ห่างรักไม่ห่างร้าย จากยัยตัวร้ายถึงนายตัวแสบ

ที่โรงเรียน “ยัยอีฟหยุดกินเดียวนี้นะ”เสียงแหลมๆ ดังมาตามสายลมเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ตักเค้กแสนอร่อยร้านโปรดเข้าปากแล้วละเมียดละไมโดยไม่สนใจสายตาของยัยขี้วีนที่กำลังจะแปลงร่าง “ก็...ก็มันอาหย่อยง่า~งำ”ฉันพูดไปกินเค้กไปอย่างอร่อย โดยไม่สนใจสายตานับร้อยชีวิตในโรงอาหารที่ตอนนี้กำลังหยิบโทนศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป แล้วก็อีก 8 คนที่ล้อมโต๊ะมองฉันที่กำลังนั่งกินเค้กอย่างสบายใจเฉิบ “ยัยอีฟฟี้!!!!!แกน่ะหยุดกินได้แล้ว แกกินมากไปแล้วนะหยุดกินเดียวนี้ หยุดนะหยุดเลยนะยัยอีฟ ฉันยืนอยู่ตรงนี้ยังกล้ากินอยู่อีกนะย่ะ”จัสมินแหวเสียงดัง ฉันสะดุ้งแต่ก็ยังเคี้ยวเค้กแก้มตุ้ย โอร้า ฟาเรีย แอล์ ลูกสน ต้องคอยจับตัวยัยขี้วีนจัสมินไว้ให้แน่นเพื่อป้องหันไม่ให้ยัยบ้านั้นมากระโดดกัดคอฉัน น้ำฟ้า โตเกียว มิงมิง คอยยืนคุมเชิงอยู่ข้างหลังฉัน โดยมีนักเรียนคนอื่นๆ มองพวกเราอย่างสนใจก็แน่ล่ะพวกเรามันสวย น่ารัก แล้วก็ฮอต หุ่นนางแบบกันทั้งนั้น ฮุๆ “ทำไมฉันต้องหยุดตามคำสั่งของแก แกไม่ใช้แม่ฉันซะหน่อย”ฉันพูดใส่จัสมิน จัสมินอ้าปากเหวอ ฉันจึงนั่งกินจานที่ 6 ต่อไปนั้นยิ่งทำให้จัสมินแทบจะมาเขย่าคอฉัน จะบอกอะไรให้ยัยจัสมินน่ะมันพวกรักหุ่น เห็นเพื่อนคนไหนกินเค้กเกิน 2 จานมีปรี๊ดแตกนั้นทำเอาทุกคนต้องพยายามแอบกินเค้กเมื่ออยาก แต่พอดีฉันมันแหวกแนวนั่งกินเค้กต่อหน้าเลยเป็นไง ฉันเจ๋งม่ะ “กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”ยัยจัสมินกรี้ดใส่หน้าฉัน ฉันสะดุ้งแต่ก็ยังเคี้ยวเค้กแก้มตุ้ยต่อไปไม่สะทกสะม้อนหรอกย่ะแบร์ “หนวกหูน่ายัยมิน”แอล์พูดขึ้นพร้อมเอามือมาแคกขี้หู “จะกรี้ดทำไม ถ้าอยากกรี้ดเดียวพาไปโรงพยาบาลสวนกรุงที่นั้นน่ะพวกของแกเยอะไม่ใช้เหรอ”โตเกียวแหย่บ้าง “เอ๋! จริงเหรอที่นั้นมีเพื่อนของมินเยอะจริงๆเหรอ ทำไมมินไม่เคยบอกฉันเลยล่ะ(-0-)”สาวซื่อๆ อย่างลูกสนก็พูดขึ้นแต่ก็ยังพูดไปทางแนวซื่อๆ เหมือนเดิม “ก็มินน่ะไม่อยากให้พวกเรารู้ไงล่ะลูกสน ไม่ต้องน้อยใจไปหรอกยังไงซะยัยมินก็อยู่กับเธอได้แค่คนเดียวจริงนั้นแหละขี้วีนกับสาวซื่อ สงบสเหงียม คุณหนู หึ!