My friend รักฉันเรียกว่าแก

9.3

เขียนโดย kafairSoulmate

วันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 15.52 น.

  4 ตอน
  0 วิจารณ์
  7,892 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2556 16.15 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) ข่าวลือ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

จิวเวลรี่นั่งเล่นที่ม้าหินอ่อนที่สวนออกกำลังกายกลางโรงเรียน กับพายไข่สองคน พายไข่ถาม

“พี่คนนั้นรู้รึเปล่าว่านายชอบ”

“ไม่รู้หรอกไม่อยากให้รู้ด้วย”

จิวเวลรี่พูดพร้อมเอาสมุดการบ้านของพายไข่มาลอก

“ทำไม! ขอเบอร์เลยดิ”

“บ้าเขาเป็นเพื่อนพี่เรานะ”

“ไม่เกี่ยวเป็นเพื่อนกับพี่ก็คบได้ ไม่เห็นเป็นไรเลย”

“นายไม่เข้าใจหรอก ....ฝากส่งด้วยนะ^^”

จิวเวลรี่ส่งสมุดให้พายไข่แล้วก็เดินออกไป

   วันต่อมา จิวเวลรี่มาสายยังรู้สึกสลึมสลืออยู่ ลืมตาไม่ขึ้นเท่าไหร่

 จิวเวลรี่จะนั่งที่เดิมที่เคยนั่งเป็นประจำ พายไข่ก็นั่งแทนที่ไปซะแล้ว

จิวเวลรี่เลยไปนั่งหลังห้องข้างๆชลธาร

“สำลีทำไมวันนี้ไม่นั่งหน้าอ่ะ”

พายไข่แซวแครอท ที่นั่งข้างๆฉันอีกข้าง แต่ก็ทำให้หลงตัวเอง ว่านายพูดกับฉันยังไงก็ไม่รู้!!!!!

จิวเวลรี่สลึมสลือซบอยู่กับโต๊ะ พายไข่แหกปากเสียงดัง

“ตึ่งๆ”  คล้ายจะพูดว่าตื่นๆ จิวเวลรี่งัวเงีย  แล้วฟุบต่อ

 โฟล์คซองก็เดินมานั่งนินทาชาวบ้านกับชลธาร  อร้าย!!ผู้ชายชอบเม๊าท์มอยด้วยหรอเนี่ย

“เมื่อวานเด็กอิเล็กฯเว้ยมันบอกกูมาว่า มันได้ข่าวมาว่า

 เด็กอิเล็กฯเด็กพาณิชย์เว้ย แต่ไม่รู้ว่าห้องไหน” 

ฉันไม่มีอารมณ์จะนอนแล้ว เล่นมาสนทนาข้างหูซะขนาดนี้ ว่าแล้วก็แอบมองไปที่ตึกอิเล็กฯดีกว่า

อยู่ดีๆนายพายไข่เหมือนโมโหใคร เดินไปเปิดประตูแล้วชะโงกหน้ามองไปที่ตึกอิเล็กฯ

“ฉัตริน เป็นอะไร” อาจารย์ผู้สอนถาม

“อ๋อผมมาปิดประตูให้ครับ”

แล้วพายไข่ก็กลับไปนั่งที่เดิม พร้อมกับบ่น

“ก็ไม่เห็นมีอะไรเลยนิ”

ส่วนจิวเวลรี่ไม่ต้องพูดถึง  นอนฟุบเต็มที่แบบว่าอาจารย์จะสอนก็สอนไปเข้าใจอยู่แล้ว

พออาจารย์ออกไปเอาชี๊ส พายไข่ก็มานั่งข้างๆจิวเวลรี่ เพราะชลธารลุกไปเข้าห้องน้ำ

“บอกแล้วว่าว่าเล่นรุ่นพี่ปีสาม เลยต้องมานั่งง่วงตอนเช้าแบบนี้”

พายไข่พูดเบาๆเหมือนบ่น  ชิไม่อยากสนใจอะไรหรอกง่วงเว้ย!!!!!

อย่าให้หมอนี่รู้เชียวนะว่าไม่ได้หลับน่ะ เดี๋ยวมากวนประสาทอะไรอีก เมื่อคืนยิ่งไม่ได้นอนด้วย

เพราะคิดมากเรื่องเมื่อวาน ที่เอลญ่ากับพายไข่เดินกลับบ้านด้วยกันTT .ใกล้ๆจะเคลิ้มหลับ

เพราะอากาศที่กำลังเย็นสบายเพราะฝนตกเมื่อเช้า ฟี่ๆ -.-ZZZหายง่วงทันทีเมื่อได้ยินเสียง!!

“พายไข่เอารูปเอลญ่าป่าว”

ยัยเอลญ่าสะเออะไปให้ท่าพายไข่ถึงที่นั่ง เอิ่ม..ความจริงยัยเอลญ่าแค่เดินมาหาน่ะ--*

 พายไข่ลุกตามเอลญ่าไป ที่โต๊ะยัยเอลญ่า

“ถ้าเราบอกว่าจะมีแล้วจะให้อะไร”

ไม่ลงไม่หลับมันแล้ว  ฮึ่ม! นายพายไข่ก็อ่อยยัยเอลญ่าด้วยหรอเนี่ย!!!!

