ยอดนักสืบเชคกี้

 เวลา6โมงเช้าเครื่องบินที่เชคกี้โดยสารอยู่ก็ค่อยๆลงจอดที่สนามบินช้าๆเขางัวเงียตื่นขึ้นมาแล้วค่อยๆเดินลงจากสนามบินและรับสัมภาระจากเจ้าหน้าที่ก่อนขึ้นรถแท็กซี่ไปที่ปราสาททันทีบ้านเมืองแถวนี้ดูทันสมัยกว่าเมืองไทยมากแต่เชคกี้ก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะเขาเคยอยู่ที่ประเทศอังกฤษมาก่อนชายหนุ่มเดินทางไม่นานก็มาถึงปราสาทหลังใหญ่สีทองมีลายนกอินทรีสลักอยู่ทันทีที่เขาเปิดประตูก็พบพนักงานต้อนรับขอตรวจบัตร<นับจากนี้ไปเชคกี้และทุกคนจะพูดภาษาเยอรมันนะครับ>หลังจากเดินเข้าไปไม่นานเขาก็ต้องตกตะลึงเพราะความโอ่อ่าของมัน”พระเจ้า!ใหญ่กว่าหอนาฬิกาบิ๊กเบนอีกมั้งเนี่ย”เชคกี้อุทานออกมาพลางกวาดตามองไปทั่วบริเวณเมื่อเขาพบหญิงสาวที่คุ้นหน้าคุ้นตาก็ฉีกยิ้มกว้างพลางเดินเข้าไปหาเธอทันทีน้ำสะดุ้งโหยงรีบเดินหนีไแต่เขาไม่ยอมให้รอดไปได้อยู่แล้วชายหนุ่มอาศัยช่วงที่คนเยอะแอบเดินอ้อมไปดักหน้าหญิงสาวน้ำตกใจมากเมื่อโดนเชคกี้รวบไปกอดจากทางด้านหลังใบหน้าแดงซ่าน”ปล่อยฉันนะเชคกี้นายจะทำอะไร” “แล้วเมื่อกี้ท่านสารวัตรเดินหนีผมทำไมล่ะครับ”ชายหนุ่มกล่าวยิ้มๆ”เกาะ…ก็ฉันจะเดินไปทางไหนมันก็เรื่องของฉันไม่ใช่หรือไง”น้ำตอบน้ำเสียงตะกุกตะกักใบหน้าแดงแปร๊ดแต่ก่อนที่เขาจะได้กล่าวอะไรต่อกลับได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้น  “ปัง!” ”อ๊าก!”  เชคกี้พอคาดเดาออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เขาไม่รู้ว่าตำแหน่งของปืนอยู่ที่ไหนกันแน่”ทุกคนระวังค่ะมีปืนพกอยู่บริเวณแสงสปอดไลต์!”เสียงผู้หญิงดังขึ้นเขารีบวิ่งไปที่ต้นเสียงทันทีเชคกี้พบท่านประธานของงานเลี้ยงนอนล้มอยู่ชายหนุ่มมองเพียงแวบเดียวก็รู้แล้วว่าเสียชีวิตเนื่องจากกระสุนทะลุกะโหลกและสมองเลยเหล่าแขกผู้มีเกียรติพยายามจะเดินเข้าไปดูศพแต่เชคกี้กลับตะโกนขึ้นมาก่อนว่า”ห้ามใครแตะต้องศพแม้แต่คนเดียวถอยไปไกลๆ”แขกคนหนึ่งแสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา”นายเป็นใครกันถึงกล้ามาห้ามพวกเรา”“ผมเชคกี้ สก็อตชัดหรือยัง”ทุกคนนอกจากน้ำถึงกับตะลึงยืนกินใบ้กันหมดเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครน้ำเดินเข้ามากระซิบชายหนุ่มว่า”ว่าไงรู้ตัวคนร้ายหรือยัง” “แน่นอนรวมทั้งหลักฐานด้วย”เชคกี้อมยิ้มนิดๆเธอถึงกับตะลึงไม่นึกว่าเชคกี้จะรู้ตัวคนร้ายตั้งแต่ที่พบศพเลย”น..