Angelics War นาย...อยากจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ

ร่างกายของโยโซระเปล่งแสงสีเหลืองออกมาสว่างจ้าจนสร้างความมืดเทียมในดวงตาของผู้ร่วมเหตุการณ์อีกสี่คนจนมองไม่เห็นอะไรเลย ทั้งนี้เพราะโยโซระสามารถเคลียร์เงื่อนไขวิวัฒนาการได้แล้วเหมือนกับกรณีของริกะและมิคาสะ... แสงสว่างนี้ยังคงส่องออกมานานกว่านาทีก่อนที่จะหรี่ลงให้เห็นร่างกายของนางฟ้าตัวน้อยได้อย่างถนัดตา



ร่างกายที่เหมือนเด็กผู้หญิง10ขวบของโยโซระได้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นทีละน้อย ก่อนที่สัดส่วนของเธอจะค่อยๆเติบโตขึ้นจนเทียบเท่ากับสาวน้อยอายุ16ขวบเท่าๆกับฮิโรมิและมิคาสะ ปีกทั้งสองข้างบนแผ่นหลังของเธอเริ่มขยายใหญ่ขึ้นเพื่อรองรับน้ำหนักตัวและขนาดร่างกายที่เพิ่มขึ้นจากเดิมให้สามารถบินขึ้นได้
พร้อมกันนั้นเสื้อผ้ามนุษย์ขาดๆที่เธอใส่อยู่ก็เริ่มเปลี่ยนสภาพไปเป็นเกาะอกผ่ากลางฟิตๆแบบยาวลงมาเลยช่วงเอว ส่วนกางเกงขาสั้นที่ยาวเกือบถึงเข่านั้นก็เปลี่ยนไปเป็นกระโปรงผ้าสั้นๆแบบโชว์ขาอ่อน แบบเดียวกับนางฟ้าในเรื่องสิ่งของที่ตกลงมาจากฟ้าไม่มีผิด



และสิ่งที่เปลี่ยนไปจริงๆนั้นไม่ใช่อย่างอื่นเลยถ้าไม่ใช่พลังในร่างทีเพิ่มขึ้นมากจนเทียบเท่ากับฮิโรมิเลยทีเดียว หากแต่โยโซระนั้นถนัดการต่อสู้ในระยะกลางจึงเอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้...


ในทันทีที่แสงสว่างที่เกิดจากโปรแกรมยูเรนัสสิ้นสุดลง โยโซระก็หันใบหน้าอันแสนน่ารักของเธอมาหาเด็กหนุ่มที่ยืนนิ่งด้วยความตะลึงอย่างช้าๆ พร้อมกับยิ้มขอบคุณที่เขาทำดีกับเธออย่างเสมอต้นเสมอปลายตลอดมา



"ถ้าเป็นร่างนี้...ฉันก็สามารถมีเด็กกับนายได้แล้วสินะ ฮิซาชิคุง..."



หลังจากที่พูดจบ โยโซระก็หันกลับไปมองคู่ต่อสู้ของเธอที่กำลังลอยอยู่บนฟ้าไม่ทำอะไรพวกเธอเลยตั้งแต่ที่ตกลงมาจากจุดที่ต่อสู้กันอยู่ แววตาของอาคารินั้นดูไร้ความรู้สึกโดยสิ้นเชิง...



"ฉันไม่คิดว่าแค่พวกเราวิวัฒนาการแล้วจะสามารถเอาชนะเธอได้หรอกนะ... แต่ที่เธอยอมรอให้ฉันวิวัฒนาการเสร็จสมบูรณ์นี่ก็นับว่าเป็นพระคุณแล้วล่ะ เอาเลยฮิโรมิ!!!!!"



seiriทั้งสองคนพุ่งเข้าไปแก้มือกับมนุษย์ที่เคยแข็งแกร่งกว่าพวกเธอจนถึงเมื่อครู่นี้อย่างรวดเร็วจนเกิดลมพัดเอาเศษดินที่พื้นกระเด็นออกไปเป็นวงกว้าง ความเร็วของโยโซระในขณะนี้เรียกได้ว่าเทียบเคียงได้กับมิคาสะที่ช้ากว่าฮิโรมิที่สามารถเคลื่อนที่ได้เร็วในระดับ23มัคเลยทีเดียว



