รักหมดใจนายกามเทพ

 
2
ว่าด้วยเรื่องของความซวย
ฉันวิ่งมาถึงบ้านด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอดของสิ่งมีชีวิต( พูดให้ดูดีถ้าจะว่าสัญชาตญาณของสัตว์ก็ดูยังไงชอบกล ) -_-;  ฉันวิ่งขึ้นบันไดบ้านอย่างรีบร้อนโดยไม่ฟังเสียงเรียกของผู้เป็นแม่เลย
“ น้ำ….ลูก…น้ำๆๆ ”
พี่เราเป็นไรนะปั้น
แม่หันหน้าไปถามน้องชายของฉันอย่างมึนงง
?__? “ ไม่รู้เหมือนกันฮะ ”
งง.งง
วิ่งวิ่งวิ่งวิ่งวิ่ง และวิ่ง
ปัง!!!!!!เสียงปิดประตูห้อง
เฮ้ย!!!! ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อมาถึงห้องของตัวเองอย่างน้อยฉันก็คิดว่าบ้านปลอดภัยที่สุด
“ ไม่น่าเลยเรา!!พูดทำไมก็ไม่รู้อยู่ดีๆเกิดเรื่องบ้าบอแบบนี้ขึ้นฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ แดดส่องเมฆฝนก็ไม่เห็นจะมีอยู่ดีๆฟ้าผ่าซะงั้น ” ฉันบ่นพึมพำคนเดียวภายในห้องอย่างงุนงงและตกใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้
“ ว่าแล้วไปอาบน้ำดีกว่า ” ^__^
“ ที่เธอตรงเข้ามาทักเพราะฉันน่าร้ากกกชิมิชิมิ …..”( ชิมิชิมิ :บูลเบอร์รี่ )
ฉันร้องเพลงด้วยความอารมณ์ดีโดยไม่คิดว่าเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อจากนาทีนี้ไปจะเป็นอย่างไร
ฉันเดินไปหยุดอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าก่อนจะเอื้อมมือเปิดตู้เพื่อหยิบเอาผ้าเช็ดตัวลายมิกกี้ออกมาแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นพอฉันหยิบผ้าเช็ดตัวออกมาก็ปรากฏร่างของสิ่งแปลกปลอมภายในตู้เสื้อผ้าฉันทันที
^___^   “ จ๊ะเอ๋!!! สาวน้อย ”
Oo0!!!!!!!!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!ผะ!!!!!!ผะ!!!!!!ผะ!!!ผีหลอก กรี๊ด!!!!!!!!!!
(=/\=) “ ฮือๆฮือ กลัวแล้วอย่าทำอะไรฉันเลยนะฉันยังไม่อยากตายยยยยย ฮือ …..ฮือ แม่จ๋าพ่อจ๋าช่วยหนูด้วย ”
“ นี้!!! แม่สาวคานทองหยุดร้องไห้ได้แล้ว ”
“ ฮือ …..ฮือ   TToTT ”
โปรดไว้ชีวิตหนูด้วยนะค่ะหนูไม่ได้ตั้งใจฉันยกมือขึ้นไหว้ด้วยความตื่นกลัวจนแถบไม่ได้แหงนหน้ามองเลยว่าฉันกำลังเผชิญหน้ากลับอะไร
“ นี้ แม่สาวคานทองฉันบอกให้หยุดร้องไห้หูหนวกหรือไงถ้าไม่หยุดจริงๆฉันจะหลอกเธอแล้วนะ …1……2……3 ”
“ หยุดแล้ว ” >0<;  ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรอยู่ดีๆฉันก็หยุดร้องไปซะงั้น
“ว่าง่ายแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย ” ว่าแล้วไอ้ตัวประหลาดนั้นก็ยิ้มให้ฉัน ^___^
แวบแรกที่ได้สบตาทำเอาฉันอึ้งทึ่งตะลึงงันในความหล่อของไอ้ตัวประหลาดนี้
OoO!!!!!!! “ โอ๊ะ !!!! พระเจ้าช่วยกล้วยไข่ ไหปลาร้า คนอะไรล้อหล่อ หล่อขั้นเทพ(บุตร) หล่อผิดมนุษย์มนา เอ๊ะ!!! ” ภาพใบหน้าเรียวยาวรูปไข่นัยน์ตาสีฟ้าครามดุจน้ำทะเลจมูกโด่งเป็นสันกับผมสีน้ำตาลอ่อนแม่เจ้านี้มัน ดองเฮบวกซีวอนชัดๆๆ กรี๊ดดดดดดดดด!!!!  [[[o(>.<)o]]]!!!!!!!!!!!!