“ไหนดูหน่อยไม่เชื่อ”

ยเอลญ่าชะโงกหัวไปดูโทรศัพท์มือถือของพายไข่ว่ามีรูปตัวเองอย่างที่ว่าจริงรึเปล่า

โหยหัวงี้แทบจะซบกันเลยอ่ะ  ขอให้นายพายไข่พูดเล่นทีเถอะ

อย่าได้ชอบเอลญ่าจนขนาดแอบถ่ายรูปเลย TT

“แอบถ่ายตอนไหนเนี่ยวะไม่เอา  ถ่ายใหม่เดี๋ยวเราถ่ายให้”

แล้วเอลญ่าก็เอามือถือพายไข่หันกล้องถ่ายรูป หัวงี้ติดกันซะ คิดว่าตัวเองเป็นฝาแฝดอินจันมั้ง

กระหนุงกระหนิงกันน่าดู!!! แต่ช่างเถอะ!!ฉันปลื้มพี่หน้าเกาหลีสุดใจขาดดิ้น

ฉันมองด้วยความหมั่นไส้อุตส่าห์ทำหน้าตาปรกติแต่ใครจะสังเกตเห็นรึเปล่าไม่รู้

โฟล์คซองที่กลับมาจับเข่าคุยกับชลธาร นั่งนินทาชาวบ้าน!!!! หัวเราะคิกคัก

“งานเข้าว่ะ”

ก็ไม่รู้นะว่างานอะไรของนายโฟล์คซอง จิวเวลรี่ไม่อยากสนใจอะไรแกล้งนอนคาโต๊ะอย่างเดียว

น้ำตาหยดแหมะลงบนโต๊ะ อย่างไม่รู้ตัว

  ตอนเที่ยงเพื่อนๆก็มานั่งรวมกลุ่มกันที่ม้าหินอ่อนใต้อาคารตึกอิฐแดง

 เบต้ากับแครอทกำลังนั่งแต่งหน้า เน๊กกี้กินขนมกับบาลอง ชลธารกับโฟล์คซองไปเตะบอล

พายไข่กับเอลญ่านั่งตัวติดกัน!! ส่วนฉันแกล้งใส่หูฟังเพื่อฟังเพลงทั้งที่จริงไม่ได้ฟังอะไร!!!

ทำเป็นมองไปที่ตึกอิเล็กฯ  ฉันต้องดีใจนะ!!! ฉันต้องดีใจสิไม่รู้ทำไมต้องเศร้าด้วย!!!

 พายไข่ฉุดแขนจิวเวลรี่

“โอ้ย อะไรของนายเนี่ยเห็นมะว่าฉันกำลังมองอะไรเพลินๆ”

“มองผู้ชายมันเพลิดเพลินนักหรอ?^^”

พายไข่ยิ้ม จิวเวลรี่พยักหน้าให้ พายไข่ลากจิวเวลรี่ไปที่ห้องสมุดทำเอาเอลญ่าทำหน้าเหลอหลา

-----------พอถึงห้องสมุดจิวเวลรี่แกะแขนพายไข่ออก

“อยากอ่านหนังสือทำไมไม่ชวนเอลญ่าล่ะ”

พายไข่ไม่ได้หยิบหนังสืออะไรแต่เดินมานั่งตรงมุมสุด ตรงที่ไม่ค่อยมีคนมานั่งถึง

 เพราะมันมืดแสงสว่างไม่เพียงพอต่อการอ่านหนังสือ และไม่มีนักศึกษาเข้าห้องสมุดมาก

ขนาดต้องเปิดไฟทั้งห้อง  จิวเวลรี่นั่งลงตรงข้ามแล้วมองหน้าพายไข่

“ทำไมไม่หยิบหนังสือมาอ่าน จะอ่านหนังสือเล่มไหนล่ะ”

จิวเวลรี่ยังถามต่อ พายไข่มองจิวเวลรี่อย่างกำลังจับพิรุธ

“ที่เราพานายมาที่นี่ นายจะได้นอนได้สบายๆไง เมื่อคืนอดนอนไม่ใช่หรอ”

รู้ได้ไง!!!หรือนายพายไข่จะรู้ว่าฉันหึงเค้ามากขนาดคิดมากจนนอนไม่หลับ

“เมื่อคืนฉันดูทีวีดึกไปหน่อยอ่ะ ก็เลยมาง่วงตอนเช้า”

“นายมีอะไรกับเด็กอิเล็กฯจริงๆหรอวะเนี่ย”

“มีอะไรกับเด็กอิเล็กฯ!!!! มีอะไร!!!มีอะไรของแกมันหมายความว่ายังไง!!! ><”

“เด็กอิเล็กฯที่ว่าคือไอหน้าเกาหลีอะไรของนายใช่มั้ย?

