My friend รักฉันเรียกว่าแก
เขียนโดย 
kafairSoulmate
วันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 เวลา 15.52 น.
แก้ไขเมื่อ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2556 16.15 น. โดย เจ้าของนิยาย
3) เพื่อนไม่สนิท ห้ามคิดไม่ซื่อ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันต่อมาจิวเวลรี่เดินเข้าห้องเรียนแล้วนั่งประจำที่ ชลธารกับโฟล์คซองกำลังนินทาใครบางคน อย่างสนุกปาก
“ เฮ้ยเมื่อวานกูเห็นไอเหี้ยพาย ควงทอมโรงเรียนมิตรผลเว้ย”
โฟล์คซองหัวเราะคิกคัก
“ท่าทางจะเด็กเกนะโว้ย”
ชลธารเสริม จิวเวลรี่นั่งฟังแกล้งทำเฉยๆไม่สนใจอะไร ทำเหมือนไม่ได้ยิน
เชอะ!ควงเด็กมิตรผล แถวตลาดคลองลาน คงจะรักกันมากล่ะสิ! โดดเรียนไปหากันน่ะ
กำลังคิดถึงก็เข้ามาพอดีนะ ตายยากจริงๆเลย จิวเวลรี่หน้านิ่วคิ้วขมวด ทุกคนอยู่ในห้องเรียนครบแล้ว
รวมทั้งอาจารย์ที่ปรึกษาประจำห้องท.14 ที่กำลังเขียน ประเภทของบัตรมัคคุเทศก์ บนกระดาน
หันมามองพายไข่ที่ยืนอยู่หน้าประตู พายไข่อ้างว่า
“ ผมเพิ่งมาเรียนอ่ะครับ เลยไม่รู้ว่าช่วงบ่ายมีเรียน”
อาจารย์ก็พยักหน้าให้พายไข่นั่งประจำที่ พายไข่เดินมานั่งข้างหน้าจิวเวลรี่
พร้อมหันมายิ้มทักทาย จิวเวลรี่ยิ้มกลับตามมารยาท ทั้งๆที่ตอนนี้ไม่อยากจะมองหน้าพายไข่ด้วยซ้ำ
จิวเวลรี่จ้องพายไข่ ถึงจะเป็นด้านหลังก็เถอะ ถ้าพายไข่หันมาเธอคงไม่กล้ามองค้อนแบบนี้หรอก
แต่ตอนนี้พายไข่กำลังหันหลังให้เธอ เธอจะทำสีหน้าไม่พอใจอย่างไรก็ได้
ดูมันพูด ไม่รู้ว่าช่วงบ่ายมีเรียนเชอะ! ไม่กล้าบอกล่ะสิ ว่าโดดเรียนไปหาแฟนน่ะ ชิ!!!!!
><*จิวเวลรี่สะบัดหน้าไปมาให้หายอึน
*** เข้าเรียนภาคบ่าย พายไข่นั่งนินทาจิวเวลรี่อยู่กับเปรู โดยที่เปรูนั่ง ข้างหน้าจิวเวลรี่
ส่วนพายไข่เปลี่ยนมานั่งข้างๆจิวเวลรี่แทน
“เนี่ย ถ้าเป็นทอมผู้หญิงบานเลยนะโว้ย”
จิวเวลรี่จ้องพายไข่ พร้อมยิ้มแบบประชด
“ถ้านายเป็นผู้หญิง ก็สวยเหมือนกันนะ”
“เออหน้าเหมือนซีรี่ซ์พระเอกเกาหลีเหมือนใครน้า.....”
พายไข่ดีดนิ้วดัง เปราะ! พร้อมชี้หน้าจิวเวลรี่
“อ๋อนึกออกแล้วเหมือนปริ้นยูลอ่ะ”
“บ้าหรอเหมือกอล์ฟไมค์มากกว่า”
จิวเวลรี่กระหยิ่มยิ้มภูมิใจในความหน้าตาดีของตัวเอง
“กอล์ฟไม่เหมือนนะ เหมือนไมค์มากกว่า”
พายไข่ยิ้มพร้อมมอง^^
“เออใช่”
จิวเวลรี่แพ้รอยยยิ้มอันหวานหยดย้อย จึงจ้องมองพายไข่อย่างลืมตัว
“ไอทอม”
อยู่ดีๆพายไข่ก็กวนประสาท!!!!
“โหยเกย์”
ขึ้นเลยสิอุตส่าห์ไปต่อผมมายังมีคนมาว่าเป็นทอมอีก!!!
“ทอม”
พายไข่พูดอย่างอารมณ์ดี^^
“เกย์”
อีกฝ่ายเริ่มเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
“ทอม”
พูดพร้อมรอยยิ้มที่สดใสเหมือนเดิม อีกฝ่ายที่อารมณ์ครุกกรุ่น เลยเมินหน้าหนี
เพราะขี้เกียจจะเถียงอะไรไร้สาระแล้ว
--------- วันต่อมา................
