Devil or angel. รักแบบไหนก็ใช่นาย

เอ่อ...พายแหะๆ"

"อะไรอีกล่ะ"

"คือว่า...นะ ฉันนัดกับดาร์ลิ้งฉันไว้น่ะสิแล้วๆแล้วก็ฉันต้องไปแล้ว ไปนะ บาย จุ้บๆ" มาเป็นชุดเลยนะ จะชิ่งงั้นหรอฉันจะไม่โกรธเลยถ้าแกไม่ทิ้งไอ้บ้าฟิวไว้กับฉัน

"ฟิว นายกลับบ้านไปเลยก็ได้นะ" ใช่ๆฉันต้องรีบไล่มันออกไปไกลๆ

"ไม่เป็นไร ฉันจะไปส่ง" ดื้อด้านที่สุดด

"เรื่องของนายแล้วกัน"

"ทำไมฉันรู้สึกว่ามีแต่คนรังเกียจฉันตลอดเลยนะ ไม่ว่าจะที่ไหนก็ไม่มีใครต้องการ" ฉันได้ยินเสียงฟิวเปรยเบาๆแต่น้ำเสียงมันดูเศร้าแปลกๆแฮะ

"นายเป็นอะไรหรือป่าว?" ฉันถามอย่างเป็นห่วงแล้วก็เริ่มรู้สึกผิดนิดๆที่ทำให้ลูกผู้ชายอกสามศอกน้ำตาร่วง

"ป่าวหรอก ฮะๆ ฉันส่งแค่นี้แล้วกัน บาย" ดูก็รู้ว่าอีตานั่นฝืนยิ้ม เฮ้อ จะว่าไปก็น่าสงสารเหมือนกันนะ

"ไม่เป็นไรแน่นะ" ฉันตะโกนถามเพื่อความแน่ใจ

"อึ้ม คิดว่านะ" ฉันล่ะเป็นห่วงเจงๆ เฮ้ยย ไม่ๆไอ้นี่มันตัวร้ายยยย

ฉัันเดินเข้าบ้านด้วยอารมณ์สุดแสนจะสลดหดหู่ 

"กลับมาแล้วค่าาา" ฉันตะโกน (อีกแล้ว-_-) เพื่อบอกให้สิ่งมีชีวิตในบ้านรับรู้ถึงการกลับมาของลูกสาวคนโตสุดสวยของบ้าน ฮี่ๆ

++เงียบ++

"แม่คะ พีทททท" มันเงียบแปลกๆแฮะ หรือว่า...

"ว้ากกกกก ขโมยยยยยย" ฉันตะโกน(อีกครั้ง) เพราะคิดว่าขโมยขึ้นบ้านและวิ่งขึ้นข้างบนเพื่อไปหาแม่และน้องสุดที่รักแต่มันว่างเปล่า

"หายไปไหนกันหมดนะ"

ครืดดดดด

'แม่' อ้าวเบอร์แม่นี่

"แม่อยู่ไหนคะ" ฉันถามแม่ด้วยน้ำเสียงร้อนรน

"อ๋อ โฮ๊ะๆวันนี้แม่ไม่กลับบ้านนะลูก พอดี พ่อมารับแม่ไปฮันนีมูนน่ะ" พ่อของฉันทำงานอยู่ที่มาเลเซียน่ะนานทีจะกลับมาที

"แก่ป่านนี้ยังจะไปฮันนีมูนอีกหรอเนี่ย" ฉันบ่นกับความหวานไม่เปลี่ยนแปลงของพ่อกับแม่ฉัน

"แกว่าใครแก่ยะ ลูกคนนี้นี่" แม่ฉันยังไม่รู้ตัวอีกหรอว่าแก่แล้วน่ะ -_-

"ช่างเหอะแม่ แล้วเจ้าพีทไปไหนอ่ะ"

"อ๋อ วันนี้พีทไปเข้าค่ายที่ต่างจังหวัดอีก 3 วันถึงจะกลับ"

"งั้นหนูก็ต้องอยู่บ้านคนเดียวอ่ะดิ"

"ใช่แล้วล่ะจ้ะ ฝากบ้านด้วยนะ แม่ต้องไปแล้วล่ะจ้ะ บาย" แม่ฉันก็อีกคน แสดงว่าฉันต้องอยู่คนเดียว 3 วันเชียวนะ สามวานนนนน T^T

ชวนยัยเมย์มานอนที่บ้านดีกว่า อืมมม...เป็นความคิดที่ดีนะ