Angelics War นาย...อยากจะทำแบบนี้จริงๆเหรอ

หลังจากที่เหล่าแองเจลอยด์รีบไล่ตามสาวน้อยมนุษย์ซึ่งเป็นหนึ่งในสองศัตรูหน้าใหม่ของพวกเธอไป อาคาริก็เร่งความเร็วบินขึ้นสูงมากจนเกือบจะสลัดเหล่านางฟ้าที่กำลังไล่ตามเธออยู่ได้แล้ว... หากแต่การบินของเธอนั้นถูกถ่วงให้ช้าลงโดยการระดมโจมตีจากด้านหลังของฮานามิกับโยโซระอย่างต่อเนื่อง

และในที่สุด... อาคาริก็ตัดสินใจที่จะต่อสู้เผชิญหน้ากับสามSeiriแบบฟันต่อฟันที่พื้นด้านล่าง

"ไม่มีที่ให้เธอหนีแล้วล่ะนะ!! มารับผิดชอบสิ่งที่เธอทำเอาไว้กับพวกเราซะดีๆ!!"
หลังจากที่พวกเธอทั้งสี่คนลงสู่พื้นดินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เหล่าแองเจลอยด์ทั้งสามก็ตั้งท่าเตรียมจะเข้าต่อสู้กับมนุษย์ผู้ใจกล้ายืนหันหลังให้กับคู่ต่อสู้อย่างไม่แม้แต่จะหันกลับมามอง...

แต่จะว่าไปแล้ว... สถานที่ที่อาคาริหนีพวกเธอมายังที่แห่งนี้มันดูคุ้นๆยังไงอยู่นะ... หรือไม่แน่ว่าเธออาจจะเป็นคนพาพวกเธอมาที่นี่เองก็ได้

ซึ่งสถานที่แห่งนี้เป็นที่ๆโยโซระจำได้ดี... เพราะสถานที่แห่งนี้ก็คือ..!
"ที่นี่มัน...ที่ๆฉันต่อสู้กับคุณฮานามิแล้วก็พี่มิคาสะนี่นา..."

โยโซระจำสถานที่แห่งนี้ได้เป็นอย่างดี เพราะที่นี่คือที่ๆเธอต่อสู้กับมิคาสะเป็นครั้งแรก... ก่อนที่มิคาสะจะดึงเธอลงไปกลางพื้นมหาสมุทรที่แสนหนาวเหน็บและทรมาน และในตอนนั้นจิตใจของเธอยังไม่มั่นคงและเปราะบางไม่เหมือนกับตอนนี้...

"ใช่! แล้วในตอนนั้นเธอถูกมิคาสะจังที่อ่อนแอกว่าเธอมากเล่นงานซะยับเยินเลยนี่นา...ใช่ไหม!?"
หลังจากที่ปล่อยให้แองเจลอยด์ตัวน้อยได้รำลึกความหลังที่ฮานามิเองก็มีส่วนร่วมด้วยจนพอเป็นพิธีแล้ว... อาคาริก็พูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่สดใสราวกับไม่เคยรู้จักความเครียดเลยแม้แต่ครั้งเดียว

"ตอนนั้นฉันก็แค่ออมมือให้เท่านั้นเอง...เพราะในตอนนั้นฉันอยากจะเจอหน้าพี่ฮิซาชิที่ใจดีคนนั้นอีกครั้งหนึ่ง แต่ในตอนนี้มันต่างกัน... ฉันจะฆ่าเธอแล้วค่อยไปจัดการพี่ฮิซาชิต่อ!!"

"ก็นั่นน่ะสิ... ฉันเองก็ไม่คิดว่าแค่ให้เธอมาเห็นพื้นหญ้าโล่งๆที่เธอเคยมาแล้วเธอจะยอมให้ฉันฆ่าดีๆหรอกนะ!"

