Ready Love แผนรักร้ายฉุดหัวใจนายจอมโหด
เขียนโดย 
Haven_line
วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2556 เวลา 17.12 น.
แก้ไขเมื่อ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 16.23 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) EPS 01 Since that day…you stoel my heart
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
EPS 01 Since that day…you stoel my heart
"น้องฟาร์ !!!"
"มีอะไรเหรอค่ะพี่พิชา ทำไมต้องทำท่ารีบร้อนแบบนั้นด้วยล่ะ"
"โอ้ พระเจ้า! พี่นึกว่าเราจะไม่มาซะแล้ว พี่หัวใจแทบวายแน่ะ !"
"ตอนแรกฟาร์ก็กะว่าจะไม่มานั้นแหละค่ะ ฟาร์บอกพี่พิชาแล้วนี่นาว่าฟาร์ไม่ค่อยชอบที่แบบนี้สักเท่าไหร่ มันดูวังเวงพิลึก"
ฉันพูดพลางใช้สายตามองที่แห่งนี้อย่างขยาดๆ ตอนนี้ฉันมาอยู่ในคลับใต้ดินแห่งหนึ่ง มันเป็นที่ที่ดูลึกลับและดูน่ากลัวสำหรับฉันมากของมากและมากที่สุด ที่แห่งนี้ถูกจัดตกแต่งและใส่รายละเอียดลูกเล่นต่างๆให้เหมือนคุกใต้ดินอะไรประมาณนี้ มีทั้งโซ่มีทั้งกรงอะไรก็ไม่รู้ –O-! แถมแสงสียังพิลึกกึกกืออีกด้วย
"โธ่ น้องฟาร์ T^T พี่กับน้องฟาร์รู้จักกันมานานแล้วน่ะ แถมพ่อแม่เราสองคนยังสนิทกันด้วย เพราะงั้นน้องฟาร์ต้องช่วยพี่หน่อยน่ะค่ะ"
"ช่วย ! พี่พิชาจะให้ฟาร์ทำอะไรในที่แบบนี้ค่ะ ฟาร์ไม่เอาด้วยหรอกค่ะ แค่เดินเข้ามาถึงที่นี้ได้ฟาร์ว่ามันก็บุญโขของฟาร์แล้วน่ะ ขาแข้งสั่นไปหมดแล้วเนี่ย"
ฉันไม่ได้ใจร้ายใจดำหรอกน่ะ แต่ฉันไม่ชอบจริงๆ ฉันไม่ชอบอะไรเลยสักอย่าง –[]-! ทั้งผู้คนและทั้งสถานที่ นี่ถ้าพี่พิชาไม่โทรมาร่ำไห้ขนาดนั้นฉันก็ไม่โผล่มาที่นี้หรอก ให้ตายเถอะ !
"น้องฟาร์อ่ะ พี่เดือดร้อนจริงๆน่ะ แขกในร้านตอนนี้เยอะมากจริงๆ พนักงานของพี่ก็ลาหยุดกันเป็นแถว ไม่รู้ว่ามันเป็นวันซวยของพี่หรือยังไงกัน ToT" ใช่ เพราะมันก็เป็นวันซวยของฉันเช่นกัน T^T
"เฮ้อ แล้วพี่จะให้ฟาร์ช่วยอะไรพี่ล่ะ ถ้ามันไม่หนักหนาจนเกินไป…ฟาร์ก็อาจจะช่วยพี่ได้"
"จริงเหรอฟาร์ !! ว้าว ดีจัง พี่แค่อยากให้ฟาร์มาเป็นพนักงานเสิร์ฟในร้านพี่อ่ะ แค่ช่วยเสิร์ฟน้ำเฉย ๆ ไม่มีอะไรมากมายหรอกน่ะ น่ะฟาร์น่ะ"
"เฮ้อ ตกลงว่าฟาร์จำเป็นต้องทำจริงๆเหรอพี่พิชา"
"น้องฟาร์ T^T ถือว่าพี่อ้อนวอนล่ะน่ะ พี่ทำงานนี้คนเดียวไม่ไหวแน่ๆ"
