SunSet's love

                                                 วันเฮงซวย
ผมขี่มอไซต์มาจนถึงโรงเรียน ที่นี่น่าจะเป็นที่เริ่มต้นชีวิตที่ดี(?) มั้ง กว่าจะเข้าโรงเรียนนี้ต้องใช้เส้นสุดๆเลย เพราะที่นี่รับเฉพาะเด็ก ม.ต้น มาจากที่นี่เท่านั้น แต่พ่อผมใหญ่เลยยัดผมเข้ามาได้ รู้ตัวอีกทีผมก็มาอยู่หน้าห้องแล้ว แหะๆ ^^
"มาแล้วหรอ นายเปี๊ยก ฮ่าๆ ตัวเล็กดีเนอะ"
ครูที่ยืนอยู่หน้าห้องเอ่ยถามผม
"สวัสดีครับ"
ผมก็ไหว้เขาตามมารยาท
"เอ้าๆ มาแนะนำตัวตรงนี้ นักเรียนวันนี้มีนักเรียนเข้าใหม่ ฝากดูแลด้วยนะ"
ผมเดินไปตรงที่คุณครูบอก แล้วจุดสนใจคือผมทั้งหมด เวลาคนอื่นมองผมรู้สึกหายใจไม่ออกยังไงไม่รู้สิ
"ดีครับ ผมซัลเฟอร์ เรียกซัลเฉยๆ ก็ได้ครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ "
"ได้สิจ้ะ พี่จะดูแลทั้งเนื้อทั้งตัวเลย"
เสียงหัวโจกในห้องเอ่ยพูดอย่างกวน
"นี้นายกิตติพันธ์ หุบปากไปเลยนะ เลิกแซวเพื่อนได้แล้ว" ครูตวาดแล้ว ฮ่าๆ ^^'
ไปนั่งตรงรืมหน้าต่างโน่นไป
ผมเดินไปยังตรงที่ริมหน้าต่าง พร้อมยิ้มทักทายเพื่อนๆ ในห้องบางคนก็ยิ้มตอบ บางคนก็เมิน เฮ้อ ซะงั้น
"เริ่มเรียนได้ เปิดหนังสือได้แล้ว เอามากันหรือป่าว ? "
เสียงครูถามขึ้น
"อยู่บ้านครับ มันหนักอ่ะครู"
"งั้นเก็บไว้ให้พ่อแม่แกเรียนละกัน"
"โห แรงอะครู O.o "
แล้วเสียงหัวเราะก็ดังก้องขึ้นทันที ฮ่าๆ ผมเองก็อดหัวเราะไม่ได้เลยแฮะ ครูตอบได้โดนใจผมมากเลยอะ
 
12:30
นี้พวกนายเรานั่งด้วยคนดิ :3
พวกนั้นมองหน้าผมแล้วบอกว่า
"ไปยกโต๊ะมาดิ"
"มึงจะบ้าหรือป่าวแขนแค่นั้นเด่ะแขนก็หลุดหรอก"
ผมหันไปยกโต๊ะมาเพื่อแสดงฝีมือ 
"ง่อว เก่งหนิ่หว่า"
นี้ตัวเล็กเด่ะต้องไปหาเข้าชมรมนะ
"อื้อๆ "
.
.
.
.
.
?