When I fall in love (กว่าจะรู้ว่ารัก)

   ‘ขอบคุณค่ะ ที่มาส่งเจิ้ล..’
   ’เข้าใจผิดแล้วเจิ้ล พี่ไม่ได้มาส่ง แค่ให้ติดรถมาเฉยๆ’
   ’เอ๋!?’
   ’พี่จะมาอยู่ที่นี่จนกว่าเอ็มจะกลับน่ะ^^’
   ’O_o ไม่จริงน่า~~’
   เฮือก!!
   “ขะ..แค่ฝันไปเหรอเนี่ย..เฮ้อ!”
   ก๊อก ก๊อก ก๊อก
   “เอนเจลตื่นรึยัง? เดี๋ยวไปเรียนสายนะ” ไม่..ฉันไม่ได้ฝันไปเหรอเนี่ยT^T เพราะไอ้พี่บ้าแท้ๆเลย คิดพิเรนทร์ให้น้องสาวสุดสวย(?)คนนี้อยู่กับเพื่นอชายที่บ้านสองต่อสองได้ยังไงกัน :( ไอ้คุณพี่เอิร์ทก็คิดอะไรก็ไม่รู้ ยอมมาได้ยังไงกันนะ..บ้าที่สุดเลย มันอันตรายต่อหัวใจฉันที่สุดเลยT^T!
   “ช้าจัง-*-” พี่เอิร์ทบ่นเป็นผึ้งกินหมี (เอ๊ะ! หรือหมีกินผึ้ง..หรืออะไรสักอย่างนี่แหละ- -*) ทันทีที่ฉันล้างหน้า แปรงฟัน อาบน้ำ แต่งตัว แล้วเปิดประตูออกมาด้วยสภาพสวยเช้งกระเด๊ะ!(?)
   ใครบอกให้รอกัน- -
   ฉันตีหน้านิ่งใส่พี่เค้าก่อนจะเดินไปใส่รองเท้าเตรียมไปโรงเรียนโดยไม่พูดอะไรสักคำ
   บ้าที่สุด! ฉันจะตั้งกำแพงให้หนาและสูงที่สุดเลย! คอยดูนะฉันจะไม่หวั่นไหวให้กับพี่เอิร์ทอีกเด็ดขาด ไม่มีทาง!- -++
   “นี่! จะไม่รอกันหน่อยหรือไง คนอุส่าห์รอตั้งนาน-3-” ไม่!
   “นี่ๆ พูดอะไรหน่อยสิ เป็นอะไรอ่า T3T~” ไม่!!
   “ตัวเอง~~ โกรธเค้าอ๋อ?~T^T” ม่ายยยยยยยยยยย(เพิ่มเข้าไปอีกสักร้อยตัว- -)ยยยยยย~ ฉันจะไม่หวั่นไหว~ ไม่หวั่นไหว~!
   กำแพงของฉันจะต้องสูงที่สุดในโลกเล้ยยยยยยยยยยย~!
 
 
   “เจลลี่” เอ็มบ้า! ทิ้งน้องสาวอยู่กับผู้ชายสองต่อสองแบบนี้ได้ยังไงกัน ไม่ห่วงกันบ้างเลยหรือไงนะ  -*-! บ้าที่สุดเลย! ไอ้วีอีเอ็นเอ้ย!(ออกเสียงต่อกันยาวยาววววววววว V-E-N)
   “เจลลี่!~” พี่เอิร์ทก็อีกคน คิดบ้าอะไรอยู่นะถึงได้ตอบรับคำขอของเพื่อนชายสุดขี้เหร่อย่างเอ็ม แล้วมาอยู่กับน้องสาวสุดสวยแบบสองต่อสองอย่างนี้ ถึงจะเป็นน้องเพื่อนก็เถอะ แต่มันไม่เหมาะไม่ควรนะ ไม่รู้บ้างเลยหรือไง-*-
   ทำไม?! ถ้าเพื่อนเอ็มมันขออะไรก็ต้องทำให้ทุกอย่างเลยงั้นสิ?
   บ้าป่ะเนี่ย!? สรุปว่าเป็นเกย์จริงๆใช่มั้ย? ยอมไอ้เอ็มตลอดเวฯเลย=3=
   “ไอ้เส้นเอ็นบ้า!!~~”
   เฮือก!
   “จะตะโกนหาบิดามารดรแกหรือไง? แล้วเส้นเอ็นเนี่ย ใครไม่ทราบยะ?! ฉันไม่รู้จักโว้ยยยยยยย~! ฉันชื่อเอ็นเจล เคป่ะ? เอ็นเจลๆๆๆๆๆ เอ็น-เจลลลลลลลลล!”