"แต่ฟาร์คิดว่า…เอาเถอะค่ะ ! ช่วยก็ช่วย คิดซะว่าตอบแทนที่พี่พิชาเคยช่วยอะไรฟาร์หลายๆอย่างแล้วกัน แล้วนี่ฟาร์ต้องเริ่มงานตอนไหนค่ะ"
"ตอนนี้เลยจ๊ะฟาร์ เข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องพนักงานด้านหลังได้เลย"
ว่าแล้วพี่พิชาก็ดันร่างของฉันเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง และยื่นเสื้อผ้าชุดนึงมาให้ฉันใส่ ฉันรับไปอย่างงงๆและยอมเปลี่ยนตามดี เมื่อเปลี่ยนเสร็จพี่พิชาก็ให้ฉันรวบผมขึ้นและใส่หมวกที่เหมือนทรงตำรวจ รวมๆแล้วชุดที่ฉันใส่มันก็ดูไม่น่าเกลียดเท่าไหร่หรอก ออกแนวตำรวจหญิงอะไรประมาณนั้น
เพียงแค่กระโปรงทรงแคบที่ฉันใส่อยู่มันจะสั้นไปหน่อยก็เท่านั้นเอง –O-!
"น้องฟาร์ดูดีจังเลย พี่กะไว้แล้วว่าชุดนี้มันจะต้องเข้ากับเราอ่ะ ! คิกๆ"
"เฮ้อ เอาเถอะค่ะๆ แล้วนี่ฟาร์ต้องไปทำอะไรต่อเหรอค่ะ"
"อ่อ ไปรับออเดอร์จากโต๊ะสิบสองน่ะแล้วมาส่งที่เจทได้เลย"
"เจท…ใครเหรอค่ะ" ฉันถามอย่างงงๆก่อนที่พี่พิชาจะลากฉันไปทำความรู้จักกับเจทที่ว่า
"นี่แหละเจท ! พนักงานในร้านพี่จ๊ะ" ฉันก้มหัวลงอย่างทำความเคารพก่อนที่จะยื่นมือไปจับและเงยหน้าขึ้นมองหน้าของนายเจทนี่ชัดๆ
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันชื่อฟาเรนต์หรือเรียกว่าฟาร์ก็ได้ค่ะ"
"ครับ ผมเจท…ยินดีทีได้รู้จักเช่นกันครับ"
ฉันยิ้มให้เขาก่อนที่จะหยิบสมุดเล็กๆในร้านและปากกาด้ามนึงเพื่อไปจดออเดอร์ที่โต๊ะสิบสอง ฉันเดินตรงไปที่โต๊ะสิบสองก่อนที่จะเริ่มทำงานอย่างจริงจังสักที แถมยังเป็นงานที่ถูกบังคับแกมข่มขู่อีกด้วย
"สวัสดีค่ะ มารับออเดอร์ค่ะ"
"อ๊า พนักงานใหม่เหรอเนี่ยะ ? ชื่ออะไรเหรอครับ"
"เอ่อ…ฟาเรนต์ค่ะ ไม่ทราบว่าจะสั่งน้ำอะไรดีค่ะ"
"เอา XXX ที่นึงครับ"
"อ่า งั้นรอสักครู่น่ะค่ะ" ฉันกำลังจะเดินออกไปจากโต๊ะและสายตาของพวกผู้ชายบ้ากามพวกนี้ แต่แล้วมือหนาของใครคนหนึ่งในโต๊ะก็เอื้อมมาจับแขนฉันเอาไว้อย่างรวดเร็ว ทว่าฉันก็สะบัดหนีเหมือนกัน แต่ก็ยังต้านแรงของพวกบ้านี่ไม่ไหว
"คุณค่ะ ! กรุณาปล่อยแขนฉันด้วยค่ะ"
"โธ่ มานั่งคุยกันหน่อยดีกว่าน่ะครับ พวกเราจะได้สนิทสนมกันมากขึ้นไงครับ"
"หึ…ดิฉันไม่ได้ว่างมากขนาดนั้นหรอกน่ะค่ะ ขอตัวดีกว่าค่ะ"
"อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยนาคนสวย แค่มาเป็นของกินเล่นให้พวกฉันไม่นานหรอก"
"ปล่อยเถอะค่ะ ถ้าคุณต้องการ ฉันจะเรียกเด็กให้แล้วกันน่ะค่ะ!"
ฉันรีบสะบัดตัวหนี และผลุนผลันออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ฉันรู้สึกโล่งใจมากเลยที่ไอ้พวกนี้หยุดลามปามฉันสักที แค่นี้ฉันก็เปลืองตัวมากพอแล้ว ให้ตายเถอะ ! ฉันคิดพลางใช้มือเคาะหัวตัวเองอย่างเจ็บใจ
เมื่อวานฉันก็ถูกข่มขู่จากผู้ชายเลวทรามคนนึงแล้วไหนจะมาวันนี้อีก โอ๊ย ! ฉันอยากจะบ้า
"นี่ออเดอร์ของโต๊ะสิบสองค่ะ"
"ครับ เอ่อ…ระวังตัวหน่อยแล้วกันน่ะ ที่นี้มันเป็นศูนย์รวมของพวกที่มีตัณหามากน่ะ"
เจทพูดพลางยิ้มๆ ใช่แล้ว ! พวกนี้มันไม่รู้จักละทิ้งกิเลสที่เข้ามาเกาะกุมหัวใจ ว่าแล้วล่ะทำไมผู้ชายในโลกนี้ถึงคิดแต่เรื่องพรรค์นี้ เพราะพวกเขามันมีตัณหามากยังไงล่ะ T^T ฉันเลยต้องเปลืองตัวแบบนี้ยังไงเล่า
"ถ้าฉันเจอพวกที่มีตัณหามากแบบนี้บ่อยๆฉันก็แย่น่ะซิ แง้"
"ก็ฟาเรนต์สวยนี่นา มันก็ลำบากหน่อยน่ะที่จะไม่เจอเรื่องแบบนี้ "
"งะ…งั้นเหรอ ฉันไปทำงานต่อดีกว่าเนอะ"
"ครับ"
ฉันสิร์ฟน้ำและรับออเดอร์อยู่แบบนี้หลายรอบจนรู้สึกเหนื่อยหอบ มันไม่ใช่งานง่ายๆเลยจริงๆ ตอนนี้แขนของฉันมันจะแย่แล้วล่ะ แถมวันนี้ลูกค้าที่นี้ก็เยอะมากจริงๆด้วย เพราะที่นี้ไม่ได้มีแค่ชั้นเดียวด้วย มันยังต่อขึ้นไปชั้นบนซึ่งเป็นชั้นวีไอพีของพวกคนรวย ที่นั้นรวมคนรวยและหน้าตาดีไว้เพียบเลยล่ะ ขนาดฉันขึ้นไปเสิร์ฟไม่กี่ครั้ง ฉันยังผวากับความหล่อของพวกเขาเลย
แต่ถึงยังไงพวกเขาก็เป็นพวกที่ตัณหามากอย่างที่เจทบอกไว้อยู่ดี –[]-!