เข้าแถวเส็จรเรียบร้อยเตรียมขึ้นชั้นเรียน อาจารย์กำลังทำการเช็กชื่อนักเรียนที่มาเข้าแถว
จิวเวลรี่หันหน้ามาเอามือจับแขนพายไข่
“พายๆแกดู๊ (ถ้าจะทำเสียงงี้ไม่กรี๊ดใส่หน้าเลยล่ะ/พายไข่) แกดูดิ เห็นพี่คนขาวๆใส่ข้อมือป่ะ”
พายไข่มองไปยังแถวเด็กช่าง มีผู้ชายคนหนึ่งขาวออร่าน่าสะดุดตาอย่างที่เพื่อนเค้าว่าจริงๆ
“แกว่าน่ารักปะ”
เสียงจิวเวลรี่เพ้อสุดๆ
“เออ”
พายไข่ตอบห้วนๆ
“แกว่าเขาจะเป็นเกย์เหมือนแกรึป่าว”
จิวเวลรี่แกล้งแซว
“ไม่รู้ดิ”
จิวเวลรี่มองจนพี่หน้าเกาหลีคนนั้นเดินกลับเข้าชั้นเรียน พายไข่เดินชนไหล่จิวเวลรี่รีบเดินเข้าห้อง
*ภาคบ่ายท.14เรียนวิชาลูกเสือสามัญ อาจารย์ให้นักเรียนท่อง กฎปฏิญาณ
นักเรียนทุกคนก็แยกย้ายกันไปนั่งท่องตามร่มไม้ต่างๆ
เพื่อจะมาสอบท่องต่อหน้าอาจารย์ ในอีกสามสิบนาทีข้างหน้า
นักเรียนก็แยกย้ายไปมุมใครมุมมัน บางคนนั่งตามร่มไม้ บางคนก็ไปนั่งที่โรงอาหาร
จิวเวลรี่นั่งลงที่ม้าหินอ่อนใกล้ๆสวนออกกำลังกายซึ่งอยู่กลางโรงเรียน
เธอนั่งลงหยิบกระดาษออกมาดูเตรียมท่อง พายไข่ยื่นกระดาษมาให้จิวเวลรี่
“อ่ะนายดูนะว่าเราจะท่องได้รึป่าว”
“อืม ได้”
จิวเวลรี่รับกระดาษแล้วมาดูให้พร้อมกัยพายไข่ที่เริ่มหัดท่อง
“ข้อ1.......”
พอพายไข่ท่องจบ จิวเวลรี่ยังอยู่ในความเงียบเพราะมองพายไข่อย่างไม่ละสายตา
จนไม่ได้มองกระดาษแม้แต่น้อย
“จิว!!!”
พายไข่เรียกเสียงดัง จิวเวลรี่เผลอตกใจ
“เออถูกหมดเลย แกท่องได้แล้วแหละ”
พายไข่แย่งกระดาษทั้งสองใบมาจากจิวเวลรี่
“มาตานายท่องแล้ว เดี๋ยวเราดูให้”
พายไข่มองกระดาษอย่างมุ่งมั่น จิวเวลรี่เอากระดาษของตัวเองคืน
“เฮ้ยเราว่าเราไม่หันไปทางตึกนี้หรอก ตึกอิเล็กฯ จิตใจหวั่นไหวน่ะ”
แล้วหันหลังให้พายไข่ พายไข่ทำหน้างง แต่นายพาย ดันมาอยู่ด้านหลัง ยิ่งหวั่นไหวหวะ อร้าย><*
เพื่อนสนิทของชินที่เคยเจอกับจิวเวลรี่ที่หน้าห้องธุรการ บอกเพื่อนอีกคนมองจิวเวลรี่ ที่กำลังนั่งท่องกฎอยู่
“คนไหนคนนี้หรอ เออนี่น้องไอชินใช่ปะ”
“อืม ทำไมอ่ะ”
จะมาหาเรื่องอะไรฉันรึป่าวน้อ ไม่นะไม่ ฉันไปต่อผมมาแล้วยังดูหล่ออยู่อีกหรา!!!!!!
