Forent School ละลายหัวใจเจ้าชายเย็นชา (NC+)

   ...เช้าวันต่อมา...

   ร่างสูงของโซนิคมายืนอยู่หน้าหอพักของจันทราแก้วเพื่อรอเธอบรรดาหญิงสาวทั้งหลายที่เห็นเขาก็ต่างพากันส่งสายตาหวานฉ่ำเย้ายวนให้เขา แต่เขากลับไท่แสดงอารมณ์ใดๆทั้งสิ้น ไม่มองพวกเธอเหล่านั้นแม้แต่หางตา มีเพียงใบหน้าเรียบเฉยเย็นชาไร้อารมณ์เท่านั้นที่พวกเธอได้รับจากเขา

   ไม่นาน...ร่างบางที่เขายืนรอก็เดินลงมาพร้อมกับรุ่งอรุณและแรมนภา

   "นาย..."

   จันทราแก้วครางเรียกเขาเบาๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางอื่น แต่เหมือนเขาจะรู้ทัน โซนิคเดินไปดึงข้อมือจันทราแก้วไว้ เพื่อไม่ให้เธอเดินหนีเขา

   "ปล่อยฉันโซนิค"

   "ไม่"

   "ทั้งสองคนมีอะไรกันหริอปล่าว"

   "นั่นสิ ทะเลาะอะไรกันงั้นเหรอ"

   รุ่งอรุณกับแมนภาถามอย่างเป็นห่วง ใขขณะที่เดินไปยืนข้างๆ น้องสาวตนเอง

   "พวกเธอสองคนไปก่อนเถอะ"

   "แต่ว่า..."

   "ฉันมีเรื่องต้องคุยกับน้องเธอ...คนเดียว"

   ยังไม่ทันที่แรมนภาจะพูดจบประโยค โซนิคก็พูดตัดบทขึ้นก่อนจะลากตัวจันทราแก้วออกไป โดยไม่สนใจเลยว่าเธอกำลังขัดขืนและทุบตีเขามากแค่ไหน อีกสองสาวจึงถอนหายใจเบาๆ และเดินขึ้นห้องเรียนไป ไม่ใช่ว่าทั้งสองไม่อยากช่วยหรือไม่สนใจจะดูแลน้อง แต่ตอนนี้สองคนนั้นลึกซึ้งกันไปจนยากที่จะบรรยายได้ การที่จะเข้าไปยุ่งจึลมีขอบเขตมากขึ้น

   "พี่รอง...จะไม่ตามไปเหรอ"

   "พี่ก็อยากจะตามไปอยู่หรอกนะ แต่...เขามีความสัมพันธ์กันยังไงเราก็รู้ ถ้าโซนิคทำอะไรจันทรามากจนเกินไปถึงเข้าไปช่วยเถอะ"

   "เอางั้นเหรอพี่"

   "อืม...เราไปกันเถอะ"

   "ก็ได้ค่ะ"

 

   "นี่! ปล่อยฉันนะ!"

   "เงียบน่ะ"

   "นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย โซนิค!"

   จันทราแก้วขืนตัวเองเอาไว้ พยายามจิก ตี ทึ้งข้อมือของโซนิคเพื่อให้เขาปล่อย แต่แทนที่เขาจะปล่อย เขากลับบีบข้อมือเธอแน่นและแรงขึ้นจนเธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกบีบจนกระดูแทบจะแหลกอยู่แล้ว

   "โซนิค! ฉันเจ็บ!"

   ฟึ่บ~

   "เฮ้ย! ปล่อยฉันนะ! โซนิค! โซนิค!"

   "เงียบ! ฉันแค่อยากจะคุยกับเธอเท่านั้น อย่าดิ้นสิ!"

