สามีร้ายพ่ายเเรงรัก

“แต้วนี่ตาภูกับหนูริสสาตื่นหรือยัง”นางภารินทร์ถามสาวใช้วัยกระเตาะด้วยความอยากรู้แต่ก็แอบอมยิ้มที่ป่านนี้คู่ข้าวใหม่ปลามันยังไม่ออกกมาจากห้องสักทีอีกไม่นานนางก็คงจะได้หลายตัวน้อยๆมาอุ้มอย่างแน่นอน

“อ๋อ...คุณภูกับคุณริสสายังไม่ตื่นเลยค่ะคุณผู้หญิง”สาวใช้เองก็ตอบด้วยรอยยิ้มเช่นกัน “ถ้าตาภูและหนูริสสาตื่นแล้วมาเรียกมาพบฉันด้วยนะแต้ว”

“ค่ะ คุณผู้หญิง”สาวใช้วัยกระเตาะขานรับ “อืมๆ มีงานอะไรก็ไปทำเถอะ”นางภารินทร์สั่งสาวใช้ บนใบหน้าเต็มไปด้วยความสุขอย่างเต็มที่ อย่างน้อยๆสิ่งที่นางหวังจะให้เป็นมันก็คงจะอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม

“มีอะไรกันหรือแม่ภา”เสียงของคุณย่าบังอรศรีดังมาแต่ไกลถึงแม้จะอายุอาณามของ่ทานจะเยอะมากแล้วแต่ก็ยังคงแข็งแรงดีเพราะเนื่องจากการดูแลสุขภาพร่างกายของตนเองดีนั่นเอง แต่นางภารินทร์ก็อดไม่ได้ที่จะไปช่วยพยุงให้คุณย่าบังอรศรีมานั่งที่เก้าอี้

“ภาว่าคราวนี้เราสองคนคงจะได้อุ้มหลานกันเร็วๆนี้เป็นแน่ค่ะคุณแม่”นางภารินทร์พูดยิ้มๆ จนคุณย่าบังอรศรีนึกแปลกใจอยู่ไม่น้อยกับคำพูดของลูกสะใภ้

“แม่ตกข่าวอะไรไปหรือเปล่าแม่ภา” คุณย่าบังอรศรีพูดไปหัวเราะไป “ก็ตอนนี้คู่ข้าวใหม่ปลามันยังไม่ออกมาจากห้องเลยนะสิค่ะคุณแม่”

“แม่ได้ยินไม่ผิดใช่ไหมหะแม่ภา ความหวังของเราสองคนจะได้เป็นจริงซะทีนึง”คุณย่าบังอรศรีก้รู้สึกยินดีกับความนี้เป็นอย่างมาก “ได้ยินไม่ผิดหรอกค่ะคุณแม่ ภาคิดว่าอีกไม่นานนักหรอกตาภูจะต้องเปิดใจให้หนูริสา”

“เราสองคนก็คงได้แต่เอาใจช่วยอยู่ห่างๆละนะแม่ภา เพราะหัวใจเขาเราไม่สามารถบังคับได้ แต่สิ่งที่แม่ยังห่วงก็คือถ้าตาเตชิตกลับมาเรื่องทุกอย่างมันคงจะไม่ง่ายอย่างนั้นนะสิแม่ภา สิ่งที่แม่กลัวที่สุดก็คือรักสามเส้าพี่กับน้องต้องมาทะเลาะกันเพราะผู้หญิงคนเดียว แม่กลัวเหลือเกินแม่ภา”คุณย่าบังอรศรีมีสีหน้าสลดลงอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาบ่งบอกว่านางวิตกกังวลอย่างหนัก

“ภาก็กลัวค่ะคุณแม่ แต่ภาเชื่อ เชื่อว่าตาเตชิตและตาภูจะสามารถอภัยต่อกันได้ภาเชื่อว่าความรักมันจะสามารถแก้ปัญหาทุกอย่างได้ค่ะคุณแม่”นางภารินทร์นึกย้อนไปถึงอดีตสาเหตุที่ทำให้ภูธเรศวร์ต้องแต่งงานกับเมอร์ริสสา

“ตาภูนี่มันเกิดอะไรกันขึ้นอธิบายให้แม่ฟังหน่อยสิ”นางภารินทร์เดือดดาลด้วยอารมณ์โมโหเมื่อเห็นภาพตรงหน้า หญิงสาวกับชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงด้วยกัน ในสภาพเปลือยเปล่าจะให้คิดเป็นอะไรได้อีก นางคงจะไม่โวยวายถ้าหญิงสาวที่ภูธเรศวร์ล่วงเกินไม่ใช่ว่าที่ลูกสะใภ้ของลูกชายคนโต

“ผมไม่รู้เรื่องจริงๆนะครับแม่ มันเกิดอะไรขึ้น “ภูธเรศวร์หันไปมองหญิงสาวที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นนอนอยู่ข้างๆเขา ภูธเรศวร์แทบช็อคเมื่อหญิงสาวคนนั้นไม่ใช่คนอื่นอื่นคนไกลแต่หากเป็นว่าที่พี่สะใภ้ของเขานั่นเอง ภูธเรศวร์พยายามนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแต่พยายามนึกไหร่ก็นึกไม่ออกอาจเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เขาดื่มไปเมื่อตอนหัวค่ำก็เป็นได้

