insider city โรงเรียนอลวน นักเรียนอลเวง

    และแล้ววันที่กิซส์กับลุเน่รอคอยก็มาถึง เมื่อลิเลน่าและโยเซะ ทำเรื่องต่างๆสำเหร็จจึงได่ส่งทั้ง ไปเรียนที่ donnish ซึ่งเป็นโรงเรียนที่สอนให้วัยรุ่นหนุ่มสาวสามารถต่อสู้และรับรู้ถึงพลังของของตนเองและสุดท้ายคือเป็น ฮีโร่ผู้คอยปราบปรามเหล่าเผ่าปีศาจและอสุรต่างๆในมิติหรือสิ่งเลวร้ายอื่นๆในมิตินี้และบนโลกด้วย ซึ่ง donnish จะประสานงานกับ contansa เสมอ 

      "ตื่นได้แล้วเตรียมตัวให้พร้อมหละ ไปวันแรกต้องลำบากกันทั้งคู่แน่นอน นะจ๊ะ"

      "อ้าว! ทำไมเหรอครับ"

      "ไปแล้วเดี่ยวก็รู้เองแหละ นะจ๊ะ"

      "หน้าสนุกเนอะลุเน่ / ค่ะ พี่เราอาจเจอเพื่อนใหม่ที่ดีก็ได้ นะ  // ใช้แน่นอนอยู่แล้ว"

    ในเวลาไม่นานทุกคนก็ทำอะไรๆ เสร็จและออกจากบ้านกันหมดทั้ง 4 คนทุกคนต่างตื่นเต้น และเมื่อมาถึง โรงเรียนผู้ที่ยืนอยู่หน้าประตูที่กิซส์และลุเน่ เจอกับโยเซะ ก็คือ ดันโบ คนร่างยักษ์ที่มายืนเฝ้าประตู ดันโบ หลีกทางและประตูก็เปิด รถก็แล่นเข้าไป ตรงไปที่ห้องของ ผอ.รร คืออดีตหนึ่งใน the guardian ชื่อ for-da-gi หรอ  อ.ฟอร์ ได้พิจารณาประวัติของเด็กทั้ง และก็บอกพวกเธอ 2 คนจะได้เรียนกับ กลุ่มที่ 2 น่ะ กลุ่มนักเรียนใหม่พี่เพิ่งเข้าเหมือนพวกเธอ 

      "อ.โยเซะ พาพวกเค้าส่งด้วยละกัน"

โยเซะจึงเดินไปส่งเด็กทั้ง 2 ที่ห้องเรียนกลุ่มที่สอง ส่วนลิเลน่าก็ไปห้องพยาบาล

      "นี้ อ.โยเซะ ครับ ผมกับลุเน่อยู่ห้องเดียวกับเลยเหรอครับ / อืม จ๊ะ"

      "เพราะว่าพวกเธอคือนักเรียนเข้าใหม่กันทั้งคู่นี้ อ่ะ! ถึงแล้ว / เอ่ะ!"

    เป็นห้องเรียนที่ นักเรียน 24-25คน และดูเหมือนจะมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย และส่วนใหญ่อายุเท่ากับกิซส์ กิซส์กับลุเน่เดินไปที่หน้าห้องเรียน ที่มีนักเรียนกำลังส่งเสียง จับกลุ่มคุยกัน อ.โยเซะเดินเข้าไปและได้บอกว่ามีนักเรียนใหม่ 2 คนรุ่นพวกเธอกับอ่อนกว่านิดหน่อยมาเรียนด้วย หลังจากนี้น สภาพในห้องคือ ทุกคนเงียบและจดจ่อว่าใครที่เข้ามาใหม่

คนที่เข้าคนแลกคือ ลุเน่ ทั้งห้องมองเธออย่างจดจ้อง กับเด็กผู้หญิงที่มีผมยาวสิฟ้า ผิวขาวตัวเล็กที่มีใบหน้าอ่อนและขาวเนียนเหมือนตุ๊กตา ที่ดูแล้วบอบบางมาก และตาที่โตกลมดูเหมือนจะดึงดูดให้หลงไหลอย่างบอกไม่ถูก 