"น้องฟาร์จ๋า ช่วยไปส่งออเดอร์ที่โต๊ะวีไอพีห้องบีด้วยน่ะ"
"อีกแล้วเหรอค่ะพี่พิชา มือฟาร์จะหักอยู่แล้วน้า T^T"
"น่ะจ๊ะ อีกไม่นานก็จะปิดแล้วล่ะจ้า"
"ค่ะ ฟาร์เข้าใจแล้วล่ะ" ฉันยืดตัวขึ้นก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นวีไอพีห้องบี ฉันหายใจเข้าลึกๆอย่างตื่นเต้น ก่อนที่จะผลักประตูเข้าไป
"มาส่งออเดอร์ค่ะ"
ผู้ชายกลุ่มใหญ่ที่นั่งเรียงกันบนโซฟาพร้อมทั้งข้างๆก็ยังมีผู้หญิงอีกสองสามคนนั่งขนาบอีกด้วย ฉันเห็นแล้วก็อายแทน ไม่รู้ซิน่ะ แต่การที่ไปนั่งให้พวกผู้ชายเหล่านี้แทะโลมกันมันจะได้สักกี่บาทกันล่ะ ถึงมันจะเป็นงานที่ไม่เหนื่อยสำหรับพวกเธอ แต่ฉันว่ามันก็สิ้นเปลืองร่างกายมากๆเลยล่ะ
ฉันหยิบออเดอร์วางลงบนโต๊ะใสที่ตั้งอยู่กึ่งกลางห้อง แต่สายตาคู่ดีก็ดันไปปะทะเข้ากับสายตาเฉียบคมของผู้ชายคนนึง หน้าคมคายที่แสนจะมีเสน่ห์และมีความดึงดูดแก่เหล่าผู้หญิงทั้งหลายนั้นเอียงหน้ามองฉันอย่างครุ่นคิด ก่อนที่ฉันจะสังเกตเขาให้ชัดอีกที ผู้ชายคนนั้นก็ลุกขึ้นมายืนอยู่ตรงหน้าฉันเสียแล้ว
"ไง…"
ฉันเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อได้มองเขาอย่างชัดๆ หมอนี่มัน…
"นะ…นาย ! นายมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง"
"ทำไมเหรอ เธอมีปัญหาอะไรอย่างนั้นเหรอ" ทำไมเขาต้องทำน้ำเสียงยียวนชวนให้อารมณ์เสียนักน่ะ
"ไม่มีปัญหาหรอก เพราะฉันกำลังจะออกไปจากที่นี้แล้ว!" ฉันกระแทกเสียงอย่างดุดันใส่เขา ก่อนที่จะสะบัดตัวเดินหนีเขาไป แต่ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่ามือไวอย่างเขาก็เข้ามากระชากตัวฉันเอาไว้ได้ทัน
"ใครสั่งให้เธอออกไปจากที่นี้…ฉันไม่ได้สั่ง เธอก็ออกไปไม่ได้!"
"ทำไม ! นายคิดจะมาทำใหญ่ที่นี้งั้นเหรอ หึ ฉันไม่ใช่พนักงานของที่นี้ และอีกอย่างน่ะ ถึงนายจะใช้อิทธิพลต่างๆนานามาขู่ฉัน ฉันก็ไม่กลัว…!"
"เธอเป็นญาติคนสนิทกับเจ้าของคลับนี้ไม่ใช่เหรอคนสวย… อ่อ แต่ผู้หญิงเด็ดเดี่ยวอย่างเธอ คงไม่กลัวซิน่ะ ถ้าฉันจะสั่งปิดคลับนี่…"
"นี่นาย !!!"
"ฉันไม่ได้ขู่เธอหรอกน่ะแต่ฉันก็ทำลายคลับนี้ได้จริงๆ…ถ้าฉันไม่อยากให้มันตั้งอยู่บนถนนแห่งนี้"
ฉันกำมือแน่นอย่างโมโห นัยน์ตาของฉันแดงก่ำเมื่อคิดถึงคำพูดที่เขาใช้บังคับฉัน ฉันอยากจะเข้าไปตบหน้าเขาแรงๆสักที ! หมอนี่มันบ้าดีเดือดมาจากไหน ทำไมฉันต้องมาเจอกับหมอนี่ที่นี้ด้วย ! บ้าจริงๆ
"ตกลง…ยังจะอยากออกไปจากที่นี้หรือเปล่า"
"ใช่ ! ฉันจะออกไปจากที่นี้ และสาบานได้ว่าฉันจะไม่เข้ามาเหยียบห้องนี้อีก !"
