รักหมดใจนายกามเทพ

2

ว่าด้วยเรื่องของความซวย

ฉันวิ่งมาถึงบ้านด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอดของสิ่งมีชีวิต( พูดให้ดูดีถ้าจะว่าสัญชาตญาณของสัตว์ก็ดูยังไงชอบกล ) -_-;  ฉันวิ่งขึ้นบันไดบ้านอย่างรีบร้อนโดยไม่ฟังเสียงเรียกของผู้เป็นแม่เลย

“ น้ำ….ลูก…น้ำๆๆ ”

พี่เราเป็นไรนะปั้น

แม่หันหน้าไปถามน้องชายของฉันอย่างมึนงง

?__? “ ไม่รู้เหมือนกันฮะ ”

งง.งง

วิ่งวิ่งวิ่งวิ่งวิ่ง และวิ่ง

ปัง!!!!!!เสียงปิดประตูห้อง

เฮ้ย!!!! ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อมาถึงห้องของตัวเองอย่างน้อยฉันก็คิดว่าบ้านปลอดภัยที่สุด

“ ไม่น่าเลยเรา!!พูดทำไมก็ไม่รู้อยู่ดีๆเกิดเรื่องบ้าบอแบบนี้ขึ้นฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ แดดส่องเมฆฝนก็ไม่เห็นจะมีอยู่ดีๆฟ้าผ่าซะงั้น ” ฉันบ่นพึมพำคนเดียวภายในห้องอย่างงุนงงและตกใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้

“ ว่าแล้วไปอาบน้ำดีกว่า ” ^__^

“ ที่เธอตรงเข้ามาทักเพราะฉันน่าร้ากกกชิมิชิมิ …..”( ชิมิชิมิ :บูลเบอร์รี่ )

ฉันร้องเพลงด้วยความอารมณ์ดีโดยไม่คิดว่าเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อจากนาทีนี้ไปจะเป็นอย่างไร

ฉันเดินไปหยุดอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าก่อนจะเอื้อมมือเปิดตู้เพื่อหยิบเอาผ้าเช็ดตัวลายมิกกี้ออกมาแต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นพอฉันหยิบผ้าเช็ดตัวออกมาก็ปรากฏร่างของสิ่งแปลกปลอมภายในตู้เสื้อผ้าฉันทันที

^___^   “ จ๊ะเอ๋!!! สาวน้อย ”

Oo0!!!!!!!!!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!ผะ!!!!!!ผะ!!!!!!ผะ!!!ผีหลอก กรี๊ด!!!!!!!!!!

(=/\=) “ ฮือๆฮือ กลัวแล้วอย่าทำอะไรฉันเลยนะฉันยังไม่อยากตายยยยยย ฮือ …..ฮือ แม่จ๋าพ่อจ๋าช่วยหนูด้วย ”

“ นี้!!! แม่สาวคานทองหยุดร้องไห้ได้แล้ว ”

“ ฮือ …..ฮือ   TToTT ”

โปรดไว้ชีวิตหนูด้วยนะค่ะหนูไม่ได้ตั้งใจฉันยกมือขึ้นไหว้ด้วยความตื่นกลัวจนแถบไม่ได้แหงนหน้ามองเลยว่าฉันกำลังเผชิญหน้ากลับอะไร

“ นี้ แม่สาวคานทองฉันบอกให้หยุดร้องไห้หูหนวกหรือไงถ้าไม่หยุดจริงๆฉันจะหลอกเธอแล้วนะ …1……2……3 ”

“ หยุดแล้ว ” >0<;  ฉันไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรอยู่ดีๆฉันก็หยุดร้องไปซะงั้น

“ว่าง่ายแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย ” ว่าแล้วไอ้ตัวประหลาดนั้นก็ยิ้มให้ฉัน ^___^

แวบแรกที่ได้สบตาทำเอาฉันอึ้งทึ่งตะลึงงันในความหล่อของไอ้ตัวประหลาดนี้

OoO!!!!!!! “ โอ๊ะ !!!! พระเจ้าช่วยกล้วยไข่ ไหปลาร้า คนอะไรล้อหล่อ หล่อขั้นเทพ(บุตร) หล่อผิดมนุษย์มนา เอ๊ะ!!! ” ภาพใบหน้าเรียวยาวรูปไข่นัยน์ตาสีฟ้าครามดุจน้ำทะเลจมูกโด่งเป็นสันกับผมสีน้ำตาลอ่อนแม่เจ้านี้มัน ดองเฮบวกซีวอนชัดๆๆ กรี๊ดดดดดดดดด!!!!  [[[o(>.<)o]]]!!!!!!!!!!!!

