Warrior of God พระเจ้าขาส่งพวกเขามาทำไม!!!
6.1
เขียนโดย HARU
วันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.45 น.
13 chapter
3 วิจารณ์
17.53K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 20.50 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ชีวิตใหม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ..ฉัน..
..เด็กมีปัญหาคนหนึ่ง..
เเม่ค่ะ ทำไมหนูถึงไม่เหมือนคนอื่น .... เเม่ไม่ตอบเเละเอื้อมมือไปหยิบเข็มเย็บปักมาพุ่งเข้าที่หน้าฉัน...เเต่
CHAPTER 1
ชีวิตใหม่
ฉันตื่นขึ้นมาจากความฝันที่ฉันไม่อยากจะนึกถึง มันเเวบเข้าในหัวฉันก่อนที่ฉันจะนอนเมื่อคืน.....พี่สาวของฉัน..ฉันละเกลียดจริงๆฝันที่มีเเม่กับพี่สาวเข้ามาเกี่ยว เเละก็เกลียดมัน....ฉันเดินไปที่กระจก
ผม....ตา ของฉัน มีสีเเดงสดดุจเลือด...
ตอนนี้ฉันอาศัยอยู่ในวัดเเละฉันทำหน้าที่เป็นมิโกะคอยดูเเลที่นี่กับเทพหมาจิ้งจอก 2 ตัวหน้าวัด เเต่มันก็เป็นเเค่รูปปั้น เพราะฉะนั้นฉันจึงอยู่ที่..วัดร้าง..
ฉันเป็นคนซ่อมวัดนี่กับมือส่วนชุดมิโกะฉันก็เย็บกับมือ ฉันดัดเเปลงให้มันคล่องตัวนิดนึงเเต่พอยังอยู่ในศีลธรรม
ฉันเรียนในโรงเรียนรัฐบาลซึ่งต้องกู้เงินมาเป็นค่ากินค่าอยู่ T^T เเต่เรื่องค่าเล่าเรียน..ฮึ..ฮึ ฉันเป็นนักเรียนทุน ที่โคตรจะตั้งใจเรียน
ฉันรีบอาบน้ำในทะเลสาบทามิสึ มันเป็นทะเลสาบที่สวยมากจนฉันเเปลกใจว่าวัดที่มีทำเลสวยๆขนาดนี้ต้องมาร้าง
ฉันเปลี่ยนชุดเป็นชุดนักเรียนเเละเดินออกไปโดยที่ไม่ลืม ฝากวัด ไว้กับเทพหมาจิ้งจอก 2 ตัวหน้าวัด
โรงเรียนไม่ค่อยห่างจากวัดเท่าไร เพราะฉะนั้นเพื่อความประหยัด...ฉันต้องเดินไป
ฉันเดินมาถึงหน้าโรงเรียนกลับนึกได้ว่าตัวเอง
"ลืมเอาฮู้ด!!! มา!!!!"
ฉันวิ่งไปด้วยความเร็วเเสง 4x100 เมตร ต่อวินาที
เเต่ดวงก็ไม่ค่อยเข้าฉัน เมื่อฉันวิ่งไปหน้าโรงเรียนโดนรถตัดหน้าทำให้ฉันเดินชนเต็มๆ
"อ๊า!!"
..
.....
...
....
"ฟื้นเเล้วหรอ"
"ห๊า"
ฉันเปิดตาเเล้วก็เเปลกใจว่าตัวเองมานอนอยู่บนเตียงอหังการดาวล้านดวง ยาวยังกับไส้กรอกยักษ์ จะให้ผู้ประสบภัยมานอนหรือไงเนี่ย
"ฉันอยู่ที่ไหน"
"โรงเรียน"
"นี่ ไม่ใช่โรงเรียนฉัน โรงเรียนฉันมันต้องโทรมกว่านี้"
"โรงเรียนผมเองเเหละ"
"0..0 นึกว่าบ้าน"
"รถที่ชนคุณ ผมต้องขอโทษด้วย นั่นรถผมเองต้องขอโทษจริงๆ"
"อืออ..." มหาเศรษฐีเลยหรอเนี่ย
"เเต่หน้าตาคุณเนี่ยเเปลกจริงๆ.."