>/////< “ หล่อที่สุด หล่อโฮกกกกก หล่ออ่ะ ”
ฉันหยุดนิ่งมองใบหน้าของตัวประหลาดนั้นอย่างต้องมนต์สะกดที่มิอาจห้ามใจให้เพ้อได้
“ นี้ แม่สาวคานทองเธอจะจ้องหน้าฉันไปอีกนานไหม จ้องจนฉันจะท้องได้แล้วนะ ”
เขาพูดขั้นทำให้เรียกสติอาการแพ้ภัยความหล่อของฉันกลับคืนมา
งง.งง
“ ฉันรู้น่าว่าหน้าของฉันมันหล่อบาดใจสาวแต่Sorry ด้วยนะเพราะฉันไม่นิยมของแปลกโดยเฉพาะเธอ ”  ^__^
ฉึก ฉึกๆๆๆๆๆ เสียงดังฉึกบาดลึกลงไปข้างในจิตใจฉันอย่างจังหมอนี้หลงตัวเองชัดๆ
=[]=! แถมปากคอเราะร้ายอีกตั้งหาก
“ นี้ไม่ต้องมาตีหน้ายักษ์ใส่ฉันหรอกนะด่าฉันอยู่ใช่ไหมล่ะ”  ยิ้มและยิ้ม ^___^
เหมือนหมอนี้รู้เลยอ่ะว่าฉันแพ้รอยยิ้มของเขาเลยกวนประสาทฉันไม่เลิก ชักยั่วแล้วนะเนี้ยคนสวยทนไม่ไหวแย้วววววว>.<+
(O.<)…..(>.O)  ปี๊งๆๆหมอนั้นกำลังยั่วโมโหฉันชัดๆขยิบตาไปมาแถมทำตาปริบๆออดอ้อนเหมือนเด็กอ้อนร้องของสิ่งที่เขาต้องการ ใส่ฉัน
>////< อ๊ายยยยย
( เลิกทำแบบนี้สักทีเถอะไอ้ใบหน้าแบบนี้ฉันทนไม่ได้จริงๆเดี๋ยวแม่ก็ฉุนทำ……ซะเลยหนิ อ๊ายคิดอะไรนี้ฉัน ) (….ละไว้ในฐานที่เข้าใจเพื่อเด็กและเยาวชนอายุต่ำกว่า18ปี )
“ ยัย หื่น ” หมอนั้นพูดมาเหมือนกันว่าเขารู้ในสิ่งที่ฉันคิดทุกอย่างแถมยังว่าฉันอีกเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ยังไม่เคยมีใครว่าฉันขนาดนี้เลยเดี๋ยวเถอะชักจะโมโหแล้วนะ ฮึมๆๆๆๆๆๆ
“ ว่าไง แม่สาวคานทองจะพูดได้หรือยังเธอเอาปากมาด้วยหรือเปล่าหรือเป็นใบ้พูดไม่ได้กลัวดอกพิกุลจะร่วงหรือไง ”
อ๊ากกกกก=O=++ จะมากไปแล้วนะแนะยังจะมายิ้มอีกกวนประสาทอยู่ได้อ๊ากกกกกกกกอยากพ่นไฟใส่หน้าหมอนี้จริงๆเลย( แต่แอบเสียดายความหล่อระดับเทพนี้>/////< )
“ ฉันไม่ได้เอาตะกร้าคอบปากเธอนะถึงจะพูดไม่ได้หรือเพราะเธอยังไม่ได้ฉีดยากรมปศุสัตว์เขายังไม่ฉีดยาให้อีกเหรอ ”  หมอนั้นด่าฉันทางอ้อมว่าเป็นหมา =[]=!!! ทนไม่ไหวแล้วเว้ยหล่อก็หล่อเถอะแม่ไม่ทนแล้วไอ้ตัวประหลาดดดดดดดด อ๊ากกกกกกกก……………กกกกกกก
“ หนิ นายว่าฉันเป็นหมางั้นเหรอ ”( เพิ่งรู้สึกตัว )
พอฉันอ้าปากพูดเขาก็อ้าปากร้องและทำหน้ายังกะตกใจฉัน
O[]O!!! “ ว้าวววว Wonderful of Thailand  หมาเมืองไทยพูดได้ Wow ”
“ หนิฉันไม่ใช่หมานะนายมีสิทธิ์อะไรมาด่าชาวบ้านเขาเป็นหมาแบบนี้ฮ่ะ”
^.< ใส่เป็นชุดเลยนะ แม่สาวน้อยคานทอง