>/////< “ หล่อที่สุด หล่อโฮกกกกก หล่ออ่ะ ”

ฉันหยุดนิ่งมองใบหน้าของตัวประหลาดนั้นอย่างต้องมนต์สะกดที่มิอาจห้ามใจให้เพ้อได้

“ นี้ แม่สาวคานทองเธอจะจ้องหน้าฉันไปอีกนานไหม จ้องจนฉันจะท้องได้แล้วนะ ”

เขาพูดขั้นทำให้เรียกสติอาการแพ้ภัยความหล่อของฉันกลับคืนมา

งง.งง

“ ฉันรู้น่าว่าหน้าของฉันมันหล่อบาดใจสาวแต่Sorry ด้วยนะเพราะฉันไม่นิยมของแปลกโดยเฉพาะเธอ ”  ^__^

ฉึก ฉึกๆๆๆๆๆ เสียงดังฉึกบาดลึกลงไปข้างในจิตใจฉันอย่างจังหมอนี้หลงตัวเองชัดๆ

=[]=! แถมปากคอเราะร้ายอีกตั้งหาก

“ นี้ไม่ต้องมาตีหน้ายักษ์ใส่ฉันหรอกนะด่าฉันอยู่ใช่ไหมล่ะ”  ยิ้มและยิ้ม ^___^

เหมือนหมอนี้รู้เลยอ่ะว่าฉันแพ้รอยยิ้มของเขาเลยกวนประสาทฉันไม่เลิก ชักยั่วแล้วนะเนี้ยคนสวยทนไม่ไหวแย้วววววว>.<+

(O.<)…..(>.O)  ปี๊งๆๆหมอนั้นกำลังยั่วโมโหฉันชัดๆขยิบตาไปมาแถมทำตาปริบๆออดอ้อนเหมือนเด็กอ้อนร้องของสิ่งที่เขาต้องการ ใส่ฉัน

>////< อ๊ายยยยย

( เลิกทำแบบนี้สักทีเถอะไอ้ใบหน้าแบบนี้ฉันทนไม่ได้จริงๆเดี๋ยวแม่ก็ฉุนทำ……ซะเลยหนิ อ๊ายคิดอะไรนี้ฉัน ) (….ละไว้ในฐานที่เข้าใจเพื่อเด็กและเยาวชนอายุต่ำกว่า18ปี )

“ ยัย หื่น ” หมอนั้นพูดมาเหมือนกันว่าเขารู้ในสิ่งที่ฉันคิดทุกอย่างแถมยังว่าฉันอีกเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ยังไม่เคยมีใครว่าฉันขนาดนี้เลยเดี๋ยวเถอะชักจะโมโหแล้วนะ ฮึมๆๆๆๆๆๆ

“ ว่าไง แม่สาวคานทองจะพูดได้หรือยังเธอเอาปากมาด้วยหรือเปล่าหรือเป็นใบ้พูดไม่ได้กลัวดอกพิกุลจะร่วงหรือไง ”

อ๊ากกกกก=O=++ จะมากไปแล้วนะแนะยังจะมายิ้มอีกกวนประสาทอยู่ได้อ๊ากกกกกกกกอยากพ่นไฟใส่หน้าหมอนี้จริงๆเลย( แต่แอบเสียดายความหล่อระดับเทพนี้>/////< )

“ ฉันไม่ได้เอาตะกร้าคอบปากเธอนะถึงจะพูดไม่ได้หรือเพราะเธอยังไม่ได้ฉีดยากรมปศุสัตว์เขายังไม่ฉีดยาให้อีกเหรอ ”  หมอนั้นด่าฉันทางอ้อมว่าเป็นหมา =[]=!!! ทนไม่ไหวแล้วเว้ยหล่อก็หล่อเถอะแม่ไม่ทนแล้วไอ้ตัวประหลาดดดดดดดด อ๊ากกกกกกกก……………กกกกกกก

“ หนิ นายว่าฉันเป็นหมางั้นเหรอ ”( เพิ่งรู้สึกตัว )

พอฉันอ้าปากพูดเขาก็อ้าปากร้องและทำหน้ายังกะตกใจฉัน

O[]O!!! “ ว้าวววว Wonderful of Thailand  หมาเมืองไทยพูดได้ Wow ”

