Forent School ละลายหัวใจเจ้าชายเย็นชา (NC+)

  (บันทึกพิเศษ : แรมนภา)

   ตอนนี้พวกเราอยู่บนห้องกันแล้วล่ะ พวกเจ้าชายปีศาจทั้งหกคนนั่นยืนอยู่หน้าห้องกับอาจารย์ซูซี่ เธอเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาห้องเราน่ะนะ

   “เอาล่ะ มีนักเรียนใหม่มาหกคนนะ พวกเขาเป็นปีศาจ ดูจากชุดก็น่าจะรู้กันแล้วนะ พวกเธอหกคนแนะนำตัวกันหน่อยสิ” อาจารย์ผายมือไปทางพวกเขาเพื่อที่จะให้พวกเขาแนะนำตัว

   “สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อคาฌาครับ”

   คาฌา เป็นผู้ชายตัวสูงนะแต่ไม่น่าจะเกินหนึ่งร้อยแปดสิบห้าหรอก ผิวสีขาวตัดกับผมสีดำมันยิ่งทำให้เขาดูมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก รวมทั้งดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่มีแววขี้เล่นและเจ้าชู้ปรากฏอยู่ด้วย

   “ผมชื่อ มาคอสต้าครับ”  

   มาคอสต้า รู้สึกว่าจะตัวเตี้ยที่สุดในหกคนนี้อ่ะนะ น่าสูงราวๆหนึ่งร้อยแปดสิบได้มั้ง เขาดูไม่ค่อยขี้เล่นเท่าไหร่แต่ก็ไม่ถึงกับหยิ่ง ผมสีดำตัดกับดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล มันช่างลงตัวกันดีจริงๆ

   “เคคาญ่าครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับ”

   เคคาญ่า อืมผู้คนนี้น่าจะสูงประมาณร้อยหนึ่งแปดสิบห้าได้เขาดูเป็นคนอ่อนโยนนะ ผมสีน้ำตาลอ่อน กับดวงตาสีเดียวกับที่แสดงความอ่อนโยนออกมา น่ารักดีแฮะ

   “ฉันชื่อเอริค”

   เอริค ผู้ชายคนนี้สูงจังแฮะน่าจะเกือบๆหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรได้มั้ง ผมสีเงินตัดกับดวงตาสีดำที่ฉายแววแข็งกร้าวออกมา หมอนี่คงเจ้าอารมณ์น่าดูนะเนี่ย

   “ผมทีเซอร์ครับ”

   ทีเซอร์ เขาดูเป็นผู้ชายที่ขี้เล่นเหมือนกับคาฌาเลยนะเนี่ย แต่คงไม่เจ้าชู้เท่าคาฌาหรอกมั้ง ผมสีน้ำตาลเข้มกับดวงตาสีน้ำตาลทอง ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหมอนี่มันมีเสน่ห์แพรวพราวซะจริงๆ

   “โซนิค”

    โซนิค เขาดูเย็นชามากเลย เขาตัวสูงมากเรียกว่าสูงที่สุดในกลุ่มเลยก็ว่าได้ความสูงของหมอนี่คงไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรแน่ๆ ผมสีน้ำตาลแดงกับดวงตาสีเงินที่มีแต่ความว่างปล่าว บอกได้คำเดียวเลยว่าหมอนี่มัน เย็นชาโครตๆ ไม่สนใจใครเลยจริงๆ

   “เอาล่ะ รู้จักกันแล้ว ครูจะจัดที่นั่งให้พวกเธอใหม่นะ”

   “กรี๊ดอาจารย์ขา~ ให้เขามานั่งกับหนูนะคะ”

   “คุณดีดี้ สำรวมกิริยาหน่อย” อาจารย์ซูซี่ปราม

   “อาจารย์อ่ะ”

   “ทุกคนลุกขึ้นไปยืนหลังห้องพร้อมสัมภาระของตัวเองเร็วๆค่ะ”

   พวกเราทุกคนเดินไปยืนรวมกันอยู่ห้องหลัง เจ้าชายพวกนั้นก็มายืนอยู่ข้างๆจันทรา

   “ทำไมต้องเปลี่ยนที่นั่งด้วยอ่า” จันทราหันมาพูดกับฉันที่อยู่ข้างๆ

   “เอาน่าจันทรา”

   “แต่ถ้าจันทราไม่ได้นั่งข้างพวกพี่ แล้วจันทราจะลอกงานใครอ่ะ”

   “ฮะๆ เอาน่า จันทราของพี่เก่งอยู่แล้ว”

   “ตรงไหนกัน”

   “คุณจันทราแก้วเงียบได้หรือยัง” คราวนี้ยัยน้องสาวตัวแสบก็เงียบฉับทันที

   “จะประกาศชื่อแล้วนะ เมย์ร่า นั่งกับ มาคอสต้า เคคาญ่า นั่งกับ รสริน คาฌา นั่งกับ วินเทจ บลูม นั่งกับ เคจ...”