   เขาเอ่ยเสียงดุหลังจากที่เขาอุ้มจันทราขึ้นพาดบ่า และกระโดดขึ้นไปบนดาดฟ้าวางเธอลง คว้าแขนเธอเอาไว้เมื่อเธอทำท่าจะถอยหนี

   "จับทำไม มีอะไรก็คุยสิ"

   "มาคุยกันตรงนี้"

   โซนิคดึงแขนจันทราแก้วเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง ซึ่งมันมีไว้เพื่อเก็บของ เก็บอุปกรณ์กีฬาต่างๆ เมื่อปิดประตูลงก็มีเพียงแสงสลัวที่สาดส่องเข้ามาจากด้านนอกเท่านั้น

   "พามาในนี้ทำไมน่ะ มันมืดนะโซนิค อับด้วย"

   "ฉันแค่อยากคุยกับเธอ"

   "ว่ามาสิ" จันทราแก้วพูดพลางลูบข้อมือตัวเองเบาๆ

   'อ่า...เจ็บชะมัด'

   "ขอโทษ"

   "หา?" จันทราแก้วอุทานเบาๆ เมื่อเขากล่าวขอโทษออกมา "เรื่อง?"

   "เรื่องเมื่อคืน...แล้วก็...เมื่อกี้นี้ด้วย"

   "เออ...ช่างเหอะ แค่นี้ใช่มั้ย งั้นก็ไปได้แล้วมั้ง"

   จันทราแก้วพูขึ้นพร้อมกับเดินไปที่ประตู แต่ก็ถูกโซนิครั้งไว้ก่อน เขาดันเธอไปจนติดกับประตูที่ถูกล็อกลูกบิดไว้ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปใกล้ๆ จนสัมผัสถึงลมหายใจซึ่งกันและกัน

   "นี่อย่ามาหื่นตอนนี้นะ ฉันจะไปเรียน"

   "ทำอย่างกับว่าเข้าห้องแล้วเธอเรียนงั้นแหละ"

   "พูดมาก! ถอยไป!"

   เธอผลักเขาออกแต่แทนที่เขาจะขยับออกกลับเบียดร่างกายแข็งแกร่งเข้าหาร่างบางจนแทบจะหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกัน มือข้างหนึ่งเอื้อมไปโอบเอวบางเข้ามาหาตัว ยิ่งทำให้ทั้งสองเบียดชิกันมากขึ้นไปอีก มือข้างที่ว่างก็เลื่อนไปตามผิวกายสาวจนเธอร้อนรุ่มขึ้นมาแทบจะทันที

   "โซนิค..."

   ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ร่างสูงก็ทาบริมฝีปากไปที่ร่างบางอย่างแผ่วเบา แต่กลับสามารถกระชากสติของเธอให้หลุดลอยไปได้ง่ายๆ เลยทีเดียว เขาละเลียดริมฝีปากของร่างบางอย่างอ่อนโยน มือข้างหนึ่งที่ไม่ได้โอบเอวเธอไว้เลื่อนไปมาเบาๆ บริเวณข้อมือของเธอ เพียงชั่วครู่แสงสีขาวเรืองออกมารางๆ รอยแดงรอบข้อมือข้างจันทราแก้วก็หายไป

   คนตัวเล็กเอื้อมมือไปโอบรอบคอเขาไว้ จูบตอบเขาอย่างร้อนแรง เมื่อคนในอ้อมแขนตอบสนองซะร้อนแรงขนาดนี้ ชายหนุ่มค่อยๆ เลื่อนฝ่ามือไปปลดกระดุมเสื้อของร่างบางและดึงเสื้อของเธอออก

   "ขอโทษนะ สำหรับเรื่องเมื่่อคืน"

   "โซ..."

   "ถ้าเธอท้อง ฉันจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรแน่ สัญญา"

   "นายสัญญาแล้วนะ"

   "สัญญา"

   ร่างสูงทาบริมฝีปากลงกับร่างบางอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้มันเป็นจูบที่เต็มไปด้วยความรุนแรง เร่าร้อน ปลุกเร้าอารมณ์ของทั้งคู่ให้พลุ่งพล่านมากยิ่งขึ้น มือหนาเอื้อมไปเค้นคลึงหน้าอกเธอผ่านบราเซียร์สีหม่นของเธอ

   "อืม..." เสียงครางของร่างบางทำให้เขามีความต้องการสูงขึ้นไปอีก

   มือหนาดึงบราเซียร์ของเธอออกบีบเคล้นอย่างลืมตัวจนเธอต้องส่งเสียงอู้อี้ เพราะเขายังคงปิดปากเธออยู่ื "อื้อ!"

