ลิขิตรักลิขิตฟ้า

เช้าวันรุ้งขึ้น

ธีระวัฒน์ และ พลอยรุ้งไปถึงโรงพยาบาล แล้วธีระวัฒน์พาพลอยรุ้งไปที่ห้องทำงานของพชร

ยัยพลอยนี้ นพ . พชร จิระคุณ เคยเจอกันแล้วนิ  เป็นหมอด้วยเหรอ บ่นอะไรยัยพลอย เปล่าค่ะ ไหวหรือเปล่า ไหวค่ะ น้องพลอยเป็นอะไรหรือไอ้ธีร์  ไม่สบายนิดหน่อยวะ  ฝากแกด้วยข้ามีผ่าตัดเช้า ไปละ ธีร์ไปจับศีรษะน้องสาวอย่างเป็นห่วงพร้อมกับพูดขึ้นว่า อย่าดื้อละ ไม่ไหวก็บอกพี่พิชญ์นะ พี่ไปละ พลอยพยักหน้า

พลอยต้องทำอะไรบ้างค่ะ  คุณหมอ  เรียกเหมือนเดิมก็ได้ คนกันเอง อีกอย่างเราก็เป็นเหมือนน้องพี่  ค่ะ พี่พิชญ์

ตามพี่มา จนถึงห้องเก็บเอกสารที่เก่าๆ ขี้ฝุ่นเยอะ ๆ พลอยช่วยหาเอกสาร ห้าปีย้อนหลังให้พี่หน่อย แล้วทยอยเอาไปให้พี่  พูดจบพิชญ์ก็เดินออกไป โอ้ทำไมมันเยอะขนาดนี้ฉันจะหาเจอไมเนี้ยะ  พูดเสร็จก็มุ่งหน้าหาเอกสาร

อยู่พักใหญ่จนเลยเวลาเที่ยงไปมาก  เธอเริ่มหน้ามืด เวียนศีรษะ  แล้วเธอก็ล้มลง  พิชญ์เห็นว่าเลยเวลาเที่ยงมาเยอะแล้ว จึงไปตามพลอยรุ้งมาทานข้าว ในขณะเขาเปิดประตูก็   พลอย พลอย พิชญ์รวบร่างไร้สติของพลอยรุ้งไปยังห้องพิเศษ ของโรงพยาบาล

พชร สวมบทคุณหมอ ตรวจดูอาการของหญิงสาว แล้วรู้ว่าเธอเพียงอ่อนเพลีย เลยมีไข้สูง ธีร์ทราบว่าน้องสาวเป็นลมเลยรีบมาถามอาการจากเพื่อนรัก  ยัยพลอยเป็นไงบ้าง ยังไม่ฟื้นเลย สงสัยต้องรอดูสักวันสองวัน เป็นความผิดฉันเอง ไม่หรอกยัยพลอยมันไม่สบายมาตั้งแต่เมื่อคืนข้าเองที่ไม่ให้ยัยพลอยพัก  เอ็งไปทำงานเถอะฉันดูแลยัยพลอยเอง แกมีเคสผ่าตัดตอน5โมงเย็นไม่ใช่เหรอ ไปพักก่อนเออ ทางนี้ฉันจะดูแลให้  ฝากด้วยวะ เสร็จแล้วฉันจะมาเยี่ยม เออ โชคดีวะ ธีร์เดินไปจุ๊บหน้าผากน้องสาวอย่างน่าเอ็นดู ทำเอาพชรยิ้ม กับการกระทำของเพื่อนรัก