นายรู้ได้ยังไง”“ไว้เฉลยทีหลังนะจ๊ะคนสวย” “ไอ้บ้า!”น้ำทุบใส่ต้นแขนชายหนุ่มจนเขาร้องโอดโอย”น่าท่านสารวัตรงั้นผมขอไขคดีเลยนะ” “ตามใจ!”หญิงสาวกระแทกเสียงใส่เชคกี้หัวเราะเขากวาดตามองทุกคนที่อยู่ในงาน”ชายหนุ่มถือไมค์แล้วจึงพูดเพื่อให้ทุกคนได้ยินว่า”ทุกท่านครับผมรู้ตัวคนร้ายแล้วครับโปรดอยู่ในความสงบด้วยครับ”ผู้คนต่างมองเขาเป็นตาเดียวเชคกี้ปรายตาคมกริบไปมองรองประธานสาวหรือพูดง่ายๆภรรยาของผู้ตายนั่นเองชายหนุ่มกล่าวเสียงเย็นยะเยือกว่า”คุณคือคนที่ตะโกนบอกตำแหน่งปืนใช่ไหมครับ” ท่านรองประธานเหงื่อตกก่อนจะกล่าวว่า”ช..ใช่ค่ะ”“แล้วทำไมคุณถึงรู้ตำแหน่งของปืนได้ล่ะครับ” รองประธานหน้าซีดตวาดว่า”คุณสงสัยฉันเหรอคะเพราะฉันบังเอิญเห็นมันต่างหาก” “โอเคครับถึงแม้โอกาสเห็นทันจะน้อยมากผมก็จะเชื่อคุณงั้นขออีกคำถามนะครับทำไมคุณถึงรู้ว่าปืนที่เจาะศรีษะท่านประธานคือปืนพกล่ะครับ”เชคกี้กล่าวยิ้มๆรองประธานหน้าซีดไม่รู้จะตอบอย่างไรดีชายหนุ่มเห็นดังนั้นจึงพูดต่อว่า”เพราะคุณเป็นคนเอาปืนไปผูกสินะครับคาดว่าปืนนั้นต้องใช้รีโมทกดมันถึงจะทำงานและแน่นอนรีโมทอันนั้นน่ะคุณคงจะโยนทิ้งไปแล้วเเละเพื่อความไม่ประมาทคุณจึงใส่ถุงมือหยิบปืนกับรีโมทด้วยใช่ไหมดังนั้นคงจะไม่มีรอยนิ้วมืออีกแล้วคนทั่วไปคงคิดเช่นนั้นแต่ผมกลับคิดว่าถ่านไฟสำหรับรีโมทหรือแม็คสำหรับใส่ลูกกระสุนที่อยู่ในปืน…”เมื่อเชคกี้กล่าวถึงตรงนี้ท่านรองก็ถึงกับหน้าถอดสีทรุดลงกับพื้นทันทีชายหนุ่มมองเธอด้วยสีหน้าเวทนาก่อนจะกล่าวต่อว่า”ใช่แล้วครับแม็คปืนและถ่านไฟฉายมีรอยนิ้วมือของคุณติดอยู่”เสียงของเชคกี้ดังก้องไปทั่วพร้อมๆกับเสียงร้องให้ของท่านรองประธานเหตุจูงใจก็คือถูกสามีนอกใจเธอจึงคิดแผนฆาตกรรมครั้งนี้ขึ้นผ่านไปอีกหลายสัปดาห์ในที่สุดชายหนุ่มยอดนักสืบและหญิงสาวสารวัตรดีเด่นก็กลับเมืองไทยเมืองที่พวกเขารักที่สุดนั่นเอง……

                        จบบท3