ฉันหมุนตัวออกไปจากห้องนี้ด้วยความรวดเร็ว เมื่อลงไปชั้นล่างฉันก็รีบเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที ฉันจะออกไปจากคลับนี้แล้ว ฉันจะต้องหลีกเลี่ยงการอยู่กับหมอนั่นให้ได้มากที่สุด เพราะเขามันตัวอันตรายสำหรับฉัน ฉันเลยอยู่กับเขาไม่ได้ ! ไม่ว่าจะเป็นสองต่อสองหรืออย่างใดก็ตาม !
"น้องฟาร์ !!! ฮือ ๆ น้องฟาร์ช่วยพี่ด้วยน่ะ คลับของพี่…ฮือๆ"
"เป็นอะไรไปค่ะพี่พิชา มีอะไรงั้นเหรอ ใครทำอะไรพี่กัน"
"ก็เจ้าของที่ที่เขาคุมถนนแถบนี้ทั้งหมดกำลังจะสั่งปิดคลับของพี่น่ะซิ ฮือๆ"
!
ไอ้หมอนั่นมันบ้าเกินไปแล้วน่ะ ถ้าหมอนั่นทำแบบนั้นก็เท่ากับทำลายชีวิตของพี่สาวฉันเลยน่ะ แล้วไหนจะพวกคนที่ทำงานอยู่ในนี้อีกล่ะ ถ้าคลับนี้สั่งปิด พวกนั้นก็ตกงานและเท่ากับพี่สาวฉันก็ต้องจบชีวิตลงเหมือนกันน่ะซิ ! ฉันอยากจะอัดหน้าหมอนั่นจริงๆ พระเจ้า
"เขาชื่ออะไรเหรอค่ะพี่พิชา"
"ขะ…เขา เขาชื่อซิกค์ ตอนนี้เขาอยู่ที่ชั้นวีไอพีห้องบี พี่ก็ไม่รู้ว่าเขาไปโกรธอะไรมา ทำไมถึงได้จะมาปิดคลับพี่ ทั้งๆที่พี่ก็ไม่ได้ไปทำความเดือดร้อนให้เขาเลยน่ะ พี่สร้างคลับนี้มา…แต่มันกลับต้องถูกทำลายเพียงแค่คำพูดไม่กี่คำของเขา พี่อยากจะบ้าตาย…ฮือๆ ฟาร์พี่จะทำยังไงดี ฮือๆ"
"ฉันจะไปจัดการให้พี่เอง !!"
ฉันรีบออกไปจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่จะมุ่งหน้าไปยังห้องของหมอนั่นทันที ฉันกำลังเดือดมากๆและโมโหมากๆ ตอนนี้ฉันอาจจะฆ่าคนได้เลยก็ว่าได้ !
"นาย !!! นายจะเอายังไงกับฉันกันแน่ ! นายกล้าดียังไงมาทำอย่างนี้!"
"ใจเย็นๆซิคนสวย ค่อยๆพูดกันดีกว่าน่ะ หึหึ"
"นายตั้งใจจะทำลายคลับของพี่สาวฉันงั้นเหรอ นายมันเลวเกินไปแล้ว ! นายมันเลว ไอ้คนเลว!"
ฉันยืนชี้หน้าเขาอย่างโกรธแค้น โดยไม่กลัวใครในห้องทั้งนั้น แม้ว่าตอนนี้ฉันจะทำให้เขาเป็นจุดที่น่าสนใจมากที่สุดก็ตามแต่ฉันก็ไม่แคร์ ! เหมือนกับเขาตอนนี้ที่ไม่แคร์ฉันเช่นกัน เขานั่งจิบเหล้าที่อยู่ในมืออย่างสบายๆ แต่ฉันนี่ซิ ฉันกำลังจะระเบิดอยู่แล้วน่ะ !
"ฉันอยากปิด ฉันก็ปิด…ไม่เห็นต้องคิดอะไรมากนี่"
"แต่สิ่งที่พี่ฉันสร้างมามันต้องพังลงเพราะความคิดของผู้ชายบ้าๆอย่างนาย !"
