Love my hart ผลักรักจากหัวใจ
-
เขียนโดย กัสเบล
วันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.59 น.
7 ตอน
2 วิจารณ์
11.25K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2556 18.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) ฉันเกลียดพี่เขา [100 %]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 5
ฉันเกลียดพี่เขา [100 %]
" เมื่อเช้าเทียนหยดไปไหนอ้ะเเก"
" เห็นเข้าโรงพยาบาลไปกับพี่ต๊อกเเต๊กเเกว่ายัยนั่นเป็นอะไร"
"ท้องหรือเปล่าเเก"
" บ้าหรอท้องกับพี่ต๊อกเเต๊กหรือไงฉันไม่ยอมนะเเก"
บทสนทนาระหว่าง 2 สาวทําให้ฉันเลิกคิ้วมองหน้ากับพี่เท็กส์โดยมิได้นัดหมายทันที ท้งท้อง
อะไรก๊านนน ไม่จริงอ้ะ !
" นี่เธอ เมื่อเช้าเธอเห็นเทียนหยดกับไอ้เเต๊กที่ไหน"
พี่เท็กส์ที่สงสัยไม่เเพ้ฉันหันไปถามเสียงห้วนกับยัยผู้หญิงจอมเม้าท์ที่ยังจีบปากจีบคอพูดเรื่องฉัน
เเละยัยเทียนหยดไม่หยุด
" เอิ่ม .. น้องจิ๊ดริ๊ดเห็นพี่ต๊อกเเต๊กกับยัยเทียนหยดที่โรงพยาบาล XX ค่ะ "
ยัยจิ๊ดริ๊ดที่น่าจะเปลี่ยนเป็นเบ้อเริ่มเทิ่มเพราะขนาดตัวของนางดัดเสียงพูดอย่างเต็มที่พร้อม
บิดตัวไปมาด้วยความขวยเขิน ?/.
" พี่เท็กส์เอาไงคะ"
ฉันหันไปกระซิบถามพี่โพรเท็กส์เนื่องจากสถาณการ์ณที่เริ่มผิดปกติ เวลามีเรื่องอะไร
ยัยเทียนหยดก็มักจะโทรมาบอกฉันนี่นา
" เราไปทานข้าวก่อนเดี๊ยวถ้ามาไม่ทันเข้าเเถวพี่จะออกไปตามเอง"
" ได้ค่ะ "
ฉันส่งยิ้มน้อยๆให้พี่เขาโดยไม่มีอารมณ์กรี๊ดกร๊าดกับความหล่อเหลาของพี่เขาเเต่อย่างไร
ป่านนี้นังเพื่อนฉันจะเป็นไงบ้างหล่ะเนี่ย ?/.
ขณะที่ฉันเดินตัวปลิวโดยที่กระเป๋านักเรียนฉันถูกปล้นไปโดยพี่เท็กส์ที่สะพายกระเป๋าฉัน
หนึ่งใบ เเละถือกระเป๋าหนังของตัวเองอีกหนึ่งใบรู้สึกเหมือนเป็นเเฟนกันเลยอ๊ายยย
เเต่เสียงสาปเเช่งเเละสายตาประมาณว่า นังเตี้ยนี่เดินกับ 1 ในเดอะปริ๊นซ์ได้ไงก็ยังไม่จาง
หายไปจากบริเวณที่ฉันเเละพี่โพรเท็กส์เดินผ่านทุกหย่อมหญ้า อาเมน T^T
" กับข้าวร้านนี้อร่อยเนอะ เอื้อง"
" อ๋อ ค่ะพี่เท็กส์กี่โมงเเล้วคะเอื้องห่วงพี่เเต๊กกับเทียนหยด"
" 7 โมง 45 ครับ "
" อ๊า ค่ะ"
ว่าจบฉันก็ก้มหน้าก้มตาละเลียดข้าวในจานอีกครั้ง โดยมีสายตาจิกกัดจากบรรดาสาวๆผู้
คลั่งไคล้ที่นั่งสาปเเช่งกันอย่างเมามันส์
'
เสียงริงโทนมือถือของฉันที่ถูกโยนทิ้งไว้ในกระเป๋านักเรียนที่ร้กเเสนร้ก ฉันจึงรีบขุดคุ้ยหา