ว่าแล้วอาคาริก็หันกลับมายังเหล่าแองเจลอยด์ที่พร้อมจะบุกเข้ามาบดกระดูกของเธอให้เหมือนกับป่นปลากรอบให้กลายเป็นผงพร้อมกับตั้งท่าเตรียมต่อสู้กับพวกเธอทันที
ในตอนนั้นเอง...ชุดนักเรียนที่พริ้วไปกับสายลมของเธอที่ใส่อยู่จนถึงเมื่อครู่นี้ก็เปลี่ยนสภาพไปเป็นชุดวันพีชแบบเดียวกับที่ฮิซาชิใส่อยู่ในขณะนี้ หากแต่ชุดของเธอเป็นสีดำและส่วนกางเกงก็เป็นขาสั้นแบบเปิดต้นขาโชว์ความเรียวยาวอย่างเต็มที่ รวมทั้งพลังของเธอก็เพิ่มขึ้นมากจนเทียบเท่ากับฮิซาชิเลยทีเดียว...

"จะบอกอะไรให้พวกเธอรู้ไว้อย่างนะ..."
เมื่อการกลายสภาพร่างกายของอาคาริเสร็จสิ้น สาวน้อยทั้งสี่คนก็บุกเข้าหากันโดยไม่รอฟังสิ่งที่อาคาริจะพูดให้ฟังเลยแม้แต่น้อย... ถึงแม้ว่าสิ่งนั้นจะมีความสำคัญมากประเภทที่ว่าสามารถกำหนดเส้นทางการต่อสู้ครั้งนี้ได้เลยก็เป็นได้

"ฉันน่ะต่างจากฮิซาชิคุงนะ!!"



กลับมายังการต่อสู้ระหว่างมิคาสะกับฮิซาชิ หลังจากที่ทั้งสองคนดูเชิงกันเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก็พุ่งหมัดเข้าปะทะกันอย่างรุนแรงจนเกิดคลื่นปะทะกองหินบริเวณนั้นให้ปริแตกเป็นเศษๆ ถึงอย่างนั้นการต่อสุ้ก็เพิ่งจะเรื่มต้นขึ้นเท่านั้นเอง...

"ทำไมล่ะ! ทั้งๆที่พวกเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมาตลอด ทำไมนายถึงต้องทำแบบนี้ด้วย!!"

มิคาสะตะโกนถามเด็กหนุ่มที่เธอกำลังแลกหมัดด้วยความเร็วสูงก่อนที่จะสามารถปัดแขนของเขาออกไปได้ พร้อมทั้งชกสวนเข้าที่ใบหน้าของเขาอย่างหนักราวกับจะทำลายโครงหน้าของเขาให้แหลกจนจำเค้าโครงเดิมไม่ได้อีกเลย...
เพียงแต่ด้วยสายตาที่สามารถมองหมัดที่ปล่อยออกมาได้อย่างทะลุปรุโปร่งราวกับเนตรวงแหวนของฮิซาชิ ทำให้เขาสามารถหลบหมัดที่อควารอยด์คนนั้นปล่อยออกมาได้ทันก่อนที่จะเข้าปะทะกับใบหน้าของเขา ก่อนที่ฮิซาชิจะออกแรงดันช่องอกของมิคาสะอย่างหนักทำให้เธอกระเด็นออกไป... ทำให้พวกเขาได้มีโอกาสคุยกันอย่างเปิดเผย

"ถ้าเป็นไปได้ฉันก็ไม่ได้อยากจะทำแบบนี้นักหรอก..!! เพียงแต่นี่เป็นชะตากรรมที่พวกเราต้องแบกรับ!! Seiriอย่างเธอก็น่าจะเข้าใจดีไม่ใช่เหรอ!!"

"ฉันล่ะไม่เข้าใจนายเลยจริงๆ!! ทำไมนายถึงได้ดีแต่ปากอย่างนี้ล่ะ!! ทั้งๆที่เมื่อก่อนนายเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอ..!! ว่าชะตากรรม..."
"ชะตากรรมแบบไหนที่เราไม่ชอบ เราก็ไม่จำเป็นต้องยอมรับมัน...ใช่ไหม!!?"