เข้าคู่กันได้จริงๆ”ฟาเรียประชดแต่ลูกสนพยักหน้าเข้าใจแล้วหันไปสนใจมวยคู่เดือดต่อ “ยัยโตเกียว ยัยฟาเรีย พวกแกอยากโดนเหรอไงย่ะ”จัสมินพูดเสียงเขียวฟาเรียกับโตเกียวหัวเราะก๊ากแล้วส่ายหัวยัยมินก็หันมาเล่นงานฉันต่อ “ยัยอีฟแกไม่กลัวเรตติ้งแกตกเหรอไง หนุ่มๆ คือตัวกำหนดเรตติ้งของแกนะถ้าเรตติ้งแกตกขึ้นมายัยพวกที่จะเล่นงานแกมันจะหัวเราะเยาะแกนะยะ”จัสมินพยายามพูดอย่างสงบอกสงบใจ ฉันยักไหล่ “ใครแคร์พวกนั้นมันจะทำอะไรฉันได้อย่าลืมสิฉันยังมีพี่อีฟเฟ่กับโยเปอยู่พวกนั้นคงไม่กล้าทำให้คนหล่อโมโหหรอกนะจริงมั้ยแจ็กสัน~”ฉันหยุดกินแล้วเริ่มพูดอย่างจริงจังแจ็กสันที่โดนถามเลยสะดุ้งพยักหน้าอย่างลืมตัวฉันหัวเราะคิก “ยัยอีฟ...” [ประกาศจัสมิน โอร้า ฟาเรีย แอล์ น้ำฟ้า โตเกียว มิงมิง ลูกสน และยัยหมาเน่าอีฟฟี้]เสียงประกาศตามสายของประธานนักเรียนสุดโหดดังขึ้นมาขัดเสียงด่าของจัสมิน[ขออันเชิญพวกเธอมาที่ห้องคณะกรรมการนักเรียน ฉันประธานนักเรียนและหัวหน้าคณะกรรมการต่างๆ หัวหน้าครูในระดับชั้นต่างๆและผ.อ.รอพบพวกเธอกรุณามาด้วย ถ้าไม่มาพวกเธอจะเสียใจ]เมื่อเสียงประกาศตามสายของยัยประธานนักเรียนหายไปพวกเรา 9 คนมองหน้ากันตาปริบๆ ลืมเรื่องที่กำลังทะเลาะกันเลยล่ะ “เอาไงดี...ฉันว่าคราวนี้ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ พวกเราไปกันดีมั้ย”ลูกสนถามอย่างร้อนรนและพยายามส่งสายตาให้กับคนหัวดื้ออย่างพวกเราว่าควรไปพบพวกเขาดีกว่านะ “ไปให้โง่เหรอย่ะยัยสน ถ้าเราไปแล้วพวกนั้นเทศน์เราล่ะ ยิ่งมียัยประธานนั้นมีสิทธิ์ถูกด่าสูง”มิงมิงพูดเพราะรู้ดีว่าฉันกับยัยประธานนั้นไม่ถูกกัน “งั้นเราก็ต้องไปที่ประจำของเราสินะ”น้ำฟ้าที่ไม่ค่อยจะพูดอะไรเอ่ยขึ้นฉัน จัสมิน โอร้าแอล์ โตเกียว ยิ้ม “แต่ฉันว่าเราควรไปนะ”แอล์พูดขึ้น “ห๊า!!!!”พวกเราพูดส่งเสียงตกใจพร้อมกัน เพราะไม่นึกไม่ฝันจะได้ยินคำพูดแอบนั้นออกมาจากปากของแอล์ เพราะอะไรน่ะเหรอ.... ยัยนั้นมันก็ตัวร้ายแบบฉันดีๆ นี้เองล่ะ... “เธอพูดอะไรออกมาน่ะ อย่าบอกนะว่าแกอยากโดนเทศน์”จัสมินพูดเสียงประชดประชัน “เปล่า แต่แกลองกินดูสิมากันตั้งขนาดนั้น แล้วเรียกเราไปพบแทนที่จะมาเทศน์เราตรงนี้เลยมันจะไม่ง่ายกว่าเหรอ”แอล์พูดอย่างมีเหตุผลทำให้พวกเราคล้อยตามแต่ยกเว้นฉันคนหนึ่งล่ะ “แล้วถ้ามันเป็นกลลวงล่ะ แกจะทำยังไง”ฉันถามสายตามองอย่างคาดคั้น “เมื่อถึงเวลานั้นเราก็ซิ่งสิว่ะ จะนั่งสงบเสงียมให้เทศน์ทำไม”แอล์พูด นั้นทำให้ฉันยิ้มออกมา “ดูรอยยิ้มของอีฟมันไม่น่าไว้วางใจเลยว่ะ”จัสมินพูดขึ้น ฉันหัวเราะยั่วให้อยากรู้แต่มีหรือที่มิงมิงจะไม่รู้ทันเพื่อนรักอย่างฉันเหรอไงคิกๆ “พวกแก...