   “บิดรมารดาฉันอยู่บ้านโว้ย ไม่ต้องตะโกนหาให้เหนื่อยหรอก-*-” บิดามารดรเหอะย่ะ!- -
   “ฉันเรียกแกมาสามชาติเศษแกก็ไม่ได้ยินฉันสักที เอาแต่เหม่อมองเล็บนิ้วเท้าตัวเองอยู่นั่นแหละ เป้นไรยะ? นึกอยากกินขี้เล็บตัวเองขึ้นมาหรืออย่างไร?-?“ ยัยป้าบ้า! นี่ที่ผ่านมาแกเห็นฉันเป็นตัวอะไรเนี่ยยะ-*-
   “บอกฉันมาว่าแกเอาหัวแม่โป้งคิดใช่ไหม? ที่ผ่านมาแกเห็นฉันเป็นตัวอะไร? ปลาตอดหรือไง- -?”
   “อ่ะๆ ก็ประมาณนั้น ><” อ่าว~ อีนี่- -
   “เออๆ แล้วแกเรียกอ่ะ มีไร?”
   “เปล๊า~~ ก็เห็นแกเหม่อๆเลยเรียกเล่นๆ>.,<” ว่างมากเลยสินะแก- -
   “แกเป็นไรอ่ะ? ดูเหม่อๆตั้งแต่เช้าแล้ว” เฮ้อ! ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เล่าให้ยัยป้าฟังไปเลยละกัน จะได้หาที่ระบายได้ด้วย- -(นี่แกเห็นฉันเป็นกระโถนอุจจาระของแกหรือไงยะ!:E-VA)
   เฮ้อ! มีเพื่อนสนิทนี่มันก็ดีไปสามล้านแปดแสนอย่างเลยแฮะ เหมือนมีกระโถน..เอ้ย! หมอจิตแพทย์(?)มาอยู่เคียงข้าง คู่เคียงเราไปตราบสิ้นลมหายใจ@$#%(&+)@^$#!
   อุวะ ฮ่าๆๆๆๆๆ>O<
   
   “กรี๊ดดดด!~! แก~ น่าอิจฉาอ่ะ”
   “น่าอิจฉาบ้าอะไร- - นี่มันมีแต่ผลเสียกับเสีย เสียบรมเสียเลยเหอะT^T”
   ฮือ ฮา ฮือ ฮา~!!~
   “โหยแก พี่โลกหน้าตาดีจะตาย ผู้หญิงคนไหนๆก็ต้องอิจฉาแกทั้งนั้นแหละ”
   “อิจฉาที่ฉันต้องเสียใจเพราะเป็นได้แค่น้องสาวของเพื่อนอ่ะนะ- -??”
   “บ้าสิ!!”
   ฮือ ฮา กรี๊ดๆๆ!!
   “ก็ต้องเป็นเรื่องที่...”
   กรี๊ดดดดดดดดดดดๆๆๆๆ!!
   “เรื่อง..”
   กรี๊ดดดดด!
   “กรี๊ดดดดดดดด อีพวกดอก! ส้มสี ทอง! พวกนี้จะกรี๊ดกร๊าดโวยวายกระตู้วู่หาอะไรกันนักหนาเนี่ยฮะ! มันขัดบทสนทนาของฉันนะย้า~!” อยู่ๆอีวาก็องค์ลงแบบที่ฉันยังไม่ทันได้ตั้งตัว  แล้วก็วี๊ดว๊าดโกยกายกระวู้ตู้(?)เหมือนที่ตัวเองพึ่งด่าพวกดอกส้มสีทองนั้นเอง ทำเอาประชาชีโดยรอบหันมามองจนฉันละอายอยากจะแทรกแผ่นดินหนี
   แต่ไม่ค่ะ เสียงของอีวาทำอะไรพวกหน้าดอกไม้ไม่ได้เลย- - พวกนางยังคง..
   กร๊ดๆๆๆ!~!
   อีวาเดินตรงเข้าไปหาดอก เอ้ย! เด็กคนหนึ่ง แล้วสะกิดๆ แต่ผลที่ได้กลับเป็น..
