สามีร้ายพ่ายเเรงรัก

ดวงตาที่เคยใสแป๋วราวกับเด็กไร้เดียงสาในต้อนนี้บอบช้ำไปด้วยคราบน้ำตาดวงตาแดงกล่ำแต่ความสวยของเจ้าหล่อนก็ไม่ได้ลดน้อยลงไปเลยแม้แต่นิดเดียว แต่เพราะเหตุใดหนอชายหนุ่มที่เธอรักเขามากกว่าชีวิตของตัวเองซะอีกกลับไม่สนใจใยดีเธอเลยแม้แต่น้อย ยิ่งเขาร้ายมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งรักเขามากเท่านั้นไม่ใช่เพราะเธอชอบผู้ชายเลวๆหรอกนะแต่เพราะดวงใจของเธอได้มอบให้เขาไปหมดแล้วจนไม่เหลือให้ชายใดอีกต่อไปแม้จะมีคนมาชอบพอหญิงสาวมากมายแต่เธอก็ไม่เคยหันมองชายใดนอกจากเขาเพียงคนเดียว แต่สิ่งที่ทำให้เมอร์ริสสารู้สึกผิดอยู่มากก็คือเธอผิดสัญญากับผู้ชายคนนึงที่จะให้โอกาสเขาพิสูจน์ตัวเองผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครอื่นแต่หากเขาเป็นพี่ชายของภูธเรศวร์นั่นเอง

“ฉันถามเธอจริงๆนะเมอร์ริสสา เมื่อไหร่เธอจะเลิกเอาน้ำตามาเรียกร้องความสงสารจากฉันสักที รู้ไหมว่ามันยิ่งทำให้ฉันเกลียดเธอมากขึ้นไปอีก แค่นี้ฉันยังเกลียดเธอไม่พอใช่ไหม”ภูธเรศวร์ยืนมองหน้าหญิงสาวที่ร้องไห้เป็นเผาเต่าไม่ยอมหยุดจนเขาชักรำคาญ แต่อีกใจก็สงสารเพราะต้นเหตุที่ทำให้หญิงสาวเสียใจก็มาจากเขา เมอรืริสสาก็ยังสะอื้นไม่ยอมหยุดชายหนุ่มเองก็จนปัญญาที่จะปลอบใจ

“ฮะ...ฮึก พี่ภูใจร้าย”เมอร์ริสสาสะอื้นไห้อย่างหนัก “ฉันจะทำยังไงกับเธอดีเนี่ย เอะอะ อะไรก็ต้องไห้ทำเป็นนางเอกเจ้าน้ำตาไปได้”ภูธเรศวร์ยิ่งตรอกย้ำให้เมอร์ริสสายิ่งบอบช้ำทั้งที่ความจริงเขาอยากจะปลอบเธอแต่ผู้ชายอย่างเขายอมอะไรก็ยอมได้แต่ไม่ยอมเสียฟอร์มอย่างแน่นอน

“ฮึก ฮึก พี่ภูก็เลิกเกลียดริสสาสิค่ะ ริสสาจะหยุดร้องไห้”เมอร์ริสสาต่อรองแบบเด็กๆ ภูธเรศวร์ทั้งขำทั้งเย้ยหยัน

“หึ ไม่มีวันนั้นเมอร์ริสสา” ภูธเรศวร์พูดอย่างไม่สนใจความรู้สึกของคนฟัง เมอร์ริสสายิ่งสะอึกสะอื้นไปใหญ่

“อะไรกันว่ะ พูดแค่นี้ทำยังกับจะเป็นตาย”ภูธเรศวร์สบถอย่างหัวเสียหญิงสาวยังสะอึกสะอื้นร้องไห้ไม่หยุด

“ก็ได้ถ้าอยากจะร้องนักก็เชิญไปนอนร้องข้างล่างเตียงโน้น คืนนี้เธอจะต้องนอนข้างล่าง ไม่ใช่บนเตียงนี้”ภูธเรศวร์ยังคงวางฟอร์มอย่างต่อเนื่อง เมอร์ริสสาเองก็ตกใจเหมือนกันเขาจะใจร้ายให้เธอไปนอนข้างล่างเชียวหรือ

“ฮึก...พี่ภูจะให้ริสสาลงไปนอนข้างล่างจริงหรือค่ะ”เมอร์ริสาย้ำถามชายหนุ่มดูอีกครั้ง ภูธเรศวร์กระชากข้อมือของเมอร์ริสสาอย่างแรงพร้อมกับดึงร่างเล็กให้เข้ามาประชิดกับอกแกร่งใบหน้าคมเข้มจ้องไปที่ใบหน้านวลอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเสียให้ได้

“เออ..ก็ใช่นะสิ หูตึงรึไงเมอร์ริสสา”