ฉันว่านะพวกแกน่ะไปอย่างที่แอล์บอกน่าจะดีกว่านะ”ฉันเอ่ยขึ้นแล้วยิ้มแบบลูกแมวซื่อๆ ตัวหนึ่ง “ให้ตายสิยัยอีฟ...แกมีดวงตากลมโตนั้นกับรอยยิ้มอ้อนๆ มันก็เหลือเฟือแล้วจริงๆ นี้แกยังมีหน้าตา หุ่นที่สวยสะเด็ดอีกแกมันคือรูปปั้นกรีกจริงๆ ฉันล่ะอิจฉาแกมากเลยนะย่ะ”จัสมินพูดขึ้นแล้วออกเดินไปทางตึกอำนวยการลูกสนตามไปติดๆ คนอื่นๆ ก็เริ่มทยอยตามไปเหลือแต่ฉันกับมิงมิง “แกมีแผนอะไรอยู่ในใจใช้มั้ยอีฟ...ไม่งั้นแกคงไม่ลงทุนอ้อนยัยขี้วีนนั้นหรอกนะ”มิงมิงพูดอย่างรู้ทันฉันหัวเราะให้กับความฉลาดของยัยนี้ “แกลืมไปแล้วเหรอไง เป้าหมายในการพนันครั้งนี้ถึงแม้ว่าฉันจะยี้แค่ไหนก็ตามเถอะ”ฉันพูดแบบประชดประชันยัยมิงมิงยิ้ม “แฟนเก่าสุดรักล่ะสิไม่ว่า~”เมื่อมิงมิงพูดจบก็วิ่งตามพวกนั้นไปปล่อยให้ฉันหน้าเหวอ แฟนเก่าสุดรัก เนี้ยนะ=[]= “ยัยบ้าเห็นยังไงเป็นสุดรักกันห๊ะ!!!!!=[]=”ฉันตะโกนสุดเสียงนักเรียนร้อยชีวิตในโรงอาหารต่างมองฉันเป็นตาเดียว “อะไรเล่า...ไม่เคยเห็นคนสวยอารมณ์เสียเหรอไง!!!!!”ฉันตะคอกทุกคนจึงเลิกสนใจฉัน ฉันรีบเดินจ่ำอ้าวไปตึกอำนวยการทันที ที่ห้องประชุมคณะกรรมการนักเรียน “มากันครบนะพวกเธอ?”เสียงยานๆ แก่จากครูแก่ๆ ดังขึ้นพวกเราพยักหน้าหงึกๆ “ไม่น่าเชื่อว่าพวกเธอจะยอมสละอันมีค่าของพวกเธอมาหาพวกเรา แสดงว่าพวกเธอกลัวฉันล่ะซี้...”ยัยประธานนักเรียนแว่นหนาเตอะพูดขึ้น ยืดน่าดูหมั่นไส้-_-++ “ระวังปากหน่อยป้า ก่อนที่จะไม่มีปากไว้กินข้าวแล้วจะกลายเป็นยัยประธานปีศาจ 4 ตาไร้ฟัน”ฉันพูดขึ้นเพื่อนของฉันโห่อย่างสะใจยัยประธานแทบกรี้ด “เอาล่ะๆเธอน่ะลงไปจากโต๊ะเดียวนี้”ครูคนหนึ่งที่นั่งห่างจากผ.อ.ไปไม่กี่เก้าอี้พูดขึ้น ฉันทำหน้าอึนก่อนจะนั่งอย่างงั้นต่อไปแล้วลอบมองเป้าหมายต่อ “ช่างเถอะอาจารย์สมหญิง เด็กพวกนี้น่ะพูดยังไงก็ไม่ฟังหรอก เอาล่ะเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า”ผ.อ.