"เธอเป็นใคร… เธอกล้าเกินไปแล้วหรือเปล่า ที่ฉันไม่ทำร้ายเธอ อย่าคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปน่ะ แล้วไอ้ที่เธอมายืนชี้หน้าด่าฉันแบบนี้ เธอคิดว่าฉันจะมีความอดทนสูงเหมือนผู้ชายคนอื่นๆหรือไง!"
"นี่นาย !"
"มานี่ !"
เขาลากฉันออกจากห้องและบีบข้อมือของฉันจนกระดูกแทบจะหัก และเขายังกระชากฉันโดยไม่คิดว่าฉันจะเจ็บปวดแค่ไหน เขาลากฉันมาที่ชั้นบนสุด…ซึ่งมันเป็นชั้นของห้องนอน
ไอ้หมอนี่ลากฉันมาที่ชั้นนี้ทำไมน่ะ ! หรือหมอนี่…
พลั่ก !
"เข้าไป !"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด !"
ฉันหวีดร้องเมื่อเขาผลักร่างฉันลงบนเตียงสีขาวขนาดคิงไซน์ที่วางอยู่กลางห้อง ฉันถดหนีเขาอย่างหวาดกลัว แต่เมื่อฉันถอยหลังจนสุดทางฉันก็ไม่มีทางที่จะดิ้นไปไหนได้อีก
"หึ ! เธอมันต้องสั่งสอนแบบนี้ถึงจะได้เลิกพยศ!"
"นายอย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆน่ะ…"
เขาใช้ร่างกายของเขาเบียดทับร่างกายของฉันด้วยความเร็ว ฉันพยายามพลิกตัวหนีเขาและพยายามใช้มือปัดป่ายให้เขาเอาร่างกายออกไปจากร่างกายของฉัน แต่เขาก็มีความสามารถในการต้านทานสูงเพราะเขาก็ยังใช้มืออันแข็งแกร่งของเขามาดึงมือของฉันขึ้นไปเหนือหัวและกดทับมันจนแนบติดอยู่บนเตียง
"อย่าคิดจะมาต่อกรกับคนอย่างฉัน เธอมันเด็กเกินไปแล้วยัยบ้า!"
"ถ้างั้นนายก็ช่วยปล่อยฉันไปเถอะน่ะ ขอร้องล่ะ…แล้วก็อย่าปิดคลับของพี่สาวฉันเลยน่ะ"
"ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจได้ล่ะก็น่ะ…"
"ฉัน…ฉันขอโทษนายก็ได้ แต่นายอย่าปิดคลับแห่งนี้เลยน่ะ ฉันขอร้องล่ะ"
"ก็บอกแล้วไง…ถ้าเธอทำให้ฉันพอใจได้ ฉันก็จะไม่ปิด!"
"ฉันไม่สามารถทำให้นายพอใจได้หรอกน่ะ เพราะฉะนั้นนายปล่อยฉันไปเถอะน่ะ"
"งั้นเหรอ…แต่ฉันทำเองก็ได้นี่ หึหึ"
"ยะ…อย่าน่ะ !!!" เขาทาบริมฝีปากร้อนๆลงมาที่ซอกคอของฉันและมอบสัมผัสที่ดุดันนั้นไม่หยุด ฉันหวีดร้องอย่างคนบ้าเพื่อหวังให้เขาหยุด แต่เขาก็ยังใช้เขี้ยวแหลมๆนั้นกัดคอขาวๆของฉันจนแสบไปหมด ฉันเบลอไปหมด เมื่อเขาเปลี่ยนสัมผัสที่โหดร้ายนั้นให้เป็นสัมผัสที่อ่อนหวาน ทว่า…ฉันกลับนิ่งเฉยจนเขาหัวเราะหึในลำคออย่างพอใจ เขาเม้มริมฝีปากที่ซอกคอของฉันจนแดงเป็นปื้น และเมื่อเขาพอใจ…
เขาก็เลื่อนริมฝีปากนั้นขึ้นมาที่ใบหน้าของ เขาเลื่อนริมฝีปากมาจุมพิตเบาๆที่ใบหน้าของฉัน ก่อนที่มืออีกข้างของเขาค่อยๆเลิกเสื้อที่ฉันใส่อยู่ในตอนนี้ เมื่อฉันเริ่มได้สติฉันก็ใช้ดิ้นอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่เขาก็ยังไม่หยุดที่จะเลื่อนมือเข้ามาสัมผัสร่างกายของฉัน…
"พอเถอะ !! หยุดลามปามได้แล้ว…"
"เธอก็ไม่ขัดขืนนี่ งั้นต่ออีกสักหน่อยจะเป็นไรไปล่ะ"
"ฉันไม่ยอม ได้ยินมั้ยว่าฉันไม่ได้ยินยอมน่ะฮะ !"