มันขึ้นมาทันที
'เทียนหยด'
เมื่อเห็นเป็นชื่อนังเพื่อนที่ฉันนั่งเป็นห่วงมันนักหนาฉันก็รีบกระวีกระวาดรับทันที
" เทียนเเกอยู่ไหน "
" โรงพยาบาล "
" จะมาโรงเรียนไหมอ่า แล้วใครเป็นอะไร เเกหรอ เฮ้ย ! "
" ทีล่ะคําถามสิ่ โรงเรียนวันนี้ฉันอาจจะไม่ไปหน่ะ ฝากลาอาจาร์ย์ด้วยนะ พี่เเต๊กเเกร่วง
บันไดหน่ะส่วนฉันสบายดี"
" เเกร้องไห้หรอเสียงสั่นๆ เย็นๆฉันจะเข้าไปหานะ "
"เปล่าฉันไม่ได้เป็นไรหรอก โอเคเย็นเเกจะมาก็ดีเหมือนกัน เเค่นี้นะ "
" อื้ม "
หลังจากที่ฉันเเละเทียนหยดสั่งเสียลําลาอาลัยกันเรียบร้อยฉันก็รู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก
เเง้ฉันมีเพื่อนอยู่คนเดียวอ๊า วันนี้ฉันจะอยู่กับคร้ายยย
" เทียนว่าไงเอื้อง "
พี่เท็กส์สกิดถามฉันหลังจากที่ฉันทําหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่นานมาก
" อ๋อ เทียนบอกว่าวันนี้หยุดหน่ะค่ะ พี่เเต๊กตกบันได "
"เอื้องก็เหงาหล่ะสิ่ มีเพื่อนอยู่คนเดียว "
" ประมาณนั้นเเหละค่ะ เอื้องเกลียดพี่เเต๊ก อ๊ากกกก "
ประโยคสุดท้ายฉันเเอบตะโกนเสียงดังๆ ทําให้บุคคลที่ยังหลงเหลืออยู่ในโรงอาหารมองมาเป็น
ตาเดียว
" โอ๋ ๆ เอื้อง ฮ่าๆๆ เดี๊ยวตอนเที่ยงพี่ไปรับมากินข้าวนะ ไปเข้าเเถวกันเถอะ "
ฉันพยักหน้าช้าก่อนลุกเอาจานไปเก็บเเละเดินลงไปที่สนามหญ้าเพื่อเข้าเเถวเคารพธงชาติ
เเละทําพิธีหน้าเสาธงต่างๆ
เเละหลังจากพี่โพรเท็กส์เดินมาส่งฉันที่เเถวระดับ ม. 5 พี่เท็กส์ก็เดินกลับไปเข้าเเถวของ
ตัวเองเเละการที่เช้านี้ทั้งเช้าฉันตัวติดกับพี่เท็กส์มากทําให้เพื่อนๆในห้องสนใจกันเป็นพิเศษ
" ช่อเอื้อง เเกคบกับพี่โพรเท็กส์หรือไงย้ะ "
เมื่อพิธีหน้าเสาธงทุกอย่างเสรี็จหมดเเละมีพิธีกรประจําวันขึ้นมาพูด ยัยก้ามปู ตัวจี๊ดของ
ห้องฉันก็เดินมากระชากเสียงถามทันที
" เปล่า มีอะไร "
" ฉันชอบพี่เขา เธอเลิกยุ่งกับพี่เขาซะ "
เสียงเเบบฉบับนางร้ายของก้ามปูทําให้ฉันรู้สึกเฉยๆ ความจริงยัยนี่ก็เป็นคนดีเอาเรื่องเลยนะ
ตอน ม. 4 มีรุ่นพี่มาหาเรื่องฉันถึงหน้าห้องเจอยัยก้ามปูด่ากระเจิงเเทบกลับห้องไม่ถูกเลยทีเดียว
" ฉันไม่ได้ยุ่งกับพี่เขา พี่เขาเเค่มาอยู่เป็นเพื่อนฉันเฉยๆวันนี้เทียนไม่มา "
" ให้จริง "
พูดจบยัยก้ามปูก็สบับตูดเดินกลับไปยืนที่ของตัวเอง ฉันได้เเต่ยิ้มๆให้ เอาเว้ยพี่เท็กส์ของ
ฉันนี่เเหละที่จะสละโสดเป็นรายต่อไปในเดอะปรี๊นซ์ ช่อเอื้อง ฟันธง !!