พูดขึ้นอาจารย์แก่ๆ ภายในห้องรวมทั้งยัยประธานโหดนั้นก็หุบปากเงียบส่วนพวกฉันก็ไร้ซึ้งความสนใจเหมือนเดิม “ฉันจะให้พวกเธอสร้างชมรมกันเอาเองจะเป็นชมรมยังไงก็เรื่องของพวกเธอแล้วยื่นเรื่องมาภายในวันนี้ คณะกรรมการทุกคนภายในห้องนี้ต่างเห็นด้วยเพราะไม่ว่าชมรมใดๆ พวกเธอต่างไม่ให้ความร่วมมือเลย ทีนี้ก็เหลือแต่การตัดสินใจของพวกเธอว่าจะสร้างชมรมแล้วรับผิดชอบกันเอาเอง...หรือจะเข้าชมรมของพันประกาย ให้ตัดสินใจกันเอาเอง”ผ.อ.พูดจบทุกคนที่ผ.อ.พูดต่างทำหน้าประมาณว่า ‘ใครว่าฉันเห็นด้วย’ พวกเราเริ่มประชุมกันทันที “ใครจะไปอยู่ชมรมของยัยบ้านั้นก็ไปอยู่เถอะ ฉันไม่เอาด้วยหรอกฉันขอสร้างชมรมเอง”จัสมินชิงพูดก่อนทุกคน “ใครจะไปอยู่...ฉันไม่คนหนึ่งล่ะ ฉันขออยู่ชมรมเดียวกับยัยขี้วีนดีกว่าอยู่ชมรมยัยโหด”มิงมิงพูดขึ้นนั้นทำเอายัยป้าประธานแทบปรี๊ด “ฉันก็ไม่ ฉันเกลียดยัยนั้นเข้าไส้ถ้าให้ฉันไปอยู่ชมรมของยัยนั้นมีหวังฉันได้สติแตกแทนยัยมินแน่”แอล์พูด “ฉันก็เห็นด้วยกับยัยแอล์”ฟาเรียพูดขึ้นบ้าง แอล์กับฟาเรียน่ะคู่หูกันเลยล่ะ “นี้พวกเธอจะทิ้งฉันหรือไงย่ะ ฉันก็ขออยู่กับยัยมินดีกว่าอยู่กับเธอยัยป้า 4 ตา”ประโยคแรกยัยโตเกียวพูดกับพวกเราส่วนประโยคหลังยัยโตเกียวพูดกับยัยประธานนั้นยิ่งทำเอายัยประธานเกือบหลุดปากกรี้ดออกมาถ้าลิ่วล้อของยัยนั้นไม่เอามือมาปิดปากซะก่อน “เหอะ!ฉันก็ขออยู่กับแอล์ก็แล้วกัน”ฟาเรียพูดจบก็กระแทกตัวลงนั่ง “ฉะ...ฉันอยู่กับพวกมินก็แล้วกันนะ ลูกสนอยู่ด้วยกันมั้ย~”น้ำฟ้าพูดจบก็หันไปถามลูกสน ลูกสนพยักหน้าซื่อๆ ตอนนี้ก็เหลือแต่ฉันที่ต้องเลือกว่าจะอยู่ฝั่งไหน “เอ๋!~ถ้าอยู่กับพันประกายฉันอาจจะแย่ก็จริงแต่ถ้าคิดให้ดี...ฉันสามารถแกล้งได้อย่างสบายใจเลยอ่ะ แต่ไม่อยากอยู่กับยัย 4 ตาเท่าไหร่เอาไงดีนะ...”ฉันทำท่าครุ่นคิดทุกคนในห้องต่างลุ้นกันตัวโย่งและในฉับพลันสายตาอันอหลมคมของฉันก็ปะทะเข้ากับร่างกายกำยำของรุ่นพี่คนหนึ่ง อุ๊ย!น่าหนุกจุง “มะ...มีอะไร”รุ่นพี่คนที่ฉันใช้สายตาแทะแลมถามฉันเสียงดัง “ก็อยากรู้ว่ารุ่นพี่ชื่ออะไร แล้วก็...อยู่ชมรมอะไรหนูอยากอยู่ชมรมเดียวกับพี่จังเลยอ่ะ บอกหน่อยได้มั้ยค่ะ”ฉันถามเสียงหวานกดตาต่ำ แค่นั้นรุ่นพี่ก็เลือดกำเดาไหลแล้ว ฮึๆ “นี้! อย่ามาทำตัวกระหรี่ในห้องอันศักสิทธิ์นี้นะ ยัยหน้าด้าน!!!!!!!”