“ลูกทำแม่ผิดหวังมากเลยรู้ไหมตาภู หนูริสสาเขาเป็นคนรักของตาเตชิตพี่ชายของลูกนะ ลูกทำแบบนี้ได้ยังไง“นางภารินทร์ตรงเข้าไปทุบตีลูกชายของนางด้วยความเสียใจ

“แม่ภาพอเถอะแม่ขอร้อง”คุณย่าบังอรศรีเห็นว่าเหตุการณ์มันยิ่งไปกันใหญ่จึงรีบร้องห้าม นางภารินทร์น้ำตาไหลพรากกับสิ่งที่ลูกชายได้กระทำลงไป ภูธเรศวร์ได้แต่ก้มหน้ารับในสิ่งที่เขาเองไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้น

“เอาล่ะ ในเมื่อเรื่องราวมันบานปลายมาจนถึงขนาดนี้แล้ว ในฐานะที่ย่าเป็นผู้ใหญ่ที่สุด เรื่องนี้ก่อนที่จะมันจะแพร่งพรายออกไปให้อับอายคนในสังคมมากกว่านี้ หลานจะต้องแต่งงานกับหนูริสสาซะ”คุณย่าบังอรศรีพูดจบก็เดินออกไปจากห้องทันทีเพราะไม่อยากได้ยินคำแก้ตัวหรือคำปฎิเสธใดๆ

“แม่เห็นด้วยกับคุณย่าตาภู”นางภารินทร์มองลูกชายด้วยความผิดหวังก่อนจะเดินตามออกจากห้องตามคุณย่าบังอรศรีไปติดๆ

“เดี๋ยวสิครับ คุณย่า คุณแม่ฟังผมอธิบายก่อน”ภูธเรศวร์จนปัญญาที่จะอธิบาย ถึงแม้เขาจะเมาแค่ไหนแต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่รู้สึกตัวว่าทำอะไรลงไปบ้าง แต่สิ่งที่เขายังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้นั่นก็คือเมอร์ริสสามาอยู่กับเขาในห้องนี้ได้ยังไง “เมอร์ริสสาเพราะเธอเพราะเธอคนเดียวทำให้เรื่องทุกอย่างมันต้องเป็นแบบนี้”ภูธเรศวร์หันมามองหน้าหญิงสาวด้วยมือหนาจับไหล่มนบีบด้วยความโกรธที่ลุกโชนพร้อมออกแรงเขย่าหญิงสาวอย่างบ้าคลั่ง ชายหนุ่มโทษให้เป็นความผิดของหญิงสาวแต่เพียงฝ่ายเดียว ก่อนจะลุกเดินไปโดยไม่หันกลับมามองหยิงสาวเลยแม้แต่นิดเดียว

“ริสสาทำเพราะริสสารักพี่ภูนะค่ะ”เมอร์ริสสาพูดแผ่วเบาตามหลังภูธเรศวร์ไปหวังว่าชายหนุ่มจะเข้าใจในสิ่งที่เธอทำ “แม่ภา แม่ภา คิดอะไรอยู่หรือเงียบไปเลย”คุณย่าบังอรศรีเห็นลูกสะใภ้ของตนเงียบผิดปกติจึงรีบเรียกสติของอีกฝ่ายกลับมา

“ปะ..เปล่าค่ะคุณแม่”นางภารินทร์ปฎิเสธเพราะนางไม่อยากให้คุณย่าบังอรศรีไม่สบายใจ

“แน่ใจหรือแม่ภา แม่รู้ว่าแม่ภาคิดอะไรอยู่ คนเราทุกคนน่ะมีโชคชะตาเป็นตัวกำหนดชีวิต แต่สิ่งที่ลิขิตและเหนือกว่าคำว่าโชคชะตาก็คือหัวใจ ” คุณย่าบังอรศรีพูดเป็นนัยๆให้อีกฝ่ายขบคิด

“หมายความว่าอะไรหรือค่ะคุณแม่” “ก็หมายความว่าถึงแม้เราจะพยายามหลบลีกปัญหาที่มันจะต้องเกิดมันก็ไม่ต่างอะไรกับการวิ่งหนีเงาของตัวเอง เพราะไม่ว่าเราจะพยายามหนีมันไกลสักแค่ไหนสุดท้ายเราก็หนีมันไม่พ้นอยู่ดี ใจเท่านั้นที่สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างได้ดีขอแค่ใจเข้มแข็งนั้นแม่ภา แม่เชื่อว่าปัญหาทุกอย่างมันต้องมีทางออกเสมอ”คุณย่าบังอรศรีอธิบายปริศนาให้นางภารินทร์ นางภารินทร์รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเปราะนึงที่อย่างน้อยๆนางก็ยังมีปรึกษาและที่พักใจยามทุกข์