insider city โรงเรียนอลวน นักเรียนอลเวง

     ท้าวความจากเมื่อตอนเข้าเรียน การเรียน สามปีที่ผ่านมา คือการฝึกฝนร่างกายและแบ่งว่าใครมีพลังอะไร จะแบ่งเป็น 2แบบ คือ จิตกับเวทย์มนต์ และขั้นต่อมาก็แบ่งเป็น4อย่าง พลังควบคุมธาตุ พลังวิเศาเฉพาะ และพลังเพิ่มความสามารถและการเปลี่ยนแปลงร่างกาย

การฝึกฝนทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้ทุกคนรู้จักตัวตนพลังของตนที่เป็นนามธรรมของพลัง ที่เรียกว่า soulเพื่อให้นักเรียนสามารถสัมผัสพลังของตนและสามารถใช้ได้ แต่นั้นคือการฝึกที่จะฝึกให้หนักขึ้นหลังจาก 3ปี แต่ช่วงแรกคือการที่นักเรียนต้องสามารถใช้อาวุธ ที่ตนเองมีอยู่ได้ คืออาวุธที่มาจากการสร้างจากพลังของตนเอง ถึงจะไม่ใช่อาวุธที่แข็งเกร่งเพราะพลังยังไม่เข้มแข็งพอ

       "วันนี้เป็นวันที่นักเรียนจะจบหลักสูตรการศึกษาระดับที่ 1! อาจารยย์ในถานะของผู้อำนวยการ donnishจะขอแสดงความยินดีที่พวกเธอจบการศึกษาลำดับที่1 ได้ หลังจากนี้จะเข้าสู่การสอบ คือการประลองระหว่างนักเรียนและนักเรียน ที่เป็นผู้ชนะจะมีสิทธิผ่าน และผู้แพ้จะมีการสอบซ่อม"

คำประกาศของ ผู้อำนวยการ จบลงเป็นการประกาศเพื่อให้นักเรียนทกคนรู้ศึกยินดีและเตรียมตัวให้พร้อมสำหลับการสอบที่ต้องต่อสู้กับกับเรียนกลุ่มอื่นคละๆ กันไปและไม่ให้เจอกับไนกลุ่มเดียวกัน

       "เอาหละครับ หลังจากวันนี้อีก 1สัปดาห์จะให้พวกเธอเตรียมตัวและฝึกฝนตัวเองและถ้าใครแพ้จะมีการซ่อม คือผู้ที่แพ้มาสู้กันและจะเหลือผู้ที่แพ้ ผู้ที่แพ้ในการซ่อมต้องเรียนใหม่อีก 2ปี ถ้าเข้าใจและ แยกย้ายได้!"

       "ครับ / ค่ะ" จากนักเรียนจำนวน 300 กว่าคน

หลังจากการประชุมพวกกิซส์ก็ได้ ไปที่ห้องเรียนของกลุ่ม 2 

       "น่าตื่นเต้นมากเลยเนอะ! / โย้ คุณโวบ กำลังคึกคะนองแหนะ ฮ่า ฮ่า ฮา! / เอล ฉันก็เหมือนกันนั้นแหละ"

       "แล้วนายหละกิซส์ ตั้งแต่เลิกประชุมมา ดูนายเงียบไปนะ / อ้อ!ครับผมแค่ตกใจ น่ะครับ แตก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน นะ"

       "ทำไมหละ / คงเพราะเวลาที่ผ่านมามันไวมั้งครับ 3ปีมันไวจนผมไม่ทันตั้งตัว อีกทั้งยังอาทิตย์หน้าก็สอบ ด้วย ฮา ฮา ฮา" 

       "นั้นสิน่ะ หลังจากสอบผ่านก็จะได้ ขึ้นไประดับ2 ที่นี้แหละลำบากกว่านี้แน่ ถ้างั้นก็พวกนาย! ทุกคนสัญญากับฉันได้ไหมว่าจะไม่แพ้ นะ เพราะพวกเราร่วมฝ่าฟันมาด้วยกันตั้ง 3ปีแล้วนะ สัญญาสิ"

พูดด้วยความจิงจังและจิงใจ

       "เอล แน่อยู่แล้ว / โย้ จะไม่ทำให้ผิดหวัง // ครับ จะไม่ยอมแพ้แน่นอน"

       "อืม ขอบใจนะ ฉันก็เหมือนกัน ฮา ฮา ฮา / ฮา ฮา ฮา //" ทุกคนหัวเราะด้วยกัน

       "พี่ค่ะ / มีอะไรเหรอ ลุเน่ // เออ....คือว่า หนูกลัวจังเลยกลัวว่าจะแพ้"