เสียง 18 หลอดของยัยประธาน 4 ตาแผดเสียงดังแบบลืมตัว ฉันมองแล้วทำท่าไม่สนใจ “สรุป...ยัยมิงอยู่ไหน ฉันอยู่นั้น ไปล่ะยังมีคิวอยู่หลายคิว...ว่าแต่รุ่นพี่...ไม่สนเหรอวันเสาร์นี้อีฟว่างนะ ถ้าสนใจมาหาอีฟได้ที่ห้องนะ ไปล่ะ”ฉันทำน้ำเสียงเซ็กซี่แล้วเดินจากไปคนอื่นๆ ก็เริ่มทยอยตามฉันมา ให้ฉันเดานะไม่เกิน 5 โมงเย็นรุ่นพี่คนนี้คงมาหาฉันที่ห้องเรียน แหงมๆ “บ๊ายบาย~”พวกเราทั้ง 9 คนพูดพร้อมกันแม้ว่าน้ำฟ้ากับลูกสนจะพูดเสียงแผ่วก็ตาม=_= [จาสเซ่] เมื่อพวกยัยตัวแสบออกไปจากห้องแล้วอินดี้ก็กระแทกตัวลงนั่งกับเก้าอี้ บรรดาครูๆ ที่อยู่ในห้องต่างออกจากห้องไป แล้วก็ไอ้รุ่นพี่ที่โดนยัยนั้นหว่านเสน่ห์ถึงกับนั่งยิ้มน้ำลายหกชวนเตะจริงๆ “จาสถามจริงเมื่อก่อนนายคบยัยนั้นไปได้ไง”อินดี้พูดขึ้นผมยักไหล่ แล้วจิบคาปูชิโน่เย็น “เป็นโชคดีของนายนะที่เลิกกับยัยนั้นอ่ะ”อินดี้พูดยิ้มเยาะ “ก่อนที่จะเลิกกันยัยนั้นน่ะนิสัยดีมากเลยนะ ไม่ได้นิสัยแบบนี้หรอกน่า~”ผมยิ้มแบบมีความสุข “แต่ว่าตอนนี้กับตอนนั้นมันต่างกันลิบลับ ยัยนั้นคือคาสโนวี่ที่เหนือกว่าคาสโนวี่ด้วยกันไม่รู้ว่าไปได้ครูดีที่ไหน แต่ช่างเถอะยังไงยัยนั้นก็คงลืมนายไปแล้วล่ะมั้ง งั้นฉันไปก่อนนะยังมีงานอยู่เต็มโต๊ะไปก่อนล่ะจาส อย่าไปรักยัยนั้นมากนั้นแหละ”อินดี้พูดจบ ผมก็พยักหน้าส่งๆแล้วอินดี้ก็เดินออกจากห้องไปทิ้งให้ผมนั่งคิดอะไรเล่นๆ “แล้วยัยนั้นสนใจพี่อำ จริงๆ หรือเปล่านะ”ผมคิดจนรู้สึกปวดหัวมองดูกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กที่ตกอยู่ใต้โต๊ะ ผมสงสัยจึงก้มลงไปเก็บแล้วพบกับข้อความตัวเล็กๆ ลายมือหวัดๆ คล้ายคนรีบๆเนื้อหาข้อความ ‘Be careful as well. I said they set themselves to attack.’ ระวังตัวไว้ให้ดี ฉันจะจู่โจมนายแบบไม่ทันตั้งตัว ช่างเป็นคำขู่ที่น่ากลัวจริงๆ ยัยวายร้าย [จบบันทึกพิเศษ:จาสเซ่] “แล้วเราจะสร้างชมรมแบบไหนดีล่ะ?”แอล์พูดขึ้นพลางจิบคาปูชิโน่ร้อนๆ ไม่รู้ว่าจะสั่งร้อนทำไมฤดูร้อน กินของร้อน ตายกันพอดี “ชมรมหนอนหนังสือมั้ยค่ะ ฉันชอบอ่านหนังสือแล้วก็น่าจะเป็นชมรมที่เข้าตาคณะกรรมการนักเรียนอาจจะให้ผ่านแบบหมูๆ เลยก็ได้นะค่ะ”ลูกสนเสนอขึ้นด้วยรอยยิ้ม แต่พวกเรายกเว้นยัยน้ำฟ้าต่างทำหน้าเหม็นเบื่อทันทีเลยเมื่อได้ยินคำว่าหนังสือ=_=^^^ “เป็นความคิดที่เข้าท่ามากเลยค่ะสน ฟ้าชอบ><”น้ำฟ้าพูดเสียงสดใส “ไม่!!!”