“ไม่ริสสาไม่นอนข้างล่าง ริสสาจะนอนกับพี่ภู”เมอร์ริสสายังคงดื้อดึงยิ่งทำให้ชายหนุ่มฉุนหนักกับท่าทีของหญิงสาวตรงหน้า

“เธอกับฉันมันคนละชั้นกัน ผู้หญิงแบบเธอสมควรแล้วล่ะที่จะนอนที่พื้นน่ะ”ภูธเรศวร์ไม่สนใจว่าหญิงสาวจะรู้สึกเช่นไรคำพูดกระแทกแดกดันยิ่งทำให้เมอร์ริสสาเจ็บปวดแต่ถึงยังไงเธอก็ต้องอดทนเอาไว้คงจะมีสักวันหนึ่งที่เขาจะทำดีและรักเธอบ้างไม่มากก็น้อย

“ริสสารู้ตัวว่าริสสาทำผิดต่อพี่เตชิต แต่ริสสาไม่ได้ตั้งใจ ริสสาไม่ได้รักพี่เตชิต ริสสารักพี่ภูคนเดียว”เมอร์ริสสาทำหน้าเศร้าลงเมื่อย้อนไปถึงเหตุการณ์ในอดีตที่เธอและภูเตชิตพี่ชายของภูธเรศวร์เคยคบหากันแต่นั่นก็เป็นเพราะความสงสารเท่านั้นเมอร์ริสสาไม่เคยมีใจรักภูเตชิตเลยแม้แต่นิดเดียว ถ้าเธอไม่ยอมคบหากับภูเตชิตเขาก็จะไม่ยอมไปรักษาโรคหัวใจที่เมืองนอกอย่างแน่นอน เธอเคยสัญญากับภูเตชิตเอาไว้ว่าถ้าเขากลับมาแล้วจะแต่งงานกับเขาแต่ตอนนี้มันก็คงไม่อาจเป็นไปได้อีกแล้วเมื่อเธอเลือกคนที่เธอรักมากกว่าคนที่เธอสงสาร และเพราะเหตุนี้เองทำให้ภูธเรศวร์ตั้งแง่ไม่ยอมรับรักจากเมอร์ริสสา ถ้าหากว่าภูเตชิตกลับมาเธอและเขาก็คงรู้สึกผิดไม่ต่างกัน แต่คนที่เสียใจที่สุดก็คือเมอร์ริสสา

“อย่ามาตอแหลกับฉัน จำเอาไว้ผู้หญิงกากีหน้าด้านเห็นแก่เงินแบบเธอไม่มีวันที่ฉันจะเหลียวมองแม้แต่ปรายหางตาด้วยซ้ำ มันบุญแค่ไหนแล้วที่ฉันยอมแต่งงานกับเธอ”ภูธเรศวร์ผลักเมอร์ริสสาออกห่างจากตัวทันทีไม่ใช่เพราะเขารังเกรียจเธออย่างที่เธอพูดหรอกแต่เพราะใบหน้าหวานนั้นช่างดูน่าสงสารเสียเหลือ เขาก็เป็นมนุษย์มีหัวใจร้องไห้ได้เจ็บได้และรักใครได้เหมือนกับคนอื่นๆแต่เขาไม่สามารรักเธอได้เพราะเธอเป็นคนรักของพี่ชายเขา เขาจะทรยศพี่ชายตัวเองได้ลงอย่างไรหากภูเตชิตกลับมาเขาจะอธิบายเรื่องนี่ยังไงว่าทำไมเขาและเมอร์ริสสาถึงแต่งงานกัน ภูธเรศวร์คิดไม่ตกกับเรื่องที่มันกำลังจะพัวพันกันมากขึ้นไปทุกวันเขาจะแก้ปมความรักที่เกิดขึ้นได้ยังไงกันหนทางมันแทบจะไม่มี

“ใช่ค่ะริสสามันเลว ริสสามันชั่ว แต่ริสสาก็ทำเพราะริสสารักพี่ภู รักและรัก มีเหตุผลเพียงเท่านี้ที่ตอบทุกปัญหาได้ดีที่สุด”เมอร์ริสสาก้มใบหน้าหวานน้ำตาร่วง ตอนนี้เธอรู้สึกผิดมากเหลือเกินที่ทำร้ายคนที่รักเธอมากแล้วมาเลือกคนที่เธอรัก ตอนนี้หญิงสาวเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงเลือกคนที่รักเราดีกว่าคนที่เรารัก การเลือกคนที่เรารักแล้วเขาไม่ได้รักเรามันก็เหมือนกับการที่เรารู้ว่ามีกองไฟลุกโชนอยู่ตรงหน้าแต่เราก็ยังเลือกที่จะเดินเข้าไปในกองไฟนั้นด้วยความเต็มใจมันก็คงจะไม่แปลกอะไรที่ท้ายที่สุดเธอจะถูกไฟเผาจนแทบไม่เหลือชิ้นดีเช่นนี้

