล่ะ ปวดเศียรกับอารมณ์โฮโมนายจริงๆ รันคุ "

"เออ ตอนนี้มันเย็นเเล้ว ฉันต้องกลับไปทำอาหารเย็นให้ชิโระกับคุโระอีกน่ะ"

ฉันพูดเเทรกบทสนทนาไร้สาระของพวกเขา เเล้วกลับบ้านอย่างสงบ

"เจ๊ พวกเราหิวเเล้วอ่ะ"

"อืมๆ ด้วยเจ๊รีบทำให้ รอเเปปนึง"

"คร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ"

"เดี๋ยวเจ๊มาไปเอาฟืนข้างนอก"

ฉันเปิดประตูหลังบ้านเเล้วหยิบฟืนที่กองฟืนซึ่งห่างจากวัดเเค่นิดเดียว

 

ฟิ้ว

 

ลมพัดมาจนฟืนที่ฉันถือหล่นลงมาหมด เห้ย เเย่จริงๆฉันก้มลงเก็บ เเละเงยหน้าขึ้นมา.............................

"กรี๊ด!!!!!!" สิ่งที่ฉันเห็นก็คือ.....ร่างของสิงโตครึ่งมังกรอยู่บนท้องฟ้าเเล้ววิ่งมาทางนี้

ฉันพยายามวิ่งสุดเเรงช้าง เเต่โดนมัดจับขาไว้ได้เเละค่อยๆลากไปหาตัวมัน

..ฉันต้องมาตายจริงๆหรอเนี่ย..

ฟึ่บ

"ฮ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เสียงคำรามของมันดังกังวานไปทั่วเเถบเพราะมีดขนาดเล็กปักที่หัวมัน

"เห้ย เธอนี่มันจริงๆเล้ย ร้องโหวกเหวกอยู่ได้" -*- มาอีกเเล้ว

"นาย..."

"เเค่ปีศาจลมเเค่เนีย เธอก็ร้องเเล้วหรอ"

"ฉันไม่ใช่พวกนายนะที่จะมีพลังวิเศษบันลือโลกอย่างพวกนาย"

"เเต่เธออยู่หน่วย HACKING "

"เเต่ฉันไม่มีพลังวิเศษ"

"เธอน่ะ...."

"น่ะ..อะไร"

"เปล่า"

"ฉันเข้าวัดก่อนล่ะ ต้องทำกับข้าวให้ชิโระ คุโระ อีก"

"งั้น...ฉันก็จะ...นอนอยู่ตรงนี้เเหละ"

"-..-"

"เจ๊!!!!!!!!!!!!!!!!! เมื่อกี้พวกเราได้ยินเสียงเจ๊" 2 เเฝดพูดพร้อมกัน

"ไม่มีอะไรหรอก เข้าบ้านๆ ปล่อยให้ใครบางคนเเถวนี้นอนตรงนี้เเหละ"

"" หึหึหึหึ สมน้ำหน้า อีตาบ้า.....

 

 

วันต่อมา....

"เอาล่ะๆพรุ่งนี้เราต้องเเสดงกันเเล้ว เพราะฉะนั้นทุกคนต้องค้างที่โรงเรียน!!!" รันคุพูดอย่างสะใจ"

"รันคุๆ เเต่ฉันต้องกลับไปทำ.."

"ไม่ต้องห่วง..พวกเราพาน้องชายฝาเเฝดของเธอมานอนด้วยเเน่นอน"

"-..-" จัดการให้ซะดิบดีเลย

"รู้เรื่องเเล้วก็ซ้อมกัน!"

.................................ดึกเเว้ววววเเจ้.........................

ดึกเเล้วก็หลับสิ...เออ -.- ถูกม่ะ

 

วันงานมาถึงเเล้วจร้าาาาา.......