" ช่อเอื้อง ไปเดินขึ้นห้องพร้อมพี่ "
พี่เท็กส์ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้อีกเเล้ว ?/. หลังจากพิธีกรประจําวันมาบ่นบลาๆๆ เเล้วปล่อย
ขึ้นห้องหันมาอีกทีก็พบเดอะปริ๊นซ์นับ 10 ยืนรออยู่ จะเป็นห่วงกันไปไหมมม
" เเฮ่ๆ ค่ะ "
นับจากนี้ไปชีวิต ช่อเอื้องคงจะไม่มีความสุขจนกว่า พี่เท็กส์สมหวังกับยัยก้ามปูหล่ะมั้ง เฮ้ออ
ก้ามปู
##'. TALK
เย้ 5 ตอนผ่านไปเเล้วเนอะ เเอบดดีใจอยู่คนเดียว 5555
คือมีคนอ่านของโบเนอะ เเต่ไม่มีคนเม้นท์ของโบเลยอ้ะ
นิยายโบไม่สนุกหรืออะไรอ้า บอกโบได้นะคะโบพร้อม
เเก้ไข :)
ฉันเกลียดพี่เขา [100 %]
" เมื่อเช้าเทียนหยดไปไหนอ้ะเเก"
" เห็นเข้าโรงพยาบาลไปกับพี่ต๊อกเเต๊กเเกว่ายัยนั่นเป็นอะไร"
"ท้องหรือเปล่าเเก"
" บ้าหรอท้องกับพี่ต๊อกเเต๊กหรือไงฉันไม่ยอมนะเเก"
บทสนทนาระหว่าง 2 สาวทําให้ฉันเลิกคิ้วมองหน้ากับพี่เท็กส์โดยมิได้นัดหมายทันที ท้งท้อง
อะไรก๊านนน ไม่จริงอ้ะ !
" นี่เธอ เมื่อเช้าเธอเห็นเทียนหยดกับไอ้เเต๊กที่ไหน"
พี่เท็กส์ที่สงสัยไม่เเพ้ฉันหันไปถามเสียงห้วนกับยัยผู้หญิงจอมเม้าท์ที่ยังจีบปากจีบคอพูดเรื่องฉัน
เเละยัยเทียนหยดไม่หยุด
" เอิ่ม .. น้องจิ๊ดริ๊ดเห็นพี่ต๊อกเเต๊กกับยัยเทียนหยดที่โรงพยาบาล XX ค่ะ "
ยัยจิ๊ดริ๊ดที่น่าจะเปลี่ยนเป็นเบ้อเริ่มเทิ่มเพราะขนาดตัวของนางดัดเสียงพูดอย่างเต็มที่พร้อม
บิดตัวไปมาด้วยความขวยเขิน ?/.
