My Love ฉันเกลียดเธอ! KangBow

มาลุ้นกันต่อว่าพี่โบว์จะหนีรอดหรือไม่!

“คิดจะหนี!หรอ! มานี่!” จบกันมันก็ลากร่างของฉันเข้าไปในบ้าน

“ป้า!”

“มีอะไรค่ะ คุณหนู?”  ป้าเมื่อฉันก็ตกใจ

“ทำไมตกใจเหรอที่ยัยหนีไปไม่พ้น!”

“สมหัวกันดีจริงน่ะ! ผมจะให้ป้าพักงาน 2 อาทิตย์!”

“นี่นายไล่ป้าทำไม! ป้าไม่เกี่ยวอะไรสักหน่อย ฉันเป็นคนหนีเองต่างหาก!”

“ฉันไม่ไล่ แต่ฉันจะให้พักงาน เชิญป้าเก็บข้าวของแล้วออกไปได้ล่ะ!”

“แต่คุณผู้หญิงสั่งป้าไว้ว่าให้ดูแลคูณหนู”

“หึ!!” แล้วอยู่ๆมันก็กระชากร่างฉันเข้ามากอด

“ป้าไม่อยู่ผมไม่ตายหรอกครับ เพราะผู้หญิงคนนี้จะทำแทนป้าทุกอย่าง!” ฉันพยายามผลักมันออกไป ก่อนที่มันจะกอดรัดฉันแน่ขึ้นอีก

“แต่หนูโบว์เขาไม่สบายอยู่นะค่ะ จะให้เขาทำงาน  ป้าคงออกไม่ได้หรอก”

“ป้าจะออกไปดีๆหรือจะให้ผม…”  นายนั่นพูดก่อนจะไล่จมูกลงบนแก้มนวลของฉัน

“ก็ได้ค่ะ! ป้าจะยอมพักงาน 2 อาทิตย์”

ป้าเก็บข้าวของเสร็จ

“แล้วป้าจะไปอยู่ที่ไหน”

“ป้าคงต้องไปหาลูก อยู่กับลูกก่อน หนูดูแลตัวเองด้วยน่ะ”

“ป้ารีบกลับมาน่ะ!” แล้วป้าก็เดินออกไป ซึ่งมันทำให้ฉันใจหวิวๆยังไงก็ไม่รู้

“ป้าไปแล้ว ต่อไปเธอก็ต้องทำตามที่ฉันสั่ง แล้วทำงานแทนป้าทุกอย่าง!” ฉันได้แต่หลบหน้าก่อนจะเดินเลี่ยงหนีมันไปฝั่งอื่น

“ไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงมาทำกับข้าวให้ฉันกินด้วย!”

“ทำไมฉันต้องอาบด้วย!” ฉันหันหลังกลับก่อนจะพูดเผชิญหน้ากับมัน

“เดี๋ยวสิ่งสกปรกจะลงไปในอาหาร!”

“มันก็เหมาะกับคนชั่วๆอย่างนายแล้วนิ  ให้ใส่ยาตายลงไปฉันว่ามันก็คงไม่บาป!” สิ้นคำมันก็กระชากปกเสื้อตัวเล็กๆจนหน้าฉันเกือบชนกับมัน

“ใส่ยาตายให้ฉัน แล้วถ้าเกิดท้องขึ้นมาอีก ระวังลูกจะไม่มีพ่อน่ะ!”

ปึกกก! ฉันสะบัดตัวออกจากมัน ก่อนที่น้ำใสๆจะไหลออกมาอาบแก้ม

“ไปอาบน้ำแล้วมาทำกับข้าวให้ฉัน!” ฉันรีบวิ่งขึ้นห้องทันที

สักพักฉันก็อาบน้ำเสร็จ

“นายเข้ามาทำไม!”  สายตาของมันไล่มองดูร่างฉันจนหัวจรดเท้า

“ฉันไม่ชอบเสื้อตัวนี้ กรุณาไปเปลี่ยน!”

“ฉันจะใส่ตัวไหนมันก็เรื่องของฉัน!”

วึ่บบ! แล้วมันก็โยนเสื้อตัวหนึ่งใส่หน้าฉัน

“ฉันอยากเห็นเธอใส่ตัวนี้” ฉันก้มหยิบขึ้นมาดูเพราะเสื้อที่มันเอามาให้ฉันสวมมันไม่ต่างกับคนขอทานที่มันขาดไม่มีชิ้นดี

“สวมเลยสิ!”

วึ่บบบบ! ฉันโยนกลับใส่หน้ามัน

“ให้ฉันสวมเสื้อแบบนี้ ทำไมนายไม่ให้ฉันแก้ผ้าเลยล่ะ!” ฉันประชดกลับไป

“แก้ผ้าเหรอ? เอาสิ เอาเลย” ฉันได้แต่ยืนกัดฟันตัวเองแน่นก่อนที่จะมีน้ำใสๆไหลออกมาไม่ขาดสาย

“ฉันจะให้เธอเลือกระหว่างสวมเสื้อตัวนี้กับแก้ผ้า จะเอาอะไร!” มือยกขึ้นเช็ดน้ำตาก่อนที่ฉันจะก้มลงหยิบเสื้อแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ

สักพักฉันก็ออกมาในสภาพที่ไม่ต่างกับคนขอทานที่ซึ่งเสื้อมันขาดเป็นโหว่ๆหลายต่อหลายจุด ซึ่งมันขับให้เห็นผิวขาวปนเขียวช้ำจากภายในอย่างเด่นชัด

“ไม่เลวนิ ฉันชอบ!” มือหนาๆยื่นมาลูบเส้นผมของฉันก่อนที่มันจะสูดดมอย่างหื่นที่สุด

ฟึ่บบบ! ฉันปัดมือมันออกจากเส้นผมของฉันโดยเร็ว

“หึ! ลงไปทำกับข้าวให้ฉันเดี๋ยวนี้!” ฉันส่งสายตาเหยียดมองมันก่อนจะเดินชนมันออกไป

สักพักก็ทำอาหารเสร็จ

“เธอใส่อะไรลงไปบ้าง!”

“กลัวฉันจะใส่ยาตาย!เหรอ?”  ร่างมันลุกขึ้นก่อนจะกระชากข้อมือเล็กๆของฉัน แล้วบีบจนแน่น

“เดี๋ยวนี้ปากดีขึ้นน่ะ!” มันบีบแน่นขึ้นอีก ซึ่งมันทำให้ฉันเจ็บมากแต่ฉันกลับไม่แสดงอาการออกให้มันเห็น

“ฉันก็พูดกับคนชั่วๆอย่างนาย!เท่านั้นแหละ!”  สิ้นคำฉันก็สามารถอ่านสีหน้าของมันได้ว่าตอนนี้มันโกรธมาก

ฟึ่บบบ! มือนายนั่นเลื่อนมากระชากไหล่ของฉันทั้งสองข้างก่อนที่มันจะดึงตัวฉันให้เข้าไปใกล้มันให้มากที่สุด

“เธอก็ไม่ต่างจากฉันนักหรอก! ที่ยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อมาหลอกผู้ชาย แล้วรวมหัวกันฆ่า!พ่อฉัน”

“นายหยุดพูดเดี๋ยวนี้น่ะ!” ฉันตวาดก่อนที่น้ำตาจะหลั่งไหลออกมาอีก

“ถ้าอยากได้เงินนักทำไมไม่บอกฉันล่ะ! ฉันจะได้สนองให้ว่าคืนนึงจะเอาสักกี่บาท!” คำพูดที่กล่าวออกมามันทำให้ฉันเจ็บปวดยิ่งนักก่อนที่ฉันจะดิ้นผลักไสออกจากตัวมันทันที

“คราวนี้ยังอยากได้เงินอยู่อีกม่ะ?!” หมอนั่นพูดก่อนจะหยิบเงินมาจากกระเป๋าแล้วขว้างใส่หน้าฉันกระจัดกระจายไปหมด  พูดจบก็เดินเฉียดไหล่ฉัน จนร่างฉันนั้นเกือบร่วงๆไปตามแรงของมัน

21.00 น.

ตี๊งตึงงงงง ตี๊งตึง!! เสียงประตูหน้าบ้านดังสนั่น ก่อนที่ฉันจะเดินออกมา

“โบว์!โบว์ ฉันเองเควิน”

“เค! นายมาทำไมดึกๆดื่นๆแบบนี้!”

“ฉันคิดถึงเธองะ!” แล้วมือของเคก็ยื่นผ่านรั้วมาจับมือฉัน

“หนีออกไปกับฉันเถอะ!”

“เอ่อออ………ฉัน”

“ทำไมงะโบว์ จะทนอยู่ที่บ้านนรกนี่อีกทำไม!”

“ฉันอยากจะหนีน่ะ แต่……”

“จะไปไหน!” เสียงหนักก็แว่วขึ้นมาก่อนที่ฉันจะหันมาดู

“โบว์ออกมากับฉัน!” เคยังคงดึงมือฉันไว้แน่นไม่ยอมปล่อย

“กลับเข้าบ้านเดี๋ยวนี้!”

“มานี่!” นายนั่นกระชากเรียวแขนของฉันก่อนที่มือของฉันจะหลุดออกจากมือเควินทันที

“แล้วแกอย่ามาเสือก!ที่นี่อีก แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”

“ไป่! เข้าบ้าน!” หมอนั่นลากฉันเข้าไปในบ้านทันที

ปึง!! “โธ่เอ้ยยย!” เควินอารมณ์เสียก่อนจะต่อยเข้าไปที่รั้วหลายต่อหลายหมัด

“วันหลังฉันจะพาโบว์หนีออกไปให้ได้!”

ปึงง! เควินถีบรั้วประตูเป็นการระบายอารมณ์ก่อนจะหันหลังเดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว

คลึงงง! เสียงประตูปิดลงก่อนที่มันจะโยนฉันเข้ามาในห้อง

“กล้ามากนะที่นัดไอ้หมอนั่นมาดึกๆดื่นๆแบบนี้!” มันพูดก่อนจะเดินเข้ามาประชิดตัวฉันจนติดผนังห้อง

“ทำไม! กับฉันมันยังไม่ได้อารมณ์เหรอ?!”  นายนั่นพูดพร้อมกับดันชิดร่างที่ตอนนี้ฉันเกือบจะหลอมรวมกับฝาผนังห้องแล้วก็ว่าได้

“หรือเธอจะเป็นพวกโรคจิต! ที่ชอบเปลี่ยนผู้ชายวันล่ะคน!”

ปึกกก! ด้วยอารมณ์ที่เดือดของฉันรวบแรงก่อนจะผลักร่างมันล้มลงไป แล้วฉันก็ไม่รอเปล่าที่จะวิ่งมาเปิดประตูแต่นายนั่นกลับดึงเรียวแขนของฉันไว้

“ทำไม! ฉันพูดแทงใจดำเธอเหรอ!!”  ฉันได้แต่กัดฟันแน่นบวกกับน้ำตาที่ไหลไม่หยุด

“ฉันถามจริงๆเถอะ! นายไม่ละอายใจตัวเองบ้างไง!” ฉันพูดน้ำเสียงขาดๆหายๆ

“กับเรื่องชั่วๆที่นายทำกับฉัน! มันยังไม่พออีกหรือไง!” สิ้นคำที่ฉันพูดนายนั่นก็จ้องตาฉันแขม่ง!ก่อนที่มันจะล่ะมือออกจากเรียวแขนของฉัน แล้วหันกลับจะเดินออกไป แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อฉันพูดขึ้น

“แล้วนายก็ไม่ต้องกลัวหรอกนะว่าฉันจะหนี!” ฉันพูดน้ำเสียงหนักขึ้นบวกกับน้ำตาที่มันไหลออกมาพร้อมๆกัน

“ฉันยอมทนความชั่ว!ของนายมานานแสนนานล่ะ!”

“ถึงยังไง! ถ้าคนที่ฉันรักมันจะยังชั่วขึ้นมาอีก ฉันก็ต้องยอมรับชะตากรรมนั้นต่อไป!” หมอนั่นกำหมัดแน่น ก่อนจะปิดตาเหมือนกับจะเจ็บกับคำพูดของฉัน ก่อนที่มันจะหันหลังกลับพุ่งตัวเข้าหาฉันแล้วผลักฉันกดลงกับเตียงเช่นเดียวกับมันที่คร่อมฉันเอาไว้

มือหนาๆพุ่งมาบีบแก้มของฉันอย่างแรง “ฉันจะชั่วกับคนที่ชั่วกับฉันเท่านั้น!”

ถุ้ยยย! ฉันถมน้ำลายไปเต็มหน้ามันก่อนจะสะบัดมือออก  แล้วรวบแรงก่อนจะสะบัดมือเข้าไปเต็มหน้ามันถึงสองครั้ง

 “ตบหน้า!ฉันเหรอ!” มือทั้งสองข้างจับข้อมือเล็กๆของฉันก่อนที่จะจับฉันให้ลุกขึ้นนั่ง

“ปล่อยยย!น่ะ!”

“แล้วเดี๋ยวเธอจะได้สัมผัสกับความชั่วของฉันที่แปลกใหม่! ลุกขึ้นมานี่!” หมอนั่นกระชากเรียวแขนฉันเกือบหลุดก่อนที่ร่างชองฉันเกือบจะตกเตียงเพราะเดินตามมันไม่ทัน

“เจ็บบ! ปล่อยยย!” มันลากฉันเข้ามาในห้องน้ำก่อนจะออกแรงผลักฉันล้มลงไป จนเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมด

“จะทำอะไร!” ฉันเริ่มดึงตัวเองก่อนจะเขยิบถอยหลังหนีมันเรื่อยๆ 

อ่านแล้วเม้นๆนะค้า