รักหมดใจนายกามเทพ

6
นายคือตัวปัญหา
 
        “ เอาล่ะจ๊ะเป็นอันว่าเรารู้จักเพื่อนใหม่กันแล้วนะ  ”^-^ ครูสาวแสนสวยตอบพลางยิ้มอย่างชอบใจ
“ ฟานเชตที่นั่งเธอข้างปริฉัตรนะจ๊ะ ” ^-^
TT[]TT ไม่นะเวรแล้วไหมล่ะทำไมหมอนี้ต้องมานั่งข้างๆฉันด้วยเนี้ยวันนี้มันวันซวยอะไรของฉันเนี้ย
ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยอาการเซ็งไม่บอกก็คงรู้กันล่ะว่ามันเพราะอะไรแต่แล้วสิ่งที่ฉันคิดนั้นมันกลับไม่ได้มีแค่ฉันเท่านั้นที่ได้ยินเพราะคนที่ฉันไม่พึงประสงค์นั้นได้ยินเสียงความคิดของฉันด้วยนายนักเรียนใหม่ที่ฉันเกลียดที่สุดกำลังเหยียดยิ้มมุมปากเล็กๆของเค้าก่อนที่จะหันหน้ามาส่งกระแสจิตใส่ฉันเอ่ยปากพูดออกมาว่า “ ให้ตายเถอะฉันต้องมาทนนั่งข้างยัยหมาเน่าน้ำไม่อาบเหรอเนี้ย น่าเวทนาจริงๆ ”
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกหมอนี้มันกล้าว่าฉันเหรอนายๆๆๆๆฮึ่มมมมมมมมมฝากไว้ก่อนเถอะ
“ รีบๆมาเอาคืนนะจ๊ะ” ว่าแล้วเค้าก็ยิ้มและขยิบตาใส่ฉัน
จะกวนประสาทกันไปถึงไหนกันเนี้ยชักจะโมโหแล้วนะเว้ยไอ้ตัวประหลาดว่าแล้วตอนนี้รังสีอำมหิตและสายตาพิฆาตก็กำลังแผ่ซ่านไปทุกอณูแต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นขัดยัยเกรวี่เพื่อนสาวที่นั่งอยู่ด้านหน้าฉันหันหน้ามาพลางสะกิดฉัน
“นี้ๆ น้ำเมื่อกี้เธอเห็นหรือเปล่า ” >//////<
“ อะไร ”
“ ก็เมื่อกี้อ่ะเค้าขยิบตาให้ฉันด้วยแหละ อ๊ากกกกกกก ผู้ชายอ่ะไรก็ไม่รู้เท่ห์เป็นบ้าเลยอ่ะแกฉันชักจะตกหลุมรักรอยยิ้มราวเทพบุตรนั้นเข้าแล้วสิ ” เกรวี่ออกอาการเขินนึกว่ารอยยิ้มและขยิบตาเมื่อกี้เป็นนเพราะเค้าถูกใจเธอแต่หารู้ไม่ว่ารอยยิ้มนั้นมันแฝงไปด้วยความอำมหิตและเฉือดเฉือนหญิงสาวที่นั่งด้านหลังของเธอแค่ไหน
“ เอาล่ะวันนี้เป็นวันแรกของเพื่อนใหม่เรางั้นครูจะมอบหมายให้ปริฉัตรช่วยดูแลเพื่อนด้วยนะจ๊ะ” ครูสาวเอ่ยขึ้นมา
ฉันต้องเป็นคนดูและหมอนี้นะเหรอให้ตายเถอะนี้มันวิบากกรรมชัดๆชาติก่อนฉันไปทำกรรมอะไรไว้กับนายมิทราบถึงได้ต้องมาพบมาเจออะไรแบบนี้โอ้ไม่นะชีวิตฉันแค่นี้ยังเศร้าไม่พอสินะTT[]TT
แงๆใครก็ได้ช่วยช้านนนนนนที
“ เอาล่ะจ๊ะไปนั่งที่นั่งข้างปริฉัตรนะฟานเชตตรงนั้นนะ” ว่าแล้วครูคนสวยก็ชี้มาที่โต๊ะว่างที่อยู่ข้างๆฉัน
ก้าวแรกที่หมอนั้นนั่งลงโต๊ะว่างที่ถูกจัดเตรียมไว้ขนแขนของฉันก็ลุกซู่ขึ้นมาในทันทียังกะไปออกรายกายคนอวดดีมา ฉันนั่งก้มหน้าหลบตาต่ำลงไปพยายามที่จะไม่มองตลอดทั้งคาบเรียนของวันนี้ TTwTT นี้ฉันกลัวหมอนี้งั้นเหรอ
12.00 น.