" พี่เท็กส์เอาไงคะ"
ฉันหันไปกระซิบถามพี่โพรเท็กส์เนื่องจากสถาณการ์ณที่เริ่มผิดปกติ เวลามีเรื่องอะไร
ยัยเทียนหยดก็มักจะโทรมาบอกฉันนี่นา
" เราไปทานข้าวก่อนเดี๊ยวถ้ามาไม่ทันเข้าเเถวพี่จะออกไปตามเอง"
" ได้ค่ะ "
ฉันส่งยิ้มน้อยๆให้พี่เขาโดยไม่มีอารมณ์กรี๊ดกร๊าดกับความหล่อเหลาของพี่เขาเเต่อย่างไร
ป่านนี้นังเพื่อนฉันจะเป็นไงบ้างหล่ะเนี่ย ?/.
ขณะที่ฉันเดินตัวปลิวโดยที่กระเป๋านักเรียนฉันถูกปล้นไปโดยพี่เท็กส์ที่สะพายกระเป๋าฉัน
หนึ่งใบ เเละถือกระเป๋าหนังของตัวเองอีกหนึ่งใบรู้สึกเหมือนเป็นเเฟนกันเลยอ๊ายยย
เเต่เสียงสาปเเช่งเเละสายตาประมาณว่า นังเตี้ยนี่เดินกับ 1 ในเดอะปริ๊นซ์ได้ไงก็ยังไม่จาง
หายไปจากบริเวณที่ฉันเเละพี่โพรเท็กส์เดินผ่านทุกหย่อมหญ้า อาเมน T^T
" กับข้าวร้านนี้อร่อยเนอะ เอื้อง"
" อ๋อ ค่ะพี่เท็กส์กี่โมงเเล้วคะเอื้องห่วงพี่เเต๊กกับเทียนหยด"
" 7 โมง 45 ครับ "
" อ๊า ค่ะ"
ว่าจบฉันก็ก้มหน้าก้มตาละเลียดข้าวในจานอีกครั้ง โดยมีสายตาจิกกัดจากบรรดาสาวๆผู้
คลั่งไคล้ที่นั่งสาปเเช่งกันอย่างเมามันส์
'
เสียงริงโทนมือถือของฉันที่ถูกโยนทิ้งไว้ในกระเป๋านักเรียนที่ร้กเเสนร้ก ฉันจึงรีบขุดคุ้ยหา
มันขึ้นมาทันที
'เทียนหยด'
เมื่อเห็นเป็นชื่อนังเพื่อนที่ฉันนั่งเป็นห่วงมันนักหนาฉันก็รีบกระวีกระวาดรับทันที
" เทียนเเกอยู่ไหน "
" โรงพยาบาล "
" จะมาโรงเรียนไหมอ่า แล้วใครเป็นอะไร เเกหรอ เฮ้ย ! "
" ทีล่ะคําถามสิ่ โรงเรียนวันนี้ฉันอาจจะไม่ไปหน่ะ ฝากลาอาจาร์ย์ด้วยนะ พี่เเต๊กเเกร่วง
บันไดหน่ะส่วนฉันสบายดี"
" เเกร้องไห้หรอเสียงสั่นๆ เย็นๆฉันจะเข้าไปหานะ "
"เปล่าฉันไม่ได้เป็นไรหรอก โอเคเย็นเเกจะมาก็ดีเหมือนกัน เเค่นี้นะ "
" อื้ม "
หลังจากที่ฉันเเละเทียนหยดสั่งเสียลําลาอาลัยกันเรียบร้อยฉันก็รู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก
เเง้ฉันมีเพื่อนอยู่คนเดียวอ๊า วันนี้ฉันจะอยู่กับคร้ายยย
" เทียนว่าไงเอื้อง "
พี่เท็กส์สกิดถามฉันหลังจากที่ฉันทําหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่นานมาก
" อ๋อ เทียนบอกว่าวันนี้หยุดหน่ะค่ะ พี่เเต๊กตกบันได "
