แผนรักมัดใจยัยสะเอิง

   
     เมื่อคืนฉันได้รับโทรศัพท์จาก‘ยัยนิ่ม’เพื่อนสนิทในกลุ่ม‘สายแข็ง’ว่าพรุ่งนี้เพื่อนๆในกลุ่มจะมาทานอาหารกลางวันที่บ้านของฉัน W_W ฉันตื่นเต้นมากถึงกับตื่นตั้งแต่เช้าขึ้นมาจัดสถานที่รอเพื่อนๆ  แถมฉันยังใจดีให้นายกำปอหยุดพักหนึ่งวัน YoY

     ตอนนี้นายกำปออยู่ที่บ้านฉันได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว แต่งานที่หมอนั่นทำเป็นเห็นจะมีอยู่อย่างเดียวก็คือ การซักผ้า เพราะหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันให้หมอนั่นซักผ้าทุกวัน เพราะว่าหลังจากลื่นล้มเมื่ออาทิตย์ก่อนนู้นเลยทำให้ฉันปวดๆเมื่อยๆจนต้องสั่งให้นายกำปอฝึกแค่การซักผ้า ซวยชะมัดทั้งๆที่ฉันกะว่าจะรีบๆสอนให้มันเสร็จๆจบไปที่ภาระกิจแท้ๆ =_=”

              
    “ปิ๊ง ป่อง ปิ๊งป่อง” เสียงออดหน้าบ้านดังซึ่งพอดีกับนาฬิกาที่แขวนผนังห้องนั่งเล่นว่าเป็นเวลาเที่ยงตรง

    
             
    “กรี๊ด……นังสะเอิง” ทันทีที่สมาชิก ‘สายแข็ง ’ มาถึง ‘นังแค๊ปเปอร์’ (จริงแล้วมันชื่อ ‘แค๊บหมู’ ค่ะเพราะที่บ้านมันทำกิจการนี้ แต่มันอยากอัพเกรดตัวเองเลยเปลี่ยนชื่อใหม่ให้ตัวเอง )แถมวันนี้หล่อนมาในคราบของผู้ชายได้อย่างแมนมากๆ จริงๆนะไม่แมนได้ไงก็เล่นเซตผมมาอย่างดี แถมยังสวมเสื้อยืดสีเทาอ่อนกับกางเกงขาสั้นยาวแค่เข่าสีดำอีก ไม่จบแค่นั้นหล่อนยังใส่รองเท้าผ้าใบสีน้ำเงินเก่าๆมีแต่รอยขาดยี่ห้อดังที่วัยรุ่นเค้าฮิตๆกันถ้าเมื่อกี้มันไม่กรี๊ดขึ้นมานะ ฟันธงได้เลยว่าไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของมันหรอกแถมจะมีสาวใหญ่ สาวเล็ก ติดกันตรึมๆแล้วตอนนี้นังแค๊บกรี๊ดเสร็จไม่พอแถมยังกอดฉันอีก +-+

     
     “โอเวอร์ซะไม่มีอ่ะนังแค๊ป”ยัยนิ่มที่สวมเสื้อยืดรัดรูปสีเหลืองกับกางเกงยีนขายาวสีดำแถมยังรวบผมเป็นหางม้าต้อนรับอากาศร้อนของช่วงต้นเดือนเมษายนที่กำลังจะมาถึงในไม่กี่วัน ก็เดินถือส้มตำไก่ย่างออกจากโรงจอดรถเดินมาหาพวกฉันเลยแขวะนังเพื่อนกระเทย
  

    “รีบๆเอาส้มตำไก่ย่างใส่จานเถอะ ฉันร้อนแถมหิวจนจะเป็นลมอยู่แล้ว” ยัยน้ำอุ่นที่ตอนนี้ถอดเสื้อแขนยาวพาดมอเตอร์ไซค์ที่โรงจอดรถเสร็จก็รีบลากพวกฉันเข้าบ้าน จะให้ไม่ร้อนได้ยังไงก็แม่นางเล่นใส่เสื้อแขนกุดสีครีมแถมใส่กางเกินขาสั้นเหนือหัวเข่าแถมยังเป็นสีดำอีกมันก็ยิ่งดูดแดดเข้าไปใหญ่ แต่ก็ยอมรับแหละว่ามันแต่งตัวน่ารักเพราะยัยน้ำอุ่นเป็นผู้หญิงตัวเล็กแถมยังซอยผมสั้นจ๋าจนเกือบนึกว่าเป็นทอมแล้วถ้าไม่มีที่คาดผมสีหวานๆกับสไตล์การแต่งตัวแบบผู้หญิง 