"...."
"ผมกับตาสีเเดงคุณได้เชื้อใครมาหรอ"
"..."
"เเปลกดีนะ เหมือนหลุดออกมาจากตัวการ์ตูนเลย"
"..!!"
ฉันสลัดผ้าห่มไปฝาดหน้าเขาเต็มๆ
"หุบปาก"
"ฉันไม่ได้ปากเสียกับเธอเลยนะ ที่รัก"
"อย่ามาเรียกด้วยปากเศษหมาตายนะโว้ย"
"เป็นกุลสตรีหน่อยสิ เเบบเนียจะเสียอิสตรีไปน๊า"
"หุบปากไปเลยนะ อ....ไอบ้องกัญชา...ไอเชื้ออหิวาต์..อะ...ไอผู้ชายร่าน...อุ๊บ..0//0"
ปากของเขาพุ่งมาหาฉัน เเล้วยังมีหน้ามาดันฉันให้ชิดหัวเตียง
จูบดื่มดับของเขาทำให้ฉันเชื่อคำพูดของเขาเมื่อกี้ เขาค่อยๆถอมริมฝีปากออกเเล้วบรรจงจับหน้าฉันเหมือนว่าฉันไร้เดียงสามากๆ
"ถ้าฉันร่าน เธอคงเป็นสาวหูกระต่ายล่ะมั๊ง"
เขาบีบหน้าฉันเเรงขึ้นต่างจากเมื่อกี้นี้
"ไปอาบน้ำล้างล้างตัวซะก่อนที่ฉันจะมีน้ำโห"
"......"
ฉันคงต้องทำตามเขาเเล้วเพราะดูจากเเววตาของเขาเเล้วเหมือนเขาจะฆ่าฉันทั้งเป็น
ปล.จากไรต์เตอร์จ้า จบไปเเล้วนะค่ะสำหรับ chapter 1 นางเอกเรายังไม่เเสดงอาการ เเถมบทนี้ก็สั้นมากเลยสำหรับไรต์เตอร์ ถ้าเขียนคำไม่ถูกหรือเนื้อหายังข้องใจ comment มาโลด
..เด็กมีปัญหาคนหนึ่ง..
เเม่ค่ะ ทำไมหนูถึงไม่เหมือนคนอื่น .... เเม่ไม่ตอบเเละเอื้อมมือไปหยิบเข็มเย็บปักมาพุ่งเข้าที่หน้าฉัน...เเต่
CHAPTER 1
ชีวิตใหม่
ฉันตื่นขึ้นมาจากความฝันที่ฉันไม่อยากจะนึกถึง มันเเวบเข้าในหัวฉันก่อนที่ฉันจะนอนเมื่อคืน.....พี่สาวของฉัน..ฉันละเกลียดจริงๆฝันที่มีเเม่กับพี่สาวเข้ามาเกี่ยว เเละก็เกลียดมัน....ฉันเดินไปที่กระจก
ผม....ตา ของฉัน มีสีเเดงสดดุจเลือด...
ตอนนี้ฉันอาศัยอยู่ในวัดเเละฉันทำหน้าที่เป็นมิโกะคอยดูเเลที่นี่กับเทพหมาจิ้งจอก 2 ตัวหน้าวัด เเต่มันก็เป็นเเค่รูปปั้น เพราะฉะนั้นฉันจึงอยู่ที่..วัดร้าง..
