ยอดนักสืบคุกกี้

 “ปัง!”

เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนของชายหนุ่ม

                “นี่แค่ที่ขานะ…ต่อไปจะเป็นที่หัวใจ!”

ตะวันกล่าวเสียงเย็นในมือของเธอกำปืนพกไว้แน่นจนเหงื่อชุ่ม กลับกันชายแว่นดำ1ใน2ร้องครวญครางมือกุมบาดแผลที่ขาอย่างเจ็บปวดแต่ชายอีกคนยังคงยืนนิ่งในปากคาบบุหรี่1ม้วนท่าทางเยือกเย็นเสียจนหญิงสาวหวั่นใจ

                “พวกนายเป็นใครกันแน่ตำรวจก็ไม่ใช่ท่าทางการต่อสู้คงไม่ใช่fbiแน่!”

                “วิเคราะห์เก่งนี่แม่นักสืบสาวสมแล้วที่เป็นถึงยอดนักสืบอันดับ5ของโลก…” ชายหนุ่มกล่าวชื่นชม

                “แกร๊ก!”

เสียงชักปืนดังขึ้นอีกหลายจุดหญิงสาวหันไปมองพบว่าด้านหลังของตนมีชายฉกรรจ์ราว7คนร่างกายของพวกเขาเผยให้เห็นการต่อสู้ที่หนักหน่วง

                “บอสขององกรณ์ใหญ่อิตาลีได้เสียชีวิตลงแล้วอันดับต่อไปสังหารปิดปากผู้เห็นเหตุการณ์!”

เสียงตะโกนก้องของชายผู้หนึ่งดังออกมาใน7คนนั้นเพียงแต่ตะวันไม่รู้ว่าเป็นคนไหน

                “ไม่ต้องพยายามยัยลูกเสือ…ปืนทั่วไปยิงได้6นัดเธอเหลือ5เรามี8คน…แต่ก่อนหน้านั้นร่างของเธอคงพรุนเสียก่อน”

                                   บริเวณใกล้ๆกัน

                “อือ…”

ชายหนุ่มพยายามลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบากอาการเจ็บปวดเริ่มเจือจางหายไปแล้วทิ้งไว้เพียงรอยฟกช้ำที่หลังและหัวไหล่

                “ใต้โต๊ะรึเนี่ย??!”

คุกกี้ค่อยๆเปรยออกมาเขาสะบัดหน้าเพื่อปรับโฟกัสภาพ

               “ปัง! เคล้ง!”

เสียงปืนทำเอาชายหนุ่มสะดุ้งสุดตัวในมือเริ่มล้วงกระบอกปืนสีดำมันเงา…

 บริเวณลานจัดแสดง

ปืนพกของหญิงสาวกระเด็นหลุดจากมือด้วยลูกตะกั่วของชายหนุ่ม1ใน8คน

                “เธอไม่สมควรรู้ว่าเราคือใคร…เราคือผู้กุมชะตาของโลกของทุกประเทศ!”

ตะวันเสียวสันหลังวาบเมื่อพบปืนสีเงิน8กระบอกหันมาทางเธออย่างพร้อมเพรียง

                “ขอให้มันจบลงตรงนี้…บั้ก!”

เสียงส้นเท้าของคุกกี้วาดเส้นเข้าใบหน้าของชายหนุ่มอย่างรุนแรงแว่นตากันแดดแตกกระจายกระเด็นกระดอนไปทั่ว

                “ปัง! ปัง! ปัง!”

เสียงกระสุนของเขาพรุ่งเข้าใส่อกหนุ่มแว่นดำอีก3คนจนล้มลงร้องครวญครางอกกระเพื่อมไม่เป็นจังหวะ ชายหนุ่ม4คนที่เหลือต่างเจ็บใจที่เพียงชั่วพริบตาพรรคพวกกับโดนจัดการอย่างไม่เป็นท่า!

