SUMMER SECRET ลึกลับนักรักหน้าร้อน

        " อืม...รสอะไรดีน้า" ฉันยืนมองป้ายเมนูที่อยู่เหนือเคาน์เตอร์ร้านไอศกรีม Krostim เจ้าประจำอย่างลังเล เจ้านั่นก็น่ากินเจ้านี่ก็น่ากินชะมัดเลย อ่า..แต่ว่าเอาอันนี้แหละ 'มอคค่าพาเฟ่' เหรอน่ากินดีนะ ยังไม่เคยทานเลยด้วย จะรสชาติเหมือนกาแฟมั้ยน้า อืมม แต่ฉันก็ชอบทานกาแฟอยู่แล้ว ไม่น่าจะเป็นอะไรหรอก ว่าแล้วฉันก็ยกมือสั่งซะเลย แต่ไม่ทันไรก็มีคนชิงสั่งซะก่อน
        " เอามอคค่าพาเฟ่ให้คนนี้อันนึงครับ" 
        " หา!?" ฉันเอ่ยอย่างประหลาดใจ เค้าเป็นใครฉันยังไม่รู้จักเลย อยู่ๆจะมาสั่งแทนฉันซะงั้น อะไรกันเนี่ย
        " ขอโทษนะ ฉันรู้จักคุณด้วยมาเหรอสั่งแทนกันน่ะ..." ฉันกำลังจะพูดจบแต่ก็ต้องชะงักไปเพราะเห็นร่างคนตรงหน้า
        " อ้าว! ลืมกันไปแล้วเหรอ ฉันยูไง ยูที่ย้ายไปปีที่แล้วน่ะ" ร่างสูงเอ่ยตอบ ฉันชะงักช็อกไปครู่หนึ่ง " มาร์เปิ้ล เป็นอะไรไปนะ"
         "เปล่าๆ ยูเองเหรอ โทษนะที่จำไม่ได้-//[]//-" ให้ตายสิ เขากลับมาแล้วเหรอเนี่ย " นาย...เป็นยังไงบ้าง สบายดีเหรอ"
         " อืม ฉันสบายดีน่ะ โทษนะที่ไม่ได้ให้ที่อยู่กับเพื่อนๆไว้น่ะ เลยดูเหมือนกับฉันไม่อยากเจอกับทุกคนไปเลยเนอะ แหะๆ" แหงล่ะสิ ฉันหัวใจแทบสลายเลยนะยู T^T และขณะที่ฉันกำลังยืนรอไอติมอยู่นั้น พนักงานก็ยื่นมันมาให้บนเคาน์เตอร์พอดี " น่ากินจังเลยนะ ฉันเลือกไม่ผิดใช่มั้ยเนี่ย" เขาถาม
         " อืม ไม่หรอก แต่นายรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉันล่ะ" ฉันถามเขาขณะที่ถือถาดไอศกรีมมานั่งที่โต๊ะ ดูเขาจะดีใจมากนะที่ได้เจอฉัน หรือว่าฉันคิดไปเองก็ไม่รู้
          " ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่ฉันเห็นผมสีฟ้าๆก็รู้แล้วล่ะ ก็ใครมันจะมากล้าย้อมสีแบบนี้กันล่ะ ฮ่าๆ " เขาพูดพลางหัวเราะ แต่มันก็จริงของเขา ฉันชอบย้อมผมสีฟ้ามาตั้งแต่ป.6 แบบที่ไม่เคยมีใครในปทุมฯทำเลยล่ะ อ้าวฉันยังไม่ได้บอกหรอกเหรอว่าฉันอยู่ที่ปทุมธานีน่ะ อ่าก็นะ ฉันเป็นคนที่แหวกสุดๆแบบไม่มีใครเทียบติดเลยล่ะ
          ฉันตักไอศกรีมเข้าปากหนึ่งคำ หวานติดลิ้นเลยแฮะ ไหนว่ามันเป็นรสกาแฟไงเล่า แต่ก็ช่างเถอะเพราะมันอร่อยดี อืม..แล้วฉันก็หน้าแดงขึ้นเรื่อยๆเลยด้วย เดี๋ยวนะ! มันเกี่ยวอะไรกับไอติมกันเล่าฉันหน้าแดงเพราะเขามองฉันตลอดเวลาต่างหากล่ะ
          " มะ..มองอะไรของนายน่ะ" ฉันถาม แต่ผลที่ได้กลับมาก็ทำให้ฉันเขินกว่าเดิมอีกหลายเท่าตัว " ก็ฉันชอบมองคนน่ารักนี่นา"
          " O///O อะไรของนาย เอาความจริงมาพูดทำไม " ฉันอุทานพลางเล่นมุกแก้เก้อ
          " ฮ่าๆ นี่เชื่อด้วยเหรอเนี่ย ฉันก็แค่เล่นมุกไปงั้นๆเองนะ" เขาตอบ " แต่มันเป็นความจริงย่ะ ฉันน่ารัก"
          " นี่ๆ พูดแบบนี้เดี๋ยวฉันก็ให้เธอจ่ายเองซะหรอก"
          " หา? อะไรของนายน่ะ" ฉันถามอย่างงุนงง อะไรของเขาน่ะ จะเลี้ยงฉันงั้นเหรอ งั้นที่ฉันจินตนาการไว้ก็จริงน่ะสิ ช้อยส์ที่ 1 เค้าจะมาจีบฉัน โอ้ววว!!
          " ฉันจะเลี้ยงเธอไง"
          " เอาอะไรมาพูดน่ะ - - "
          " เอามาจากใจไง"
          " แหวะ!!บ้าน่า ฉันบอกว่าจะให้นายเลี้ยงเมื่อไหร่กัน"
          " ก็จะเลี้ยงนี้ นานๆทีจะเจอกันนี่นา"
          " นายจะต้องพูดเล่นแน่ๆเลยล่ะ ฉันมั่นใจ" ฉันกอดอกพิงพนักเก้าอี้จ้องหน้าเขาด้วยสายตาหมิ่นๆ " บอกว่าจะเลี้ยงก็เลี้ยงสิ"
          " อะไรของนายเนี่ย"
          " ฉันจะเลี้ยงคนที่ฉันจีบเสมอแหละน่ะ" เขาพูดด้วยท่าทางชิลๆแล้วหยิบเงินออกมาจากกระเป๋าสตางค์
          "หา!!!"