   เอ่อ...คนในห้องก็มีแค่ยี่สิบกว่าคนเองนะคะอาจารย์ ทำไมตอนประกาศชื่อมันถึงฟังดูเยอะนักล่ะเนี่ย

   “มาร์ก นั่งกับ เวียร์ร่า วาเคิล นั่งกับ มิลาน วีร่า นั่งกับ คอสต้า ไวเวิร์น นั่งกับ มีล่า เทล นั่งกับ โซฮี ยิปซี นั่งกับ ดีดี้ รุ่งทิวา นั่งกับ ตะวันค่ำ ทีเซอร์ นั่งกับ รุ่งอรุณ เอริค นั่งกับ แรมนภา โซนิค นั่งกับ จันทราแก้ว เชิญค่ะ”

   “โอ๊ะโอ”

   จันทราอุทานออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินไปนั่งตรงมุมหลังของห้องและฟุบหน้าลงกับโต๊ะ คงหลับไปแล้วล่ะ ก็ใช้พลังเขียนวงเวทย์ไปเยอะเหมือนกันนี่

   “ไปนั่งที่กันเถอะน้องกลาง”

   “ค่ะพี่รอง”

   เจ้าชายปีศาจเอริค อืม ดูเหมือนจะเจ้าอารมณ์จริงๆ นะเนี่ย

   “เอ่อ...สวัสดีค่ะ”

   “สวัสดี”

   เขาทักกลับมาสั้นๆ ก่อนจะสนใจกับ เอ่อ...มีดพกเล่มเล็กๆ ของตัวเอง นี่คงไม่ได้กำลังขู่ฉันอยู่หรอก...ใช่มั้ย ให้ตายสิ ไม่อยากให้ทักฉันไม่ทักก็ได้ย่ะ!

   (จบบันทึกพิเศษ)

   (บันทึกพิเศษ : รุ่งอรุณ)

   “จันทรา จันทรา”

   หลังจากอาจารย์ซูซี่เดินออกจากห้องไปแล้ว ฉันจึงหันไปเขย่าแขนจันทราที่กำลังหลับอยู่

   “อื้อ~”

   “ตื่นๆ เร็ว กินยาก่อนที่อาการจะกำเริบ”

   “อื้อ~ ตื่นแล้วๆ...ขี้เกียจกินชะมัด”

   จันทราบ่นเสียงเนือยๆ ก่อนจะล้วงลงไปใบกระเป๋ากระโปรงหยิบกระปุกยาขึ้นมา คงแปลกใจสินะว่าทำไมพวกเราต้องกินยา ฉันเองก็ยังไม่รู้เลยว่าพวกเราเป็นอะไร ก็พ่อบอกแค่ว่าพวกเราไม่สบายต้องกินยาเพื่อระงับอาการ ของฉันกินทุกยี่สิบสี่ชั่วโมงน่ะ ของพี่ใหญ่กินทุกๆสองวัน น้องกลางกินทุกๆ สิบสองชั่งโมง น้องเล็กกินทุกๆ หกชั่วโมง ส่วนจันทรานี่กินทุกๆ สองชั่วโมง

   “มันช่วยไม่ได้นี่นา ถ้าไม่กินคนที่ทรมาณก็คือพวกเราไม่ใช่เหรอ”

   “... ไม่เห็นเข้าใจเลย พ่อไม่ยอมบอกอะไรสักอย่างให้กินแต่ยาอยู่ได้...เอียนแล้วเนี่ย”

   จันทราพูดเสียงอู้อี้หลังจากกินยาเสร็จและฟุบหน้าลงกับโต๊ะ คงหมดแรงจริงๆนั่นแหละ ฉันส่ายหัวเบาๆ พลางหันกลับมาที่เดิม

   “เอาล่ะนักเรียนคะ ที่หอพักคงมีน้ำยาเวทมนต์กันใช่มั้ยคะ”

   “ค่ะ/ครับ”

   “ดีมากค่ะ ครูจะให้ทุกคนไปปรุงยานะคะ นำมาส่งพรุ่งนี้นะคะ”

   “แล้วยาอะไรเหรอคะ อาจารย์”

   “น้ำยาล่องหนค่ะนักเรียน งั้นเชิญได้เลยค่ะ อ้อ! จับคู่กันทำตามที่นั่งเลยนะคะ”

   น้ำยาล่องหนเหรอ? น่าสนใจดีแฮะ งั้นฉันก็ต้องคู่กับทีเซอร์น่ะสิ

   “ไปทำที่ห้องฉันนะ รุ่งอรุณ”

   “อื้ม! จ๊ะ”

   “งั้นก็ไปกันเถอะ”

   (จบบันทึกพิเศษ)

   (บันทึกพิเศษ : จันทราแก้ว)

