โตเกียวทาวเวอร์ ความรัก ความผูกผัน
7.0
เขียนโดย Butterflynight
วันที่ 24 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 20.48 น.
2 ตอน
0 วิจารณ์
5,322 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 17 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 20.11 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) ตอนที่ 1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโตเกียวทาวเวอร์ ความรัก ความผูกผัน ตอนที่1
ควันสีดำ ลอยสู่บนฝากฟ้า ผู้คนต่างเสียใจตามมารยาท และเสียใจจริงๆมีเด็กน้อยน่ารัก คนหนึ่ง ชื่อ'ฮเยลิน'เป็นลูกสาวคนเดียวของคนที่จากไปเธอนั่งร้องไห้่กับครอบครัว'อิคิซะวะ'ที่เป็นเพื่อนสนิทของ'พ่อ'และ'แม่'เธอ
"ไม่เป็นไรนะจ๊ะ หนูลิน หนูยังมีน้าอยู่นะ"หญิงสาวอายุประมาณ40 ชื่อ อาริกะ ปลอบเธอ ให้หยุดร้องไห้กับการสูญเสียของเธอ
"หนูไม่เหลือใครแล้ว ฮือๆๆๆ"เมริสาทรุดตัวลงตรงหน้าเมรุ อาริกะนั่งลงข้างเธอแล้วบอกกับเธอว่า
"เดียวน้าจะรับหนูไปอยู่ที่ญี่ปุ่น แล้วน้ากับครอบครัวน้า จะรับหนูไปอยู่อีกคนหนึ่งนะ"
ฮเยลินมองหน้าอย่างไม่เชื่อหูตนเอง แล้วตัดสินใจพูด
"จริงนะค่ะคุณน้าอาริกะ จะรับหนูไปจริงๆนะ"เด็กสาวดีใจ เมื่อได้รู้ว่า จะมีคนอยู่กับเธอด้วย
"จ๊ะ เตรียมตัวให้พร้อมนะ เดียวอาทิตย์หน้า ครอบครัวน้ามาหาแล้วจะจัดการเรื่องโรงเรียนให้ หนูพูดญี่ปุ่นได้ใช่มั้ย?"
"นิดหน่อยค่ะ"
"อืม ดีแล้วล่ะ เดียวกลับบ้านกันเลยนะ" ว่าแล้ว ก็จัดการอะไรหลายๆอย่างให้เรียบร้อยแล้วก็กลับบ้าน
"พรุ่งนี้ น้าจะพาได้ทำวีซ่านะ รีบๆนอนนะจ๊ะ" อาริกะส่งฮเยลินเข้านอนแล้วโทรศัพท์หา'ลูกชายเธอ' "เรย์ลูก พรุ่งนี้มาที่บ้านน้าอรด้วยนะจ๊ะ"
"(ไปทำอะไรหรอครับ)"
"ช่วยกันเก็บของกับพ่อ แม่จะพาน้องไปทำวีซ่า"
"(กี่โมงครับ เพื่อผมว่าง)"
"ไม่ว่าง ลูกก็ต้องว่าง ไปบอกกับแม่ผู้หญิงสำส่อนของลูกด้วยนะ ว่าไม่ว่างนะ" อาริกะพูดด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรนัก เพราะกลัวลูกชายจะทำใครไม่รู้ ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ท้องได้"ครับๆๆๆ ผมจะว่างก็ได้ครับ"
ควันสีดำ ลอยสู่บนฝากฟ้า ผู้คนต่างเสียใจตามมารยาท และเสียใจจริงๆมีเด็กน้อยน่ารัก คนหนึ่ง ชื่อ'ฮเยลิน'เป็นลูกสาวคนเดียวของคนที่จากไปเธอนั่งร้องไห้่กับครอบครัว'อิคิซะวะ'ที่เป็นเพื่อนสนิทของ'พ่อ'และ'แม่'เธอ
"ไม่เป็นไรนะจ๊ะ หนูลิน หนูยังมีน้าอยู่นะ"หญิงสาวอายุประมาณ40 ชื่อ อาริกะ ปลอบเธอ ให้หยุดร้องไห้กับการสูญเสียของเธอ
"หนูไม่เหลือใครแล้ว ฮือๆๆๆ"เมริสาทรุดตัวลงตรงหน้าเมรุ อาริกะนั่งลงข้างเธอแล้วบอกกับเธอว่า
"เดียวน้าจะรับหนูไปอยู่ที่ญี่ปุ่น แล้วน้ากับครอบครัวน้า จะรับหนูไปอยู่อีกคนหนึ่งนะ"
ฮเยลินมองหน้าอย่างไม่เชื่อหูตนเอง แล้วตัดสินใจพูด
"จริงนะค่ะคุณน้าอาริกะ จะรับหนูไปจริงๆนะ"เด็กสาวดีใจ เมื่อได้รู้ว่า จะมีคนอยู่กับเธอด้วย
"จ๊ะ เตรียมตัวให้พร้อมนะ เดียวอาทิตย์หน้า ครอบครัวน้ามาหาแล้วจะจัดการเรื่องโรงเรียนให้ หนูพูดญี่ปุ่นได้ใช่มั้ย?"
"นิดหน่อยค่ะ"
"อืม ดีแล้วล่ะ เดียวกลับบ้านกันเลยนะ" ว่าแล้ว ก็จัดการอะไรหลายๆอย่างให้เรียบร้อยแล้วก็กลับบ้าน
"พรุ่งนี้ น้าจะพาได้ทำวีซ่านะ รีบๆนอนนะจ๊ะ" อาริกะส่งฮเยลินเข้านอนแล้วโทรศัพท์หา'ลูกชายเธอ' "เรย์ลูก พรุ่งนี้มาที่บ้านน้าอรด้วยนะจ๊ะ"
"(ไปทำอะไรหรอครับ)"
"ช่วยกันเก็บของกับพ่อ แม่จะพาน้องไปทำวีซ่า"
"(กี่โมงครับ เพื่อผมว่าง)"
"ไม่ว่าง ลูกก็ต้องว่าง ไปบอกกับแม่ผู้หญิงสำส่อนของลูกด้วยนะ ว่าไม่ว่างนะ" อาริกะพูดด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรนัก เพราะกลัวลูกชายจะทำใครไม่รู้ ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ท้องได้"ครับๆๆๆ ผมจะว่างก็ได้ครับ"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