       "สะ..สวัสดีดีค่ะ ชั้น ลุเนรี่ เอเนสเทรส อายุ 10ปี ค่ะ หรือ จะเรียก ลุเน่ ก็ได้ค่ะ / ดีมาก จ๊ะ"

    ทุกคนในห้องต่างเงียบทุกสายตาก็จ้องมองมาที่ลุเน่อยากกับจ้องมอง สิ่งที่ไม่ใช้ธรรมชาติสร้างขึ้นราวกับสวรรค์สร้างมาอย่างวิจิตยังไงหยั่งงั้นเลย และทุกสายตากลับมามองอาจารย์โยเซะ อีกครั้งเพราะเธอบอกว่ายังมีอีกคนนึง นะ

       "เข้ามาได้เลย จ๊ะ!!" พูดเสียงดังเพื่อให้อีกคนได้ยิน

       "ครับ!...."

    คนที่เดินเข้ามาคือเด็กหมุ่นอายุ 12ปี ผมสีน้ำเงินสั้นตาสีฟ้า ที่มีรอยยิ้มที่ดูเป็นกันเอง และร่างกายที่ดูแข็งแรง ดูคล้อยแคล่ว ดูเหมือนจะเป็นที่สนใจของฝ่ายผู้หญิงไม่ใช้น้อยๆเลยแต่ดูเป็นที่หน้าหมั่นไส้ของฝ่ายชายอย่างมาก 

      "สวัสดีครับ ผม กิซส์ เอเนสเทรน เป็นพี่ชายของลุเน่ครับยินดีที่ได้รู้จัก"

      "จ๊ะได้รู้จักกันแล้วนะ ลุเน่ไปนั่งโต๊ะข้างๆ เมเมะจัง นะจ๊ะ ส่วน กิซส์นั่งที่ข้างหลัง โวบจัง ยังว่างอยู่ไปนั่งตรงนั้นนะ / ครับ! // ค่ะ!"

ทั้งคู่จึงเดินเข้าไปนั่งที่ ที่อ.โยเซะจัดไว้ให้อย่างเต็มใจแล้ว อาจารย์ก็บอกลา นักเรียนและเดินออกไป

     "เอล ไง! ชั้น เทอเร่ แอล โดลาโด้ จอมพลังส่วนหมอนี้ ชื่อ เอลคาเซะ ยินดีที่ได้รู้จัก! / หยี! ไม่มีเอล โว้ย!"

เทอเร่ แอล โดลาโด้ เด็กหนุ่มตัวสูงหน้าเข้มผมหยักโสกสีดำ เป็นคนอารมณ์ดี แผนสูงเจ้าเล่ห์

ชิเมโยะ คาเซะ เด็กชายผมขาวบอร์น ร่างกายเพรียว ดูปลาดเปรียว หน้าอ่อน

      "ครับเช่นกันนะ ผม กิซส์"

แล้วหญิงที่นั่งอยู่หน้า กิซส์ก็หันมา

     "ส่วนชั้น โวบพารารี่ ดา จิโอแวนน่า / โย้ และยังเป็นถึงคนที่ฉลาดที่สุดในกลุ่มที่2 เชี่ยวนะ"

โวบพารารี่ ดา จิโวแวนน่า หญิงสาวผมยาวสีทองอ่อน ตาสีฟ้าเป็นหญิงสูงศักดิ์จึงเรียนเก่ง และดูมีออร่าเปล่งประกายออกมา

คาเซะพูดแทรก แบบจงใจ

     "ชิ ก็อย่างที่เค้าบอกแหละ นะ / เออะ ครับยินดี ที่รู้จัก"  

     "พี่ค่ะ / อะไร ลุเน่  // นี้เพื่อนใหม่ของหนูค่ะ ชื่อ นิโค เมเมะ และ ยูซุ ค่ะ"

นิโคริน คอนเนอร์ เด็กหญิงสาวผมยาวตรงสีทอง ผิวขาว ตัวเล็กพอๆกับลุเน่ หน้าคมแบบชาวยุโรป

