Angelic Wars นางฟ้า...เขาเป็นอย่างนี้เหรอ

"เฮ้ย!! ยัยมิคาสะหายไปไหนของยัยนั่นเนี่ย!!"

นับตั้งแต่วันที่มิคาสะพาโยโซระลงทะเลไปก็ผ่านมากว่า4วันแล้ว เธอก็ยังไม่กลับมาเลย ถึงจะหาข้ออ้างแบบไหนมากลบเกลื่อนเรื่องที่เธอหายตัวไปอย่างแนบเนียนแค่ไหนก็ตาม... ไม่มีทางกลบเกลื่อนไปได้ตลอดหรอก!

"ก็มันช่วยไม่ได้นี่นา..."
ยังไม่ทันที่ยูนะจะหาเรื่องกลบเกลื่อนที่แนบเนียนกว่าที่เคยได้ ฮิซาชิก็เบนความสนใจจากเรื่องของอควารอยด์ผู้เสียสละตัวเองไปจนออกนอกเรื่องไปไกล
ตรงหน้าเด็กหนุ่มคนนั้นคือ สาวน้อยน่ารักคนหนึ่งกำลังยืนทำท่าทางเขินให้กับเขา แต่แค่สาวน้อยน่ารักเพียงอย่างเดียวไม่มีทางเบนสายตาเขาได้ขนาดนี้หรอก...

เธอคนนั้น...ต้องเป็นผู้ที่เขาไม่คิดว่าจะได้เจออีกแล้วตลอดชีวิตอีกด้วย!!
"ฮานามิ... นั่นฮานามิจริงๆเหรอ!"
ฮิซาชิตะลึงกับภาพที่ได้เห็นอยู่ตรงหน้า สาวน้อยผมน้ำเงินออกดำที่เขาไม่คาดคิดว่าจะได้เจออีกแล้วในชีวิตได้มายืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เว้นแต่เธอมีปีกเพิ่มขึ้นมาจากเดิมเท่านั้น เด็กหนุ่มคนนั้นจึงสาวเท้าเข้าไปหาเธอพร้อมเขย่าแขนฮานามิด้วยความคิดถึง

แต่เรื่องนั้นคงต้องเอาไว้ก่อน...

ยูนะพาฮานามิกับริกะออกไปข้างนอก จนเห็นว่าฮิซาชิไม่ได้ตามมาและไม่มีทางได้ยินที่พวกเธอจะคุยกันแล้ว เธอจะเปิดประเด็นคุยกันทันที...
"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ... ตอนนั้นเธอรอดมาได้ยังไงกันน่ะ" ยูนะเริ่มจากการซักไซ้สาเหตุที่เธอยังมีชีวิตอยู่ทันที
"อ๋อ... ตอนนั้นฉันบอกเธอเองสินะว่าในตัวฉันมีระเบิดติดตั้งอยู่น่ะ!" ทั้งสองสาวพยักหน้า
"เห่ะๆ..! ตอนนั้นฉันโกหก"

ได้ยินดังนั้น สองสาวที่ตามฟังคำตอบอยู่ก็หมดอารมณ์ฟังทันที แต่ฮานามิก็ยังจะพูดต่อ...
"แต่ว่านะ... ถ้าตอนนั้นฉันไม่พูดไปแบบนั้น พวกเธอคิดเหรอว่าพวกเราจะยังมีชีวิตอยู่กันทุกคนแบบนี้น่ะ..!"

"แต่...ทำไมพวกแองเจลอยด์ถึงถูกส่งมาจัดการมนุษย์คนนั้นด้วยล่ะ! แล้วยังแองเจลอยด์ที่ชื่อโยโซระนั่นอีก..."
ยูนะระดมคำถามใส่ผู้รอบรู้แห่งสวรรค์เป็นชุดๆ ทำให้ฮานามิเริ่มสับสนมากกว่าควรจะเริ่มที่จุดไหนก่อน...
"งั้นฉันจะเล่าเรื่องทั้งหมดที่ฉันรู้ให้ก็แล้วกัน... อาจจะนานหน่อยนะ!"

พวกเราทั้งสองเผ่าพันธุ์... แองเจลอยด์กับอควารอยด์ มีอยู่ตั้งแต่ก่อนที่จะเข้าสู่ยุคทองของสัตว์เลี้ยงลุกด้วยนมซะอีก และตั้งแต่ที่พวกนั้นเข้าครอบครองดินแดนที่เคยเป็นของสัตว์เลื้อยคลานมา ทุกชีวิตก็เกิดวิวัฒนาการอย่างต่อเนื่อง จนกระทั่งเมื่อเผ่าพันธุ์ลิงได้วิวัฒนาการขึ้นอย่างก้าวกระโดด เป็นช่วงที่พวกมนุษย์ถือกำเนิดขึ้นมา โลกของพวกเรา...ที่พวกเรารู้จัก ก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ตรงข้ามกับที่ควรจะเป็น

พวกมนุษย์ที่พวกเราเรียกกันว่าเป็น "เผ่าพันธุ์ชั้นรอง" นั้นได้ก่อมลภาวะให้กับโลกที่เลี้ยงดูและให้ชีวิตพวกนั้นมาอย่างต่อเนื่องและหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ แต่ที่ผ่านมาพวกเราได้แต่เฝ้ามองอยู่ห่างๆด้วยความหวังที่ว่า... พวกมนุษย์จะยอมกลับตัวได้และให้กำเนิดยุคทองแห่งธรรมชาติขึ้นมาด้วยมือของพวกนั้นเอง

แต่ว่า... ตั้งแต่ที่พวกมนุษย์รู้จักการใช้ไฟ พวกนั้นก็เริ่มเหิมเกริมและใช้ภูมิปัญญาที่พวกนั้นสร้างขึ้นมาได้นั้น เอาไปทำร้ายและเบียดเบียนสิ่งมีชีวิตอื่นด้วยข้ออ้างที่ว่า พวกเราเป็นเผ่าพันธุ์ที่ประเสริฐที่สุดในโลก โดยไม่ได้ย้อนมองตัวเองเลยว่า จริงๆแล้วมนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่ป่าเถื่อนและน่ารังเกียจมากในสายตาของทุกชีวิตบนโลก แต่ถึงอย่างนั้นพวกเราก็เฝ้ามองอยู่ไม่ห่าง...