"งั้นฉันต้องทำให้เธอยินยอมใช่หรือเปล่า"
"มะ…ไม่ต้อง ! ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น"
"ทำไมล่ะ ฉันก็จะทำให้เธอยินยอมไง ไม่ดีเหรอ"
"นี่นาย ! ถ้านายอยากได้ฉันจริงๆ นายก็ต้องรอให้ฉันพลีกายให้นายเอง ไม่ใช่มาขืนใจฉันแบบนี้น่ะ!"
"ขอโทษที…ฉันคงไม่รอเธอหรอก เพราะฉันก็ไม่ใช่คนดีอะไรและที่แน่ๆ…เธอคงไม่ยอมพลีกายให้ฉันง่ายๆแน่นอน หึ!"
"ฮึ่ย ! ฉันบอกให้นายหยุดได้แล้ว ! ฉันไม่ยอมได้ยินมั้ยคนบ้า…"
เขาค่อยๆลุกขึ้นอย่างช้าๆและเสยผมอย่างหัวเสีย ฉันนี่ซิที่ต้องหัวเสียน่ะ ไม่ใช่นายเลยน่ะคนบ้า ! ฉันรีบจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ ก่อนที่จะหันหน้าไปมองเขาอย่างหงุดหงิด เอ๊ะ ! นี่กระโปรงฉันมันร่นไปถึงขาอ่อนแล้วนี่นา หมอนี่มันมือไวชะมัด !
นี่ฉันเกือบจะเสียท่าหมอนี่อีกแล้วงั้นเรอะ บ้าจริง !
"เมื่อวานฉันอุตส่าห์ใจดีปล่อยเธอไป แต่วันนี้เธอโผล่มาให้ฉันเห็นอีกครั้ง…เห็นทีฉันคงจะปล่อยเธอไปไม่ได้แล้วล่ะ"
"หยุดคิดเรื่องพรรค์นั้นสักที ! ฉันเหนื่อยกับคนอย่างนายแล้วจริงๆ"
"เหนื่อยทำไม เธอไม่ใช่คนออกแรงสักหน่อย…"
กรี๊ดดดดดดด ^////^ หมอนี่มันบ้าบอจริงๆ กล้าพูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้ยังไง แง้
"หยุดได้แล้ว ฉันจะกลับบ้านแล้ว ! ฉันจะกลับบ้าน !"
"งั้นฉันไปส่งเธอเอง"
"หา ? ไม่ต้องหรอก ฉันมาเองฉันก็กลับไปเองได้"
"แต่ฉันบอกว่าจะไปส่ง…อย่าทำให้ฉันต้องพูดเป็นรอบที่สอง"
"ฮึ่ย ! นายมันเผด็จการ !"
ฉันเบะปากอย่างหมั่นไส้ ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องพร้อมเขาที่เดินตามออกไปด้วยทีหลัง –O-!
"ฉันจะไปส่งเธอเอง…ชัดแล้วใช่มั้ย"
"ฉันรู้แล้ว !!!!"
"พูดดีๆหน่อยคนสวย…"
"ฉัน-เข้า-ใจ-แล้ว-ค่ะ !"
ฉันเกลียดเขานัก เกลียดเกลียดเกลียดและเกลียด! พระเจ้าช่วยฆ่าฉันเถอะ T^T
WRITER SAY ::
สุขสันต์วันปีใหม่ไทยน่ะค่ะทุกคน 
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