ไซโต้ เมเมะ เด็กหญิงผมยาวสีดำ ตัวเตี้ยกว่าลุเน่ หน้าตาแบบดูแล้วไม่มีพิษภัยอะไรเลย 

มุราคามิ ยูซุ  เด็กหญิงผมยาวรวบเป็นหางม้าสีน้ำตาลเข้ม ตัวสูง ชอบทำหน้าเข้มขึม

     "สวัสดีค่ะ พี่ชายลุเน่ / สะ.สะ..วัสดีค่ะ! // สวัสดี คุณพี่ชาย"    

     "อืมๆ ครับ เรียกผมว่า กิซส์ ก็ได้น่ะ / เอล แหม่ๆ น้องสาวนาย นี้สุภาพจังนะ"

     "ฉัน เทอเร่! / โย้ ชั้นคาเซะ และนี้ โวบ! // แนะนำแทนอีกและ !!! (OoO!!!) "

     "โย้ เราเป็นเพื่อนของพี่ชายเธอน่ะ ฮิๆๆ! / ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันลุเน่" 

     "แล้วเธอรู้ถึงพลังของตนเองรึยังกิซส์ ฮืม! / ยังเลย ครับ"

     "ก็ระดับปกติสินะ ไม่หน้าแปลกหรอก นะ / เอล...โอ้ว!!! อย่าเพิ่งพูดอะไรเครียดเลย เอลโวบ / ชื่อชั้นไม่มีเอล ถ้าเปลี่ยน เดอ ยังพอว่า (==")"

     "โย้! อืมชั่งเถอะยังไง ทุกคนในนี้ไม่มีใครรู้ถึงพลังของตนเองเลยซักคน "

     "เอ้าๆ พอได้แล้ว!!!" เสียงมาจากหน้าห้องโดยที่ไม่มีใครรู้ตัวว่ามีคนมาอยู่หน้าห้อง

     "ชั้นรู้น่ะพวกเธอได้เวลาว่างในช่วงเช้าจนรู้มักเจี่ยกันแล้ว ส่วนที่มาใหม่เมื่ื่อกี้ก็พยายามเข้าน่ะ งั้นไว้ทักทายกันที่หลังเพราะ พวกเธอทั้งหลายจากวันนี้เป็นต้นไปกลุ่ม2 จะมีชั้น คอลเนอร์ เอส เซริสันร์ น่ะจากนี้ 3 ปีพวกเธอทุกคนจะต้องเปิดหูเปิดตาเปิดใจ และเตรียมร่างกายให้พร้อม ชั้นไม่สนเรื่องอายุหรือเพศ เพราะทุกคนเมื่ออยู่ในนี้มีค่าเป็น ศูนย์เท่ากับหมดนะ เพราะมีแค่ชั้นนี้แหละ!!!"

พูดเสียงที่ทำให้หัวใจหึ้กเหิมอย่างรุนแรงเหมือนเป็นการปลุกใจที่สับสนให้พุ้งตรงไปยังเป้าหมาย

    "ถ้างั้นวันนี้แรกของพวกเธอสินะ พร้อมรึยัง เช็คชื่อกันดีกว่า!!"

    หลังจากวันนั้นก็ผ่านโดยที่ผมก็ว่ามานานพอสมควรกับที่ผมฝึกร่างกายและจิตใจให้เข้มแข็งจนผมลืมที่จะนับวันแรกเวลา ทุกวันที่กลับมาบ้านกับทุกคนผมมักใช้เวลาอยู่กับ ลุเน่ อ.โยเซะ และอ.ลิเลน่า และที่โรงเรียนผมและเพื่อนๆทั้ง เทอเร่ คาเซะ และโวบ ผมก็สนิทสนมและสนิทกับพวกเค้ามากที่สุด ส่วนลุเน่ ก็พยายามฝึกฝนถึงในห้องจะเป็นเด็กพูดน้อยๆ แต่ก็มีคนรักเยอะเพราะที่เธอเป็นคนน่ารัก อัธยาสัยดีมาก จนเวลาผ่านไป 3 ปีแบบที่ผมก็นับไม่ทัน.......

to be continue