จนกระทั่งพวกมนุษย์หนักข้อขึ้นเรื่อยๆ พวกนั้นเริ่มหันมาใช้สิ่งที่ตัวเองเรียกว่า"วิทยาการ"มาใช้เพื่อรุกรานและฆ่าฟันพวกเดียวกันเองได้อย่างหน้าตาเฉย และลงความเห็นกันเองว่า"ผู้แพ้เป็นฝ่ายผิด" ถึงแม้ว่าฝ่ายที่ชนะจะเป็นผู้ที่เริ่มก่อความเดือดร้อนก่อนก็ตาม

และเพราะอย่างนั้น... ก็ได้มีอีกเผ่าพันธุ์หนึ่งกำเนิดขึ้นมายังโลกนี้ เพื่อทำการกวาดล้างพวกมนุษย์ให้สิ้นซากไปจากโลกนี้เมื่อ20ปีก่อน โดยใช้มาตรการที่โหดเหี้ยมมากคือ ทำการล้างเผ่าพันธุ์อย่างไร้ซึ่งความปราณีแม้แต่กับเด็กเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว

และเพราะอย่างนั้นเอง... พวกเราทั้งสองเผ่าพันธุ์ก็ได้เข้ามาปกป้องพวกมนุษย์จากเหตุการณ์ที่ร้ายแรงที่สุดนั้นเอาไว้ ทุกอย่างจบลงด้วยความสูญเสียอย่างมหาศาลของทุกฝ่าย แต่แล้วเรื่องที่ร้ายกาจมากก็ได้เกิดขึ้นจนได้...

ฮานามิหยุดไว้เพียงเท่านี้... ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องที่เหลวไหลมากตั้งแต่ที่เผ่าพันธุ์แองเจลอยด์นั้นได้ถือกำเนิดมาตั้งแต่ก่อนที่จะมีมนุษย์เกิดขึ้นมาแล้วก็ตาม เพราะถ้าเธอยังพูดต่อละก็ ฮิซาชิ... รวมทั้งพวกเธอทั้งหมดจะต้องเดือดร้อนมากแน่ๆ

"เรื่องที่ร้ายกาจ... เรื่องอะไรเหรอ!" ยูนะสงสัยในเรื่องที่ค้างคานี้มาก ซึ่งมันก็ไม่แปลกหรอก
"มันไม่ใช่เรื่องที่จะเอามาพูดปากต่อปากได้ง่ายๆหรอกนะ... แต่เพราะพวกเธออยู่ร่วมกับมนุษย์ ฉันจะบอกเอาไว้ให้ลองกลับไปคิดก็แล้วกัน..."
ฮานามิรวบรวมความกล้าทั้งหมด ก่อนจะพูดออกมาให้พวกเธอฟัง เป็นเรื่องที่ยังไงก็ไม่มีวันเป็นไปได้... ในความคิดพวกเธอนั้นมีคำพูดแปลกๆผุดขึ้นมาซึ่งพวกเธอไม่อยากรับรู้มันเลย...

"พวกเราสังหรณ์ใจแปลกๆว่า... ในอนาคตอันใกล้นี้... มนุษย์คนหนึ่งจะนำมาซึ่งความพินาศของพวกเราแองเจลอยด์ รวมทั้งพวกอควารอยด์ด้วย!"

เมื่อได้ยินเรื่องนี้จากปากของฮานามิที่รู้เรื่องราวบนโลกมาก่อนพวกเธอแล้ว ต่อให้ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ!!
"แล้วมนุษย์คนที่ว่า... ใครเหรอ!?"

ฮานามิได้เล่าถึงความจริงที่แท้จริงของเผ่าพันธุ์พวกเธอรวมทั้งคำตอบของเรื่องที่เธอถามเมื่อกี้ใส่หูของเจ้าตัว คำตอบที่ได้ยินอย่างแผ่วเบาตรงใบหูของยูนะนั้น ทำให้เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอได้ยินเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เรื่องนั้นมันก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้...
....................................

"มีอะไรกันเหรอ... พวกเธอ"
ฮิซาชิรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ เมื่อเห็นฮานามิเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับยูนะและริกะ ในมือเธอถือกระเป๋าใบใหญ่มาด้วย เหมือนเรื่องราวอันน่าพรั่นพรึงกำลังจะบังเกิดขึ้นอีกแล้ว...

"ฮิซาชิคุง..." ฮานามิพูดขึ้นด้วยเสียงอันเบาเช่นเมื่อก่อน แต่น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนไปจากเดิม
จากสาวน้อยขี้อาย... กลายเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเอง

"ฉันขอ...อาศัยอยู่กับนายด้วยคนสิ!"

และแล้ว... วินาศกรรมที่จะเกิดขึ้นกับกระเป๋าเงินของเขาก็อุบัติขึ้นแล้ว!!!!!!