   “อย่ามาสะกิดน่า- -*~”
   จึ้กๆ(สะกิดๆ)
   “หึ่ย- -!” ไม่ค่ะ ยังไม่รู้สึกตัว-O-
   จึกๆ
   “เอ๊ะ! ก็บอกว่าอย่ามาสะ...กิด..T^T” ในที่สุดนางก็หันมาแล้วจ้า~ หันมาพร้อมใบหน้าเจ็บปวดรวดร้าวราวกับจะขาดใจเสียให้ได้ตรงนี้
   อย่าจ๊ะ! อย่าพึ่งตายนะน้องนะ อยู่ตอบคำถามเพื่อนพี่ก่อนแล้วน้องจะไปตาย..เอิ่ม อยากจะไปไหนก็ค่อยไปละกันน้า~~
   “- -+ พี่จะถามว่าที่โวยวายกรี๊ดกร๊าดส่งเสียงน่าลำคาญชวนปวดปรายประสาทส่วนหลังเนี่ยเพราะอะไร-*-?”
   “อะ..เอ่อ..พี่เอิร์ท..พี่เอิร์ท..” พี่เอิร์ท?
   “พี่เอิร์ททำไมเล่า?! ฉันไม่ได้ว่างมากขนาดจะมาฟังเธอส่งเสียงอ่าเอิ่มอ่าเอิ่มของเธอหรอกนะ- -!” เฮ้ยๆ! ใจเย็นไว้ยัยป้า เย็นไว้~ อย่าพึ่งงับหัวน้องมันนะO_o
   “พี่เอิร์ทมายืนหน้าตึกมอต้นอ่ะค่ะ!T^T” อ๋อ~ พี่เอิร์ทมา...
   หา!!
   “มาทำไม!!?” ไม่ลงไม่รอแล้ว อีวานี่ชักช้าจริงๆ กว่าจะถามออกมาแต่ละคำถาม-*- พี่เอิร์ทเชียวนะ พี่เอิร์ทเชียว..มายืนหน้าตึกมอต้นเนี่ยนะ!?
   ไอ่ย้ะ!
   “O_o มะ..ไม่รู้ค่ะ”
   “หึ่ย! แล้วทำไมไม่รู้เล่า- -+?”
   “ก็มัน...TT^TT”
   “เย็นไว้เส้นเอ็น..”
   “เอ็นเจลย่ะ! หึ่ย- -*!” ฉันหันหลังเตรียมตัวเดินกลับทางหลังโรงเรียน(เพราะพี่เอิร์ทยืนอยู่ด้านหน้า)ด้วยความเร็วเสียง แต่ดูเหมือนจะช้าไปแล้วล่ะเพราะเสียงโวยวายของฉันและยัยป้าทำให้ชาวประชาโดยรอบหลีกทางด้วยความเร็วแสง จนกระทั่ง..
   ปิ๊งๆๆ(*-*)
   ฉันเงยหน้าขึ้นมาและสบตาปิ๊งๆๆกับพี่เอิร์ทก่อนจะ...หันหลังเดินหนีมันซึ่งๆหน้าเนี่ยแหละ- -
   “เฮ้ย! เดี๋ยวดิ” ไม่ฟังค่ะ! เดินต่อ..
   ตึก ตึก ตึก
   “รอด้วยสิ!” ไม่ได้ค่ะ(-O-  )( -O- )(  -O-) เดี๋ยวโดน fc.Earth ตบเอาT^T
   ตึก ตึก ตึก
   “เอนเจล! หยุดก๊อนนนนน~!” แล้วพี่จะตะโกนชื่อเจิ้ลทำม้ายยยย~!
   ตึก ตึก ตึก
   “เอนเจล~!!” ม่ายน้าาาาาาาาาา~
   วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ
   ควับ!
   “จับได้แล้ว>O<” T^T
   “พี่เอิร์ทบ้าT^T”
   “ชะอ้าว! เป็นไรอ่ะ?”
   “พี่จะเรียกชื่อเจิ้ลทำไมอ่า?~ งี้เจิ้ลไม่โดน fc.Earth กระทืบๆๆๆๆๆแย่เลยเหรอT T”
   “มะ..ไม่หรอก..มั้ง- -” อย่ามา ‘มั้ง’ กับเจิ้ลเซ่~!
   “T^T”
   “โทษทีพี่คิดไม่ทันอ่า~-/\- เห็นวิ่งๆ หนีพี่ใหญ่เลย พี่เลยนึกว่าเราอยากเล่นวิ่งไล่จับ” วิ่งไล่จับ!O_o
   บ้าไปแล้ว! เค้าอายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย- -? คิดได้ยังไงว่าฉันจะอยากเล่นวิ่งไล่จับหลังเลิกเรียนต่อหน้าคนนับร้อย(?)- -
   ฮ่าๆๆๆๆ บ้าชะมัดเลย ฮ่าๆๆ ฮ่า ฮ่าๆ ฮืออๆๆๆๆๆ บ้าที่สุดเลย~TT^TT