จังหวะแห่งรัก

       หลังจากซื้อของเสร็จเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็เดินทางมาสู่สนามบินเพื่อจะกลับสู่ประเทศไทย  "นี้จ้ะ ตั๋วเครื่องบินของแต่ล่ะคน"พี่สมชายเอาตั๋วเครื่องบินมาให้ อีกประมาณ10นาทีจะถึงสนามบิน  
 ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
 "เฮ้อ...เมื่อยจังเลย นั่งมาตั้ง5ชั่วโมงน่ะ"มิโกะพูดพร้อมบิดขี้เกียจ  "เอาล่ะ เดียวเราต้องเจอแฟนคลับก่อนออกจากสนามบินนะรู้รึเปล่า เอ้อ! ยูอิเป็นอะไรรึเปล่าจ้ะ เห็นนั่งนิ่งไม่พูดไม่จามาตั้งแต่ ที่คุณบุรินฑ์พาไปดูของฝากนะ"พี่สมชายถาม ขณะที่ยูอิยื่มเหม่อลอยไปไหนต่อไหน
  "ถูกเอาของรักไป"ฮะนะพูดขณะมองหน้าไปทางอื่น
  "เอาของรักไป อะไรหรือจ้ะ หรือว่า...."พี่สมชายมองยูอิพร้อมทำตาเจ้าเลห์
  "เอ่อ คือ ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่ดุไปนิดหน่อยตอนที่ไปดูของฝากนะครับ"คุณอัณบอก พร้อมกกับมองหน้ายูอิเพื่อเป็นการบอกให้ตามน้ำไปก่อน
   "ค่ะ"   เมื่อเรากลับมาถึงหอพักของวงเรียนร้อยแล้ว ทุกคนต่างอาบน้ำ และนอนเพื่อพบวันใหม่
 เช้าวันใหม่ัอันสดใส 
    สี่สาวต่างไปทำหน้าที่ของตนเอง ฮะนะกับมิโกะ ไปดูแลร้าน เครื่องสำอาง ที่4สาวต่างเ็ป็นเจ้าของ
 เนโอะ กลับไปหาพ่อกับแม่ที่ต่างจังหวัด กว่าจะกลับมา ก็ประมาณ3วันได้  เหลือแค่ฉันคนเดียว เห้อ...
    "สวัสดีครับ"เสียงที่ดังมาจากประตูห้องนอนคือนายอัณ
    "เฮ้ย!! ตกใจหมดเลย ทำมั้ยจะมาไม่เคาะประตูห้องเลยรึไง"
    "เปล่า เคาะแล้วนะ แต่คุณไม่ได้ยินเอง"
    "ถอย ฉันจะไปข้างนอก"ว่าแล้วฉันก็ลุกออกจากโต็ะเครื่องแป้ง ที่เต็มไปด้วยเครื่องสำอางจากญี่ปุ่น
    "ไปไหน"
    "ไป...ทำธุระของฉันนะสิ"
    "เดียวไปส่ง" พูดจบปุ้ป ก็ออกตัวปั้ป เขาพาฉันขึ้นรถสปอตร์คันหรู ที่แพงเชียดฟ้า แล้วออกตัวไปยังถนนใหญ่
    "จะพาฉันไปไหนเนี่ย" 
    "ดูหนัง" ห้ะ!! ดูหนังหรอ มันนานมากแล้วนะที่ฉันไม่ได้ดูหนัง แต่ว่าไปดูก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ผ่อนคลายความเครียดได้บ้าง