   นี่คือห้องไอ้เจ้าชายไร้ความรู้สึกนั่นเหรอเนี่ย มีแต่น้ำยาอะไรเต็มไปหมดเลยเนี่ย แถมยังไม่ยอมเปิดไฟอีก หมอนั่นเปิดแค่โป๊ะไฟสีสลัวๆ ที่แขวนอยู่เหนือหม้อต้มยาเท่านั่น ถึงห้องของเขาจะไม่ได้รกอะไรก็เถอะนะ แต่ว่าการตกแต่งมันช่างดูเข้ากับตัวเขาซะจริงๆ มืดดำ แสดงถึงความเย็นชาและเลือดเย็น

   ฉันเดินไปนอนบนเตียงของเขาทันที ก็นะให้หมอนั่นปรุงเองแล้วกัน ฉันขอนอนดีกว่า แอบเห็นเขาเหลือบหางตามาดูด้วยล่ะ แต่แค่แป๊ปเดียวก็หันกลับไปสนใจการปรุงยาตรงหน้าต่อ ฉันก็ไม่สนใจหรอกนอนดีกว่า ฟื้นพลังสักหน่อย ร่างกายแทบไม่มีแรงแล้วเนี่ย

   (จบบันทึกพิเศษ)

  “อื้อ~”

   เด็กสาวลุกขึ้นจากเตียงด้วยสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่น ด้วยเหตุเพราะกระหายน้ำ คอแห้งมาก โซนิคเหลือบตามองนิดหน่อยและหันไปเคี่ยวส่วนผสมต่อ

   จันทราแก้วเดินไปหยุดที่ชั้นวางตัวยาตัวหนึ่ง มีน้ำยาวางอยู่เพียงขวดเดียว ข้างในเป็นน้ำสีฟ้าใสๆ เธอจึงหยิบมาเปิดฝาและดมมันต่างสงสัย

   “หอมจัง”

   พูดแค่นั้นเธอก็กระดกใส่ปากทันที น้ำนั้นไหลผ่านลงคอเย็นสบาย แต่เมื่อกินหมดวางขวดลงที่เดิมในกายเธอกลับร้อนรุ่มราวกับมีใครมาสุมไฟไว้ ใบหน้าลำตัวแดงไปหมด ความร้อนเริ่มทวีร้อนขึ้นเรื่อยๆ และความต้องการจากส่วนลึกนั้นก็เริ่มมากขึ้นด้วยเช่นกัน

   “โซ...โซนิค...ช่วย...ด้วย...”

   โซนิคหันมามอง เมื่อสภาพของเธอเขารีบสาวเท้าเข้ามาใกล้เธอทันที

   “เธอกินมันเข้าไปหมดเลยงั้นเหรอ”

   “...”

   ไม่มีคำตอบมีเพียงลมหายใจหอบถี่เท่านั้นที่หลุดออกมาจากเธอ เขามองเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะอุ้มเธอเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำเย็นจนเต็มอ่างและวางเธอลงในอ่างนั้นมือข้างหนึ่งสอดเข้าไปในกลุ่มผมของเธอ กดหัวเธอลงไปในน้ำเกือบนาทีก็ดึงหัวเธอขึ้นมา และกดลงไปอีกครั้ง

   จากน้ำที่เย็นเชียบเมื่อเธอลงไปไม่กี่นาทีน้ำก็ร้อนขึ้นจนเกือบจะเดือด โซนิค อุ้มจันทราแก้วขึ้นและปล่อยให้ยืนใต้ฝักบัว เปิดน้ำจากฝักบัวให้ไหลรดตัวจันทราแก้วและตัวเขาจบเปียกด้วยกันทั้งคู่

   สายตาเย็นชากวาดตามองทั่วตัวของเธอราวกับสำรวจตรวจตรา จันทราแก้วเป็นผู้หญิงที่สูงคนหนึ่งถึงจะเตี้ยกว่าเขามากก็เถอะ ภายนอกของเธอดูไม่เหมือนผู้หญิงสักนิดแต่ถ้ามาดูตอนนี้แล้ว ร่างบางอยู่ในชุดนักเรียนสีเทาเสื้อนักเรียนบางๆ ในตอนนี้เปียกน้ำจนแนบลู่ไปกับร่างกายจนเห็นส่วนโค้งเว้าที่ได้สัดส่วนน่ามองและบราเซียร์สีดำที่ซ่อนตัวอยู่ภายใต้เสื้อนักเรียนตัวเล็ก

   ถ้าหากเธอทำตัวน่ารักๆเหมือนผู้หญิงคนอื่น และไม่แต่งตัวแบบห้าวๆแบบผู้ชาย เธอจะดูเซ็กซี่มากๆเลย ความจริงจันทราแก้วเองก็มีเซ็กซ์แอพพีลในตัวสูงอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าเธอใส่ชุดเสื้อผ้าตัวใหญ่ทำตัวห้าวๆปกปิดไว้เท่านั้น

   โซนิครวบมือของจันทราแก้วไปไว้ข้างหลังและใส่กุญแจมือเธอไว้ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไปทำน้ำยาล่องหนที่อาจารย์สั่งต่อ