ฉันเป็นคนซ่อมวัดนี่กับมือส่วนชุดมิโกะฉันก็เย็บกับมือ ฉันดัดเเปลงให้มันคล่องตัวนิดนึงเเต่พอยังอยู่ในศีลธรรม
ฉันเรียนในโรงเรียนรัฐบาลซึ่งต้องกู้เงินมาเป็นค่ากินค่าอยู่ T^T เเต่เรื่องค่าเล่าเรียน..ฮึ..ฮึ ฉันเป็นนักเรียนทุน ที่โคตรจะตั้งใจเรียน
ฉันรีบอาบน้ำในทะเลสาบทามิสึ มันเป็นทะเลสาบที่สวยมากจนฉันเเปลกใจว่าวัดที่มีทำเลสวยๆขนาดนี้ต้องมาร้าง
ฉันเปลี่ยนชุดเป็นชุดนักเรียนเเละเดินออกไปโดยที่ไม่ลืม ฝากวัด ไว้กับเทพหมาจิ้งจอก 2 ตัวหน้าวัด
โรงเรียนไม่ค่อยห่างจากวัดเท่าไร เพราะฉะนั้นเพื่อความประหยัด...ฉันต้องเดินไป
ฉันเดินมาถึงหน้าโรงเรียนกลับนึกได้ว่าตัวเอง
"ลืมเอาฮู้ด!!! มา!!!!"
ฉันวิ่งไปด้วยความเร็วเเสง 4x100 เมตร ต่อวินาที
เเต่ดวงก็ไม่ค่อยเข้าฉัน เมื่อฉันวิ่งไปหน้าโรงเรียนโดนรถตัดหน้าทำให้ฉันเดินชนเต็มๆ
"อ๊า!!"
..
.....
...
....
"ฟื้นเเล้วหรอ"
"ห๊า"
ฉันเปิดตาเเล้วก็เเปลกใจว่าตัวเองมานอนอยู่บนเตียงอหังการดาวล้านดวง ยาวยังกับไส้กรอกยักษ์ จะให้ผู้ประสบภัยมานอนหรือไงเนี่ย
"ฉันอยู่ที่ไหน"
"โรงเรียน"
"นี่ ไม่ใช่โรงเรียนฉัน โรงเรียนฉันมันต้องโทรมกว่านี้"
"โรงเรียนผมเองเเหละ"
"0..0 นึกว่าบ้าน"
"รถที่ชนคุณ ผมต้องขอโทษด้วย นั่นรถผมเองต้องขอโทษจริงๆ"
"อืออ..." มหาเศรษฐีเลยหรอเนี่ย
"เเต่หน้าตาคุณเนี่ยเเปลกจริงๆ.."
"...."
"ผมกับตาสีเเดงคุณได้เชื้อใครมาหรอ"
"..."
"เเปลกดีนะ เหมือนหลุดออกมาจากตัวการ์ตูนเลย"
"..!!"
ฉันสลัดผ้าห่มไปฝาดหน้าเขาเต็มๆ
"หุบปาก"
"ฉันไม่ได้ปากเสียกับเธอเลยนะ ที่รัก"
"อย่ามาเรียกด้วยปากเศษหมาตายนะโว้ย"
"เป็นกุลสตรีหน่อยสิ เเบบเนียจะเสียอิสตรีไปน๊า"
"หุบปากไปเลยนะ อ....ไอบ้องกัญชา...ไอเชื้ออหิวาต์..อะ...ไอผู้ชายร่าน...อุ๊บ..0//0"
ปากของเขาพุ่งมาหาฉัน เเล้วยังมีหน้ามาดันฉันให้ชิดหัวเตียง
จูบดื่มดับของเขาทำให้ฉันเชื่อคำพูดของเขาเมื่อกี้ เขาค่อยๆถอมริมฝีปากออกเเล้วบรรจงจับหน้าฉันเหมือนว่าฉันไร้เดียงสามากๆ
"ถ้าฉันร่าน เธอคงเป็นสาวหูกระต่ายล่ะมั๊ง"
เขาบีบหน้าฉันเเรงขึ้นต่างจากเมื่อกี้นี้
"ไปอาบน้ำล้างล้างตัวซะก่อนที่ฉันจะมีน้ำโห"
"......"
ฉันคงต้องทำตามเขาเเล้วเพราะดูจากเเววตาของเขาเเล้วเหมือนเขาจะฆ่าฉันทั้งเป็น
ปล.จากไรต์เตอร์จ้า จบไปเเล้วนะค่ะสำหรับ chapter 1 นางเอกเรายังไม่เเสดงอาการ เเถมบทนี้ก็สั้นมากเลยสำหรับไรต์เตอร์ ถ้าเขียนคำไม่ถูกหรือเนื้อหายังข้องใจ comment มาโลด
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