พวกเรา 7 คนปฏิเสธเสียงดังถึงแม้จะอยู่ในที่ลับตาคนแต่ก็ไม่พ้นทำให้ยัยหนอนหนังสือ 2 คนเจ็บหูไปเลย “ฉันว่าชมรมนักสืบมั้ย สืบเรื่องฉาวของคนดังๆ ภายในโรงเรียนนี้ กรี้ดๆ”ดวงตาของโตเกียวส่องประกายแบบเต็มที่ แต่พวกเราส่ายหน้า “นั้นไม่ใช้สิ่งที่ฉันถนัด”แอล์พูด พวกเราเห็นด้วยนะ ไม่ใช้สิ่งที่เราถนัด เราต้องทำอะไรที่เราทำได้ ถนัด แล้วก็คล่อง ทำได้… ถนัด… คล่อง... ปิ๊ง! “ฉันคิดอะไรดีๆ ออกล่ะทุกคน”ฉันพูดนั้นทำให้ทุกคนมองฉันกันเป็นตาเดียวแล้วทำหน้าสนใจในความคิดสุดเจ๋งของฉัน “ทำไมเราไม่ทำชมรมแบบบริการล่ะ”เมื่อฉันพูดประโยคนี้จบทุกคนก็ทำหน้าอึนทันที “แก...งานบริการเนี้ยนะ เก็บขยะทุกวันเหรอหรือไปทำความสะอาดห้องน้ำเหม็นเน่าหรือต้องไปขูดหมากฝรั่งข้างฝาผนัง รดน้ำพรวนดินต้นไม้เหรอหรือว่าคอยเป็นเบ๊ให้ยัยปีศาจ 4 ตาน่ะ”ฟาเรียพูดขึ้นอย่างหัวเสียก็แน่ล่ะ สิ่งที่หล่อนพูดมานั้นมันสิ่งที่หล่อนทำ 4 วันต่ออาทิตย์ทุกครั้งเลยนี้-3- “ฟังให้จบก่อนสิย่ะ ที่ฉันบอกว่าให้ทำงานบริการเนี้ยงานบริการแบบที่เราถนัดจัดตารางคิวเดตกับผู้ชายที่มาสมัคร คอยเป็นคู่เดตให้วันหยุดหรือ...วันจันทร์-ศุกร์ไง”พอฉันพูดจบทุกคนก็ทำหน้าโล่งใจไปแต่ยัยฟาเรียยังไม่หยุด-*- “จะบ้าเหรอไงคิดว่าชมรมแบบนี้พวกยัยป้าจะยอมให้เราสร้างเหรอไงกันย๊ะ หัดคิดบ้างเซ่”ฟาเรียตะคอกใส่ฉัน ฉันนั่งแบบไม่สะทกสะท้าน “ก็พวกนั้นบอกให้เราสร้างชมรมเองนี้ ถ้าไม่อนุมัติสิ่งนี้จะได้แพร่กระจายไปทั่วโรงเรียนล่ะ ว่าครูไม่รักษาสัญญาแล้วคิดดูสิเรายิงปืนนัดเดียว ได้นก 2 ตัว คิกๆ”ฉันพูดจบทุกคนก็พยักหน้าเห็นแม้แต่ยัยฟาเรียที่ทำถ้าจะไม่ยอมก็ยังยอมจนได้ “งั้นแกก็เขียนเลยสิย่ะ ฉันจะได้ไปถ่ายเอกสารให้ยัย 4 ตานั้นชิ!อวดเบ่งไปเถอะย่ะ อย่าให้ถึงทีฉันนะฉันจะเอาคืนเป็น 20 เท่าเลยคอยดู”พอฟาเรียพูดจบยัยนั้นก็เดินฟึดฟัดออกจากซอกของเราแล้วเดินไปทางห้องถ่ายเอกสาร ฉันหัวเราะคิกแล้วยื่นกระดาษกรอกข้อมูลให้ยัยลูกสนเขียน ยัยลูกสนรับมาเขียนส่วนฉันก็นั่งแบบคิดเล็กคิดน้อยนิดหน่อย สงสัยฉันคงต้องเริ่มแล้วล่ะมั้ง หัวใจของฉันมันด้านชาไปแล้วนี้น่า... ด้านชาเพราะผู้ชายคนนั้น ผู้ชายคยที่ทิ้งฉันไป [บันทึกพิเศษ:โยเป] จะซื้อเค้กแบบไหนดีนะ บราวนี้ คัพเค้ก หรือสุรามิสุ เอ๋!