   "โทษที"

   เขาบอกเสียงพร่าก่อนจะก้มลงดูดดื่มกับยอดปทุมถันของหญิงสาวซ้ายขวาสลับกันอย่างไม่ให้น้อยหน้ากัน เสียงครางของหญิงสาวดังขึ้นเรื่อยๆ เมื่อดูดดื่มกับยอดสีสวยจนพอใจแล้ว ชายหนุ่มก็เลื่อนริมฝีปากขึ้นมาที่ลำคอขาวของเธอ ริมฝีปากร้ายกาจเคลื่อนฝากรอยแดงช้ำสีกุหลาบไว้บนลำคอนั้น รอยเก่าที่เพิ่งจะจางกลับได้รอยใหม่เพิ่มขึ้นอีกแล้วและดูท่าว่าจะเยอะกว่าเดิมเสียด้วย ในขณะที่ริมฝีปากกำลังคลอเคลียไปบนลำคอขาว มือเรียวของเขาก็ไม่อยู่เฉย เลิกกระโปรงของหญิงสาวขึ้นดึงชั้นในตัวน้อยของเธอออก ก่อนจะส่งนิ้วเรียวของเขาเข้าไปสำรวจทาง

   "อื้อ~ โซ...นิค..."

   จันทราแก้วครางเรียกชื่อเขาออกมาเมื่อสัมผัสถึงสิ่งแปลกปลอมที่เข้ามาในร่างกายของเธอ เธอตอดรัดเขาถี่ๆ และพยายามดันเขาออก แต่ตอนนี้แรงของเธอแทบไม่เหลือแล้ว

   "จันทราแก้ว...อย่าฝืนตัวเองสิ" โซนิคขยับนิ้วเข้าออกเพื่อที่เธอจะได้ไม่สามารถขัดอารมณ์ของเขาได้อีก "เธอต้องการฉันนะ...และฉันก็ต้องการเธอ"

   โซนิคขยับนิ้วเข้าออกเร็วขึ้นอีกและเพิ่มจำนวนนิ้วมากขึ้น ทำเอาเธอครางไม่เป็นภาษา ในที่สุดเธอก็ตอดรัดนิ้วของเขาตุบๆ  เมื่อดึงนิ้วออกมาหญิงสาวก็รู้สึกคล้ายกับว่าขาหมดแรงทรุดตัวลง แต่โซนิครั้งเอวเธอเข้ามาหาซะก่อน

 

---

50%

   "ไหวหรือปล่าว จันทรา..."

   "ฉัน...ไหวน่า อีตาบ้า! เพราะนายนั่นแหละ"

   "โทษฉันไม่ได้ เธออยากน่ากินเองทำไมล่ะ" ร่างสูงพูดพลางปลดตะขอกระโปรงเธอออกปล่อยมันร่วงลงพื้นไป นัยน์ตาสีเงินที่เคยดูเย็นชาไร้อารมณ์ตลอดเวลา บัดนี้ทอประกายเจ้าเล่ห์และหาทางแกล้งเอาเปรียบเธออยู่ตลอดเวลา ความต้องการพุ่งสูงขึ้นจนใจกลางแก่นกายของเขารู้สึกปวดหนึบไปหมด มือข้างที่ว่างของเขาลูบไล้ไปทั่วกายสาวราวสำรวจตรวจตรา ก่อนที่คำถามที่น่าตกใจจะหลุดออกมาจากปากของเขา "คบกันมั้ย"

   "!!!"

   "..."

   "นาย...ว่าไงนะ"

   "...ฉันไม่ชอบพูดซ้ำๆ นะ เรื่องแบบนี้...คบกันมั้ย"

   "นาย...ล้อเล่นหรือปล่าวน่ะ ไม่ตลกนะ"

   "ไม่ตลกแน่ล่ะจันทรา ฉันพูดจริง"

   "นายชอบฉันหรือปล่าว"

   "..."

   "..."

   "ไม่รู้สิ"

   "บ้าเหรอ! นายไม่ชอบฉันแล้วจะคบกันไปเพื่ออะำไร"

   "จะให้พูดตรงๆ มั้ยล่ะ"

   "อือ"

   "ฉันชอบเวลาที่มีอะไรกับเธอ เวลาจูบเธอ กอดเธอ"

   "ไอ้บ้า! นายขอฉันเป็นแฟนเพื่อเรื่องแบบนี้น่ะเหรอ"

   "ใช่ เพราะมันแปลกๆื ถ้าทำอะไรแบบนี้กันโดยที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน"

   "นายมัน..."