จากนั้นพชรเองก็ให้พลอยรุ้งพักผ่อนส่วนตัวเขาก็ไปทำงานต่อ

ณ ในห้องพิเศษของโรงพยาบาล  พลอยรุ้งลืมตาขึ้นมาไม่เห็นใคร  เธอกลัวมาก เธอเรียกหาพี่ชายเธอ ในเวลาเดียวกันมีพยาบาลสาว เข้ามาดูว่ามีอะไรขาดเหลือบ้าง  คุณค่ะ ๆ คุณพยาบาล ฉันเป็นอะไรค่ะ คุณเป็นลมค่ะ เดี่ยวสักครู่นะค่ะ เดียวดิฉันเรียกคุณหมอ  ให้มาดูอาการคุณก่อน  บอกคุณหมอหน่อยว่าคนไข้ได้สติแล้ว  รอสักครู่นะค่ะเดียวคุณหมอคงจะมาตรวจ  คุณหมอพชรมาพอดี คนไข้ห้องวีไอพีฟื้นแล้วค่ะ  ครับ พชรรีบเดินไปยังห้องโดยที่มีหญิงสาวนอนอยู่  พี่พิชญ์ เป็นไงบ้าง ยังเวียนศีรษะอยู่หรือเปล่า  ค่ะ  งั่นพี่ขอดูอาการหน่อยนะ พลอยรุ้งยังไม่ชินที่มีใครมาทำอย่างนี้กับเธอ เธอมีอาการ ใจเริ่มสั่น ไม่ต้องกลัวนะครับ หายใจลึกๆ นะ พลอยรุ้งมองพชรด้วยสายตาชื่นชม ประตูห้องเปิดขึ้น ยัยพลอยเป็นไงบ้างฉันพึ่งรู้ว่าแก่ไม่สบายเลยไม่ได้มาดู ถ้าพี่ธีร์ไม่บอกฉันคงไม่รู้ว่าแกไม่สบาย เออพี่ธีร์บอกว่าเดี่ยวพี่ธีร์มา ตอนนี้ยังผ่าตัดไม่เสร็จ คงใกล้จะเสร็จแล้วละ  ฉันแค่ปวดหัว เพลียๆ แต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วงนะยัยแพม ว่าแต่แก เออฉันฝึกงานที่นี้เหมือนกับแกนั้นแหละ แต่เราไม่ได้เจอกันเลย วันต่อไปคงได้เจอกันแน่นอน เออ พักผ่อนเถอะฉันไม่กวนแล้ว  กลับบ้านดีดีนะแพม  จ้า บายบาย  น้องพลอยยังไม่ได้ทานอะไรเลยไม่ใช่ครับเดียวพี่ให้พยาบาลไปแล้วอาหารอ่อนมาให้น้องดีกว่านะ เออพลอย

นะครับ ค่ะ   นี้ค่ะ โจ๊กร้อนๆ ครับ งั่นดิฉันขอตัวนะค่ะคุณหมอ ครับ  น้องพลอยโดนให้น้ำเกลือคงทานไม่ถนัด เดี่ยวพี่ป้อนดีกว่าเนอะ  พลอยเกรงใจค่ะ ไม่เป็นไรหรอก  พชรเป่าโจ๊กให้พออุ่น อร่อยไหมครับ ค่ะ นี้ครับยา พลอยไม่ทานยาไม่ได้เหรอค่ะ  ทำไมละครับ พลอยไม่ชอบทาน มันขม ถ้าไม่ทานก็จะไม่หายป่วยนะสิ ทานนะครับ นิดเดียวเอง ก็ได้ค่ะ นี้น้ำครับ พลอยรุ้งกินน้ำเสร็จก็ถามพชรเรื่องประวัติของชายหนุ่ม หะพี่พิชญ์อายุมากกว่า พลอยแค่สองปีเองเหรอ ทำไม  เออพี่เรียนก่อนนะครับ เลยจบก่อน แล้วพี่แพทละค่ะ เออพี่กับพี่แพทเราห่างกัน สองปี พี่แพทอายุเท่ากับธีร์ ประมาณ 24 มั่ง ใช่ค่ะ พลอยกับพี่ธีร์ห่างกันสี่ปี พี่พิชญ์เก่งจังเลยนะค่ะ ไม่หรอกครับ คุยอะไรกันอยู่เหรอ  เออ น้องพลอยถามเรื่องสมัยเรียนฉันกับแกนิดหน่อย อยากรู้ทำไมละเรา หะยัยพลอย พลอยแค่อยากรู้เฉยๆ  แล้วเป็นบ้างละ ดีขึ้นหรือยัง ค่ะ  โอเคไม่ไอ้พิชญ์ อืม พรุ่งนี้เช้าถ้าไม่มีไข้หน้าจะกลับบ้านได้แล้ว

 นอนได้แล้วเด็กดื้อ ไม่ได้ดื้อสักหน่อยพี่ธีร์อะ Goodnight ครับ ค่ะ แล้วคุณหมอทั้งสองก็เดินออกห้องไป