                “มาเฟีย…”

คุกกี้กล่าวเสียงเย็น

                “เคยได้ยินข่าวอยู่เหมือนกันว่าciaกำลังไล่ตามจับองค์กรนี้เหมือนว่าจะเคลื่อนไหวอยู่แถบรัสเซียและอเมริกา…แล้วนี่คงคิดจะลอบสังหารหัวหน้าแก๊งศัตรู…สำเร็จนี่นา!”

                ชายหนุ่มแว่นดำทั้ง4ไม่คิดจะปล่อยให้เขามาพล่ามอยู่บริเวณนี้พวกมันยิงลูกตะกั่ว4นัดอย่างพร้อมเพรียงกันคุกกี้เพียงแค่เอี้ยวคอหลบเท่านั้น

                “ปัง!”

                ตะวันนำปืนที่เก็บมาจากพรรคพวกมาเฟียยิงเข้าที่ท้องน้อยของชายหนุ่ม! เปรียบสเมือนลูกโมเลกุลอากาศมันเข้าเจาะจนทะลุไปอีกด้าน!มาเฟียหนุ่มไม่อาจยืนอยู่ได้ต้องคุกเข่ากุมท้องอย่างเจ็บปวด

                “หายๆไปให้หมดพวกมดปลวก!”

มาเฟียแว่นดำ1ใน3คนที่เหลือดูเหมือนจะฟิวส์ขาดเขาจึงหยิบปืนกลซึ่งซ่อนอยู่ในกระเป๋ากีต้าร์ออกมา

                “ตะวันหมอบ!”

ชายหนุ่มพุ่งเข้าผลักหญิงสาวให้ล้มลงเช่นเดียวกับตนเอง

                “ปังๆๆๆๆๆๆๆๆ!”

เสียงปืนดังขึ้นถี่ยิบเหล่าแขกต่างหนีตายกันไปหมดแล้ว

                “ปังๆ!อ๊ากกก!”

ชายหนุ่มแว่นดำทั้ง2คนถูกกระสุนของคุกกี้ยิงสวนใส่ที่หัวใจพอดีเส้นชีวิตของพวกเขาขาดสะบั้น!เหลือเพียงมาเฟียอีก1คนเท่านั้นที่ดูเหมือนจะเงอะๆงะๆเมื่อเสียเพื่อนไปทั้งหมด!ความรู้สึกหมาจนตรอกพุ่งเข้าถาโถมใส่จิตใจของเขาทันทีจึงไม่แปลกที่มาเฟียคนนี้จะคิดหนี…

                ด้านคุกกี้ก็ไร้เรี่ยวแรงจะตามไปจับกุมกำลังทั้งหมดได้เพราะเรี่ยวแรงหมดไปเสียตั้งแต่พลาดท่าโดนจับขาแล้ว…

                “ขอบคุณนะ…”

ชายหนุ่มสะดุ้งไม่น้อยเมื่อพบกับแววตาน่ารักของหญิงสาว

                “ขอบคุณเรื่องอะไร”

                “ก็เรื่องที่เธอช่วยฉันเมื่อกี้ไง”

                “ฉันไม่อยากเสียเงินค่าสัปเหร่อมาเก็บศพเธอนี่”

ตะวันหน้าบึ้งตึงเล็กน้อย

                “แต่ก็นะ…”

คุกกี้แกล้งเอามือเชยคางเธอขึ้น

                “บางทีน้ำหนักของโลกนี้อาจจะเสียสมดุลไปก็ได้นี่…ดังนั้นปกป้องเธอไว้ดีกว่า”

ว่าแล้วชายหนุ่มลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนจะรีบเดินถอยห่างไปทันที หญิงสาวหน้าแดงอยู่บ้างแต่เมื่อลองขบคิดดูแล้วเธอก็จำเป็นต้องรีบวิ่งตามคุกกี้ไปทันที…เพื่อไปตามอัดข้อหาด่าเธออ้วน!