ดี!!!เราจะไปเอาเรื่องมันเราไม่ปล่อยให้มันเคลมเพื่อนเราฟรีๆหรอก”

จิวเวลรี่รีบคว้าแขนพายไข่ไว้

“ไปกันใหญ่แล้ว>< ฉันพูดอะไรรึยัง!!ฟังฉันก่อนได้มั้ย!!! มีอะไร!!เคลม!!

จะบ้าหรอฉันไม่ใช่ประกันไม่ต้องมาเคลม!! ถ้าแกจะหมายวามว่า

ฉันได้เสียกับพี่หน้าเกาหลีรึเปล่า ขอบอกเลยว่าไม่ยะ”

“งั้นใครบอกมา!!”

“ฉันไม่ได้เสียตัวให้ใครทั้งนั้นแหละ แกเลิกพล่ามได้ละพาย!!.ใครใช้ให้แกคิดอุบาทๆกับฉันขนาดนี้”

พายไข่เงียบ...........ชิ!!ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร คงเก็บเรื่องที่เอลญ่าบอกว่าฉันบ้าผู้ชายมาคิดน่ะสิ

“ถ้าการที่ฉันแอบชอบใครซักคนมันแปลว่าฉันบ้าผู้ชาย ฉันก็จะยอมรับก็ได้ ว่าฉันบ้าผู้ชาย!!!”

“คือว่า...”

พายไข่กำลังจะอ้าปากพูด จิวเวลรี่วีนต่อ

“แกก็มัวแต่ไปฟังคนอื่น ว่าฉันเป็นอย่างงู้นอย่างงี้ พอมีข่าวลือบ้าๆแกก็เลยคิดว่าต้องเป็นฉัน”

พูดดีๆจ้าไม่ได้พูดด้วยอารมณ์หรือขึ้นเสียงแม้แต่น้อย ฉันก้มหน้าคล้ายจะร้องไห้

แล้วนายพายไข่ก็มาดึงแขนเสื้อสูทรของฉัน เอานิ้วหยิบคล้ายรังเกียจ!!

“ปะไปกินขนมกัน ป่านนี้ที่โรงอาหารคนคงจะซาแล้ว^^”

เอาขนมมาล่อฉันหรอว้าย!! รีบไปเลยค่า ^^/ ความโกรธหายเป็นปลิดทิ้ง

เรื่องอื่น มันไม่สำคัญหรอกเพราะข่าวลือนั่นไม่ได้ระบุว่าใคร เพียงแต่พายไข่กลัวว่าเป็นฉัน

ก็เลยมาถามดูเท่านั้นเอง และที่สำคัญฉันกำลังจะนั่งกินขนมกับพายไข่สองคนคิกๆๆๆๆๆ

พายไข่ยื่นป๊อบคอนให้ฉันในขณะที่ตัวเค้ากินแซนวิทย์ไส้ทูน่า

มองให้นานไปเลยโอกาสสวีทหวานหยดย้อยแบบนี้มีไม่บ่อยนัก (คิดเอาเองว่าสวีท--*)

ในขณะที่จ้องมองพายไข่ อยู่ดีๆก็มีห่อขนมมากมายเทลงบนโต๊ะ มองไปที่มาเป็น!!!

“กินด้วยคนนะ อุตส่าห์ไปซื้อมาเยอะแยะเลย กินคนเดียวกลัวว่าจะกินไม่หมดน่ะ”

เอลญ่า!!!!! ยัยมารหัวใจแกจะมาทำไมยะ!!!! ยังไม่ทันอนุญาตเอลญ่าก็นั่งข้างพายไข่

กินขนมอย่างสบายใจ พร้อมป้อนพายไข่เป็นบางที

จะทำอะไรได้ล่ะได้แต่ยัดขนมเข้าปากด้วยสีหน้าเซ็งๆ กลัวกินไม่หมดหรอยะ!!

ได้!! ฉันจะกินให้หมดเลย ว่าแล้วก็รีบหอบขนมเข้าปาก (เอาสองอุ้งมือกอบขนมจากถุง)

“จิวค่อยๆกิน หิวหรอ?”

เอลญ่าถาม

“ไอ้ อิ๋ว อ๊าก อ๊วย (ใช่ หิวมากด้วย)” พูดไม่ได้เพราะขนมเต็มปาก พายไข่แอบหัวเราะ

“อ่ะน้ำๆ เอาน้ำมั้ย เดี๋ยวสำลัก”

สุดท้ายฉันก็เป็นตัวตลกในสายตาพายไข่ ที่ดูก็รู้ว่าฉันประชด แต่ยัยเอลญ่าคงคิดว่าฉันหิวจริงๆ

อร้ายยยยยยยยยยยย ใครก็ได้เอายัยเอลญ่าไปฝังที!!!!!!!

 

                                                                   >

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา