DIARY LOVE ไดอารี่น้อย บันทึกความทรงจำแห่งรัก

เผลอแปปเดียววันพรุ้งนี้ก็เปิดเทอมวันแรกแล้ว เห้อมีความสุขจังนี้ก็2ทุ่มแล้วไปอาบน้ำกินข้าวนอนดีกว่าพรุ้งนี้จะตื่นแต่เช้าเลย 
กริ๊งงงงๆ อ๊าเช้าแล้วหรอ เรามาอยู่ที่นี้ได้ไงฟะเนี้ย 'มหาวิทยาลัยวันเดอร์แลนด์' ยินดีต้อนรับองค์หญิงกลับบ้าน
นี้มันบ้าอะไรกันเนี้ย ทำไมจู่ๆฉันก็ถูกจับมาขัดหน้าขัดตัว ใส่ชุดเจ้าหญิง โอ๊ยยแบบนี้ไม่เอาฉันไม่ชอบแบบนี้        กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด  กริ๊งงง เฮือก! ฝันไปหรอเนี้ย โชคดีจัง ตีห้ากว่าแล้วหรอ ไปอาบน้ำเตรียมตัวดีกว่า ฉันกินข้าวอาบน้ำแต่งตัว ฉันขอแต่งแบบนี้ละกัน
พร้อมจะไปมหาลัยแล้วค้าา'><
ต๊อกแต๊กๆๆๆ ''ปากแดงๆจะไว้ใจได้กา..'' ฉันกำลังฮัมเพลงเบาๆระหว่างการเดินทางไปโบกรถเเท็กซี่~
อ๊ะแท็กซี่มาแล้วว
''GO TO WANDERLAND UNIVERCITY เค๊อะ!><''
''โทษครับจะไปไหนนะฟังไม่ออก=="
''โหพี่ไม่ใจเลย ยุคนี้ต้องภาษาอังกฤษดิ ไปมหาลันวันเดอร์แลนด์จ้ะ''
''เออ!'' หวายยยย พี่แท็กซี่เขาอารมณ์เสียแล้วเราพูดอะไรออกไปวะเนี้ย
''ถึงแล้วครับน้อง''
''กี่บาทคะ?''
''54 บาท''
''นี้คะ''
ฉันเดินเข้ามาในมหาลัยแล้วมันตลึง ตลึง ตลึง ตลึงตึงตึงตลึงตึงตึง !จริงๆ โค-ตะ-ระ ใหญ่เลยจริงๆพูดจริงๆ
''สวัสดีจ้ะ''ฉันได้ยินเสียงเล็กๆของเด็กผู้หญิงคนนึงอยู่ข้างหลังฉันฉันหันไปมองก็พบกับผู้หญิงแต่งตัวเหมือนตุ๊กตาผมหยิกสีทองหน้าตาน่ารักเตี้ยแล้วก็อวบกว่าฉันนิดเดียว นิดเดียวจริงๆนะ
''ฉันชื่อมิลานะอยู่ปี1ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ เธอชื่ออะไรหรอ''
''ฉันชื่อหนูแดงอยู่ปี1เหมือนกันจ้ะ''
''เรามาเป็นเพื่อนกันนะ^^'' 
''จ้ะ''
''แต่ว่าทำไมเธอมาเช้าจังไม่กลัวหรอ ตะวันเพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้าเอง''
''จะกลัวอะไรผีหรอไม่กลัวหรอก''
''ไม่ใช่ผีแต่เป็น..''
''เป็นอะไร!''เสียงผู้ชายนิมาจากข้างหลังฉัน ฉันมองหน้าเขาอยู่พักหนึ่งนายนี้หล่อเหลาเอาการเลยละ แต่ก็ดูโหดเหมือนกันนะ น่ากลัวอ่ะ
''นะ...นายเป็นใคร?''