When I fall in love (กว่าจะรู้ว่ารัก)

“โอ๊ะ! เล่นบ้าอะไรกันเนี่ย-*-” ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนพวกนี้จะอยู่ ม.5 กันแล้ว เล่นบ้าอะไรเป็นเด็กๆ..โยนไม้กลองเล่นเนี่ยนะ??
อายุเท่าไหร่กันแล้วเนี่ย- -?
“ไม่ต้องมาฟอร์มหงุดหงิดเลย เจ้าจงบอกเหตูผลที่แท้จริงมาซะ”- -ยัยป้าบ้า! รู้ทันให้มันได้ตลอดสิ
“ฉันกลัว! จบป่ะ? นี่ถ้ามันโดนฉันแล้วหน้าฉันเสียโฉมจะทำยังไง? หน้าสวยๆแบบฉันหมอคนไหนก็ทำไม่ดะ..โอ๊ะ!” นั่นไง! พูดไม่ทันขาดคำฉันก็โดนแกล้งแล้วอ่ะ จำไว้เลยนะ-3- สนิทกันแล้วรึไงพี่โลกบ้า!!
“55+^O^” ยังจะมาหัวเราะอีก..คอยดูเถอะถ้าเผลอเมื่อหร่นะ-*-
ปัง!!
โอ๊ย! ถ้าจะเปิดประตูดังขนาดนั้นถีบเลยดีมั้ย? เอ๊ะ..หรือมันถีบแล้ว? ไม่ไหวๆ มารยาทแย่จริงๆที่บ้านคงไม่สั่ง ไม่..สอน
“โว้ย!!! เซ็ง! กลับบ้านๆๆ ไม่ต้องซ้อมแล้วโว้ยยยยยยย” ชะอ้าว-O- พี่เราเองนี่หว่า..งั้นเอาใหม่ๆ ที่บ้านเนี่ยสอนมาดี๊ดี~~แต่มันไม่รับมาเองต่างหาก แหมๆๆก็ดูคนน้องสิออกจะเรียบร้อย มารยาทดี นางสาวไทยเรียกพี่ กุลสตรีซะขนาดนี้ อาโฮะๆ
“เป็นไรวะ?” เยี่ยมค่ะพี่กัตจ์ เป็นการแย่งซีนที่สมบูรณ์แบบ- -
“ทะเลาะกันสาวว่ะ..วันนี้เลิกซ้อมเหอะ ขอไปง้อสาวก่อน” หือ!?! เอ็มกับสาวเนี่ยนะทะเลาะกัน..วันนี้หิมะตกที่ไทยแหงๆ อ้อ! ลืมบอกไป สาวเนี่ยคือชื่อคนไม่ใช่ใดอื่น เป็นผู้หญิงผิวขาว หน้าเรียวตาโต จัดว่าเป็นผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่ง และที่สำคัญนางเป็นแฟนกับเอ็มวีพี่ชายของฉัน สองคนนี้รักกันม๊ากมาก จนฉันอดหมั่นไส้ไม่ได้(เพราะตัวเองไม่มีแฟน- -) ดูเหมือนนี่จะเป็นครั้งแรกที่ทั้งสองคนทะเลาะกันนับตั้งแต่คบกันมาสามปี- -..เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมพี่ชายฉันถึงไร้ความรับผิดชอบขนาดเน้!-[]- เอาเรื่องส่วนตัวกับเรื่องงานมาปนกัน ใช้ไม่ได้ๆ(- -   )( - - )(   - -)( - - )
“แล้วเอาไงวะ?” เยี่ยม! รวมหัวกับพี่กัตจ์แย่งซีนเอนเจลคนนี้ได้ดีมากค่ะพี่โลก- - ได้ข่าวว่าฉันเป็นน้อง แต่ทำไม?..
ทำไมฉันถึงไม่มีส่วนในสารทุกข์สุขดิบ(?)ของพี่ชายเลยล่าาาาาา~~?
“ก็ต้องไปง้อดิ-­­­­_- เอิร์ทมึงช่วยไปส่งน้องกูหน่อยดิ”..อืม มีคนไปส่งก็ดีเหมือน..หา!!
“เออๆ เอางั้นก็ได้..”
“ไม่ได้! เอ็ม เจิ้ลกลับเองได้ ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ!”
“ไม่ได้ยังไงก็ต้องกลับกับเอิร์ท!”
“เอ็มวี!”
”เอนเจล!!”
เอนเจลคือชื่อของฉันเอง แต่ส่วนใหญ่ใครๆก็จะเรียกสั้นๆว่า ’เจิ้ล’ เพราะชื่อของฉันแผลงมาจากคำว่าแองเจิ้ล(ANJEL)นั่นเอง แต่..นั่นไม่ใช่ประเด็น- - ประเด็นคือ เอ็มจะไม่เรียกฉันด้วยชื่อเต็มและถ้าเมื่อไหร่ก้ตามที่เรียกนั่นแสดงว่าฉัน...เถียง-แพ้-แน่-แน่!!! และถ้าแพ้นั่นก็หมายถึงการเปิดประตูบานแรกสู่โลกยมบาล(เวอร์อีกละ- -) ซึ่ง..ฉันยังไม่อยากเปิดมันตอนเน้~~~
“ก็ได้ๆ..แล้วจำไว้เลยนะเอ็ม” ให้ตายสิ! ฉันยิ่งคิดไม่ตกเรื่องเมื่อวาน ถ้าให้กลับกับพี่เอิร์ทอีกฉันไม่บ้าไปเลยเหรอเนี่ยT T ฮืออออออออออ~~! ใครก็ได้ช่วยฉันที๊~~T T~~
 
[เป็นไงบ้างเจิ้ล?]
“เป็นไงอะไร-*-”
[ก็กลับบ้านกับพี่โลกยิ้มสดใสไง รู้สึกยังไงบ้าง?] โลกยิ้มสดใส?? เธอคงไม่ได้หมายถึงพี่เอิร์ทหรอกใช่มั้ย- -
”ก็แล้วจะให้รู้สึกอะไรอ่ะ-_-; ”
[ไม่รู้สึกอะไรเลยจริงอ่ะ?!]
“เอ่อ..-_-;;”
[จริงอ่ะ!?!? *o*]
“กะ..ก็ได้ จริงๆฉันก็แอบๆมองพี่เค้ามาตั้งสามปีแล้วอ่ะแหละ พอมาเจอใกล้ๆแบบนี้ มันจะไม่รู้สึกอะไรเลยก็คง..”
[ชอบพี่เค้าแล้วใช่ปะ?]
“...” เปล่า..ไม่ได้ชอบ
[ไม่ตอบแสดงว่าชอบจริงๆอ่ะดิO_o]
“...” ไม่จริงอ่ะ..ไม่ได้ชอบ
[เย้!]
“...”
ฉันไม่ได้ชอบพี่เอิร์ท -_-
ฉันไม่ได้ชอบพี่เอิร์ท -_-;
ฉันไม่ได้ชอบพี่เอิร์ท -_-;;
รอยยิ้มสดใสของพี่โลกทำอะไรฉันไม่ได้-_-;;;
ทำอะไรไม่ได้-_-;;;;
ทำไม่ได้-_-;;;;;
ม่ายยยยยยยยยยยยยยย!! ยัยเอนเจลใจง่าย แกไม่ได้ชอบพี่เค้าใช่ม้ายยยยยยยยยTOT