ว้าวุ่น

วันนี้ชั้นตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียที่สุดเพราะโดนปลุกขึ้นตั้งแต่เช้า เพราะมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขณะที่ชั้นกำลังฝันหวานยุเรย ชั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแร้วก้อต้องอึ้งเพราะที่โทรมาปลุกชั้นคือกีต้า ชั้นกดรับแระถามเขาว่า
"มีอารัย โทรมาตั้งแต่เช้าเรย" เสียงชั้นงัวเงียมาก
"ตื่นได้แร้ว เดี๋ยวไปร.ร.พร้อมกัน" คนบ้ารัยฟ่ะ โทรมาปลุกป่านี้
"นี้ก้อเพิ่งตีสี่เองนะ" นั้นสิ!! ตีสี่เนี่ยนะ
"ตีสี่ที่ไหน นี้มันเจ็ดโมงครึ่งแร้วนะ" ชั้นเงยหน้ามองดูนาฬิกา นี้มันเจ็ดโมงครึ่งจิงๆด้วย
ชั้นรีบวางโทรศัพท์ ก่อนที่จะรีบไปอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เมื่ออาบน้ำเเต่งตัวเสร็จ ชั้นวิ่งลงมาจากบันไดเห็นคุณพ่อนั่งกินกาแฟอยู่ ชั้นบอกคุณพ่อให้รีบไปส่งชั้นที่ร.ร. แต่ท่านบอกว่าวันนี้มีคนมารับแร้ว
ชั้นทำหน้า งงๆ อยู่พักนึงก้อเรยรีบวิ่งไปหน้าบ้าน ก้อเห็นกีต้านั่งรออยู่ที่หน้าบ้าน
"กว่าจะตื่นนะ รู้มั้ยว่ารอตั้งนาน" เขาพูดแบบงอลๆ
"ก้อคัยจะไปรู้อ่า ว่ารออยู่ข้างล่าง" ชั้นมองดูบรรยากาศรอบๆ วันนี้เจ็ดโมงครึ่งแร้วทำไมฟ้ามันมืดจัง
"จะไปกันได้ยัง" เขาหันมาถามชั้นก่อนที่จะส่งนมให้ชั้น
"ขอบคุนคับ" ชั้นพูดก่อนจะหยิบนมที่เขาส่งให้
หลังจากนั้นชั้นก้อซ้อนท้ายรถเขามาจนถึงร.ร. จากนั้นเราก้อเดินเข้าร.ร.พร้อมกัน จนเพื่อนมองเราสองคนแร้วยิ้มให้ชั้นอีก ชั้นทำอารัยไม่ถูก จนไปเจอเล็ก เล็กมองหน้าเราสองคนอย่างแปลกๆ ก่อนที่จะพูดขึ้นว่า
"สองคนนี้เป็นรัยกันหว่า เห็นเดินมาด้วยกันเนี่ย" เล็กถามขึ้นจนเพื่อนๆในห้องมองเราสองคนเป็นสายตาเดียวกัน
"ก้อ...ป่าวนิ"ชั้นตอบแบบเขิลๆ
"ไม่ต้องมาป่าวเรย เขารู้กันทั้งร.ร.แระ"ชั้นอึ้ง
"แร้วพ่อะแม่รู้มั้ย"กีต้าถามอย่างสงสัย
"รู้ก่อนพวกนี้อีก แต่แกไม่ว่ารัยหรอก"ชั้นสบายใจขึ้นนิดหน่อย
จากนั้นพวกเราก้อไปเรียนกัน จนถึงเที่ยง พวกเราเดินไปที่โรงอาหารพร้อมกัน