ฮิซาชิพูดทวนสิ่งที่เขาเคยบอกกับพวกมิคาสะเอาไว้ระหว่างการต่อสู้กับแองเจลอยด์คนที่สามนับตั้งแต่ที่ฮิซาชิเคยเจอมาด้วยเสียงดังฟังชัด และด้วยคำพูดนั้นเองทำให้เสียงตะโกนโต้ตอบกันไปมาระหว่างหนุ่มสาวคู่นี้เงียบลงจนได้ยินเสียงลมที่พัดผ่านบริเวณนั้นได้ชัดเจน

"เธอไม่เคยลองคิดดูบ้างเลยเหรอ... ว่าในช่วงชีวิตของคนเรา...รวมทั้งSeiriอย่างเธอ...จะต้องมีสักสิ่งหนึ่งที่เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้แม้ว่าจะพยายามเท่าไหร่ก็ตาม สิ่งที่เราไม่สามารถแก้ไขให้มันกลายเป็นแบบที่เราต้องการได้แม้ว่าจะพยายามแก้ไขมันสักกี่ครั้งก็ตาม!!"

"มันต้องมีทางสิ!! นายเคยเปลี่ยนชีวิตพวกเราได้...นายก็ต้องเปลี่ยนชีวิตของนายได้ด้วยเหมือนกัน!! ทำไมนายถึงไม่ลองพยายามแบบเดียวกับที่นายทำกับพวกเราดูล่ะ!!"

"ไม่มีประโยชน์หรอก... แบบเดียวกับที่ฉันไม่มีวันชอบเธอนั่นแหละ!!!"

ฮิซาชิหลุดคำพูดนี้ออกมาจนได้... จริงๆมิคาสะก็รู้ดีอยู่แล้วล่ะว่าต่อให้เธอพยายามยังไงก็ไม่มีวันที่จะได้ชายคนนี้มาครอบครองอยู่แล้ว...
เพราะเธอก็รู้ดีอยู่แล้ว...ว่าจริงๆแล้วฮิซาชิน่ะเป็น..!!

"ในชีวิตเรา...จะต้องมีช่วงหนึ่งที่ไม่สามารถแก้ไขได้...ใช่ไหม!?"
หลังจากที่อ้ำอึ้งอยู่นาน มิคาสะก็สามารถที่จะพูดออกมาได้สักประโยค ถึงแม้ว่าความกล้าของเธอจะไม่ได้รับการสรรเสริญจากมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าเธอเลยก็ตามที...
"ถ้าจะมีอยู่ช่วงหนึ่งล่ะก็...ที่ฉันไม่สามารถเอานายมาครอบครอบได้ก็ถือเป็นสิ่งนั้นแล้ว...จริงไหม!!"

"ถ้านายเปลี่ยนตัวเองไม่ได้...ฉันนี่แหละจะเปลี่ยนนายเอง!!!"


"อุ่ก..!!"

อาคาริถูกการโจมตีต่อเนื่องของฮานามิที่สามารถสร้างอาการบาดเจ็บได้ทุกทิศทางกระหน่ำใส่อย่างหนักเหมือนกับคราวที่ฮานามิโจมตีใส่ฮิซาชิ เพียงแต่ในครั้งนี้เธอไม่มีเหตุผลที่จะออมพลังเอาไว้อีกแล้ว... ทำให้กระสุนอากาศของเธอทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีกจนสามารถทำร้ายร่างกายสาวน้อยที่ลอยอยู่กลางอากาศได้อย่างรุนแรง

ซะเมื่อไหร่... เมื่อสบจังหวะเหมาะแล้ว อาคาริก็บินออกจากดงกระสุนที่กระหน่ำเข้ามา"สะกิด"ผิวของเธออย่างต่อเนื่องด้วยความเร็วที่สูงเทียบเท่ากับเครื่องบินเจ็ท แต่ถึงอย่างนั้นฮานามิก็ยังระดมโจมตีใส่เป้าหมายเคลื่อนที่นั้นอย่างไม่หยุดหย่อนแม้ว่าจะพลาดเป้าทุกนัดก็ตามที...
ซึ่งเธอก็ตั้งใจให้เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว!!