ทันทีที่บุกเข้าไปใกล้จะถึงตัว โยโซระก็กระหน่ำยิงลูกไฟใส่อาคาริอย่างต่อเนื่องในระยะประชิดจนเธอต้องรีบบินหลบอย่างรวดเร็ว ทั้งนี้เพราะพลังทำลายของลูกไฟนั้นสูงพอที่จะทำร้ายร่างกายของอาคาริได้แล้ว ซึ่งในครั้งนี้โยโซระกราดยิงใส่อย่างไม่ยั้งราวกับหมัดดาวตกเลยทีเดียว


แต่ในระหว่างที่อาคาริกำลังบินหลบการโจมตีชุดใหญ่อยู่นั้นเอง สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นเทอร์รารอยด์อีกคนหนึ่งที่พุ่งเข้ามาหาเธอจากด้านหน้าด้วยความเร็วที่สูงมาก ในมือของเธอคราวนี้ไม่มีทั้งดาบและโล่ราวกับว่ากำลังท้าทายให้เธอต่อสู้กันแบบหมัดและเท้าโดยไม่มีอาวุธเข้ามาเกี่ยว



"คิดว่าคลุกวงในแล้วจะเอาชนะฉันได้หรือไง!! มันจะดูถูกกันเกินไปแล้ว!!!"



อาคาริพุ่งเข้าไปแลกหมัดกับฮิโรมิทันทีที่การโจมตีจากโยโซระขาดช่วงไป ทั้งสองคนต่อสู้กันอยู่พักหนึ่งก่อนที่ฮิโรมิจะเป็นฝ่ายบินออกไปจากเวทีต่อสู้นั้นด้วยตัวเอง...


แต่หลังจากนั้นเพียงไม่ถึงวินาที ร่างกายของอาคาริก็ถูกอะไรบางอย่างโจมตีใส่จากด้านหลังอย่างต่อเนื่องราวกับเม็ดฝนที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งๆที่ในตอนนั้นบนท้องฟ้าในรัศมี200เมตรไม่มีเมฆเลยแม้แต่ก้อนเดียวจากการต่อสู้กันระหว่างเธอกับฮิโรมิเมื่อก่อนหน้านี้ไม่นานนัก



เพราะสิ่งที่จู่โจมใส่แผ่นหลังของเธอนั้นก็คือ... กลุ่มลูกไฟดำของโยโซระที่อาคาริสามารถหลบได้อย่างสบายๆเมื่อครู่นั้นย้อนกลับมาจู่โจมเข้ากลางหลังเธอเต็มๆ!!



"ลูกไฟที่ฉันยิงออกไปนั่นเป็นรูปแบบนำวิถีทั้งหมด ต่อให้พลาดเป้ามันก็จะย้อนกลับมาจู่โจมใส่เธอได้อยู่ดี... ตอนนี้แหละ!! ฮิโรมิ!!!"


เมื่อได้สัญญาณแล้วฮิโรมิก็ไม่รอช้ารีบพุ่งเข้าไปใช้ดาบแทงเข้าที่ช่องท้องของอาคาริอย่างรวดเร็ว ดาบนั้นแทงทะลุแผ่นหลังของอาคาริจนมิดด้ามเลยทีเดียว!! ซึ่งจากบาดแผลฉกรรจ์ที่เกิดขึ้นนี้ได้ทำลายอวัยวะภายในของอาคาริอย่างรุนแรงจนเธอถึงกับกระอักเลือดออกมาเป็นจำนวนมาก...


"สำเร็จ!!!"



ฮิโรมิเห็นได้ชัดว่าอาคาริเริ่มอ่อนแรงลงทันทีหลังจากที่ถูกคริสซาโอร์เสียบทะลุช่องท้องจนมิดด้าม คราวนี้คงจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ... ทำให้ฮิโรมิเตรียมจะดึงดาบนั้นออกมาจากร่างของหญิงสาวคนนั้นเพื่อเป็นการยืนยันชัยชนะเหนือการต่อสู้ที่โหดร้ายและหนักหนาที่สุดในครั้งนี้!


แต่แล้วสิ่งที่เธอไม่คิดเลยว่าจะเป็นไปได้ก็บังเกิดขึ้นมาอีกครั้ง..!




"จับได้แล้วนะ!"


อาคาริยกมือขึ้นมาบีบลำแขนอันเรียวบางของฮิโรมิจนเจ็บไปหมด ก่อนที่จะเหวี่ยงแขนขวาของฮิโรมิไปด้านข้างอย่างแรงจนหลุดออกจากดาบที่เสียบคาอยู่บนแผ่นหลัง แต่ถึงอย่างนั้นอาคาริกลับยังคงมีแรงเหลือเต็มเปี่ยมที่จะเอามือทั้งสองข้างบีบคอของฮิโรมิเอาไว้แน่นจนหายใจไม่ออก



"คิดว่าทำได้แค่นี้แล้วจะเอาชนะฉันได้หรือไง... โปรแกรมวิวัฒนาการของเธอนี่ช่วยอะไรเธอได้น้อยกว่าที่คิดซะอีกนะ!"


ว่าแล้วอาคาริก็ออกแรงบีบคอฮิโรมิแน่นขึ้นกว่าเดิมอีก และด้วยแรงบีบอันมหาศาลนั้นทำให้ฮิโรมิส่งเสียงออกมาไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว...



"ปล่อยฮิโรมินะ ไอ้เวร!!!"


โยโซระเมื่อเห็นเพื่อนตนเองถูกทรมานอยู่ต่อนหน้าก็รีบบุกเข้าไปช่วยทันทีโดยไม่รอช้าอะไรเลย ทั้งนี้เนื่องจากแนวยิงกระสุนเพลิงของเธอนั้นถูกอาคาริเอาร่างฮิโรมิมาเป็นเครื่องกีดขวางระหว่างพวกเธอ ซึ่งทุกอย่างที่โยโซระตัดสินใจจะทำนั้นได้เข้าทางอาคาริทั้งหมด



"เธออยากได้เพื่อนของเธอคืนงั้นเหรอ... ก็เอาไปสิ!!"


เมื่อเห็นโยโซระบินเข้ามาใกล้พอที่จะไม่สามารถหักหลบการโจมตีต่อไปของเธอได้แล้ว อาคาริก็โยนร่างของฮิโรมิเข้าไปชนกับโยโซระอย่างรุนแรงจนได้รับบาดเจ็บทั้งคู่ และเมื่อได้เห็นดังนั้น...อาคาริก็บุกเข้าไปหมายจะจัดการทั้งสองคนด้วยตัวเองโดยไม่ยอมให้ได้พักเลยแม้แต่น้อย



"จับหนูได้สองตัวแล้วนะ..! ทีนี้ก็เหลือเธอคนเดียวแล้วล่ะ!! คุณมังกรบินผู้มีแขนข้างเดียว..."



สาวน้อยผมดำคนนั้นใช้มือทั้งสองข้างบีบคออันอ่อนนุ่มของโยโซระกับฮิโรมิเอาไว้ด้วยเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่เต็มเปี่ยมราวกับว่าที่เธอโดนดาบเสียบทะลุแผ่นหลังนั้นไม่มีความหมายอะไรเลย...



"อย่านะ..โอ๊ย!!!"


ทันทีที่เห็นเพื่อนทั้งสองคนของเธอถูกทำร้ายต่อหน้า มิคาสะก็พยุงตัวลุกขึ้นพร้อมกับสยายปีกเตรียมจะบินออกไปช่วยทั้งสองคนโดยเร็วที่สุด ทั้งอย่างนั้นปีกทั้งสองข้างของเธอกลับไม่ยอมทำตามคำสั่งของเธอเลย... แม้ว่าจะพยายามเกร็งแผ่นหลังสักเท่าไหร่ แผ่นปีกที่กลางหลังของมิคาสะก็ไม่ยอมกระพือเลยแม้แต่ครั้งเดียว


และเมื่อเห็นเพื่อนของตัวเองทำเกินกว่าเหตุที่จะเห็นสมควรแล้ว ฮิซาชิก็ต้องยอมละทิ้งความมุ่งมั่นที่พวกseiriตกลงใจกันเอาไว้เมื่อก่อนหน้าพร้อมกับบินขึ้นไปช่วยพวกเธอด้วยตัวเอง ซึ่งอาคาริก็ได้แต่ยิ้มกระหยิ่มในชัยชนะที่เธอคนเดียวมีเหนือseiriถึงหกคนอย่างสะใจ



"ปล่อยพวกนั้นนะ!!!"

"แหมๆ... ดูเหมือนจิตใจนายจะอ่อนปวกเปียกไปเลยนะ คงเพราะอยู่กับยัยพวกนี้นานเกินไปล่ะสิ..!"



อาคาริหันไปมองเจ้าของเสียงอย่างเย้ยหยัน ขณะนี้ฮิซาชิทำอะไรไม่ถูกแล้วนอกจากพยายามเกลี้ยกล่อมให้อาคาริใจเย็นลงอีกครั้ง ทั้งนี้เพราะเขารูดว่าถ้าขยับเข้าไปใกล้อาคาริมากไปกว่านี้... เธอจะออกแรงบีบมากขึ้นไปอีกจนกระดูกคอของทั้งสองคนหักในทันที


"อ๋อ! รู้แล้ว ถ้าฉันฆ่าสองคนนี้ซะ นายก็จะหมดปัญหาซะที จริงไหม!"


พูดจบเธอก็กำมือที่บีบคอทั้งสองคนอยู่แน่นขึ้นไปอีก ถ้าปล่อยไว้ละก็ คอของทั้งสองคนก็จะ...


"เอางี้ดีกว่า... ถ้านายอยากจะช่วยสองคนนี้ละก็ นายก็จัดการปลิดลมหายใจของสาวน้อยที่อยู่ข้างๆนายซะ หรือไม่งั้นนายก็บุกเข้ามาช่วยด้วยตัวเองเลยเป็นไง..."

เป็นการตัดสินใจที่ยากมาก เขารู้ว่าถ้าเขาบุกเข้าไปช่วยละก็ อาคาริจะต้องบีบคอทั้งคู่จนหักแน่ๆ แต่เขาก็ไม่มีวันที่จะทำร้ายมิคาสะแน่ จะทำยังไงดี...



"ฆ่าฉันเลยสิ รุ่นพี่ฮิซาชิ..."


ฮิซาชิไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เขาได้ยิน สาวน้อยผมสีน้ำเงินที่กำลังคุกเข้าอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวดห่างจากตัวเขาไปไม่กี่เมตรค่อยๆลุกขึ้นเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับยกมือของเขาไปไว้ที่ศีรษะของเธอ



"มิคาสะ... เธอคิดจะทำอะไร"


"ฉันจะเป็นยังไงก็ช่าง แต่ขอให้พวกนั้นปลอดภัยก็พอ... จากนี้ต่อให้ตัวฉันจะไม่อยู่กับนายแล้ว...ใจของฉันก็จะอยู่กับนายไปชั่วนิรันตร์"



"อย่าเชียวนะ... มิ..สะ..."


โยโซระพูดออกมาในขณะที่มือของอาคาริยังคงบีบคอเธออยู่ เนื่องจากลมหายใจที่ออกมาจากลำคอได้ไม่สม่ำเสมอจึงทำให้เสียงของเธอขาดไปเป็นช่วงๆ


"ไม่ต้องห่วง...พวกเราหรอก... อย่าทำอะไรแบบนั้นเลยนะ..!"

seiriทั้งสองคนร้องไห้ออกมา พวกเธอรู้ดีว่ามิคาสะจะไม่มีวันปล่อยให้ใครเป็นอะไรแน่ แต่พวกเธอก็จะไม่ยอมให้มิคาสะเป็นอะไรไปเหมือนกัน
ซึ่งความเป็นห่วงนี้ได้ทำให้เจ้าตัวไม่พอใจเป็นอย่างมาก...



"อย่ามายุ่ง! นี่เป็นการตัดสินใจของฉันเอง!!"


"เอาเลยสิ... แม่นั่นขอร้องมาแล้วไม่ใช่เหรอ... จัดการจบชีวิตยัยนั่นซะเลย!" อาคาริตะโกนด้วยน้ำเสียงอำมหิต



หลังจากที่ได้ไตร่ตรองมาเป็นเวลานานพอสมควร หากเขาบุกเข้าไปสู้กับอาคาริ... เธอก็จะจัดการโยโซระกับฮิโรมิที่อยู่ในกำมือของเธอให้ตายในทันที แต่หากเขาเลือกที่จะจัดการมิคาสะ... อาคาริก็อาจจะยอมปล่อยตัวทั้งสองคนนั้นออกมาแต่โดยดี หากแต่สิ่งที่มิคาสะได้พูดกับเขาเอาไว้เมื่อก่อนหน้านี้ได้ทำให้เขาใจเสียเป็นอย่างมากถ้าจะเลือกเส้นทางนี้



"เพราะนายเป็น... xxxx เพียงคนเดียวของฉัน!"





เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น ฮิซาชิจึงตัดสินใจที่จะจบความสัมพันธ์ที่มีต่อเหล่าseiriทั้งหมดด้วยมือของตัวเอง!!!