นายวายร้าย กับ ยัยตัวแสบ

แล้วทุกคนก้อแยกย้ายกันปัยนอนแต่มีอยู่คู่เดียวที่ไม่รู้ว่าคืนนี้จะได้นอนรึป่าวก้อหน้าจะรู้ว่าคู่ของคัย แล้วก้อหน้าจะรู้ว่าโดนอาราย
เช้าวันต่อมา
พิม: เมย์จ๋าเช้าวันนี้ทัมอารายกินจ๊ะ
เมย์: ข้าวต้มปลาจ๊ะ แล้วยัยฝ้ายยังไม่ตื่นหรอ
พิม: ยัง แต่ปกติป่านี้ยัยฝ้ายน่าจะตื่นได้แล้วนะ
เมย์: ช่างเถอะสงสัยจะเหนื่อยมั่งเมื่อคืน
พิม: ทัมมัยยัยฝ้ายต้องเหนื่อยด้วย
เมย์: ก้อโดนจัดหนักงัย
พิม: สงสัยจะใช่
สองสาว:5555
สองหนุ่ม: ขำอารายกันจ๊ะสาวๆ แล้วเปรมกะฝ้ายยังไม่ตื่นหรอ
สองสาว: ไม่ได้ขำอาราย ใช่สองคนนั้นยังไม่ตื่น
สองหนุ่ม: สงสัยเมื่อคืนจัดหนัก
เมย์: พวกนายรู้ด้วยหรอ
แบงค์: รู้สิ มาทานข้าวกันเถอะหิวแล้ว
ยู: นั้นสิ
แล้วสองสาวก้อมานั่งกินข้าวกับสองหนุ่ม
??: ขอหั้ยพวกเราสองคนกินได้มั้ยค่ะ
เมย์: พวกเธอสองคนเปนคัย
??: ก้อเปนแฟนของแบงค์แล้วก้อยูงัย
พิม: บีกะเจนหรอ
บี/เจน: ใช่
เจน: ฉันเตือนเธอแล้วนะว่าหั้ยเลิกยุ่งกะแบงค์
บี: ฉันก้อเตือนเธอแล้วนะว่าหั้ยเลิกยุ่งกะยูซะ
เมย์: เสียจัย เพราะพวกฉันไม่ชอบทัมตามคำสั่งคัย
เจน: แกอยากลองดีกะฉันใช่มั้ย แกรู้มั้ยว่าฉันลูกคัย
เมย์: ไม่รู้ แล้วพวกเธอรู้มั้ยว่าฉันเปนคัย
เจน: ฉันจะปัยรู้ได้งัย แต่ฉันบอกหั้ยนะว่าฉันนะลูกสาวเจ้าพ่อ
เมย์: เจ้าพ่อสำหนักนัยจ๊ะ งั้นฉันบอกหั้ยก้อได้ว่าฉันเปนลูกสาวคนเดียวของมาเฟียร์ชื่อดังที่คัยๆก้อรู้จักและก้อรู้ถึงความน่ากลัวของพ่อฉัน และอีกอย่างถ้าลูกสาวคนเดียวของเค้าเปนอารายขึ้นมาแล้วรู้ว่าคัยเปนคนทำฉันขอบอกไว้เลยนะว่าเธอไม่สามารถที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อปัยได้อย่างแน่นอนและฉันก้อเชื่อว่าพ่อของเธอที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอคงไม่คิดที่จะทัมอารายฉันใช่มั้ยค่ะ
พ่อของเจน: ครับคุณหนูเมย์ ผมรู้ครับว่าพ่อของคุณหนูน่ากลัวและโหดแค่ไหน แล้วผมคงไม่กล้าทัมอารายคุณหนูหรอกครับ และผมคงจะทัมไม่ได้ด้วยเพราะพ่อของคุณหนูมีพระคุณต่อผมแค่ไหน ส่วนแกยัยเจนถ้าฉันรู้ว่าแกคิดจะทัมร้ายคุณหนูละก้อฉันจะขังแกไม่หั้ยออกปัยไหนเลยคอยดู
เจน: พะ.......พ่อแต่เจนเปนลูกของพ่อนะ
พ่อของเจน: ฉันรู้ว่าแกนะลูกฉัน หรือว่าแกอยากจะตายที่ปัยทัมร้ายลูกสาวมาเฟียร์ละ
เจน: ไม่พ่อเจนไม่อยากตาย
พ่อของเจน: ดีงั้นแกก้อเลิกยุ่งกะคุณหนูแล้วก้อเพื่อนของคุณหนูได้แล้วเข้าจัยไหม
เจน: เข้าจัยแล้วพ่อ งั้นพวกฉันกลับก่อนนะ และขอโทษคุณหนูเมย์ด้วยนะค่ะ
เมย์: ไม่เปนรัยฉันก้อไม่ได้คิดอารายแล้ว
เจน: ขอบคุณนะค่ะ
แล้วเจนก้อยิ้มหั้ยอย่างเปนมิตรโดยที่ไม่ได้คิดที่จะทัมร้ายพวกเมย์อีกแล้วส่วนบีเมื่อรู้ว่าเมย์เปนคัยก้อไม่กล้าที่จะทัมอารายเพื่อนของเมย์อีกเหมือนกัน
พิม: ไหนๆก้อมากันแล้วก้ออยู่เที่ยวด้วยกันก่อนสิบี/เจน
บี: พวกฉันอยู่เที่ยวกับพวกเธอได้ด้วยหรอ
เมย์: ได้สิ เมื่อกี่พวกขอกินอาหารเช้าด้วยไม่ใช่หรอมานั่งกินด้วยกันสิเชิญคุณลุงด้วยนะค่ะ
พ่อของเจน: ครับคุณหนูเมย์
เมย์: ไม่ต้องเรียกเมย์ว่าคุณหนูหรอกค่ะเรียกแค่เมย์ก้อพอแล้วค่ะ เมย์ไม่คิดอารายหรอกค่ะ
พ่อของเจน: อ่ะเอางั้นก้อได้หนูเมย์
เมย์: ค่ะ งั้นมากินข้าวกันดีกว่าค่ะ
แล้วทุกคนก้อนั่งกินข้าวเช้ากันจนอิ่ม แล้วก้อได้ยินเสียงของฝ้ายกับเปรมเหมือนจะมีเรื่องกัน
เมย์: พิม ฉันว่าเราขึ้นปัยดูยัยฝ้ายกันเถอะ
พิม: อืมฉันก้อว่างั้น ถ้าเราไม่ขึ้นปัยมีหวังว่าจะมีเรื่องกันถึงขั้นเลือดตกแน่ๆ
เมย์: ฉันก้อว่างั้น เรารีบปัยกันเถอะ
เจน/บี: งั้นพวกฉันสองคนขอขึ้นปัยด้วยนะเพื่อจะช่วยอารายได้บ้าง
เมย์: อืมปัยสิ แล้วพวกนายละจะปัยมั้ย
แบงค์/ยู: ปัยสิ เร็วเถอะเดี๋ยวไม่ทัน
แล้วทุกคนก้อขึ้นมาบนห้องของฝ้ายกะเปรม
เมย์: เฮ้ย!! หยุด!!!!!! โอ๊ย!!