"นี่ ชิโรโกะ นานะ จะให้ใส่ชุดนี้ทั้งวันจริงหรอ"

"ใช่เสะ ฮิเมะจาง"

"น่ารักมากเลยจ๊ะ ฮิมาวาริจัง"

"นี่ ยัยเพ่อ เสร็จหรือยัง 0..0"

อีตาบ้านั้นเข้ามาเเบบพันพุ

"หึ ชาวบ้านใส่ชุดหรูยังไงก็ดีเป็นชาวบ้านอ่ะนะ" -*-

"ขอบคุณ"

"เร็วเข้า!! จบการเเสดงของหน่วยฉลาดหลักเเหลมเเล้ว พวกเราต้องขึ้นเเสดงเเล้วนะ" อ.ซุยฮิโตะ พล่างออกมาจากหน้าห้อง

"คร้าบบบบ อาจารย์"

"ฉันขอไปกินน้ำ เเปปนะ" ฉันหันไปพูดกับเพื่อนสาวทั้ง 2 คน

"ไปสิ รีบหน่อยล่ะกัน ฮิเมะ"

"จ๊ะ!"

ฉันขึ้นไปบนชั้น 5 ของอาคารใหญ่

..............ฉันตรงไปห้องน้ำ....

......................เเต่.....

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

ฉันโดนเครื่องปั้มน้ำดูดค่อยดูดเข้า สติฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเพราะด้วยความลนลานที่หาสาเหตุไม่ได้โดยสิ้นเชิง

ฉันพยายามวิ่งเเต่น้ำที่ไหลมาล้อมตัว มันค่อยๆกลืนร่างของฉันไปทีละเล็กละน้อย เหมือนฉันอยู่ในเยลลี่หนืดๆฉันค่อยตะกีกตะกาย

ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!

มือของ...เจ้าเก่า..ควักไส้เยลลี่เหลวๆนั่นเเล้วคว้ามือฉันเเล้วเหวี่ยงฉันออกมาจากตัวเยลลี่

"โอ๊ย"

"นี่ มันตัวบ้าอะไรกันเนี่ย" เขาพูดพร้อมมองร่างเยลลี่ที่ค่อยๆหายไปทีละน้อย

ฉันค่อยมองไปที่ตัวเเละสิ่งที่ฉันเห็นก็คือ...ร่างที่ค่อยๆติดไฟ สีขาว? ฉันตกใจสุดขั้ว (ไรเตอร์เอาต้นเเบบมาจาก ริน จ๊ะ)

"ม...มะ..มันเกิดอะไรขึ้น"

"ในที่สุดมันก็ทนไม่ไหวเเล้วสินะ"

"อะไร..."

"เเสงไฟความหวังดวงสุดท้าย"

"????"

ฉันพยายามดับไฟที่ไม่รู้สึกร้อน เเต่...

"เเค่นี้มันก็ดับเเล้วล่ะ"

เขาจับข้อมือเเล้วท่องคาถาห่าเหวอะไรก็ไม่รู้

เเต่ไฟพวกนั้นมันก็ดับจริงๆอ่ะ

"ดะ....ดะ..ดับจริงๆด้วย"

"เร็วใกล้เวลาเเสดงเเล้ว"

"อืม"

"......."

เวลาเเสดงเเล้วเเจ้!

"ท่านโรมีโอ ท่านทำไมถึงทำเเบบนี้"

"ข้าต้องทำในสิ่งที่ข้าควรจะทำ"

เรากำลังเล่นบทตอนที่โรมีโอกำลังจะเปิดเผยพลังที่เเท้จริง (กอดกันด้วย TT^TT)

ฉันเเอบกระซิบใกล้หูอินุอิจิ

"นี่ ฉันเป็นใคร"

"เธอต้องการคำตอบใช่ไหม"

"ใช่ มากๆด้วย"

"งั้นฉันจะบอกให้......"

"เธอเป็นคนที่ฉันรัก"

 

 

ปล. อร๊ายยยยย ริวฟุรุ ของไรเตอร์ ออกลายเเล้ววววววววว!!!!! เอาล่ะ ไรเตอร์ไปลัลลากับอัพต่อไปก่อนนะจ๊ะ

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา