When I fall in love (กว่าจะรู้ว่ารัก)

ฉันเคยคิดว่าจะไม่เปิดใจให้ใครอีกแล้ว..แต่ไม่ล่ะ ฉันคิดผิด!  :

ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 1 ปีที่แล้ว...

“เจิ้ล แกไม่คิดจะรักใครบ้างเหรอ?”

“ไม่อ่ะ อย่างนี้ก็ดีแล้ว- -”

“มันดูจมปลักไปป่ะ? นี่มันก็ 5 ปีแล้วนะ”

“ไม่หรอก..เพราะโจต้องกลับมาแน่” เพราะเค้าสัญญากับฉันแล้ว..สัญญาแล้วว่าจะกลับมา

“เฮ้อ! เอาเถอะๆ กลับมาก็กลับมา..เฮ้! นั่นพี่เอิร์ทกับกัตจังนี่ *o* ”

“พี่ใหม่ด้วยอีกคน”

“ฉันเกลียดเค้า!” ฉันก็เกลียดพอๆกับเธอนั่นล่ะ- -

ฉันกับอีวาเดินเข้าไปในห้องซ้อมดนตรี..และทันทีที่เปิดประตูเข้าไป โลกของฉันก็เปลี่ยนไป..ความสดใสกลับมาแล้ว><

ใกล้วันคริสต์มาสเต็มที พี่ชายบังเกิดเกล้า(?)เลยขอร้องให้น้องสาวสุดสวยอย่างฉันมาช่วยวงดนตรีที่แสนจะสุดซวย เมื่อนักร้องสองสาวประจำวงพร้อมใจกันป่วย และทั้งวงก็มีนักร้องหญิงอยู่แค่สองคน อย่างนี้ก็หายนะน่ะสิ- -

“เจิ้ล! วา! มาซะที พวกพี่กำลังริอยู่เลย” เอ็มวี พี่ชายแท้ๆของฉันทักขึ้น ทันทีที่เราเดินเข้าไปในห้อง(และแน่นอนหลังจากที่เรานินทาเสร็จแล้ว- -)

เอ็มวีถือเป็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง เมื่อเทียบกับใครหลายๆคนในโรงเรียน และผิวสีแทน ความสูง บวกกับหุ่นนักกีฬานั่นก็เรียกสาวแท้สาวเทียมได้อย่างดีทีเดียวแต่น่าเสียดายที่เอ็มเป็นเกย์..

ฉันล้อเล่น..เค้ามีแฟนแล้วน่ะ และแน่นอน แฟนที่เป็นผู้หญิง- -

“ ’โทษที..อาจารย์วุ่นวายไปหน่อย” อาจารย์ที่ปรึกษาที่แสนน่ารัก(?)ของฉันมีปัญหาอีกตามเคย..ด้วยความที่ห้องฉันมีเด็กผู้ชายมากกว่าผู้หญิง(ในห้องมี 31 คน เป็นชายไปแล้ว 27 คน) แล้วอาจารย์แกก็ดป็นผู้ฉิง(แก่ๆ) อีตาแบดกายส์(Bad guys)พวกนั้นเลยไม่อยู่ในความควบคุมของแกเท่าไหร่ เรียกสั้นๆก็คือคุมไม่อยู่- -..แล้วทีนี้ แกก็มาลงกับมนุษย์ผู้หญิงส่วนน้อยนี่ไง เราเปรียบเสมือนถังขยะรองรับอารมณ์คนแก่ ฮึกๆTToTT

“เออๆ ช่างเหอะ! มาๆๆจะได้แนะนำตัวกัน” เอ็มกวักมือเรียกเราเข้าไปใกล้ๆ

“นี่เพื่อนๆพี่ พวกแกคงรูจักกันอยู่แล้วแหละ..พวกผู้หญิงชอบซุบซิบกันจะตาย..” ฉันได้ยินนะเอ็ม- -

“นี่ไอ้กัตจ์” เอ็มชี้มือไปทางพี่กัตจ์ แล้วฉันกับอีวาก็ยกมือไหว้พี่แก..อีวามักจะเรียกพี่กัตจ์ว่ากัตจัง ด้วยเหตุผลที่ว่า ’ก็ไม่อยากเรียกเหมือนใคร มันดูไม่พิเศษ’ คงเป็นเพราะพี่กัตจ์เป็นรุ่งพี่ที่ยัยวาชอบด้วยล่ะมั้งถึงอยากให้ดูพิเศษ

..แต่ฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ว่าทำไมเรียกธรรมดาแล้วจะดูพิเศษไม่ได้-*-

“นี่ใหม่” เสียงเอ็มดึงฉันออกมาจากห้วงความคิด ฉันและอีวาหันหน้าไปมองพี่ใหม่นิ่งๆก่อนจะเมินหน้าไปคนละทาง ไม่มีใครทักทาย ไม่มีใครไหว้หรือแม้แต่ส่งยิ้มให้..คงเป็นเพราะทั้งฉันและวาไม่ชอบพี่เค้าในหลายๆเหตุผลเลยทำให้พาลไม่ชอบไปซะทุกเรื่อง..ฉันแอบเห็นพี่เค้าหน้าเสียไปนิดนึง ก่อนจะเมินหน้าไปอีกทางทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“สุดท้ายและท้ายสุด ..เอิร์ท” ฉันหันไปมองพี่เอิร์ทเต็มๆตา ฉันเจอพี่เค้าบ่อยๆเพราะพี่เค้าเป็นเพื่อนกับเอ็ม แต่ด้วยความที่ฉันไม่ค่อยสนใจจะยุ่งเรื่องคนอื่นเท่าไหร่เลยไม่เคยคุยหรือมองพี่เค้าตรงๆเลย

พี่เอิร์ทเป็นคนหน้าตาดี น่ารัก และร่าเริง..ผิวขาวๆกับหน้าใสๆนั่นคงทำให้พี่เค้าเป็นที่สนใจของสาวๆไม่น้อยไปกว่าเอ็มแน่ เค้าไม่จำเป็นต้องสูงหรือหุ่นดีอะไรมากมาย แค่นี้มันก็ทำให้พี่เค้าดูดีไปอีกแบบ..ดูดีขนาดที่แม้แต่ฉัน ก็ไม่อาจเอื้อม..

