DETECTIVE GIRL อย่าให้ใครรู้ว่าฉันเป็นนักสืบ

    “ นี่ มินนะจัง เราลองหารูปปั้นหรืออะไรซักอย่างที่ปริศนาระบุไว้  ที่อยู่ในแผนที่นี้ให้เจอเผื่อจะพอรู้อะไรบ้าง “

    “ ไม่มีประโยชน์หรอก  ฉันให้ลูกหลาน หรือแม้กระทั่งนักสืบ ตามหาตามที่ปริศนาบอก แล้วก็ยังไม่พบอยู่ดี “ ผอ.พูดสวนฮานากะ ที่กำลังพูดกับมินนะ  ด้วยเสียงที่สิ้นหวัง

     “     ถ้าหากมันไม่ใช่รูปปั้น รูปภาพ  หุ่น  แล้วมันคือ อะไรกัน  ปริศนาที่ว่า  ปลาน้อยแหวกว่ายบนพื้นดิน  เมื่อสุริยันจะลับลา จะไร้ซึ่งร่องรอย  ฟังดูเหมือนจะง่าย  แต่มันไม่ง่ายแฮะ “ มินนะบ่นพึมพำ

      “ ถ้ายังไง หลังเลิกเรียน พวกหนูจะพยายามหา ให้ถึงที่สุดเท่าที่เราจะทำได้แล้วกันนะคะ “ มินนะพูดกับท่าน ผอ.      ผอ. ได้แต่ยิ้มตอบ พร้อมกับมองดูมินนะ และฮานากะ ที่กำลังเดินออกประตูห้องไป

เวลา  16.00 น. โรงเรียนมัธยมปลายอุรุกะ

      มินนะและฮานากะเดินออกมาจากตัวอาคาร พร้อมกัน เพราะทั้งคู่ หมดคราบเรียนแล้ว มินนะหยิบ กระดาษปริศนา ที่ได้มาจาก ผอ. ออกมาจากกระเป๋า 

       “  เหลือเวลาอีก หนึ่ง ชั่วโมงครึ่ง  เราต้องหาที่อยู่ของปริศนาให้ได้ก่อนที่พระอาทิตย์จะตกดิน  “ จากนั้นทั้งสอง จึงเดิน สำรวจรอบๆ โรงเรียน ทุกซอกทุกมุม  แต่ก็ยังไม่พบ อะไรที่เกี่ยว กับปริศนา เลย   ทั้งคู่จะมานั่งพักอยู่ที่ หน้าอาคารเรียน ที่มีน้ำพุใหญ่

        “ มินนะ ชั้นว่า ยังไงวันนี้เราก็หากันไม่เจอ ชั้นว่าเรากลับกันดีกว่า  “ ฮานากะ พูดกับมินนะด้วยเสียงที่เนือยๆ  

         “ นั่นสิ เหลือแค่ ยี่สิบนาที ก็จะมืดแล้ว  กลับกันก็ดี  แต่เราไปบอกกับ ผอ. ก่อน ว่าเราจะช่วยท่านหาในวันหลัง “ ทั้งคู่เดินไปที่ห้องของ ผอ. อย่างเชื่องช้า เพราะอาการเหนื่อยล้า 

          “  มินนะ  ดูนั่นสิ เมฆ เป็นรูปหัวใจ  เธอว่าเหมือนรึเปล่า “ ฮานากะ ใช้มือซ้ายจับไหล่มินนะ แล้วใช้มือขวา ชี้ไปที่ก้อนเมฆ ดังกล่าว

          “ อืม   ก็นะ  “  แต่มินนะไม่ได้สนใจ  แต่มินนะก็ทำหน้าเหมือนจะคิดอะไรออก

           “  จริงสิ  “ มินนะพูดขึ้น พร้อมกับวิ่งไป  หา ผอ.  พร้อมกับ จูงมือ ท่านผอ เดินออกมายังรูปปั้นม้า  ที่อยู่ ตรงหน้าสนามเบสบอล หน้าอาคารหลัก

            “ นี่  หนะเหรอ  คำที่ปริศนาบอก “ ผอ. พูดขึ้น พร้อมกับมองไปที่รูปปั้น

             “  มันไม่ใช่รูปปั้นหรอกค่ะ ที่เป็นปริศนา  เงาของมันต่างหาก “ เมื่อมินนะพูดจบ ฮานากะ  รวมทั้ง  ผอ.  ต่างก็มองไปยัง เงาของรูปปั้นม้า  ที่มีลักษณะ เหมือนปลา  ที่กำลัง นอนอยู่ที่พื้น       

              “  มันเป็นอย่างนี้เองสินะ  “ ผอ.พูดด้วยเสียงที่อิ่มเอิบ

              “ ไม่ใช่แค่นี้นะค่ะ   แสงของดวงอาทิตย์ ที่สะท้อนมาที่ด้านกระจกด้านหลังรูปปั้น  มันก็คือที่ซ่อน ที่ ภรรยา ของท่า ผอ. ได้ซ่อนมันเอาไว้  “ จากนั้น มินนะจึงเดินไป ด้านหลัง เพื่อหยิบ กล่องบางอย่าง ที่ซ่อนอยู่ที่ด้านหลัง ของรูปปั้น ที่จะมีกลไก เป็นประตู   จากนั้น ผอ. จึงเปิดกล่องออก  แต่ข้างในนั้น ก็มีแต่ จดหมายที่ ภรรยา ของ ผอ. ได้ทิ้งเอาไว้  แต่ข้อความที่ดูธรมดาๆ นั้น  ก็ทำให้ ผอ.  ถึงกับหลั่งน้ำตา

                “ ขอบใจมากๆ นะทั้งสองคน  พวกเธอนี่เป็นคนเก่งซะจริงๆ  แล้วทำยังไงถึงรู้ได้ ว่ามันอยู่ที่นี่  “ ผอ. ถาม มินนะ

                 “ ฮานากะ  ชี้ให้หนูดู ก้อนเมฆที่ดูรูปหัวใจ  จากนั้น หนูก็คิดออกทันที  ว่ามันจะต้องเกี่ยว กับรูปปั้นม้าที่ ท่านผอ.  และ ภรรยา ท่านได้ สร้างไว้  เมื่อ มาถึง ก็คิดไม่ผิดจริงๆ  เงาของตอน พระอาทิตยืจะตกดิน  จะส่องมาที่  รูปปั้นม้า  และมีเวลานี้เท่านั้น ถึงจะมองเห็น เงาที่ว่าเป็นรูปปลาได้  แล้วก็แสง ที่ด้านหลังรูปปั้น นั้น  นักกีฬาที่ซ้อม กันตอน เย็นๆ นั้นจะเห็นกันบ่อย  จึงคิดได้ว่า นั่นอาจจะเป็นที่บอกที่ซ่อนก็ได้  “

  แป๊ะ แป๊ะ แป๊ะ   “ เก่งอย่างที่ว่าจริงๆ  ขอบใจมากๆ ทั้งสอง “ ผอ.  ปรบมือและพูดขึ้น ด้วยความชื่นชม มินนะ

                  “ ถ้าอย่างงั้นพวกเราขอตัวกลับก่อนแล้วกันค่ะ “   จากนั้นทั้งคู่ก็เดิน กลับไปด้วย รอยยิ้ม  เพราะทั้งคู่นั้น  มีส่วนช่วยทำให้คนรักที่พรากจาก  ได้หวนรำลึกขึ้นมาอีกครั้ง