"เอื้องก็เหงาหล่ะสิ่ มีเพื่อนอยู่คนเดียว "
" ประมาณนั้นเเหละค่ะ เอื้องเกลียดพี่เเต๊ก อ๊ากกกก "
ประโยคสุดท้ายฉันเเอบตะโกนเสียงดังๆ ทําให้บุคคลที่ยังหลงเหลืออยู่ในโรงอาหารมองมาเป็น
ตาเดียว
" โอ๋ ๆ เอื้อง ฮ่าๆๆ เดี๊ยวตอนเที่ยงพี่ไปรับมากินข้าวนะ ไปเข้าเเถวกันเถอะ "
ฉันพยักหน้าช้าก่อนลุกเอาจานไปเก็บเเละเดินลงไปที่สนามหญ้าเพื่อเข้าเเถวเคารพธงชาติ
เเละทําพิธีหน้าเสาธงต่างๆ
เเละหลังจากพี่โพรเท็กส์เดินมาส่งฉันที่เเถวระดับ ม. 5 พี่เท็กส์ก็เดินกลับไปเข้าเเถวของ
ตัวเองเเละการที่เช้านี้ทั้งเช้าฉันตัวติดกับพี่เท็กส์มากทําให้เพื่อนๆในห้องสนใจกันเป็นพิเศษ
" ช่อเอื้อง เเกคบกับพี่โพรเท็กส์หรือไงย้ะ "
เมื่อพิธีหน้าเสาธงทุกอย่างเสรี็จหมดเเละมีพิธีกรประจําวันขึ้นมาพูด ยัยก้ามปู ตัวจี๊ดของ
ห้องฉันก็เดินมากระชากเสียงถามทันที
" เปล่า มีอะไร "
" ฉันชอบพี่เขา เธอเลิกยุ่งกับพี่เขาซะ "
เสียงเเบบฉบับนางร้ายของก้ามปูทําให้ฉันรู้สึกเฉยๆ ความจริงยัยนี่ก็เป็นคนดีเอาเรื่องเลยนะ
ตอน ม. 4 มีรุ่นพี่มาหาเรื่องฉันถึงหน้าห้องเจอยัยก้ามปูด่ากระเจิงเเทบกลับห้องไม่ถูกเลยทีเดียว
" ฉันไม่ได้ยุ่งกับพี่เขา พี่เขาเเค่มาอยู่เป็นเพื่อนฉันเฉยๆวันนี้เทียนไม่มา "
" ให้จริง "
พูดจบยัยก้ามปูก็สบับตูดเดินกลับไปยืนที่ของตัวเอง ฉันได้เเต่ยิ้มๆให้ เอาเว้ยพี่เท็กส์ของ
ฉันนี่เเหละที่จะสละโสดเป็นรายต่อไปในเดอะปรี๊นซ์ ช่อเอื้อง ฟันธง !!
" ช่อเอื้อง ไปเดินขึ้นห้องพร้อมพี่ "
พี่เท็กส์ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้อีกเเล้ว ?/. หลังจากพิธีกรประจําวันมาบ่นบลาๆๆ เเล้วปล่อย
ขึ้นห้องหันมาอีกทีก็พบเดอะปริ๊นซ์นับ 10 ยืนรออยู่ จะเป็นห่วงกันไปไหมมม
" เเฮ่ๆ ค่ะ "
นับจากนี้ไปชีวิต ช่อเอื้องคงจะไม่มีความสุขจนกว่า พี่เท็กส์สมหวังกับยัยก้ามปูหล่ะมั้ง เฮ้ออ
ก้ามปู
##'. TALK
เย้ 5 ตอนผ่านไปเเล้วเนอะ เเอบดดีใจอยู่คนเดียว 5555
คือมีคนอ่านของโบเนอะ เเต่ไม่มีคนเม้นท์ของโบเลยอ้ะ
นิยายโบไม่สนุกหรืออะไรอ้า บอกโบได้นะคะโบพร้อม
เเก้ไข :)
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