   "หรือว่า...เธอไม่ชอบล่ะ เวลาที่เรา...มีอะไรกัน"

   "O_o" ไอ้บ้าเอ๊ย มันควรถามมั้ยเนี่ย

   "...เป็นอะไร"

   "บ้าเหรอ! ถามอะไรแบบนี้!"

   "ถามไม่ได้เหรอ เราสนิทกันขนาดนี้แล้ว เธอยังอายอีกเหรอ"

   "โซนิค!"

   "ไม่ชอบเหรอ"

   "..."

   "ว่าไง"

   "ชอบ! แต่ว่า..."

   "งั้นคบกันก็หมดเรื่อง"

   "เราเพิ่งรู้จักกันนะ"

   "แคร์อะไร นอนด้วยกันตั้งแต่เจอกันครั้งด้วยซ้ำไป"

   "ไอ้บ้านี่! หยุดพูดนะ! เป็นแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากจะคบกับนายน่ะ!"

   "งั้นฉันให้เวลาเธอทบทวนแล้วกัน โอเคมั้ย"

   โซนิคพูดก่อนจะทาบริมฝีปากลงกับริมฝีปากของเธออีกครั้ง ดุดัน หนักหน่วง มือหนากระชากเสื้อของตนเองออก และเลื่อนไปถอดกางเกงของตนออก โดยที่ริมฝีปากของเขาและเธอไม่ห่างจากกันเลย

   มือเรียวข้างหนึ่งช้อนขาของหญิงสาวพาดเอวสอบและจับกายแกร่งของเขาที่ขยายตัวเต็มที่สอดแทรกเข้าไปในกายสาวอย่างนุ่มนวล เพราะเขาไม่อยากให้เธอเจ็บมากนัก อย่างน้อยก็ในตอนนี้ ร่างบางจิกไหล่เขาแน่น ถึงจะไม่เจ็บมากนัก แต่เพราะความอลังการของเขามันเสียดสีกับทางเขาที่แคบของเธอจึงรู้สึกเสียวกระสัน และรู้สึกราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั่วร่างกายจากหัวจรดเท้า จนเมื่อเขาเคลื่อนตัวเข้ามาจนมิด เธอยังคงคงตอดรัดเขาจนแน่นไปหมด

   "โซนิค..."

   "พี่โซต่างหาก"

   "พี่...โซ..."

   "เธอเท่านั้นจันทรา เธอเท่านั้นที่เรียกพี่แบบนั้นได้ เด็กน้อยของพี่..."

   โซนิคเริ่มขยับกายเข้าออกเนิบๆ เน้นๆ จนเธอปรับตัวเข้ากับเขาได้แล้วจังหวะที่อ่อนโยนก็เริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ 

---

70%

   "พี่...พี่โซ...จันทราเจ็บ!"

   จันทราแก้วดันหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขาไว้ เมื่อชายหนุ่มเริ่มมีจังหวะอารมณ์ที่รุนแรงขึ้นมากจนเธอเริ่มรับไม่ไหว

   "พี่ขอโทษ..." เขาเริ่มผ่อนจังหวะให้เบาลงเมื่อคนใต้ร่างของเขาร้องออกมา

   "พี่เครียดเรื่องอะไรหรือปล่าว"

   "..."

   "พี่โซ..."

   "อืม..."

   "มีอะไรเหรอ"

   "..."

   "จะไม่บอก...หน่อยเหรอ"

   "...เรื่องของเรา..."

   "ทำไม..."

   "แค่คิดว่า ถ้าคนอื่นไม่ยอมรับเธอ เธอจะเป็นอันตรายแค่ไหน"

   "มีงี้ด้วยเหรอ"

   "ถ้าเป็นพวกปีศาจธรรมดาน่ะไม่มีปัญหาหรอก แต่พี่เป็นพวกเลือดบริสุทธิ์ ปัญหามัน...ค่อนข้างเยอะน่ะ"

   "ไม่เห็นต้องเครียดเลย" จันทราแก้วเอื้อมมือไปประคองใบหน้าคมคายของชายหนุ่มให้สบตากับตนเอง "จันทราไม่เป็นอะไรหรอก"

