ยัยคุณหนูหวานใจนายจอมโหด

           สวัสดี ฉันคือ ซอลญ่า คุณหนูจอมเอาแต่ใจแห่งคฤหาสหลังนี้ ฉันอายุ17ปี กำลังศึกษาอยู่.....ฉันเรียกกันที่ไหนล่ะโว้ยยย ใครๆในบ้านนี้ก็รู้กันทั้งนั้นแหละว่าฉันเกลียดการเรียนที่สุด! อาจเพราะว่าพ่อฉันถึงกับเป็นมาเฟียเชียวนะ ถึงฉันจะเรียนสูงๆก็เหอะ คิดว่าพ่อจะยอมปล่อยฉันทำงานรึ? ไม่มีทางง่ะ ฉะนั้นฉันเลยคิดขี้เกียจกับการเรียนเลย
          (เป็นความคิดที่ไม่น่าเอาอย่างเลยนะค่ะคุณผู้อ่าน-.-:bigbang)
           แต่เดี๋ยวสิ! อย่ามองฉันแบบนี้ ไม่ใช่แค่เหตุผลนี้เหตูเดียวสักหน่อย มีอีกตั้งหลายเหตุผลที่มีอิทธิพลต่อการเรียนฉัน นั้นก็คือ ไม่ว่าจะคุณครูหน้าไหนก็ไม่กล้ารับเงินพ่อฉันไง! ฉันไม่รู้นะว่าพ่อฉันไปหาเงินมหาศาลมาจากไหนกัน แต่เป็นฉํนฉันก็ไม่กล้ารับเงินจ้างของพ่อฉันหรอก สรุปก็คือ....
          ไม่มีคุณครูกล้ามาสอนหนังสือฉัน!
          "ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เสียงเคาะประตูห้องฉันดังขึ้น
          "เข้ามา"ฉันว่าแค่นี้ ก่อนที่จะหันมาสนใจทีวีจอใหญ่ในห้องตัวเองต่อ
           "คุณหนูค่ะ.."เสียงพี่เลี้ยงฉันพูดขึ้น ฉันจึงละสายตาจากทีวีไปมองพี่เลี้ยง"คุณอาร์มมาค่ะ"
           อาร์ม?
           พี่ชายฉันหรอ?
           มา มาทำไม??
           "อืม เดี๋ยวฉันจะออกไป"ฉันว่า เช่อร์(พี่เลี้ยงอ่ะแหละ แต่ชอบเรียกว่าเช่อร์)ก้มหน้าให้ฉันแล้วเดินออกไปจากห้องนี้
            
           ฉันเดินออกมาจากห้องตัวเองและเดินไปยังห้องรับแขกที่มีพ่อฉันนั่งอยู่ที่โซฟา ส่วนตรงข้ามก็มีพี่ชายฉันหนังอยู่ 
           พี่ชายฉันตอนนี้คงเป็นผู้ใหญ่แล้วล่ะ เพราะตอนนี้เขาอายุ23แล้ว และเพิ่งเรียนจบและเริ่มทำงานพอดี พี่ฉันทำงานเป็นคุณครู ได้ข่าวว่าได้เป็นครูประจำชั้น ม.5 นะ ซึ่งเพิ่งทำงานปีนี้ปีแรก และเพราะโรงเรียนมันอยู่ใกลจากบ้านนี้มาก พี่ฉันจึงขอบ้านส่วนตัวตั้งหลักทำงานอยู่คนเดียวที่นู้น 
           "มาทำไมหยอ?"ฉันเดินมานั่งลงข้างพ่อฉันและพูดขึ้น ถึงเราจะห่างกันตั้ง6ปี ก้เหอะแต่ฉันก็ยังเห็นเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันอยู่เลย-o-
           "เจอหน้ากันทักทายกันแบบนี้รึไงห้ะ"พี่ฉันเอามือมาขยี้หัวฉัน แต่ฉันหลีกตัวได้ทัน และแลบลิ้นเยาะเย้ยใส่
           "หึ! พวกแกนี้ยังเหมือนเดิมกันเลยนะ"พ่อฉันว่าพลางส่ายหัวให้กับมัน "พอดีพี่แกจะเอาแกไปอยู่ด้วยน่ะ"พ่อฉันว่าพูดกบฉัน
            อยู่ด้วย!!
            "อะไรน่ะพ่อ ให้หนูไปอยู่บ้านเดียวกับพี่หรอ ไม่เอาอ่ะซอลจะอยู่กับพ่อ"ฉันก้อตัวลงมากอดพุงพ่อ
            "แกไม่ต้องทำเป็นมาอยากอยู่กับฉันหรอกน่า ไปเรียนกับพี่แกซะ ฉันจะให้แกอยู่ห้องที่พี่แกประจำชั้นอยู่เลย ดีมั้ย"
             แน่นอนว่าไม่!!
             "ไม่เอาอ่ะ คิดว่าซอลเรียนปีนี้มากี่โรงเรียนแล้ว แล้วจบซักโรงเรียนมั้ยล่ะ?"ฉันเงยหน้าถามพ่อฉัน ซึ่งใครๆก็รู้ว่าฉันออกมาเป็นสิบโรงเรียนแล้ว เหตุผลเพราะฉัน เบื่ออออ!!
             "แล้วแกจะให้ฉันทำยังไง? ลองเรียนดูน่า ถ้าไม่ชอบโรงเรียนนี้ค่อยออก แล้วฉันจะหาโรงเรียนใหม่ให้ หรือจะไปอยู่แถวๆทวีปยุโรปเลยเป็นไง"
              จะไปทำไมฟ่ะ ก็คนมันไม่อยากเรียน-.-
              "ไม่"ฉันตอบ
              "พ่อผมบอกแล้วไง ว่ายัยนี่มันไม่อยากเรียน ให้มันกลับไปเลี้ยงควายที่บ้านนอกเลยดีกว่า"พี่ฉันที่นั่งเงียนอยู่นานเสนอแนะมั้ง
              "ใครให้พี่เสนอแนะ ไม่ทราบ ฉันไม่เรียนฉันก็มีความรู้พอน่า"ฉันโม้
              "หึ! งั้นแกก็ลองมาเรียนกับฉันดูสิ ฉันพนันว่าเธออยู่ได้ไม่ถึงหนึ้งอาทิตย์"
              หนอยย!! พี่ท้าฉันหรอออ
              "เอาสิ! ฉันรับรองว่าฉันอยู่ได้เกินหนึ่งอาทิตย์"ฉันย้อนกลับบ้าง พลางยักคิ้วอย่างผู้ชนะใส่"ถ้าฉันทำได้ล่ะก็ พี่จะให้อะไรฉัน"ฉันถามรางวัล
               "ฉันควรพูดคำนี้มากกว่าว่าถ้าแกทำไม่ได้ แกจะให้อะไรฉัน"
               หนอยยย ดูถูกกก
               "ฉันจะหาแฟนสวยๆให้เอามั้ย ส่วนพี่เถอะพี่จะให้อะไรฉัน"ฉันถามรางวัลฉันบ้าง
               พี่ฉันไม่ตอบ แต่ชูบัตรคอนเสิร์ตของจีดราก้อน แกว่งไปมาตรงหน้าฉัน
               กรี๊ดดดดดดดดดด!! นั้นมันคอนเสิร์ตเดี่ยวที่จะจัดในไทยพฤษภาคมนี้นี่นาา โอ๊ย! อยากได้ๆๆ ตาร้อนน ฉันเห็นดังนั้นจึงรีบใช้มือคว้าบัตรใบนั้น แต่พี่ฉันเร็วกว่ารีบดึงมือที่ถือบัตรหนีฉันไปซ่อนไว้ข้างหลัง
               "ถ้าแก ทำตามตกลงของเราได้ แกจะได้มัน โอเค๊"พี่ฉันย้ำการตกลงของเราอีกครั้ง
               "ได้ อย่าลืมที่ตกลงกันไว้ ก็แล้วกัน!!"ฉัยนตอบและยิ้มอย่างผู้ชนะใส่
               เอาฟร่ะ! ต้องทำให้ได้!!!