       "ไม่ต้องกลัวไปเลย นะพี่เป็นกำลังใจให้เสมอแหละ น่ะ / เอล ใช้แล้วหละนะ ทุกคนเป็นกำลังใจให้เสมอแหละ"

       "อืมใช้แล้ว หละอย่างที่ พี่เธอบอกแหละ จ๊ะ / โย้ งั้นวัน โวบจะพาไปเลี้ยงข้าว หละ 5555+(^O^)"

พูดตัดเพื่อเปลี่ยนเรื่องไปเรื่องอื่นเพื่อให้สนุกสนาน

       "จริงเหรอ โวบ ใจดีมากเลย นะ / เอล แหม่ วันนี้เป็นวันดีจริงๆ // งั้น หนูไปชวนเพื่อน นะค่ะ"

       "หื้อ! พวกนายนี้ นะ (--") งั้นไปที่บ้านชั้นละกัน นะเดี่ยวชั้นจะลง ครัวเอง /   โย้....อึ้ย! จะดีเหรอ"

       " ฮา ฮา ฮา! ถ้าไม่อร่อยก็แย่ สิครับ / เอล น่าจะถามถ้า กินได้ก็คงดี ฮา ฮา ฮา! "

       "พวกนายดูถูกผิดคน ซะแล้ว / งั้น! ลุเน่ ไปช่วยนะค่ะ // ได้อยู่แล้ว ฮา ฮา ฮา!"

       "!!!ฮา ฮา ฮา ฮา!!!" ทุกคนหัวเราะอย่างสนุกสนานพูดคุยกับจนกระทั้งเลิกเรียน

หลังเลิกเรียน

       " อ.โยเซะ อ.ลิเลน่า ผมกับลุเน่ ขอไปกินข้าวบ้าน โวบ น่ะครับ / อืม ได้สิแต่อย่าลืมนะ ว่าอาทิตย์หน้าสอบ น่ะ"

       "ปะ..ไปด้วย สิจ๊ะ !!! / อะไรของเธอ โยเซะเธอมากับชั้นนี้ เดี่ยวพาไปเอง ปล่อยให้พวกเค้าไปกันเอง มั้งเถอะ น่ะ"

       "อืม....ก็...ได้...(เซ็ง) / ไม่ต้องมาทำเสียงที่ทำให้รู้ว่าเซ็งเลย // เอ่ะ!... รู้ได้ไง น่ะ"

       "งั้นผมกับลุเน่ ไปก่อนน่ะ ครับ / อืม // โชคดี นะจ๊ะ ระวังอย่าไปกินอะไร แปลกระหว่างทาง นะ"

       "อึ้ย("--) ครับ / ขอบคุณ มากค่ะ อ.โยเซะ อ.ลิเลน่า(;D)"

  และในคืนวันนั้นที่ คฤหาสของ โวบ ทุกคนสนุกกันอย่างมาก เพราะอาหารโวบที่ ลุเน่ไปช่วยมันอร่อยผิดคาดเลยและทำให้ เหล่าเพื่อนๆก็เลยมีความสุขกัน เพื่อที่จะ ได้มีความทรงที่ดีต่อกัน การสังสรรค์ ดำเนินมาจนดึกทุกคน ก็เลยได้ค้างคฤหาสของ โวบ ในเวลาที่ทุกคนหลับ กิซส์ตื่นขึ้นมากลางดึก พบโวบยืน เฉยที่ดาดฟ้า กิซส์จึงเดินเข้าไปหา 

      "เป็นอะไรไปเหรอ โวบ / อ่ะ!..กิซส์เองเหรอ แค่มายืนคิดอะไรเลื่อยเปื่อย เท้านั้นเอง"

      "เหรอ...ขอบคุณมากน่ะ ที่ทำให้ชั้นและลุเน่ สนุกถึงขนาดนี้ / เอ่!...เหรอไม่เป็นไรจ๊ะ // ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!!"

