หล่อ วุ่น ลุ้น รัก

ผมรู้สึกตะหงิดๆใจ
ว่านี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น ผมชักทนไม่ไหวแล้ว
"หยุด!!" ผมลุกขึ้น ไอพวกนั้นมันหันมามองเป็นสายตาเดียวกันหมด
"เดี๋ยวผมร้องเอง"  ผมเอ่ยออกไป
" นี่แกเอาจริงหรอว่ะ" ไอหนึ่งพยายามจะฉุดรั้งผมเอาไว้เต็มที่
ด้วยความหวังดี และ กระซิบให้ได้ยินต่อว่า
"แก นั่งลงเถอะ พวกนี้มันคุยไม่รู้เรื่องหรอก"
"เอาน่า เชื่อใจฉันสิ"  ผมพูดพร้อมเงยหน้าหันไปสบตาพวกมัน
"อย่างนี้ ค่อยสบายใจหน่อยหว่ะ พวกเรานั่งลง!!"
เสียงของไอนักเลง ซึ่งตอนนี้พวกมันเริ่มจะใจเย็นลงแล้ว
ด้วยศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย ผมไม่มีทางเลือก
ผมรีบเดินขึ้นเวที เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน...
ไอนักร้องใจปลาซิวนั่น ก็รีบส่งไมค์มาให้ แบบไม่คิดเลย
ในช่วงเวลานั้น...
ผมกำลังตั้งสมาธิ เพื่อนึกเนื้อร้อง และ คีย์ของเพลง
กลุ่มพวกไอขี้เมาก็หันมารุมจ้องหน้าผม  ตาไม่กระพริบเลย ประมานว่า
ถ้าแกยังไม่เล่นอีก ภายใน 10 วิ นี้ ได้เป็นผีเฝ้าร้านแน่
"Imagine there's no heaven..."
"It's easy if you try..."
เพลงแห่งความสันติภาพ ไม่รู้ว่าจะช่วยให้ผมรอดจากมหันภัยครั้งนี้หรือเปล่า
ผมสำนึกบุญคุณ คุณพ่ออีกครั้ง เนื่องจากเคยฟังบทเพลงนี้ผ่านหู ในรถของท่าน
แต่เนื่องด้วยการร้องสดที่ไม่ได้ผ่านเสียงดนตรีมาช่วย มันช่างเป็นอะไรที่กดดันเหลือเกิน
ตอนนี้ไอบรรยากาศสบายๆชิวๆที่ผมเคยบอกไปตอนแรก มันถูกครอบคลุมไปด้วยความเงียบสงัดหมดแล้ว...