"รับไปซะ!!!"

การระดมยิงกระสุนอากาศของฮานามินั้นได้ล่อให้อาคาริบินเข้าไปหาแองเจลอยด์อีกคนหนึ่งที่รอท่าอยู่นานแล้วอย่างตรงจังหวะพอดี... เมื่อเห็นเป้าหมายกำลังตรงเข้ามาหา ริกะก็พุ่งเข้าไปหามนุษย์ที่กำลังหลบกระสุนอากาศอย่างรีบร้อนด้วยใบหน้าที่ยิ้มกริ่ม ในมือของเธอมีแสงสีเขียวเปล่งออกมาแบบเดียวกับที่อาคาริในร่างของ"เจ้านาย"เคยทำได้เมื่อสักครู่ ริกะกำหมัดแน่นก่อนจะพุ่งออกไปปะทะร่างของศัตรูที่อยู่ตรงหน้าอย่างหนักหน่วง
ซึ่งถ้าหมัดนั้นโดนตัวคู่ต่อสู้ก็จะสามารถสร้างอาการบาดเจ็บได้รุนแรงกว่าท่ากระสุนวงจักรของเธอเสียอีก...

ก็ถ้าทำได้น่ะนะ..!!

"อะไรกัน!!!"
หมัดนั้นของริกะสามารถถูกหยุดเอาไว้ได้ด้วยหมัดเปล่าๆของสาวน้อยที่เป็นเป้าหมายของเธอทำให้ริกะรู้สึกไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก ผิดกับอาคาริที่ยิ้มกริ่มด้วยความรู้สึกสะใจที่สามารถทำให้แองเจลอยด์รู้สึกเจ็บใจตัวเองได้

"เธอทำได้แค่นี้เองเหรอ..."

อาคาริกำหมัดอีกข้างของเธอแน่นก่อนจะมีแสงสีส้มเปล่งออกมาจากด้านใน คราวนี้ไม่ใช่การโจมตีระยะประชิดแบบเดียวกับริกะแน่ๆ... หรืออาจจะไม่ใช่การโจมตีระยะไกลแบบที่เธอทำเอาไว้เมื่อก่อนหน้านี้ก็เป็นได้!?

"เธอคิดว่าฉันทำได้แค่นี้งั้นเหรอ..."

อาคาริรู้สึกแปลกใจมากที่ริกะไม่ได้แสดงอาการผิดหวังออกมาให้เห็นได้ชัดนัก... ในทางกลับกัน ริกะกลับยิ้มออกมาราวกับจะเยาะเย้ยเธอเสียด้วยซ้ำ!!

ทันทีที่แองเจลอยด์ที่ประหมัดกันเมื่อครู่แยกตัวออกไป... อาคาริก็เห็นเปลวเพลิงสีดำกำลังพุ่งเข้าหาตัวเธอจากด้านหน้าตรงๆ การประสานการโจมตีนี้ของเหล่าแองเจลอยด์ราวกับว่ามีการปรึกษากันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว!
ซึ่งแน่นอนว่าอาคาริไม่มีเวลาพอที่จะหลบการโจมตีของโยโซระได้ทัน... เธอจึงทำได้เพียงตั้งการ์ดรับเฉยๆ

ตูมมมม!!!!!!!!

เปลวไฟสีดำของโยโซระเข้าปะทะร่างของมนุษย์ที่ต่อสู้กับพวกเธอได้อย่างเหนือชั้นกว่าอย่างเต็มอัตราจนเกิดกลุ่มควันและเปลวไฟจากการระเบิดคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ ไม่เคยมีมนุษย์คนไหนที่สามารถรับการโจมตีของเหล่าSeiriแล้วมีชีวิตรอดกลับมาเล่าถึงความน่ากลัวของพวกเธอได้มาก่อน อาคาริก็คงเหมือนกัน...

