Ghost!!! ,I love U รักนะ ยัยผีตัวแสบ!!
9.3
เขียนโดย 
yuriyeah
วันที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 23.02 น.
6 chapter
1 วิจารณ์
10.59K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 17 เมษายน พ.ศ. 2556 23.13 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
4)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงเรียน เป็นครั้งแรกที่ผมมาโรงเรียนก่อนเข้าเรียน
ทำไมนะหรอ ยัยผีเจ้าสาวเล่นปลุกตั้งแต่ตี4ยังไงล่ะ- -
"นี้!!ไอตัวแสบ"
"อืม"ผมพูดเบาๆ เกิดผมพูดปกติก็มีคนเห็นก็ว่าผมบ้านะสิ
"ฉันใช่ชุดเจ้าสาวตลอดเวลามันไม่แปลกหรอ?"ถามจริง มีใครเห็นยัยนี้นอกจากผม
"แปลก นมก็ไม่มีเกาะอกเกาะอยู่ได้ไงก็ไม่รู้"555 นี้ล่ะผม
"ไอหมาเน่า!!!" โอ้ย!!! เธอหยิกผม ร้องก็ไม่ได้ อ้ากกก
ผมเอือมมือเธอ คนอื่นมองคงคิดว่าผมถืออะไรอยู่
"ทำอะไรของนาย!!!"เธอตะโกน แน่นอนว่ามีแต่ผมที่ได้ยิน
"ยัยผีฉันเงียบล่ะนะ"เธองงๆ
"เห้ยยยยย สัสนายยย มาเช้าเว้ยยย"นี้ไงเหตุผล เพราะไอเนสมาไง
"มึงจะเสียงดังทำไม"
"ผิดปกติไงสาสสส มึงตื่นเช้าได้ไงฟ่ะ?" ถามทำไมฟ่ะ- -
"มีคนปลุก"
"ใครว่ะ มึงอยู่คนเดียวไม่ใช่อ่อ"ก็ยัยผะ.... ชิบหายแล้ววว=[]=
เกือบหลุดปากแล้วไง เอาไงดีว่ะ
"อ่อ โทรศัพท์กูไง"มันจะเชื่อไหมเนี้ย- -
"อ่อหรอ เข้าเรียนกันเหอะ" เจดดดด เพื่อนผมโง่55
"อืม"
------------------------------------
ให้ตายสินี้ผมต้องรออีกนานแค่ไหน ทำไม? ก็ยัยผีนะสิหายไปตอนไหนก็ไม่รู้
น่าจะช่วงพักเที่ยงมั้งแล้วทำไมผมต้องมารอด้วยเนี้ย!!! ผมคว้ากระเป๋านักเรียนแล้วเดินออกจากห้องเรียน
อย่าให้เจอตัวนะ ยัยผีจอแบน!!
"ไอหมาเน่า!!!" ใครเรียกฟ่ะ
ผมหันไปมองก็เจอยัยเด็กสาว ผิวขาวผมน้ำตาลตาเป็นประกาย อ้ะ!!
"ยัยผีกาก!!!"
"อะไรย่ะ สรรพนามใหม่หรือไง-3-"ใช่จริงๆด้วย
"ทำไมถึง..."ผมชี้ตัวเธอ
เธอวิ่งเข้ามาหา โยนกระเป๋าให้ผมถือ น่ารักมากเลยยัยผี- -
"ฉันหลงกับนายตอนที่อยู่โรงอาหารใช่ไหม พอฉันลองหลับตาดู ลืมตามาอีกทีก็มาเป็นร่างนี้เลยยย"
"มันบังเอิญไปไหมที่เธอจะเหมือนร่างขนาดนี้?" ผมคิด
"ไม่รู้สิ อาจจะเพราะฉันมีอะไรคล้ายเจ้าของร่างมั้ง?"เธอตอบแบบยิ้มๆ
"ยิ้มอะไรของเธอ?"ผมถาม
"เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันคุยกับนายแบบมีตัวตนจริงๆ..."เธอเล่นนิ้วตัวเองไปด้วย ยิ้มไป
ให้ตายสิ ใจผม...ใจผมมันเต้นจนมันจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว เพราะอะไรกันนะ...
"ยัยผีกากเธอจะไปไหน!!"ผมตะโกนถามเมื่อเห็นเธอวิ่งออกไป
"ไปเรื่อย!!!...ที่สำคัญ" เธอหยุดแล้วหันมาพูดกับผม
"ฉันไม่ใช่ผีแล้วนะย่ายยยย"เธอลากเสียงยาวๆแล้วหันหลีงวิ่งต่อ
ผมเอามือบังหน้าตัวเอง ตอนนี้ความรู้สึกมัน...มันล้นหัวใจผมมากๆ ทั้งๆที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อน
"ชอบ...งั้นหรอ"ผมพูดเบาๆแล้วยิ้มกับตัวเอง
"ยัยผีกาก รอฉันด้วย!!!"ผมตะโกนตามยัยผีไป แล้ววิ่งออกไป
"ก็บอกไม่ใช่ผีแล้วไงงงง" เธอหันมาตอบผม
ไม่ว่าขอบหรืออะไร...ผมก็พร้อมสู้กับมันแล้วล่ะ ...