“หวัดดีค่ะ^/\^”

“โลกนี่สดใสจังเนอะ>O<”

“อืม..”

“ชอบเหรอ?”

“อืม..”

“มากป่ะ?^O^”

“อืม..มากสิ”

“^O^”

“....”

            “^O^”

            “เฮ้ย!! ป่าว ไม่ได้ชอบ!” T^T

            “ช้าไปแล้วย่ะ”

            “ตัวหรอกเค้า T^T” ยัยป้าบ้า ยัยป้านิสัยไม่ดี T^T

            “55+ ก็แหมๆๆ ถ้าแกไม่ชอบแกคงไม่มองตาไม่กระพริบอย่างนี้หรอก..แล้วถ้าโลกไม่สดใส หน้าตาแกก็คงจะมืดครึ้ม ไร้ความสดใสเหมือนแต่ก่อนไปแล้ว ^^” ..ฉันหันกลับไปที่เวทีอีกครั้ง ที่นั่นมีผู้ชายคนหนึ่งที่แผ่รังสีความสดใสออกมาจนฉันอดไม่ได้ที่จะยิ้มตาม^^

            นั่นสินะ..ฉันไม่ได้ยิ้มออกมาจากใจแบบนี้นานเท่าไหร่แล้วนะ..

            “ไม่คิดจะลืมคนเก่าๆ เรื่องเก่าๆ แล้วหันมามองหาอะไรใหม่ๆบ้างเหรอ ?-?” อะไรใหม่ๆงั้นเหรอ? ฉันมองตามอีวาไปที่คนๆนั้นอีกครั้ง..

“สิ่งใหม่ๆที่ทำให้ฉันต้องเจ็บอย่างเก่าๆน่ะเหรอ?” ฉันละสายตาจากพี่เอิร์ทและหันกลับมามองอีวาแทน

“ไม่ลองก็ไม่รู้หรอกน้าาาาา..เฮ้อ นี่ก็มืดแล้ว ฉันกลับดีกว่า^^” อีวาลุกขึ้นยีหัวฉัน แล้วเดินไปหาเอ็ม

“พี่เอ็ม วากลับแล้วนะ”

“อ้าว! กลับยังไงล่ะ?” เอ็มก้มมองนาฬิกาแล้วทำหน้าเหมือนเห็นผีซึ่งฉันคิดว่ามันเว่อร์ไปมั้ยนั่น- -

“มืดแล้วนะ กลับคนเดียวได้เหรอ?”

“อืม เดี๋ยวนั่ง’มอไซด์กลับ” เอ็มมองหน้าอีวาแล้วเงียบไปสักพัก..ไม่สิ เงียบไปนานเลยล่ะจนกระทั่ง

“เดี๋ยวกูขับไปส่งก็ได้ ขับผ่านอยู่แล้ว” พี่กัตจ์ลุกขึ้นพูด..อืม อันที่จริงก็ดีแฮะ ถึงอีวาสวยน้อยกว่าฉันแต่ก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร ถ้าหากโดนฉุดไปล่ะก็..อึ๋ย! ไม่เอา ไม่คิดๆ>_<

“อืมๆ งั้นฝากด้วยนะ..เฮ้ย! งั้นวันนี้กลับบ้านเลยละกัน บายๆๆๆๆทุกคน” เอ็มตะโกนบอกทุกคน แล้วลากฉันขึ้นรถ เฮ้อ! ดีเหมือนกันจะได้กลับบ้านซะที ว่าแต่..

แล้วใครจะเป็นคนปิดห้องซ้อมล่ะ ก็..กุญแจมันอยู่กับฉันนี่นา-[]-

’แกไม่คิดจะรักใครบ้างเหรอ?’ ก็จะให้รักใครล่ะ ในเมื่อฉันก็รักโจมาตั้ง 5 ปีแล้ว..

’มันดูจมปลักไปป่ะ?’ ไม่หรอก ฉันก็มีความสุขดีนี่..หรือเปล่านะ?

’โลกนี่สดใสจังนะ..ไม่คิดจะลืมเรื่องเก่าๆแล้วมองหาอะไรใหม่ๆบ้างเหรอ?..ไม่ลองก็ไม่รู้หรอก..’ หลังจากที่ฉันกลับจากห้องซ้อมรอบที่สอง เพราะกลับไปปิดห้อง(โดนเอ็มด่าตั้งแต่ขึ้นรถจรกระทั่งถึงบ้าน- -) เสียงของอีวาตามมาหลอกมาหลอนฉันถึงที่บ้าน ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ สะกดจิตฉันหรือไงนะ ทำไมฉันถึงคิดถึงแต่พี่เอิร์ทล่ะ-[]- ไม่นะๆๆ ฉันรักโจต่างหากล่ะ

..

..

ว้ากกกกกกกกกกกกกก!! คิดมากโว้ย นอนไม่หลับ ทำไงดีๆๆๆๆ(สติแตก)

โว้ยยยยยยยยยยยยยย!! ฉันเกลียดโจ ฉันเกลียดโลก แล้วฉันก็เกลียดยัยป้า(อีวา)ด้วย >_<  ว้ากกกกกกกกกก!!!!!(สติแตกแล้วพาล- -)