     ตอนนี้สมาชิกกลุ่ม ‘สายแข็ง’ ของฉันอยู่กันครบเลยค่ะ  > . < กลุ่มนี้มีด้วยกัน 6 คนค่ะ ^^ คือมี ฉัน ยัยน้ำอุ่น  นังแค๊บหมู เฮ้ย แค๊ปเปอร์ ค่ะ  นายพจน์  ยัยนิ่ม และสุดท้ายนายอ้น ค่ะ คู่สุดท้ายพวกเค้าเป็นแฟนกันค่ะ ตั้งแต่ตอนเรียนอยู่ชั้นประถมแล้วตอนนี้ก็จะขึ้นปี2 น่าอิจฉาชะมัด    (_ _)!! ที่ต้องอิจฉาก็เพราะนายอ้น น่ะเป็นผู้ชายที่เสน่ห์แรงมากค่ะ สาวๆติดกันตรึม ทอดสะพานให้ก็เยอะแถมตอนที่สมัยเรียนยังเป็นนักกีฬาของโรงเรียนอีก
 

       มื้อกลางวันของพวกเราคือข้าวเหนียว  ส้มตำ ไก่ย่างค่ะ หลังจากที่พวกเพื่อนเข้ามาในบ้านของฉันแล้วนายพจน์และนายอ้นเพื่อนชายของฉันเลยเสนอว่าจะปูเสื่อทานที่หลังบ้านเพราะมันรมรื่นแถมยังมีลมพัดถ่ายเทสะดวก นั่นทำให้เพื่อนๆพวกผู้หญิงซึ่งรวมนังแค๊ปต้องแยกมาทางห้องครัวก่อนเพื่อนำอาหารมาจัดใส่จาน

     

      “มาถึงก็หิวเลยนะแก งั้นก็เอาเสื่อไปให้ไอ้พจน์กับไอ้อ้นปูนั่งป่ะ แล้วก็ยกเอาน้ำกับน้ำแข็งออกไปด้วย”   ยัยน้ำอุ่นที่ตอนนี้เร่งพวกฉันยิกๆ ให้รีบๆแกะถุงส้มตำในครัวจนฉันเริ่มปวดหูจนต้องรีบหางานให้มันทำโดยที่ไม่ต้องให้มันอยู่ในห้องครัวอีก

                     
       “เดี๋ยวพวกแกยกอาการออกไป ทานกันก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันต้องเข้าไปเรียกหลานชายน้าพิชชาก่อน” ฉันบอกนังแค๊ปกับยัยนิ่มหลังจากที่ช่วยกันแกะอาหารในห้องครัว

           
        “O-o นี่แกอยู่บ้านกับผู้ชายเหรอ ห๊ะ นังเอิง” นังแค๊ปทำตาโต ถามฉันทันที

     
       “มันไม่ใช่แบบที่พวกแกคิด….คือแบบว่า เค้าเป็นหลานของน้าพิชชาไง  น้าเค้าให้ฉันสอนงานบ้านให้หลานชายเค้าเท่านั้นเอง” ทำไมเพื่อนฉันแต่ละคน ถึงคิดแต่เรื่องเสื่อมๆแบบนี้เนี่ย TxT

        “เหรอ ละหล่อมั้ยอ่ะแก” ยัยนิ่มก็อีกคน - -“ เดี๋ยวฉันจะบอกนายอ้น

        “พอๆ รีบๆยกอาหารไปเลย เดี๋ยวยัยน้ำอุ่นก็เข้ามาด่าหรอก” 
   
       “ฉันอยากเห็นแล้วอ่ะ” นังแค๊ป ทำหน้าระรื่น เรื่องผู้ชายเนี่ยขอให้บอกค่ะ สำหรับนังนี่มันวัตถุไวไฟ

              
        “เออน่ะ…เดี๋ยวฉันจะพาไปซบถึงอกแกเลยนะแค๊ป แต่ตอนนี้พวกยกอาหารไปได้แล้ว”จากนั้นก็แยกไปตามนายกำปอที่ห้อง หมอนี่ว่างเป็นไม่ได้ถ้าไม่นอนหลับ อ่านการ์ตูนก็จะเล่นแต่เกมส์

           ตอนนี้ฉันกับนายกำปอกำลังเดินมาสมทบวงส้มตำที่มีสารพัดตำค่ะ ตำมะละกอปูปลาร้า  ตำไทย ตำแตง ตำมะม่วง  ตำผลไม้รวม (เหมือนมันจะซื้อตำทุกอย่างที่ร้านเค้าขาย) ข้าวเหนียว  ไก่ย่าง  บรรยากาศในวงส้มตำที่มีทั้งเสียงพูดคุยเสียงหัวเราะ ของพวกเพื่อนๆ เริ่มตั้งแต่ นายอ้น หนุ่มวิศวะไฟฟ้า นั่งข้างๆยัยนิ่มสาวเอกการท่องเที่ยว  ถัดไปก็เป็นนังแค๊ป สาวสวย รึป่าว   - - “ อนาคตเป็นถึงหมอหมา เชียวนะ ต่อมาก็ยัยน้ำอุ่น  ไม่สิต้องบอกว่า คุณครูน้ำอุ่น ยัยคนนี้เรียนครูคณิตศาสร์ เหมือนฉันค่ะแต่คนละสถาบัน >_<!! และคนสุดท้ายนายพจน์ หนุ่มวิศวะโยธา เชียวนะคะ

      
           “กรี๊ด……..ขาว จิ้มลิ้มเนื้อคู่นังแค๊ป ชัดๆ” ทันทีที่นังแค๊ปหันมาเห็นนายกำปอเดินมากับฉันจนใกล้ที่วงส้มตำ เเม่นางก็แหกปากซะลั่นวง ขะไม่ให้มันบอกว่าขาวจิ้มลิ้มได้ยังไงก็วันนี้หมอนี่เล่นใส่เสื้อคอกลมแขนกุดสีครามแถมยังใส่กางเกงยีนสีซีดขาสั้นยาวแค่เข่าอีก
    
              “พอเลยนังบ้า เดี๋ยวชาวบ้านก็ได้แห่กันมาบ้านยัยเอิงหรอก”ยัยนิ่มส่งเสียงด่านังเพื่อนกระเทย UxU พร้อมกับสงสายตาแบบเอือมระอาให้กับนังแค๊ปอย่างเต็มที่

             ฉันและนายกำปอนั่งลงลงตรงที่ว่างบนเสื่อ โดยที่นายกำปอนั่งข้างนายพจน์ และต่อด้วยฉัน จากนั้นฉันก็สะกิดนายกำปอและแนะนำเพื่อนๆให้หมอนั่น
    
              “นี่กำปอ พี่คนนี้ชื่อ พี่อ้น  พี่นิ่ม   พี่แค๊ปเปอร์  พี่น้ำอุ่น ส่วนคนนี้พี่พจน์ พวกนายรู้จักกันแล้ว”  โดยแฉพาะคนสุดท้ายเข้ากันได้ดีมาก รุมฉันตลอด i_i

    
            “แล้วนี่ชื่อ กำปอ เป็นหลายชายของน้าพิชชา” เพื่อนของฉันทุกคนสนิทกับน้าพิชชาค่ะ เพราะกลุ่มพวกเราชอบพา  น้าพิชชาเที่ยวทุกครั้งที่คุณน้ามาลำปาง

    
                 “พวกเราทุกคนยินดีรู้จักนะ กำปอ อยู่กับพวกเราง่ายๆสบายๆ ไอ้เอิงบอกว่าอ่อนกว่าแค่ปีเดียว ไม่ต้องเรียกพี่หรอกนะ เรียกชื่อเฉยๆเนี่ยแหละ เนอะพวกแก” ยัยน้ำอุ่นบอกนายกำปอ แถมยังส่งสายตาหวานๆมาให้อีกด้วย ไหนแกบอกว่าหิวข้าวไม่ใช่เหรอ เจอเด็กหล่อๆเอาะๆเข้าหน่อย เร็วเชียวนะนังอุ่น

                  “ใช่ๆ เราจะได้คุ้นเคยกัน” นั่งไงนังเพื่อนกระเทย เข้ามาสมทบอีกแล้ว -_-!