ในขณะนี้เหล่าแองเจลอยด์แต่ละคนเริ่มออกอาการหอบออกมาอย่างเห็นได้ชัด... นั่นอาจเป็นเพราะการต่อสู้กับเธอต้องอาศัยสมาธิและพลังกายเป็นจำนวนมหาศาลเลยทีเดียว!!

"เสร็จไปแล้วหนึ่ง... ทีนี้ก็เหลือแค่ฮิซาชิคนเดียวสินะ..."

พวกแองเจลอยด์หันหลังกลับเตรียมจะบินกลับไปช่วยมิคาสะที่กำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งมากอีกคนหนึ่งในทันที หากแต่พวกเธอกลับต้องชะงักเมื่อสัมผัสได้ถึงสัมผัสที่แตกต่างออกไปท่ามกลางกลุ่มควันระเบิดที่เริ่มจะจางลง... เป็นสัมผัสที่แย่มากๆราวกับว่าการต่อสู้ครั้งนี้มันยังไม่จบ..!

"มีแค่นี้เองเหรอ... พลังของแองเจลอยด์ที่แข็งแกร่งที่สุดน่ะ"

เสียงผู้หญิงที่ไม่น่าจะดังขึ้นมาได้แล้วในขณะนี้กลับดังขึ้นมาที่ด้านหลังของเหล่าแองเจลอยด์ เมื่อพวกเธอหันกลับไปก็ต้องพบกับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่จะเคยปรากฏอยู่บนโลกใบนี้...

อาคาริเข้ามาจ่อประตูหลังพวกเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ในมือของเธอมีลูกพลังสีส้มที่เปล่งแสงชวนเสียวท้องปรากฏขึ้น ก่อนที่เธอจะปล่อยมันใส่ร่างของเหล่าแองเจลอยด์ที่เพิ่งจะภูมิใจกับชัยชนะที่เพิ่งจะได้มาเมื่อสักครู่นี้จนกระเด็นตกลงไปยังพื้นดินด้านล่างอย่างรุนแรง
ที่แย่จริงๆคือ... อาคาริมีเพียงเลือดซึมลงมาจากไรผมของเธอเท่านั้น ทั้งๆที่หากริกะหรือฮานามิรับการโจมตีของโยโซระเข้าไปเต็มๆแบบเมื่อครู่นี้คงจะบาดเจ็บสาหัสหรือไม่ก็ตายไปแล้วแน่ๆ!!

"พวกเธอคิดว่าพลังทำลายแค่นั้นจะฆ่าฉันได้หรือไงกัน... คิดตื้นไปหรือเปล่า!?"

ไม่น่าเชื่อ... ทำไมถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้!! มนุษย์ไม่มีทางที่จะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้เลยนี่นา ต่อให้ฝึกร่างกายมาตลอดชีวิตก็เถอะ!!

"คราวนี้แหละ... ฉันจะฆ่าพวกเธอจริงๆแล้วนะ!!"

พูดจบอาคาริก็สะสมพลังเปลวไฟเอาไว้ที่มือทั้งสองข้างที่เอามากุมกันไว้ด้านหน้า ก่อนจะยิงออกมาเป็นลำแสงสีเหลืองส้มใส่พวกแองเจลอยด์ที่ขณะนี้ไม่มีแรงขยับตัวอีกแล้ว

แต่แล้ว... เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น!!!


"ยูนะ... ฮิโรมิ..."

ในขณะที่Seiriที่ถึงคราวลำบากกำลังจะถูกปิดบัญชีอยู่นั้นเอง... ก็ปรากฏร่างของSeiriอีกสองคนที่แยกออกไปไกลจากที่แห่งนั้นมากเข้ามาช่วยปัดการโจมตีปิดฉากของมนุษย์ที่หมายจะตัดความสัมพันธ์ที่มีต่อพวกเธอออหไปให้หมด

พวกเธอมาเพื่อช่วยเหล่านางฟ้าที่กำลังจะถูกฆ่าต่อสู้กับ... "ฮิซาชิ"!!!