ฟราน ฟาร์คัส กับเมืองแห่งเทพนิยาย

หลังจากการประกาศสงครามได้ผ่านพ้นไปแล้ว  ชาวเอลฟ์รวมถึงฮาซาร์ดก็ได้แยกย้ายกันกลับหมู่บ้าน  ที่อยู่อีกฟากนึงของป่า  จากนั้นได้มีเอลฟ์ตนหนึ่งเดินตรงมาที่ฟาร์คัส

          “ สวัสดีท่านมังกร  เอ้อ ไม่สิ ตอนนี้ท่านเป็นมนุษย์นี่นา  สวัสดีท่านฟาร์คัส  ข้ามีนามว่าลูเปีย เป็นหัวหน้าของชาวเอลฟ์  ข้าได้รับสั่งจากเจ้าหญิงให้พาท่านไปพักผ่อนยังหมู่บ้าน เพราะคืนนี้จะมีการฉลองให้กับท่าน เดินตามข้ามาข้าจะนำทางไปเอง “

               จากนั้นฟาร์คัสก็ได้เดินตาม เอลฟ์ที่ชื่อลูเปียนั่นไป  หลังจากที่ข้ามป่าเอลฟ์จากอีกฝั่งมาไม่นานก็ถึงหมู่บ้านของพวกเอลฟ์ จากที่ฟาร์คัสมองเห็นหมู่บ้านนั้น  มันคือหมู่บ้าน ที่อยู่ในที่เป็นโล่ง ไม่ค่อยต่างจากหมู่บ้านที่เขาอาศัยอยู่เท่าไรนัก

               “เอลฟ์อย่างพวกท่านอาศัยอยู่อย่างนี้เหรอ ข้าคิดว่าจะสิงอยู่ตามต้นไม้ซะอีก “ ฟาร์คัส ได้พูดกับลูเปียที่กำลังเดินนำหน้าอยู่  ลูเปียก็ได้หัวเราะ และหันกลับมาพูดกับฟาร์คัสว่า

                 “ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีสิ จะได้ไม่ต้องอพยพ พวกเรานั้นเป็นแค่เอลฟ์ธรรมดา ถ้าเป็นเอลฟ์อย่างเจ้าหญิงหละก็  จะเหาะเหินหรือ อยู่ที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น “  จากนั้นก็ได้เดินมาถึงบ้านของชาวเอลฟ์ ที่มีชาวเอลฟ์กำลังทำการจัดสถานที่และอาหารในการเตรียมสำหรับการฉลองในค่ำคืนนี้  ไม่นานลูเปียก็ได้พาฟาร์คัส มายังบ้านหลังหนึ่งที่อยู่สูงและอยูไม่ไกลจากที่หมู่บ้านของชาวเอลฟ์ สักเท่าไร

                   “ นี่แหละคือที่พักของท่าน เชิญพักผ่อนให้สบาย แล้วพอถึงเวลาข้าก็จะพาท่านไปยังงานเลี้ยงเอง “

                     จากนั้นฟาร์คัสก็เข้าไปยังบ้านที่เป็นบ้านพักของเขา ฟาร์คัสที่เหนื่อยล้าก็ได้หลับไปอย่างไม่ทันรู้ตัว  และเวลาผ่านไปจนถึงเวลาที่งานเลี้ยงฉลองจะเริ่มขึ้น

                     “ ตื่นได้แล้วท่านฟาร์คัส งานเลี้ยงใกล้จะเริ่มแล้วนะ  นี่ชุดของท่านสำหรับคืนนี้ “ ฟาร์คัส ที่กำลังงัวเงีย และมองมาดูชุดที่ลูเปียนำมาให้ มันเป็นชุดสีขาวที่เหมือนเสื้อกล้าม แต่จะยาวไปถึงหัวเข่า และมีสายที่เอวเหมือนกับเข็มขัด   และเมื่อฟาร์คัสแต่งตัวเสร็จก็ได้เดิน ออกมาจากบ้านพัก  จากบ้านมุมสูงที่เขามองลงมายังหมู่บ้านนั้น ก็ได้มองเห็นแสงไฟจากบ้านของชาวเอลฟ์ มันดูสวยเหมือนกับแสงของหิ่งห้อยที่บินเกาะต้นไม้ต้นเดียวกันอยู่จำนวนมาก   เมื่อเขาเดินลงมายังงานฉลองฟาร์คัสก็ได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี   ทั้งอาหารและการเต้นรำของชาวเอลฟ์ ทำให้เขานึกถึง งานเลี้ยงที่หมู่บ้านที่เขาจากมา  ฮาซาร์ด ที่ได้มาร่วมงานเลี้ยงด้วย ก็ได้เดินมาหาฟาร์คัส เพื่อทำการทักทาย

                    “ ไง   อาหารอร่อยดีรึเปล่า ? “ ฟาร์คัสยิ้มและพยักหน้าตอบ

                     “ ข้าขอถามอะไรหน่อยสิ ฮาซาร์ด “ ฟาร์คัสพูดกับ ฮาซาร์ด ถึงเรื่องที่เขายังข้องใจ

                    “ ว่ามาสิ “

                     “ข้าอยากจะรู้ว่าทำไม อสูรและเอลฟ์ถึงต้องทำสงครามกันด้วย เพราะอะไรรึ “  ฮาซาร์ดทำสีหน้าเศร้า  และเงียบไปทันที ขณะนั้นก็มีเสียงกลองดังขึ้นมา พร้อมกับการร้องเพลงของชาวเอลฟ์ ฮาซาร์ดได้ยินเพลงดังกล่าวเข้าก็ทำให้นึกถึงความหลัง   

                     “ ได้สิ  ข้าจะเล่าทั้งหมดให้ฟังเอง “  ฮาซาร์ดพูดออกมาเบาๆ แต่สีหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยความเศร้าโศก

ตอนต่อไปตอน     การเกิดสงครามในอดีต ของเอลฟ์และอสูร