      "แปลกจังเลยนะ ไม่ค่อยได้เห็นเธอเป็นแบบนี้นานแล้วนะ / เอ่ะ! (>///<) จะบ้าไง"

      "ยังไง ชั้นก็เป็นผู้หญิงนะ แถมน่ารักด้วย ก็ต้องมีรุ๊คแบบนี้ อยู่แล้ว / อ้อ อืมถ้าเธอทำตัวเป็นธรรมชาติ อย่างเงี่ยก็ดีมากเลยหละ"

      "(( โย้..นี้ดู 2คนนั้นสิกลางค่ำกลางคืนไม่นอนมายืนคุยกัน แหม๋โรแมน ซะ / เอล เอ่...อยากกับได้ดูจุดเริ่มต้นของรักแท้เลยเนอะ))"

กระซิบคุยกับและแอบมอง กิซส์กับโวบอยู่หลังบานหน้าต่าง

      "มีอะไรกัน เหรอค่ะ! / ชู่.... // ชู่.... เอล เงียบไว้ลุเน่จัง"

      "โย้ ดูนี้สิ พี่ชายเธอกำลังทอดสะพานรัก / ไหนๆค่ะ ดูด้วย // เอล เงียบๆไว้เดี่ยวได้ยิน"

      "ไหนๆ อ่ะ! พี่คาเซะ พี่เทอเร่ นะ...นะ...หนู ค่ะไปนอนก่อนนะค่ะ...(OoO!) / โย้...เอ่ะ! มีอะไรเหรอ // เอล มีอะไร ลุเน่จัง"

แล้วก็ไปดูที่หน้าต่างที่ข้างนอกมี โวบกับกิซส์ยืนกันอยู่ 2สองคน

      "โย...โย...โย้ ไปนอนดีกว่า / เอะ...เอะ...เอล คาเซะชั้นกินเยอะหน่อย ไปห้องน้ำกับชั้นหย่อยดิ // อ้อเหรอ ได้ไปอย่างด่วนเลยสหาย"

ท้าทางรีบร้อนอย่างมากเพราะสิ่งที่อยู่อีกด้านหนึ่งของหน้าต่างคือ หน้าของโวบที่ท้าทางโกรธอย่างมาก และกิซส์ยืนทำหน้าสบายใจแบบฝืนๆ เพื่อบอกว่าตนไม่รู้เรื่อง

     "หน่อย เจ้า 2คนนั้น เดี่ยวจะอัดให้เป็นหนอน เลยคอยดู!!! / แหม่ อย่าไปโกรธ เค้าเลยเถอะครับ ฮะ ฮะ ฮา ฮา"

แล้วโวบก็วิ่งไปหา คาเซะกับเทอเร่ เร็วอย่างกับแสง โดยไม่ฟังคำพูดของกิซส์

    "อ่ะ! หาเจอแล้วพวกนาย! / เอล หาเจอได้ไงกัน // โย้ แย่หละสิ อย่างงี้มีหวัง"     

     "หน่อย! พวกนายนี้นะ! ไหนขอดูหน้าหน่อยสิ  (++=_=)ยึ้ย! พร้อมที่จะรับการลงทัณ จากชั้นรึยัง! / โย้ ย...า...ง! // เอล ยังเหมือนกาน!"

ตะโกนด้วยความกลัว และไม่พร้อม

     "โย้!  !อ้าก เอิ๊ก อุ๊ก แอ๊ก! (x_x) ข้าน้อยสำนึกผิดแล้วครับ" ลงไปนอนนิ่งๆหลับจากถูกยำจนอ่วม

     "เอล! !โอ้ก แอ็ก อุ๊ก อ๊าก!(X-X) จะไม่ทำอีกแล้ว เอล คร๊อก" ลงไปนอนสถาพไม่ต่างจาก คาเซะนัก

เช้าวันรุ่นขึ้น

     "เมื่อคืนเธอ ทำกับเจ้าพวกนี้ขนาดไหนเนี้ย(--") / ก็นิดหน่อย น่ะนะ(^////^)"

สภาพของคาเซะและเทอเร่ คือยังหลับในขณะที่หน้าบวมเขียวเพราะ โดนโวบ ยำเมื่อคืน

     "งั้นไว้เจอกันนะ ผมจะไปฝึกฝนและเพื่อวันสอบ/ บ้าย บ่าย ครับพี่โวบ "

     "โย้...โอ้ย! นี้ไม่ใช่เวลสมาอ่วมซะหน่อยไฟในตัวชั้นติดอีกครั้งแล้ว / เอล...โอ้ว พลังเติมเปี่ยมเลย ฮะ ฮะ ฮ่าฮ๋า!"

     "งั้นพวกนายทุกก็ไปฝึกฝน ในแนวทางของตน แล้วมาเจอกันสอบ นะ / โอ้ว!!!"

ทุกคนที่มีกำลังใจเต็มเปี่ยมที่จะฝึกร่างกายของตนเพื่อไม่ให้แพ้ ในการสอบตามที่สัญญากันเอาไว้และอีกแค่สัปดาห์เดี่ยวเท่านั้นเอง การสอบที่ตัดสิน ผลของการเรียนมาตลอด 3ปีก็จะเริ่มแล้ว

to be continued