   "เธอยังไม่รู้จักพ่อของพี่ดี"

   "พ่อพี่ก็ยังไม่รู้จักจันทราดีเหมือนกัน"

   "หึ~"

   "อย่าเครียดสิ อย่างน้อยเฉพาะตอนอยู่กับจันทราก็ยังดี"

   "เด็กน้อย..." ร่างสูงดึงมือของหญิงสาวให้กอดคอเขาไว้ และช้อนขาทั้งสองข้างของเธอเกี่ยวเอวของเขา ชายหนุ่มกระแทกกายเข้าหาเธอแรงราวกับจะแกล้ง

   "อ่าส์...พี่โซ..."

   "ครับ"

   "อย่าแกล้งจันทราสิ"

   "ปล่าวนี่ พี่ไม่ได้แกล้ง"

   "คนบ้า..."

   "เธอผิดนะ...มาว่าพี่ไม่ได้"

   "จันทราทำอะไรผิด อ๊ะ!" ชายหนุ่มกระแทกตัวเข้าหาเธออีก

   "เธอทำให้พี่คุมตัวเองไม่อยู่"

   ชายหนุ่มวางหญิงสาวลงบนโต๊ะตัวหนึ่ง ก่อนจะก้มลงไปแนบริมฝีปากลงกับเธอส่งปลายลิ้นร้อนซอกซอนค้นหาความหวานจากริมฝีปากบางของคนตัวเล็กอย่างไม่รู้จักพอ ช่วงล่างเริ่มทำงานอีกครั้งแต่ไม่รุนแรงเท่าครั้งแรกนักเพราะยั้งตัวเองไว้ได้

   "อื้อ! อื้อ~"

   เสียงร้องอู้อี้ในลำคอของหญิงสาวเพราะถูกปิดปากไว้ดังขึ้นเรื่อยๆ ตามจังหวะรักที่ชายหนุ่มบรรเลง มือเรียวเล็กทั้งข่วนทั้งหยิกที่แผงอกและแผ่นหลังของเขา เพื่อระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ ชายหนุ่มยกตัวหญิงสาวขึ้นอุ้มในขณะที่แก่นกายยังคงอยู่ในกายสาวและกระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างหนักหน่วง โซนิคซุกใบหน้าลงกับหน้าอกของเธอและซุกไซ้ไล้เลียขบเม้มจนหญิงสาวต้องใช้มือทั้งสองข้างของตนขยุ้มเส้นผมของเขาจนเต็มมือ ทึ้งไปมาพลางส่งเสียงครางกระเส่าออกมาจากริมฝีปากงาม

   "พี่...พี่โซ...อ๊ะ! อ๊ะ!"

   "อ่าส์! อ่าส์!"

   "พี่โซ...จันทรา...อ๊ะ! ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!"

   "อีกนิดเดียว พร้อมพี่นะคนดี อ่าส์!"

   ชายหนุ่มวางร่างบางให้นอนลงบนพื้นห้องและกระแทกกายเข้าหาเธอรวดเร็วและรุนแรงอย่างไม่คิดยั้งจะตัวเอง คนตัวเล็กจิกไหล่หนาของคนบนร่างแน่นด้วยความเสียวซ่านและความเจ็บ ไม่นานร่างกายชายหนุ่มก็กระตุกเกร็งปล่อยให้ธาราสีขุ่นเข้าไปในร่างกายเธอพร้อมๆ กับเธอที่บีบรัดเขาแน่น

   "วันนี้โดดดีมั้ยนะ" ชายหนุ่มพูดขึ้นขณะที่ถอนแก่นกายออกจากร่างบาง

   "อะไรกัน...เพิ่งมาเรียนได้ไม่กี่วันจะโดดแล้วเหรอ บ้าป่ะ"

   หญิงสาวพูดพลางลุกขึ้นไปเดินหาเสื้อผ้าที่เขาถอดทิ้งไว้ ขณะที่ชายหนุ่มเองก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาใส่เช่นกัน

   "เจ็บมากหรือปล่าว"

   หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้วหญิงสาวก็รู้สึกได้ถึงอ้อมกอดของร่างสูงที่โอบกอดเธอจากทางด้านหลัง ใบหน้าหล่อเหลาเกยอยู่บนไหล่เรียวเล็ก

   "ก็...นิดหน่อย"

   "ขอโทษนะ...พี่เครียดไปหน่อย"

   "อืม ไม่เป็นไรหรอก ที่นี้ก็หายเครียดแล้วสินะ"

   "อืม"

   "งั้นก็ไปกันเถอะ"

   "ไปไหน..."