“ ใคร นายว่าใครแม่สาวคานทองไม่ทราบ ”
“ ก็เธอไง ยัยน้ำค้าง 2000ปีนะ ” ว่าแล้วหมอนั้นก็ชี้มาที่ฉัน
นี้หมอนี้รู้ชื่อฉันได้ยังไงเนี้ยฉันยังไม่ได้เอ่ยชื่อฉันเลยสักกะคำเดียว
“ ไม่มีอะไรบนโลกใบนี้ที่คนอย่างฉันไม่รู้หรอก ” ^__^
นี้เขารู้อีกแล้วเหรอว่าฉันคิดอะไรยังกับเป็นคนคนเดียวกันกับฉันงั้นแหละฉันคิดอะไรยังไงก็รู้ไปซะหมด
“เป็นธรรมดาแหละที่ฉันจะดูฉลาดล้ำโลกใครจะเหมือนเธอแม่สาวคานทอง ” หมอนั้นทำปากขยุบขยิบแผ่วเบาถึงแม้เข้าจะไม่เอ่ยออกเสียงมาแต่ฉันก็รู้ว่าเข้าด่าฉันว่า โง่ !!!!!!!!!!!
ดู๊ดูค่ะคำพูดของคนหล่อ สุนัขไม่รับประทานเอาซะเลย ฉันละหมดความศรัทธาแล้วละมิหน้าเขาถึงไม่ชอบควงสวยๆหล่อๆกันก็พอเข้าใจแหละหยิ่งในศักดิ์ศรีถึงว่าหล่อเลือกได้เลยปากจัดสุนัขไม่รับประทานแบบนี้
“ เธอว่าฉันปากหมางั้นเหรอ ” เขาหาว่าฉันว่าเขาแถมตอนนี้ก็ขยับเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆเหมือนกำลังต้อนฉันให้จนมุมก่อนที่ฉันจะหมดทางออกเลยตัดสินใจสวนเขาทันที
“ อะไรของนายใครว่านายมิทราบ ” ฉันทำหน้าตาเฉไฉทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ใส่หมอนั้นสุดฤทธิ์
( ที่จริงก็ด่าอ่ะนะ)
“ ไม่ต้องมาทำเป็นตีหน้าตายเลย ฉันบอกแล้วไงว่าฉันรู้ทุกเรื่องรวมไปถึงความคิดที่ออกมาจากหัวสมองอันน้อยนิดของเธอ ”
ไอ้……ไอ้….. หล่อเอ้ย ( ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าดีเพราะหมอนี้หล่อโฮกกกกกกก )
“ แล้วไง !!!! ใช่ฉันด่านายว่าปากหมาพอใจไหม ” (ใครจะไปยอมถูกด่าคนเดียวกันเล่า)
“ แล้วนายเป็นใครไม่ทราบถึงได้มาอยู่ในตู้เสื้อผ้าห้องฉันไม่มีที่อื่นให้อยู่หรือไงกันเล่าอีกอย่างเข้าห้องคนอื่นโดยที่เจ้าของเขาไม่เต็มใจอนุญาตเนี้ยข้อหาบุกรุกเลยนะ ” ฉันพูดออกไปอย่างรู้สึกว่าชัยชนะกำลังจะเป็นของฉันแล้ว โฮะ ๆๆๆๆ
หมอนั้นยิ้มยียวนกวนประสาทฉันก่อนจะเอ่อพูดคำๆหนึ่งออกมาเล่นเอาฉันแทบช็อก
“ แล้วใครกันน้า ที่ชี้หน้าด่าสวรรค์จนเกือบโดยฟ้าผ่าเมื่อตอนกลางวัน ” ^____^
O[]O!!!!!!!ช็อกกก…….!!!!!
“ นี้ นะ….นะ……นายอย่างบอกนะว่า….”
หมอนั้นไม่ตอบอะไรนอกจากยิ้มอย่างมีชัยและพยักหน้างึกงักเป็นคำตอบให้กับฉัน ^__^
“ อย่าบอกนะว่านาย……..”   O[]o!!!!  >[]< !!!!!
“ กรี๊ดดดดดดดดดดดด…………..กรี๊ดดดดดดด ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ”