FBI Special Agent เล่ห์รัก...คุณผู้คุ้มกัน

 
FBI Special Agent เล่ห์รัก...คุณผู้คุ้มกัน
 
บทที่1  พระจันทร์
        ณ วอชิงตัน ดี.ซี. มหานครหลวงของสหรัฐอเมริกา เมืองที่มีทั้งความเจริญ ความวุ่นวาย มีหน่วยงานหนึ่งที่ทุกคนรู้จักดี Federal Bureau of Investigation หรือเรียกง่ายๆว่า FBI        สำนักงานสืบสวนกลางแห่งสหรัฐอมเริกาที่นี้มีเจ้าหน้าที่ถึง36 000(โดยประมาณ) แต่มีเจ้าหน้าที่ผู้หญิงเพียง15%หนึ่งในนั้นคือสาวสวยคนนึงผู้กำลังปวดหัวกับกองคดีบนโต๊ะที่เพิ่มพูนมากขึ้นทุกวัน        ฮิโตโมะ ฟาร์เซียร์ แชมเบลล์ เจ้าหน้าที่สาวแห่งFBIลูกครึ่งญี่ปุ่น-เยอรมัน-อังกฤษ ผู้ทำงานอยู่ฝ่าย Counterterrorism (แผนกเกี่ยวกับผู้ก่อการร้าย) ที่ดูยังงั้ย ยังไง ก็ไม่เข้ากับบุคลิคเธอที่ดู ตัวเล็ก นิ่งๆ เงียบๆ ดั่งพระจันทร์เอาซะเลย ตาสีเทาเข้มปนฟ้าที่ได้มาจากคุณพ่อ และผมสีสีดำเหลือบน้ำตาลช็อกโกแล้ตที่ได้มาจากคุณแม่ ทำให้เธอดูลึกลับและน่าค้นหา แต่หนุ่มๆที่คิดจะเข้ามาจีบนั้นต้องผ่านด่านพี่ๆในกรมซะให้ได้ก่อน กว่าจะเข้ามาถึงตัวสาวเจ้าก็แทบจะเละอยู่แล้ว เลยไม่มีหนุ่มใดกล้าเข้ามาจีบเธอคนนี้        แอ๊ดดดด        “นี่ ฟาร์เซียร์ พักสักหน่อยดีกว่ามั้ย เธอนั่งเครียดกับคดีมาทั้งวันแล้วนะ ฉันกลัวว่าเธอจะเป็นลมคากองคดีซะก่อน ฉันยังไม่อยากโดนหัวหน้าฆ่าเอาโทษฐานดูแลน้องเล็กของกลุ่มไม่ดีนะ”        เสียงที่ดังขึ้นนั้นคือเสียงของฉาคส์ ฮาวี่ร์ ชายคนนี้คือคนที่ทำงานด้วยกันกับฟาร์เซียร์มาตั้งแต่สมัครเข้ามาเป็นFBI ทั้งคู่เรียนที่เดียวกันและรู้จักกันโดยบังเอิญ ฉาคส์เรียนจบปริญญาตรี คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์  แต่ฟาร์เซียร์นั้นเรียนจบปริญญาโทคณะวิทยาศาสตร์ ภาควิชาเคมี และ คณะวิทยาศาสตร์ สาขาคณิตศาสตร์ ตั้งแต่อายุ20ปี        “ฉันไม่มีอารมณ์ไปนั่งพักหรอกฉาคส์ งานมีท่วมหัวจนทำไม่ทันแล้วเนี้ย”            ฟาร์เซียร์ บ่นกระปอดกระแปด นี่คงจะถึงขีดสุดของเธอแล้วละ ไม่งั้นเธอคงไม่บ่นแบบนี้เพราะปกติเธอเป็นคนนิ่งๆ จนถึงขั้นเย็นชาเลยก็ว่าได้        “มันก็หนักจริงอย่างที่เธอพูดนั้นแหละ แต่หัวหน้าเรียกพบ รู้สึกงานนี้จะหนักซะด้วย ฉันได้ยินมาว่าเป็นปัญหาข้ามประเทศเลยนะ”        ฉาคส์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง พลางนั่งลงตรงข้ามฝ่ายหญิงและหยิบปากกามาควงเล่น        ตอน นี้ชายหนุ่มอายุ25ปีแล้ว ส่วนเฟอร์เซียร์นั้นพึ่งจะอายุ23ปี ถึงเธอจะอายุน้อยสุดแต่ก็มีผลงานที่น่าชื่นชมออกมาบ่อยๆ เขาจำได้ช่วงแรกๆที่เธอและเขาเข้ามาทำงาน พวกรุ่นพี่ไม่ค่อยยอมรับในตัวหญิงสาวเท่าไหร่ แต่เพื่อนสนิทเขาคนนี้ก็ได้พิสูจน์ว่าตัวเองมีดีไม่ใช้แค่ในใบปริญญาเท่า นั้น จนทำให้คนที่เคยตั้งป้อมต่อต้านกลับกลายไปเป็นแฟนคลับซะงั้น นึกแล้วก็ขำ        “งั้นเราไปหาหัวหน้ากันดีกว่า ฉันมีความรู้สึกว่าเราจะได้ทำเรื่องสนุกๆแล้ว”        เธอพูดพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า        “ฉันเห็นเธอยิ้มทีไรแล้วขนลุกทุกที ไปๆ เธอจะได้ออกจากห้องที่ดูอีมครึมนี่บ้าง ดูซิ ทำแต่ทำงาน เวลาจะดื่มน้ำยังไม่มีเลย”          “ขออณุญาติค่ะ หัวหน้าเรียกฉันมา มีอะไรรึเปล่าคะ”        หญิงสาวและชายหนุ่มเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับทำความเคารพ บรรยากาศดูตึงเครียดจนผิดปกติ        “คุณแชมเบลล์มาแล้วก็ดี เชิญนั่ง ผมมีงานใหญ่จะปรึกษาคุณหน่อย”        “ปรึกษาฉันเนี้ยนะคะ”        หญิงสาวมีท่าทีตกใจเล็กน้อย เพราะถึงเธอจะเก่งกาจด้านการทำงานแค่ไหน แต่หัวหน้าก็ไม่ค่อยปรึกษาคดีกับเธอ        “มี จดหมายส่งมาทางเรา จากกลุ่มก่อการร้ายชื่อดังในอดีต ว่าถ้าเราไม่ปล่อยตัวหัวหน้ากลุ่มของมัน พวกมันจะทำการวางระเบิดสนามฟุตบอลที่กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น”        หัวหน้าอธิบายอย่างคล่าวๆพร้อมกับยื่นเอกสารที่เกี่ยวกับคดีนี้ให้ทุกคนได้ดู        “ตอน แรกพวกเราก็นึกว่ามันจะขู่เล่น แต่ทางการญี่ปุ่นบอกว่าพวกมันเอาจริง เพราะที่โตเกียวโดนวางระเบิดหลายจุดแล้ว ตัวระเบิดก็เป็นระเบิดตั้งเวลา บังคับด้วยโทรศัพท์มือถือเหมือนกันทุกครั้ง ทางนู้นเลยขอความช่วยเหลือมาทางเรา”        ทุกคนในที่ประชุมมีสีหน้าเคร่งเครียด เพราะงานครั้งนี้เป็นอะไรที่ใหญ่ระดับประเทศ        “พี่ ผมเรียกคุณมา เพราะผมเห็นว่าคุณเป็นคนญี่ปุ่น น่าจะช่วยพวกเราเรื่องภาษาและหลายๆอย่างได้มาก คุณสามารถกำหนดทีมได้เอง พอจะรับงานนี้ได้มั้ยคุณแชมเบลล์ ”        ทุกสายตาหันมามองที่ฟาร์เซียร์ เธอมีสีหน้าครุ่นคิด สุดท้ายเธอก็ผ่อนลมหายใจออกมาพร้อมกับคำตอบที่ว่า        “ก็ได้ค่ะ ฉันรับงานนี้ แต่ฉันต้องทำอะไรบ้างคะ”        “คุณต้องปกป้องชีวิตของนักฟุตบอลทีมTokyo Success อาจจะฟังดูง่ายๆแต่ผมขอให้คุณระวังตัวให้มาก อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีก”        ประวัติศาสตร์ครั้งนี้เป็นสิ่งที่ทุกคนรู้กันดี อุบัติเหตุที่ทุกคนไม่มีวันลืม        ฟาร์เซียร์ ถึงกับหายใจติดขัดเมื่อนึกถึงเรื่องนั้น แล้วจู่ๆภาพคนที่รักสุดหัวใจก็แล่นเข้ามาในหัว คนที่รักสุดหัวใจแต่ไม่มีวันได้กลับมา...        “ฉัน ขอทำงานกับทีมเดิมนั้นแหละค่ะ แต่ขอคนเพิ่มไว้ซักหน่อยก็ดี ท่านหัวหน้าจะส่งทีมอื่นมาช่วยก็ได้นะคะ ฉันไม่มีปัญหา ทีมพร้อมเมื่อไหร่ฉันพร้อมเริ่มงานเมื่อนั้น”        “ดีมาก ผมขอให้ทุกคนระวังตัวให้มากที่สุด ทีมคุณโบนส์ตามไปสมทบทีมคุณแชมเบลล์ด้วยนะครับ จบการประชุม”        เมื่อหัวหน้าเอ่ยจบการประชุม ทุกคนลุกขึ้นทำความเคารพพร้อมกับเดินออกจากห้องและปรึกษากันไปด้วยตลอกทาง          “พวก เราจะไปญี่ปุ่นกัน มีงานใหญ่ ข้อมูลทั้งหมดอยู่ในแฟ้มแล้ว ใครที่มีงานค้างอยู่ขอให้มอบงานนั้นให้กับส่วนกลาง เดียวทางนั้นจะจัดการต่อเอง เตรียมตัวให้พร้อม พรุ่งนี้เราจะบินไปญี่ปุ่นกัน”        ฟาร์เซียร์ประกาศต่อลูกทีมที่อายุมากกว่าเธอ ทุกคนตกใจกับระยะเวลาเตรียมตัวที่สั้นและงานที่ต้องเดินทางไกล        “ทำไมฉุกละหุกแบบนี้ละ แล้วต้องบินไปไกลถึงญี่ปุ่นเลยหรอ”        ลูก ทีมคนนึงพูดขึ้น ถึงพวกเขาจะพูดภาษาญี่ปุ่นได้ เพราะฟาร์เซียร์เป็นคนสอน แต่ก็ใช่ว่าจะก่งกาจอะไร ทุกคนเลยค่อนข้างที่จะกังวลเรื่องนี้กันมาก        “ใช่ งานนี้เร่งมาก และเราจะบินไปญี่ปุ่นกัน”
 

 

 
 
 
(รีไรท์ใหม่ค่ะ)
 
พระเอกจะออกมาตอนหน้านะคะ ^^
เรื่องนี้พล็อตอาจจะดูโอเวอร์ไปสักหน่อย FBIอะไรจะบินไปทำงานญี่ปุ่น นางเอกอายุแค่23ได้เป็นหัวหน้าทีมแล้ว แต่อยากให้ลองอ่านดูสักพักค่ะ รับรองทุกอย่างจะมีเหตุผลของมันรองรับอยู่แน่นอน ^^
 
contact me!
Twitter :: narami_nara