“ หนิฉันไม่ใช่หมานะนายมีสิทธิ์อะไรมาด่าชาวบ้านเขาเป็นหมาแบบนี้ฮ่ะ”

^.< ใส่เป็นชุดเลยนะ แม่สาวน้อยคานทอง

“ ใคร นายว่าใครแม่สาวคานทองไม่ทราบ ”

“ ก็เธอไง ยัยน้ำค้าง 2000ปีนะ ” ว่าแล้วหมอนั้นก็ชี้มาที่ฉัน

นี้หมอนี้รู้ชื่อฉันได้ยังไงเนี้ยฉันยังไม่ได้เอ่ยชื่อฉันเลยสักกะคำเดียว

“ ไม่มีอะไรบนโลกใบนี้ที่คนอย่างฉันไม่รู้หรอก ” ^__^

นี้เขารู้อีกแล้วเหรอว่าฉันคิดอะไรยังกับเป็นคนคนเดียวกันกับฉันงั้นแหละฉันคิดอะไรยังไงก็รู้ไปซะหมด

“เป็นธรรมดาแหละที่ฉันจะดูฉลาดล้ำโลกใครจะเหมือนเธอแม่สาวคานทอง ” หมอนั้นทำปากขยุบขยิบแผ่วเบาถึงแม้เข้าจะไม่เอ่ยออกเสียงมาแต่ฉันก็รู้ว่าเข้าด่าฉันว่า โง่ !!!!!!!!!!!

ดู๊ดูค่ะคำพูดของคนหล่อ สุนัขไม่รับประทานเอาซะเลย ฉันละหมดความศรัทธาแล้วละมิหน้าเขาถึงไม่ชอบควงสวยๆหล่อๆกันก็พอเข้าใจแหละหยิ่งในศักดิ์ศรีถึงว่าหล่อเลือกได้เลยปากจัดสุนัขไม่รับประทานแบบนี้

“ เธอว่าฉันปากหมางั้นเหรอ ” เขาหาว่าฉันว่าเขาแถมตอนนี้ก็ขยับเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆเหมือนกำลังต้อนฉันให้จนมุมก่อนที่ฉันจะหมดทางออกเลยตัดสินใจสวนเขาทันที

“ อะไรของนายใครว่านายมิทราบ ” ฉันทำหน้าตาเฉไฉทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ใส่หมอนั้นสุดฤทธิ์

( ที่จริงก็ด่าอ่ะนะ)

“ ไม่ต้องมาทำเป็นตีหน้าตายเลย ฉันบอกแล้วไงว่าฉันรู้ทุกเรื่องรวมไปถึงความคิดที่ออกมาจากหัวสมองอันน้อยนิดของเธอ ”

ไอ้……ไอ้….. หล่อเอ้ย ( ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าดีเพราะหมอนี้หล่อโฮกกกกกกก )

“ แล้วไง !!!! ใช่ฉันด่านายว่าปากหมาพอใจไหม ” (ใครจะไปยอมถูกด่าคนเดียวกันเล่า)

“ แล้วนายเป็นใครไม่ทราบถึงได้มาอยู่ในตู้เสื้อผ้าห้องฉันไม่มีที่อื่นให้อยู่หรือไงกันเล่าอีกอย่างเข้าห้องคนอื่นโดยที่เจ้าของเขาไม่เต็มใจอนุญาตเนี้ยข้อหาบุกรุกเลยนะ ” ฉันพูดออกไปอย่างรู้สึกว่าชัยชนะกำลังจะเป็นของฉันแล้ว โฮะ ๆๆๆๆ

หมอนั้นยิ้มยียวนกวนประสาทฉันก่อนจะเอ่อพูดคำๆหนึ่งออกมาเล่นเอาฉันแทบช็อก

“ แล้วใครกันน้า ที่ชี้หน้าด่าสวรรค์จนเกือบโดยฟ้าผ่าเมื่อตอนกลางวัน ” ^____^

O[]O!!!!!!!ช็อกกก…….!!!!!

“ นี้ นะ….นะ……นายอย่างบอกนะว่า….”

หมอนั้นไม่ตอบอะไรนอกจากยิ้มอย่างมีชัยและพยักหน้างึกงักเป็นคำตอบให้กับฉัน ^__^

“ อย่าบอกนะว่านาย……..”   O[]o!!!!  >[]< !!!!!

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดด…………..กรี๊ดดดดดดด ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ”