No One หลับเป็น... ตื่นตาย
9.8
เขียนโดย 
McHayes
วันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.04 น.
11 บท
10 วิจารณ์
16.32K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2556 10.29 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
2) เดินทางสู่ความตาย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ "ครืด... ฟี้..."
เสียงของรถไฟที่เสียดสีกับราง... ตอนนี้รถไฟได้จอดลงสนิดแล้ว ชานชลานี้อยู่ในตัวจังหวัด ซึ่งพวกเขาทั้ง 5คนต้องต่อรถไปกันต่อ
"เฮ้ย พวกนายอย่ามัวเล่นกันอยู่ รีบไปกันเถอะก่อนที่ฟ้าจะมืด" เสียงของอาร์มที่ได้ตักเตือนคนอื่นๆ เพราะเวลานี้ก็โพล้เพล้ใกล้ค่ำแล้ว
"อะไรกันนักหนาว่ะ" โอมคิดในใจ
"ไปกันเถอะ นี่มันก็ 5โมงแล้ว เดี๋ยวมืดเดินทางลำบากน่ะ" เสียงของนนท์ ที่ทำให้รุ่นน้องจะรู้สึกผ่อนคลายขึ้น
..................................
...พวกเขาได้ต่อรถสองแถวไปลงที่หน้าทางเขาแห่งหนึ่งซึ่งรถเข้าไม่ถึง หากจะเข้าไปก็มีแค่ทางเดียวก็คือ เดินนั่นเอง
"รีบๆ เดินกันมาเถอะ" เพราะอาร์มรู้ดีว่ามันไม่ดีนักที่จะอยู่กันท่ามกลางความมืด... ตอนนี้ก็ใกล้หกโมงแล้ว ตะวันเริ่มลับขอบฟ้า บ้านนอกแบบนี้มักค่ำเร็วเป็นธรรมดา ทั้ง 5คนรีบเร่งฝีเท้ากัน
"พักซักแป๊ป ไม่ได้เหรอ?" เสียงของโอมดังมาจากด้านหลังสุด ทำให้อาร์มผู้ที่นำขบวนอยู่ต้องรู้สึกขวัญเสีย
"นี่ นายเห็นมั๊ยว่าท้องฟ้ามันมืดแล้ว หากเรายังไม่ถึงบ้าน เราอาจจะไม่ปลอดภัยน่ะ"
"อะไรเหรอค่ะ รุ่นพี่?" เสียงของน้ำ ที่เดินอยู่ข้างหลังนนท์
"ตอนฉันยังเด็ก ป้ามักเล่าให้ฟังว่าอย่าออกไปเดินตอนที่ตะวันลับฟ้าไปแล้ว เพราะมันมีวิญญาณที่รอที่จะ เปลี่ยนร่างกับเราอยู่"
"ยังไงเหรอค่ะ?" ตอนนี้เสียงของน้ำสั่นเครือ เพราะความกลัวจากที่ได้ยินจากอาร์ม
"มันก็จะเอาวิญญาณเราไปน่ะสิ หึหึ" เสียงของอาร์ม ทำให้เพื่อนๆกลัวและทุกคนก็เร่งฝีเท้ากันอย่างรวดเร็ว
..................................
ทั้ง 5คนรีบเดินกันจนมาถึงหมู่บ้านของอาร์ม ซึ่งเงียบสงบเหมือนกับไม่มีคนอาศัยอยู่แล้ว
"สวัสดี" เสียงของหญิงแก่ที่เดินออกมาจากบ้านหลังหนึ่ง ทำให้เพื่อนๆของอาร์มรู้สึกขนลุกขึ้นอีกครังง เพราะหน้าที่ไร้อารมณ์บวกกับเสียงที่อืดของหญิงแก่...
..................................
เสียงของรถไฟที่เสียดสีกับราง... ตอนนี้รถไฟได้จอดลงสนิดแล้ว ชานชลานี้อยู่ในตัวจังหวัด ซึ่งพวกเขาทั้ง 5คนต้องต่อรถไปกันต่อ
"เฮ้ย พวกนายอย่ามัวเล่นกันอยู่ รีบไปกันเถอะก่อนที่ฟ้าจะมืด" เสียงของอาร์มที่ได้ตักเตือนคนอื่นๆ เพราะเวลานี้ก็โพล้เพล้ใกล้ค่ำแล้ว
"อะไรกันนักหนาว่ะ" โอมคิดในใจ
"ไปกันเถอะ นี่มันก็ 5โมงแล้ว เดี๋ยวมืดเดินทางลำบากน่ะ" เสียงของนนท์ ที่ทำให้รุ่นน้องจะรู้สึกผ่อนคลายขึ้น
..................................
...พวกเขาได้ต่อรถสองแถวไปลงที่หน้าทางเขาแห่งหนึ่งซึ่งรถเข้าไม่ถึง หากจะเข้าไปก็มีแค่ทางเดียวก็คือ เดินนั่นเอง
"รีบๆ เดินกันมาเถอะ" เพราะอาร์มรู้ดีว่ามันไม่ดีนักที่จะอยู่กันท่ามกลางความมืด... ตอนนี้ก็ใกล้หกโมงแล้ว ตะวันเริ่มลับขอบฟ้า บ้านนอกแบบนี้มักค่ำเร็วเป็นธรรมดา ทั้ง 5คนรีบเร่งฝีเท้ากัน
"พักซักแป๊ป ไม่ได้เหรอ?" เสียงของโอมดังมาจากด้านหลังสุด ทำให้อาร์มผู้ที่นำขบวนอยู่ต้องรู้สึกขวัญเสีย
"นี่ นายเห็นมั๊ยว่าท้องฟ้ามันมืดแล้ว หากเรายังไม่ถึงบ้าน เราอาจจะไม่ปลอดภัยน่ะ"
"อะไรเหรอค่ะ รุ่นพี่?" เสียงของน้ำ ที่เดินอยู่ข้างหลังนนท์
"ตอนฉันยังเด็ก ป้ามักเล่าให้ฟังว่าอย่าออกไปเดินตอนที่ตะวันลับฟ้าไปแล้ว เพราะมันมีวิญญาณที่รอที่จะ เปลี่ยนร่างกับเราอยู่"
"ยังไงเหรอค่ะ?" ตอนนี้เสียงของน้ำสั่นเครือ เพราะความกลัวจากที่ได้ยินจากอาร์ม
"มันก็จะเอาวิญญาณเราไปน่ะสิ หึหึ" เสียงของอาร์ม ทำให้เพื่อนๆกลัวและทุกคนก็เร่งฝีเท้ากันอย่างรวดเร็ว
..................................
ทั้ง 5คนรีบเดินกันจนมาถึงหมู่บ้านของอาร์ม ซึ่งเงียบสงบเหมือนกับไม่มีคนอาศัยอยู่แล้ว
"สวัสดี" เสียงของหญิงแก่ที่เดินออกมาจากบ้านหลังหนึ่ง ทำให้เพื่อนๆของอาร์มรู้สึกขนลุกขึ้นอีกครังง เพราะหน้าที่ไร้อารมณ์บวกกับเสียงที่อืดของหญิงแก่...
..................................
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