หรือจะซื้อทั้งหมดเลยนะอีฟคงชอบน่าดู -U- “ไอ้เป...กูมีอะไรจะถามมึงว่ะ”แจ๊กสันเพื่อนสนิทของผมถามขึ้น ขัดจังหวะการเลือกเค้กของผม ผมพยักหน้ามันทำท่าลังเลนิดหน่อยผมเลยรำคาญเดินหนีไปอีกตู้ “มึงรู้หรือเปล่าว่าคราวนี้ยัยตัวแสบสุดที่รักของมึงกับมิงมิงน่ะพนันเรื่องอะไร”ผมซะงักแล้วส่ายหน้าพลางเดินดูเค้กที่จะเอาไปฝากอีฟ “งั้นกูจะบอกอะไรให้ว่ายัยพวกนั้นน่ะพนันเรื่องอะไร”ผมหยุดสนใจเค้กตรงหน้าแล้วหันไปมองหน้าลูกครึ่งโรมาเนีย-ไทยของมัน หมั่นไส้ “ว่ามากูจะรีบเลือก กูจะได้รีบไปทำคะแนนต่อ”ผมกอดอก กดสายต่ำ แบบที่ชอบทำแม้คนอื่นอาจจะอยากกระทืบผมแค่ไหนกับท่าทางแบบนี้ของผมแต่พอดีว่าผมมันเทพเลยไม่มีใครกล้าทำอะไร หึๆ “มึงทำคะแนนไปก็เท่านั้นแหละ พวกตอนนี้ยัยพวกนั้นพนันว่ายัยตัวแสบจะสามารถทำให้ไอ้จาสเซ่บอกรักหล่อนได้มั้ย ถ่านไฟเก่ากำลังลุกโชนแล้วล่ะ มึงกำลังตกกระป๋องกลายเป็นหมาหัวเน่าฮ่าๆๆๆ...” ปัง! “มันจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นเด็ดขาดถ่านไฟเก่าไม่มีทางติดไฟได้อีกหรอก หากยังมีกูไอ้จาสก็ไม่มีวันได้แตะต้องอีฟหรอกจำเอาไว้!!!!!!!!!”ไอ้แจ๊กสันไม่ทันได้ระเบิดหัวเราะอย่างสะใจก็เจอผมระเบิดอารมณ์ใส่จนมันหน้าเหวอ ป้าขายเค้กก็หน้าเหวอ ทำไมนะ อีฟทำไมเธอถึงไม่มองฉันแบบที่เธอมองมันบ้าง เธอไม่รู้เหรอไงว่าฉันแทบจะขาดใจตายแล้วยังจะให้ฉันขาดใจตายอีกเหรอไง มันจะไม่มีทางเป็นยังงั้นอีก ไม่มีวัน!!!!!!

[จบบันทึกพิเศษ:โยเป]

No 4:มันจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นเด็ดขาดถ่านไฟเกาไม่มีทางติดไฟได้อีกหรอก หากยังมีกูไอ้จาสก็ไม่มีวันได้แตะต้องอีฟหรอกจำเอาไว้!!!!!!!!!!!!

                                                    หากความรัก...

                                                   ทำให้เจ็บปวด...

                                                  แล้วจะรักทำไม...

                                         หากความรักทำให้คุณเกลียดชัง....

                                                  แล้วจะรักทำไม...

                               ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