   "ไปเรียนดิ จะอยู่ห้องนี้ทำไมล่ะ อับจะตาย"

   "โอเคๆ แต่นี่ก็หมดชั่วโมงแรกไปแล้วนี่"

   "ไปเข้าชั่วโมงสองสิ ยากตรงไหน"

   "พี่อยากอยู่กับเธอมากกว่า" อ้อมกอดของชายหนุ่มรัดแน่นขึ้นอีก ใบหน้าของเขาเริ่มคลอเคลียที่ซอกคอของเธอ

   "พี่โซ ไม่เอาน่า พอแล้ว"

   "อีกรอบไม่ได้เหรอ"

   "จะหื่นเกินไปแล้วนะ นี่! จันทราบอกว่าให้หยุดไงเล่า!"

   "ก็ได้ๆ หยุดแล้ว"

   "ไปกันเถอะ จันทราไม่อยากโดนเอาเปรียบอีก"

   "ทำเป็นพูดไปสุดท้ายก็...ครางไม่หยุดอยู่ดีนี่นา"

   ประโยคสุดท้ายก้มลงไปพูดข้างๆ หู และจูบเบาๆ ราวกับจะแกล้ง และดูเหมือนจะได้ผลซะด้วย เมื่อใบหน้าหวานขึ้นสีด้วยความอาย หันขวับไปทุบไหล่คนตัวสูงอย่างแรง แต่ชายหนุ่มกลับไม่สะเทือนสักนิด มิหนำซ้ำกลับฉกริมฝีปากลงมาหอมแก้มเธออีก จนเธอต้องรีบออกจากห้องนั้น ขืนอยู่ต่อ เธอคงไม่มีโอกาสได้ออกมาอีกแน่ๆ วันนี้ คนบ้าอะไรหื่นชะมัด

   'คนบ้าเอ๊ย! ไปเก็บกดมาจากไหนวะ'

   "จากทุกที่เลยล่ะ"

   ร่างสูงสวมกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง ใบหน้าคมคายเกยอยู่บนไหล่เล็ก ก่อนจะคลอเคลียไปเรื่อย จนร่างบางต้องเบี่ยงตัวออกจากอ้อมกอดของเขา แต่ก็ไม่สามารถพ้นไปได้ จนต้องยอมอยู่นิ่งๆ ในอ้อมแขนของเขาต่อไป

   "คนบ้า! ขี้โกงอ่ะ"

   "พี่โกงอะไร"

   "พี่ได้ยินเสียงความคิดจันทราอ่ะ จันทราคิดอะไรพี่ก็ได้ยินหมด"

   "ก็ดีแล้วนี่ ถ้าไปมีกิ๊กที่ไหนล่ะก็...จะทำให้ไม่มีแรงลุกจากเตียงเลย"

   "คนบ้า!"

   จันทราแก้วตีแขนของชายหนุ่มแรงๆ บ้าจริง! หื่นได้ตลอดเวลาจริงๆ เธอส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะก้มลงจัดเสื้อที่ยับ(มาก)ของตัวเองให้มันดูดีขึ้นสักนิด โซนิคเห็นแบบนั้นจึงลูบผมคนตัวเล็กเบาๆ ราวกับจัดทรงให้

   "ไปกันเถอะ"

   "ครับ"

 

---

100% แล้ว ขอโทษที่หายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกก

ตอนนี้คัมแบคแล้วแต่พบว่าหลายคนเลิกติดตามไปเลย ขอโทษนะครับ เป็นเพราะบ้าเกมไปหน่อย แฮ่ๆ 

จะไม่ทำอีกแล้วครับ I'm sorry ได้โปรดกลับมาเหมือนเดิมน้าาาาาาาาาาาา รีดเดอร์ที่แสนจะน่ากิน เอ๊ย! น่ารักทุกคน

ติดตามกันด้วยนะครับ จะรับผิดชอบให้มากกว่านี้ครับบบบบบบบบบบ