“รักงั้นหรือ เก็บคำว่ารักของเธอเอาไว้หลอกผู้ชายหน้าโง่คนอื่นเถอะเมอร์ริสสาใช้กับชั้นไม่ได้ผล”เมอร์ริสสาเริ่มรู้สึกชินชากับคำพูดของชายหนุ่ม และมันก็คงจะสมควรแล้วที่เธอจะได้รับการตอบแทนแบบนี้หนทางนี้เธอเป็นคนเลือกมันเองเธอก็ต้องยอมรับแม้จะต้องตายทั้งเป็นก็ตาม

“ริสสาเลือกคนที่ริสสารักมันผิดด้วยหรือค่ะพี่ภู มันผิดมากหรือค่ะ”

“ใช่ ผิดผิดตั้งแต่เธอรักฉันแล้วเมอร์ริสสา”ภูธเรศวร์ผลักเมอร์ริสสาร่วงจากเตียงอย่างไม่ใยดีไม่ห่วงว่าหญิงสาวจะเจ็บจะเป็นอะไรหรือไม่ เมอร์ริสสาหน้าเหวอไม่คิดว่าเขาจะทำร้ายเธอถึงเพียงนี้

“โอ๊ย ริสสาเจ็บนะค่ะพี่ภู” ภูธเรศวร์นั่งดูผลงานของตัวเองอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มอย่างสบายอารมณถึงจะสงสารแต่อารมณ์มักอยู่เหนือเหตุผลอื่นใดทั้งปวง ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนอย่างคนที่อ่อนล้าเมื่อแผ่นหลังสัมผัสพื้นเตียงนุ่มอารมณ์ของชายหนุ่มก็กลับเข้าสู่โหมดปกติ

“เอ้านี่หมอนและก็ผ้าห่มของเธอ เอาไป”ภูธเรศวร์โยนหมอนและผ้าห่มให้กับหญิงสาว เมอร์ริสสาจำใจต้องนอนบนพื้นแข็งๆตามบัญชาของสามีสุดที่รัก เมอร์ริสสาค่อยๆเอนกายบอบบางนอนบนพื้นกระเบื้องที่มีความเย็นเป็นนิจ หนำซ้ำเครื่องปรับอากาศยังทำพิษส่งผลให้หญิงสาวยิ่งหนาวเข้าไปใหญ่ แต่คนที่นอนสบายอยู่บนเตียงจะรู้บ้างไหมว่าคนที่นอนอยู่ด้านล่างหนาวจับใจผ้าห่มผืนบางแทบจะไม่ช่วยอะไรเลย

“ก็ได้ค่ะถ้าพี่ภูจะให้ริสสานอนข้างล่าง ริสสานอนก็ได้”หญิงสาวพยายามข่มตาให้หลับแต่น้ำเสียงก็แฝงความไม่พอใจอยู่เหมือนกัน

“จะหนาวตายไหมเนี่ยยัยผู้หญิงหน้าเงิน”ภูธเรศวร์ได้แต่คิดในใจเป็นห่วงก็เป็นห่วงแต่ก็กลัวเสียฟอร์ม แต่ความเป็นห่วงก็มากกว่าอยู่ดี ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวที่นอนข้างเตียง เมอร์ริสสาขดตัวเกร็งเค้าก็ใจหายวาบเหมือนกันที่ทำกับหญิงสาวถึงขั้นนั้นเพราะถึงอย่างไรเสียเมอร์ริสสาก็คือภรรยาของเขาถึงแม้เขาอาจจะยังไม่รักเธอแต่ก็ใช่ว่าเขาจะใจร้ายใจดำกับเธอได้ลงคอ เวลาผ่านไปภูธเรศวร์นอนกระสับกระส่ายไปมาถึงจะนอนสบายแค่ไหนก็ไม่อาจข่มตาให้หลับได้ลง

“ฉันจะทำยังไงกับเธอต่อไปดีนะเมอร์ริสสา”ภูธเรศวร์พูดเปรยๆ แล้วยันกายลุกขึ้นจากเตียงตรงเข้ามาหาหญิงสาวที่นอนหลับสนิท มือหนาของชายหนุ่มช้อนร่างบอบบางของอีกฝ่ายขึ้นมาไว้อย่างง่ายดาย ชายหนุ่มวางร่างแน่งน้อยลงบนเตียงอย่างเบามือไม่อยากจะให้อีกฝ่ายตื่นมาเห็นตอนที่เขาเสียฟอร์มก่อนจะค่อยๆล้มตัวลงนอนอีกครั้งใกล้ๆกับหญิงสาวที่เขาเกลียดนักเกลียดหนา

จบตอนที่๓