โรงอาหาร
“ เอ่อน้ำ นายนักเรียนใหม่ท่าทางจะ HOT มากเลยเนอะมาแค่วันเดียวก็เข้ากลุ่มกลับพวกเซนเซียได้แล้วอ่ะเธอดูสินั่นๆเดินมากันแล้ว ”ว่าแล้วยัยเกรวี่ก็สะกิดฉันให้หันไปมอง ใช่จริงๆด้วยหมอนั้นกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ฉันหันไปมองตาไม่กะพริบมันก็จริงอย่างที่ยัยเกรวี่พูดจริงๆนั้นแหละเพราะกลุ่มนี้นอกจากจะเข้ายากแล้วดีดรีความหล่อความสามารถต้องโดดเด่นถึงจะเข้ากลุ่มนี้ได้เพราะถ้าคุณสมบัติไม่พออย่าหวังว่าจะได้การยอมรับจากพวกเค้า
กลุ่มของเซนเซียมีด้วยกัน6คนพอหมอนั้นเขาไปเพิ่มเป็นสมาชิกกลุ่มอีกหนึ่งจึงทำให้สมาชิกกลุ่มของเซนเซียมีด้วยกัน7คนคงไม่ต้องบอกว่ามันโดดเด่นสักแค่ไหนกัน ฉันนั่งมองพวกเค้าเข้ามาในโรงอาหารอย่างลืมตัวแต่แล้วฉันก็ต้องสะดุ้งเฮือกเพราะสายตาและรังสีอำมหิตจากตัวหมอนั่นมันกำลังทำให้ฉันขนลุกจึงต้องก้มหน้าหยิบช้อนตักอาหารเข้าปากทันที
“นี้ยัยน้ำแกจะรีบไปไล่ควายหรือไงเล่าทานข้าวดีๆหน่อยสิไม่ใช่ยัดเอายัดเอาแบบนี้ ”ยัยเกรวี่เอ่ยเตือนฉันที่กำลังบ้าพลังในการตักข้าวเข้าปากอย่างเมามัน
“ งั่มงำ งั่มงำ ” เสียงทานข้าวอันดุเดือดของฉันทำให้หมอนั้นเหยีบดยิ้มที่มุมปากอีกครั้งหนึ่งก่อนจะเดินผ่านฉันกับยัยเกรวี่ไปแต่ยังไม่วายฝากประโยคทิ้งท้ายอย่างเจ็บแสบไว้
“ ยัยหมาตะกละ ” หมอนี้หลอกด่าฉันอีกแล้วสงสัยฉันคงจะญาติดีกับนายไม่ได้แล้วล่ะเอาไงเอากันวันนี้ไม่นายกับฉันก็ตายไปข้างนึง
“ นี้นายเมื่อกี้นายว่าฉันอย่างงั้นเหรอฮ่ะ ” ว่าแล้วฉันก็ขึ้นเสียงกับเขาส่วนใหญ่เกรวี่ก็พยายามดึงฉันสุดฤทธิ์
“ ไม่เอานะน้ำ ใจเย็นๆสิ ”
พอหมอนั้นได้ยินเสียงที่ฉันตะโกนใส่ก็หยุดเดินและกำลังหันหลังกลับมาพลางเดินตรงมาที่ฉัน
“ก็ไม่หนิ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยสักนิดนะ” หมอนั้นยิ้มมุมปากอีกครั้งก่อนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ต่อไป
“ ก็เห็นๆอยู่ว่าเมื่อกี้นายว่าฉันใช่ไหมเกรวี่แกก็ได้ยินใช่ไหม ” ฉันหันไปถามเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างๆฉัน
“ เอ่อ คือ……เอ่อ……เอ่อคือว่านะน้ำฉันขอโทษด้วยนะฉันไม่ได้ยินที่เข้าว่าแกนะสาบานได้ ” ยัยเกรวี่บอกฉันพร้อมกับยกนิ้วทำท่าสาบาน
อะไรกันนะแม้แต่ยัยเกรวี่ก็ไม่เข้าข้างฉันงั้นเหรอเนี้ยยัยเพื่อนบ้า
ว่าแล้วหมอนั้นก็เหยียดยิ้มมุมปากอีกครั้ง
“ เห็นไหมไม่มีหลักฐานงั้นแสดงว่าที่เธอบอกว่าฉันว่าเธองานนี้เธอผิดเต็มๆนะ ”
เขาว่าให้ฉันก่อนจะแสยะยิ้มอย่างมีชัยชนะพร้อมเสียงที่ลอยเล็ดลอดมา
“ เธอไม่มีทางชนะฉันหรอกนะแล้วอีกอย่างที่ฉันรู้คือเธอคงจะบอกว่าชาตินี้อย่าได้เจอฉันอีกเลยสินะ” เขาว่าพลางรู้ความคิดฉันที่กำลังจะกรองออกมาจากสมองของฉัน
“ เธอไม่ต้องห่วงนะเพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงเราคงได้เจอกันอีกที่ไหนสักแห่งแน่นอน ”เขาว่าพรางทิ้งปริศนาชิ้นสุดท้ายไว้ให้กับฉันก่อนจะเดินจากไป ฉันที่กำลังอึ้งและงงจนยืนบื้ออยู่อย่างคนขาดสติเจอกันงั้นเหรอที่ไหนสักแห่งงงงงงอย่าบอกนะว่าที่หมอนั้นพูดว่าที่ไหนสักแห่งนั้นจะเป็น0[]o !!!!!!ไม่นะม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยจริงนายมันไม่ใช่เทวดาแต่นายมันตัวปัญหาสำหรับฉันชัดๆๆเลยTT[]TT