    
              “สรุปคือ  ไม่ต้องเรียกพงๆพี่ๆ หรอก คิดซะว่าพวกเราเป็นเพื่อนกันนะกำปอ เอาล่ะ ทานข้าวเถอะ เดี๋ยวเย็นๆเราไปเลี้ยงต้อนรับกำปอกัน”นายอ้นตัดบทสนทนาที่ถ้าพูดเรื่องนี้นานๆ รับรองนังแค๊ปต้องมีเรื่องกะยัยน้ำอุ่นแน่ๆก็ศึกชิงนายกำปอ นั่นแหละค่ะ
                อยากจะบอกค่ะว่า ส้มตำ ไก่ย่าง ที่พวกเราทานอยู่นี่เป็นร้านประจำของพวกเราค่ะ คนเยอะมาก มีครั้งหนึ่งฉันเป็นคนไปซื้อให้เพื่อนๆ ฉันต้องไปนั่งรอส้มตำร้านนี้เกือบชั่วโมง วันนี้ฉันจึงไม่แปลกใจที่ยัยน้ำอุ่นออกอากาศหิวโซ เพราะยัยนี่คงโดนใช้ให้ไปซื้อแน่ๆ

     
                  “อ้าวกำปอ นายกินเผ็ดไม่ได้เหรอ…….ล่ะไอ้อุ่นมันดันไปบอกป้าที่ขายว่าจัดเต็มที่ครกให้ครบทุกรส  ป้าแกก็เลยใส่พริกเต็มกำมือเลยทุกครกเลยว่ะ”นายพจน์ที่นั่งใกล้นายกำปอคงเห็นหมอนั่นดื่มน้ำหมดไปหลายแก้วแล้ว แถมเหงื่อยังผุดเต็มหน้าอีก ว๊าก…ฉันลืมไปเลยว่าคุณแม่บอกว่าหมอนี่เป็นโรคกระเพราะกินเผ็ดไม่ค่อยได้

    
               “เห้ย!!...นี่ขอโทษๆฉันลืมไปว่านายกินเผ็ดไม่ได้ งั้นกินไก่ย่างกับข้าวสวยนะ เดี๋ยวกินข้าวเหนียวมันจะย่อยยากด้วยนายเป็นโรคกระเพาะหนิ” ฉันรีบเอาข้าวสวยที่ยัยนิ่มซื้อมาเผื่อไว้ เทใส่จานให้หมอนั่นทันที

    
                “อุ๊ย อุ๊ย… มีเป็นห่วงกันด้วยว่ะ”นายอ้นแซวฉันทันทีที่ฉันยกเอาจานข้าวส่งให้นายกำปอ

     
              “ป่าวโว๊ย ปากแกน่ะนะ…ฉันต้องดูแลดีๆหน่อยหมอนี่น่ะ เป็นลูกรักของแม่ฉันเลยนะ  สงสัยจะสร้างภาพเยอะไปหน่อยแม่เลยรักมากกว่าลูกตัวเองอีกมั้ง” หมั่นไส้นายกำปอชะมัด  - -“ ทุกวันนี้แม่โทรมาหาฉันถามแต่เรื่องของหมอนั่น แถมยังบอกให้ฉันดูแลหมอนั่นดีๆ ทั้งที่หมอนั่นก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วแถมยังตัวโตกว่าฉันอีก

    
               “เป็นลูกรัก รึว่า ลูกเขย ว้า” ยัยนิ่มเสริมทับทันที

    
                 “อย่านะ ผู้ชายคนนี้ ฉันจองแล้ว” นังแค๊ปเปอร์สวนขึ้นมาทันที ฉันเหนื่อยกับยัยพวกนี้จริงๆ YxY

    
              “แกถามกำปอเค้ารึยังว่าเต็มใจมาเป็นคนของแกรึป่าว” ยัยน้ำอุ่น ปากร้ายที่สุด!!

               “หุบปากเน่าๆ ของแกเลยนะนังอุ่น” นังแค๊ปยังไม่เลิกสานต่อ

    
                “สเป็กของกำปอเค้า ไม่ชอบคนดำ เหมือนแกหรอกแค๊ป” นายพจน์ก็ปากร้ายพอกัน เดี๋ยวถ้าเถียงกันไปมาละโกรธกัน ฉันจะไม่ช่วยเลยคอยดู =-=สรุปตอนนี้มีฉันและนายกำปอแค่สองคนที่นั่งเงียบ แถมหมอนั่นยังนั่งทานข้าวหน้าตาเฉย ทั้งๆที่ชื่อตัวเองอยู่ในบทสนทนาแท้ๆ

