รักบริสุทธ์ของบุรุษชุดดำ

     การเดินทางที่มุ่งหน้าไปหนทางที่ยาวไกลฉันเฝ้ารอการค้นพบของฉัน เมื่อไหร่ที่ฉันพบกับผู้ชายคนนั้นฉันจะบอกความในใจให้เขาได้รู้ ฉันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ฉันรู้สึกเหมือนฉันจะประสบความสำเร็จ 555 ไปไกลเลยฉัน ฉันเห็นรอยยิ้มของเขาอีกแล้ว ฉันอยากเจอเขาเร็วๆจัง ใจจะขาดอยู่แล้ว เอร๊กกกก ~(￣▽￣)~
     เอี๊ยดดดด! !!! เสียงรถเบรคกระทันหัน
"เกิดอะไรขึ้นอ่ะ"
ด๊อกเตอร์ พูดขึ้นด้วยความตกใจ
"มีคนเดินตัดหน้ารถคับ"
 จะบ้าหรอ แทนที่จะวิ่งมาเดินตัดหน้ารถ คนเขายิ่งรีบๆอยู่ ≧︿≦  ฉันลุกขึ้นยืน แล้วมองออกไปหน้ารถ สิ่งที่ฉันเห็น ผู้ชายคนนั้น ใส่ชุดคลุมสีดำ ฉันไม่ทันได้มองหน้าเขาหรอกค่ะ รถออกตัวพอดี
"สงสัยเป็นชาวบ้านแถวนี้มั้งคับ ไปกันต่อนะคับ"
เสียงคนขับรถพูดขึ้น แต่ฉันก็ไม่ละสายตาออกจากผู้ชายคนนั้น เขาดูคุ้นๆ เหมือนฉันเคยเห็นเขามาก่อน  
"เอล นั่งก่อนสิ เดี๊ยวก็ล้มหรอก"
เสียงยัย เลล่า พูดกับฉัน ฉันเดินกลับไปนั่งที่ของฉัน ฉันมองขึ้นไปบนท้องฟ้าฉันเห็นนกมากมายบินอยู่บนท้องฟ้า ป่าทั้งสองข้างทาง อุดมสมบูรณ์มาก เขียวขจีเชียว ฉันอยากบินบ้างจัง มันคงมีความสุขมาก ตอนนี้ระยะทางเริ่่มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ฉันจะเจออะไรข้างหน้าบ้างนะ
"เอล ถ้าไปถึงที่นั่นเทอจะทำอะไรเป็นอย่างแรกหรอ"
ฉันหันไปยิ้มให้เพื่อนฉัน สิ่งแรงที่ฉันจะทำหรอ ไม่รู้สิ ฉันตอบยัยเพื่อนบ้าของฉันไม่ถูกเหมือนกัน ฉันคงจะนอน มั้ง ฉันคงจะหลับแล้วฝันถึงเขา แล้วบอกกับเขาว่าฉันจะต้องหาเขาให้เจอจนได้ ฉันอดยิ้มไม่ได้เลยจิงๆ 
     รถค่อยๆชลอความเร็วลง ด๊อกเตอร์ ตะโกนขึ้นมาด้วยความดีใจ
"ถึงแล้ว ๆได้เวลาออกเดินเท้ากันแล้วแล้ววว"
ฉันเห็นด๊อกเตอร์ดีใจฉันเองก็อยากจะตะโกนเหมือนกันแต่ก็น่า 555 5
 "เดินเข้าไปในป่าอีกหน่อยก็น่าจะเจอหมู่บ้านแล้วหล่ะคับ"
เสียงคนขับรถพูดขึ้นทั้งรอยยิ้ม ที่มีความสุขไปด้วยและหยุดรถหน้าทางเข้าของป่าแห่งนั้น
"เอล รีบไปกันเถอะฉันตื่นเต้นมากเลยอ่ะ"
เสียงเพื่อนของฉัน พูดอย่างตื่นเต้นแล้วรีบลงจากรถ ฉันยิ้มกับทุกคน ฉันก็มีความสุขเหมือนทุกคนนั่นเหละ ฉันก้าวเท้าลงจากรถ ลมพัดผ่านใบหน้าของฉัน กลิ่นธรรมชาติเสียงนก เสียงลม
"ยัยเอล เร็วๆสิ ช้าอยู่ได้ ด๊อกเตอร์เดินไปโน่นแล้วนะ"
ยัยเลล่า ตะโกนเรียกฉัน นั่นสินะ คนอื่นเขาไปกันหมดละฉันนี่แย่จิง ชักช้าอยู่ได้ เริ่มต้นแล้วสินะ การเดินทางของฉัน หวังว่านายจะมีจิงนะ
..."นายกาดำ"...