“เมื่อวานหัวเข็มขัดไอชินอยู่ป่ะ”
“ไม่รู้ดิ ไมไม่ถามมันอ่ะ”
เป็นเพื่อนกันประสาอะไรยะ--*
“ที่ตอนพวกเธอลงป้ายรถเมล์อ่ะเห็นเด็กsy(โรงเรียนSY)ยืนอยู่สองคนตรงป้ายรถเมล์”
“เอ๊าพอลงจากรถเมล์ ไอชินก็เดินขึ้นสะพานลอยตามเขามาเลยก็..ไม่เห็นมีอะไร”
“เอองั้นแล้วไป”
แล้วสองคนนั้นก็เดินจากไป ดั่งดับแสงจากฟ้า ไม่ใช่ละ--*
มันเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีอะไรไม่รู้ คนธรรมดาอย่างเราๆไม่เข้าใจหรอกฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ออดเลิกเรียน หลังจากที่อาจารย์ที่ปรึกษาอบรบนักเรียนห้อง ท.14 เส็จร จิวเวลรี่เดินลงบันใดสวนกับเด็กช่าง
เด็กช่างเรียก
“พายๆ”
ทั้งๆที่เธอเดินอยู่คนเดียวแต่กลับเรียกชื่อพาย จิวเวลรี่จึงเดินเฉยๆทำเหมือนไม่ได้ยิน
“โหเชิด”
รุ่นพี่พวกนั้นพูดพร้อมโห่อย่างสนุกสนาน จิวเวลรี่ทำหน้าเบื่อหน่าย ก็ฉันไม่ได้ชื่อพายนี่ยะ><*
พายไข่เดินออกมาจากห้องเรียน หลังจากทำงานที่ค้างเส็จร เด็กช่างรุ่นพี่คนเดิมเดินไปหาพายไข่
“เออพายทำไมเด็กมึงอ่ะ ตอนกูเรียกพาย ทำไมเชิดจังวะ”
“ไม่ได้ชอบเราหรอก ชอบเด็กอิเล็กฯเว้ย”
“เออมิน่าล่ะ”
พายไข่ยิ้มเวลาคุยกับรุ่นพี่ แต่พอรุ่นพี่หันไปทางอื่นก็แสดงสีหน้าเศร้านิดๆ
ประตูโรงเรียนเปิดทุกคนรีบกรูออกจากโรงเรียน เหมือนนักโทษโดนปล่อยออกจากคุก
จิวเวลรี่ยืนหน้าโรงเรียนเตรียมข้ามถนนไปรอรถเมล์ฝั่งตรงข้าม
“จิวกลับด้วยกันป่าวเนี่ย”
บาลองเข้ามาทักทาย จิวเวลรี่กำลังตอบตกลงเห็นพายไข่เดินออกมาจากโรงเรียนพอดีเลยเดินตาม
แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่เดิมตามพายไข่ออกมาจนเดินเคียงข้างกัน คือ เอลญ่า!!!
จิวเวลรี่เดินเลียบถนนไปเรื่อยๆ พายไข่รู้สึกตัวว่ามีคนเดินตามเลยหันมามอง
“อ้าวกอล์ฟไมค์กลับทางนี้หรอวันนี้”
“อืม”
จิวเวลรี่ตอบพร้อมทำหน้าเย็นชาสุดๆ จิวเวลรี่เว้นระยะห่างพอสมควร เ
พราะไม่อยากเป็นก้างขวางคอใคร!!!
ในขณะที่เธอก้มหน้าเศร้า ชลธารเดินอยู่ข้างๆเธอเมื่อไหร่ไม่รู้
“กลับสายอะไรล่ะ”
“ใคร?...เขาหรอสาย255”
ทั้งที่พูดอยู่กับชลธาร แต่สายตากลับมองพายไข่กับเอลญ่าที่เดินเคียงข้างกัน
จิวเวลรี่ได้ยินเอลญ่าพูด
“ไอเนี่ยมันบ้าผู้ชาย”
ชิ!!!!!พูดแบบนั้นกับพายไข่ได้ไง แต่เราไม่ถือหรอก จะพิสูจน์เองว่าฉันไม่ได้เป็นอย่างที่เอลญ่าพูด
ฉันไม่ได้บ้าผู้ชายนะ!!! เอ๊ะแต่ก็ดีแล้วแหละ พายไข่จะได้ไม่รู้ว่าฉันคิดยังไง!!
เอ๊ะ!!!ว่าฉันคิดยังไง!!!! ฉันคิดอะไรล่ะ? ไม่ได้คิดน้า!!!!! >////<
คนอะไรน่ารักโครตๆ พอเดินผ่านรอยยิ้มที่เขินๆก็หายไป เรื่องว้าวุ่นใจที่โรงเรียนก็กลับเข้ามาปั่นป่วนในใจ
คิดถึงพายที่เดินเคียงข้างเอลญ่าตอนกลับบ้าน น้ำตาเริ่มคลอ …… ก็ดีแล้วล่ะที่เป็นแบบนี้
เราอยากให้มันเป็นแบบนี้แต่แรกแล้วนี่นา
ฉันจะไม่รักนายหรอกนะ^^
นายจะคบกับเอลญ่าจริงๆก็ถูกแล้ว
ฉันน่าจะดีใจนะ .
........................................ แต่ยังไงก็เจ็บอยู่ดี T^T ..............................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