----------------------
ทำไมนะหรอ ยัยผีเจ้าสาวเล่นปลุกตั้งแต่ตี4ยังไงล่ะ- -
"นี้!!ไอตัวแสบ"
"อืม"ผมพูดเบาๆ เกิดผมพูดปกติก็มีคนเห็นก็ว่าผมบ้านะสิ
"ฉันใช่ชุดเจ้าสาวตลอดเวลามันไม่แปลกหรอ?"ถามจริง มีใครเห็นยัยนี้นอกจากผม
"แปลก นมก็ไม่มีเกาะอกเกาะอยู่ได้ไงก็ไม่รู้"555 นี้ล่ะผม
"ไอหมาเน่า!!!" โอ้ย!!! เธอหยิกผม ร้องก็ไม่ได้ อ้ากกก
ผมเอือมมือเธอ คนอื่นมองคงคิดว่าผมถืออะไรอยู่
"ทำอะไรของนาย!!!"เธอตะโกน แน่นอนว่ามีแต่ผมที่ได้ยิน
"ยัยผีฉันเงียบล่ะนะ"เธองงๆ
"เห้ยยยยย สัสนายยย มาเช้าเว้ยยย"นี้ไงเหตุผล เพราะไอเนสมาไง
"มึงจะเสียงดังทำไม"
"ผิดปกติไงสาสสส มึงตื่นเช้าได้ไงฟ่ะ?" ถามทำไมฟ่ะ- -
"มีคนปลุก"
"ใครว่ะ มึงอยู่คนเดียวไม่ใช่อ่อ"ก็ยัยผะ.... ชิบหายแล้ววว=[]=
เกือบหลุดปากแล้วไง เอาไงดีว่ะ
"อ่อ โทรศัพท์กูไง"มันจะเชื่อไหมเนี้ย- -
"อ่อหรอ เข้าเรียนกันเหอะ" เจดดดด เพื่อนผมโง่55
"อืม"
------------------------------------
ให้ตายสินี้ผมต้องรออีกนานแค่ไหน ทำไม? ก็ยัยผีนะสิหายไปตอนไหนก็ไม่รู้
น่าจะช่วงพักเที่ยงมั้งแล้วทำไมผมต้องมารอด้วยเนี้ย!!! ผมคว้ากระเป๋านักเรียนแล้วเดินออกจากห้องเรียน
อย่าให้เจอตัวนะ ยัยผีจอแบน!!
"ไอหมาเน่า!!!" ใครเรียกฟ่ะ
ผมหันไปมองก็เจอยัยเด็กสาว ผิวขาวผมน้ำตาลตาเป็นประกาย อ้ะ!!
"ยัยผีกาก!!!"
"อะไรย่ะ สรรพนามใหม่หรือไง-3-"ใช่จริงๆด้วย
"ทำไมถึง..."ผมชี้ตัวเธอ
เธอวิ่งเข้ามาหา โยนกระเป๋าให้ผมถือ น่ารักมากเลยยัยผี- -
"ฉันหลงกับนายตอนที่อยู่โรงอาหารใช่ไหม พอฉันลองหลับตาดู ลืมตามาอีกทีก็มาเป็นร่างนี้เลยยย"
"มันบังเอิญไปไหมที่เธอจะเหมือนร่างขนาดนี้?" ผมคิด
"ไม่รู้สิ อาจจะเพราะฉันมีอะไรคล้ายเจ้าของร่างมั้ง?"เธอตอบแบบยิ้มๆ
"ยิ้มอะไรของเธอ?"ผมถาม
"เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันคุยกับนายแบบมีตัวตนจริงๆ..."เธอเล่นนิ้วตัวเองไปด้วย ยิ้มไป
ให้ตายสิ ใจผม...ใจผมมันเต้นจนมันจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว เพราะอะไรกันนะ...
"ยัยผีกากเธอจะไปไหน!!"ผมตะโกนถามเมื่อเห็นเธอวิ่งออกไป
"ไปเรื่อย!!!...ที่สำคัญ" เธอหยุดแล้วหันมาพูดกับผม
"ฉันไม่ใช่ผีแล้วนะย่ายยยย"เธอลากเสียงยาวๆแล้วหันหลีงวิ่งต่อ
ผมเอามือบังหน้าตัวเอง ตอนนี้ความรู้สึกมัน...มันล้นหัวใจผมมากๆ ทั้งๆที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อน
"ชอบ...งั้นหรอ"ผมพูดเบาๆแล้วยิ้มกับตัวเอง
"ยัยผีกาก รอฉันด้วย!!!"ผมตะโกนตามยัยผีไป แล้ววิ่งออกไป
"ก็บอกไม่ใช่ผีแล้วไงงงง" เธอหันมาตอบผม
ไม่ว่าขอบหรืออะไร...ผมก็พร้อมสู้กับมันแล้วล่ะ ...
----------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