     
            “ใช่สิฉันมันดำ แต่พวกแกรู้มั้ยว่าฉันถือคติ….ถึงเปิ้น(เปิ้น=ฉัน)จะดำแต่เปิ้นก็กิ๋นข้าวลำ (ลำ=อร่อย)อาบน้ำถูกสบู่กู่(กู่=ทุกๆ,สม่ำเสมอ,ประจำ)วันเน้อเจ้า”โดนมากค่ะคติของนังแค๊ป  ทำเอาเพื่อนทั้งวงหัวเราะลั่นเลย

                 หลังจากที่พวกเราทั้ง7ชีวิตทานอาหารกลางวันพร้อมกับพูดคุยเรื่องราวต่างๆของแต่ละคน ฉันชอบนะกับการนั่งแชร์เรื่องราวต่างๆกับเพื่อน ถึงแม้ว่าพวกเราอาจจะไม่เจอ ไม่ได้คุยกันทุกวัน แต่การที่เรามานั่งคุยกันแชร์เรื่องราวแบบนี้ มันทำให้เติมเต็มเวลาที่หายไปได้มากสำหรับฉัน  อ้อ!ฉันพึ่งรุ้นะเนี่ยว่านายกำปอมีน้องสาวฝาแฝดชื่อ ‘ป่าน’ จากนั้นพวกเรทั้งหมดก็ช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดล้างจานก่อนจะย้ายทับมานอนกองกันอยู่ที่โซฟาห้องนั่งเล่นในบ้านของฉัน

                      “กว่าจะถึงตอนเย็นฉันว่าพวกเรามาหาอะไรทำกันมั้ย” นังกระเทยแค๊ปที่ตอนนี้นั่งข้างๆนายกำปอ อยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่นพูดขึ้น พร้อมกับทำหน้าเซ็กซี่สุดฤทธิ์สุดเดช

                    “พวกเราหรือแกกับกำปอล่ะ” นั่นไงยัยน้ำอุ่นที่ตอนนี้นั่งเอกเขนกอยู่ข้างล่างโซฟาพิงกับแผ่นหลังของยัยนิมที่นั่งบนพื้นเพื่อให้ไอ้อ้นนอนหนุนตัก รีบสกัดดาวยั่วทันที

   
                    “นังอุ่น….แกนะแก ขัดโชคขัดลาภ” นังเพื่อนกระเทยพูดขึ้นพร้อมกับปาหมอนใส่หน้าเพื่อนน้ำอุ่นของฉัน

   
                   “พวกแกฉันอยากเล่นบิงโกอ่ะ นะ เล่นบิงโกกัน ” ฉันพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนไปให้พวกเพื่อนๆ มันเป็นกิจกรรมหนึ่งที่ฉันชอบเล่นมากค่ะ เหมือนจะมีดวงด้านนี้ด้วย เพราะถ้าเล่นฉันจะชนะบ่อยมากเกือบทุกครั้งเลย

    
                    “เจอแกทั้งที เล่นบิงโกได้ไง ต้องเล่นจั่วไพ่ดิ๊ พวกฉันมีความสุขจะตายเวลาที่เห็นแก นั่งดื่มน้ำเป็นลิตรๆ” นั่นไงนายพจน์ที่นอนเหยียดยาวอยู่ที่โซฟาอีกตัวพูดขึ้น

     
                   “เออ ใช่ จั่วไพ่ดีกว่านะไอ้เอิง ไม่ได้เล่นกับแกนานล่ะคิดถึ้ง คิดถึง” นายอ้นที่นอนหนุนตักยัยนิ่มผงกหัวขึ้นหันมามองหน้าฉันที่นั่งโซพาข้างๆนังแค๊ป  หึหึ !!ที่พวกมันคิดถึงน่ะเพราะทุกทีที่ลากฉันไปร่วมวงก็มีแต่ฉันนี่แหละที่โดนรุม เสียไพ่ก็ดื่มน้ำ  ว่าแต่! ถ้าตกลงเล่นจั่วไพ่ตอนนี้แล้วใครจะมาช่วยฉันดื่มน้ำ ล่ะเนี่ย ฉันเล่นจั่วไพ่เป็นที่ไหนเล่า TxT

   ช่วยวิจารณ์ด้วยนะคะ คืออยากรู้ว่าเรื่องที่แต่งยังบกพร่องตรงไหนการบรรยายเป็นยังไงบ้าง ค่ะ ขอบคุณมากคะ