Eve in Mystery book อีฟกับหนังสือแห่งความลึกลับ

 

ทั้งสามคนได้รู้จัก กับสมาชิกใหม่ที่มีชื่อว่า คิวเลอร์ ซาลาแมนเดอร์ หนุ่มที่ดูท่าทางลึกลับและเหมือนมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในตัวเขา..ทั้งสี่คนและคนในหมู่บ้านก็จะต้องเดินทางไปตามล่าหมาป่าที่คร่าชีิวิตคนในหมู่บ้านเเล้ว คนในหมู่้บ้าน รวมถึงทั้งสี่คน พากันเดินจากหมู่บ้าน ไปยังถ้ำที่อยู่ของหมาป่าที่อยู่บนเขา ท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บและหิมะขาวโพลนที่ตกลงมา จึงทำให้บรรยากาศดูไม่ค่อยดี และทำให้ทั้งสามคนกลัว ยกเว้นคิวเลอร์ ที่ยังคงทำตัวเป็นปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น          "ครึก ครึก ครึก" เสียงฝีเท้าของคนในหมู่บ้านและทั้งสี่     "นี่ นายไม่กลัวอะไรเลยหรอ?" บลูมเอ่ยถามคิวเลอร์     "เป็นเรื่องปกติ" คิวเลอร์     "ปกติ?" บลูม     "ไม่มีอะไรหรอก" คิวเลอร์  ตอนนี้ทั้งสี่คนและคนในหมู่บ้านก็ได้มาถึงถ้ำที่ซึ่งหมาป่าอาศัยอยู่เเล้ว ...แล้วทุกคนพากันเข้าไปในถ้ำทั้งสี่จะฆ่าหมาป่าได้หรือเปล่านะ?          "เกาะกลุ่มกันเข้าไว้นะพวกเรา บางทีหมา่ป่าอาจจะอยู่แถวนี้ก็ได้" เสียงของช่างตีเหล็กเดินไปทางไปทางซ้าย เมื่อรวมกับคนในหมู่บ้านที่เกาะกลุ่มกัน จึงทำให้ดูมีจำนวนมากกว่าเลยทีเดียวเชียว     "ฉันจะไปทางขวานะ!" เสียงของหนุ่มร่างสูงล่ำที่ดูท่าทางแข็งแรง     "อยากไปทางนั้น ก็ตามใจแกเถอะ!" ช่างตีเหล็กกล่าวอย่างไม่พอใจ     "แล้วเราจะไปทางไหนกันดีหล่ะ?" อีฟ     "ไปกับคนที่ดูแข็งแรงคนนั้นดีกว่า!" แอนโทนี่     "ฉันก็คิดว่าอย่างนั้นนะ!" บลูม     "เเล้วนายหล่ะ ว่าัยังไง คินเลอร์" อีฟถามคินเลอร์     "ถ้าพวกเธอไปทางไหน ฉันก็ไปทางนั้น" คินเลอร์ตอบอีฟด้วยเสียงเรียบ     "งั้นไปกันเถอะ เร็วเข้า!" บลูมแล้วทั้งสี่ก็ค่อยๆเดินเกาะกลุ่มไปกับหนุ่มร่างสูงคนนั้นโดยมีคนในหมู่บ้านค่อนข้างน้อย กว่าคนที่ไปทางซ้าย  หนุ่มร่างสูงล่ำคนนั้นถือคบเพลิงที่สามารถทำให้เรามองเห็นได้ เพลิงสีส้มเหลืองที่เป็นแสงสว่างนำทางกลุ่มคนอย่างพวกเรา.. แต่ถ้ามันเกิดดับขึ้นมาหล่ะ?           "ตึก ตึก ตึก ตึก" เสียงฝีเท้าของพวกเราทั้งหมดค่อยๆเดินไปตามเส้นทางในถ้ำ    ทางขวา หรือทางซ้ายก็ตาม ตอนนี้มีเพียงแต่ความตาย ที่จะต้องระวังเท่านั้น..และอีกไม่นาน มันก็จะเกิดขึ้นเเล้ว...        "พรึบ!" เสียงไฟของคบเพลิงที่ดับไปพร้อมกับความมืดมิด    ".!..!..!" คนในหมู่บ้านและทั้งสี่ต่างก็ตกใจเป็นอย่างมาก    "หงั่ก!..อ๊ากกกก!!" เสียงของหมาป่าที่จู่โจมใส่ผู้ชายคนนั้นที่อยู่ข้างหน้า    "ตึก!...แกร๊ก!" เสียงอะไรบางอย่างเสียงของคบเพลิงและไฟเช็กที่ตกลงมาโดยบังเอิญ ทำให้ตอนนี้มีแสงสว่างเพียงพอที่จะมองเห็นหมาป่าได้ชัดเจน ภาพที่อยู่เบื้องหน้าคือ หมาป่าฤดูหนาว ใบหน้าสีขาวและขนสีเทา ฟันของมันทำให้ดูน่ากลัวมากขึ้นเป็นสองเท่า..       "อย่าเข้ามานะ! ไอ่หมาป่า! ไม่งั้นฉันจะแทงแกตาย!" เสียงของผู้ชายผอมคนหนึ่งกล่าวขึ้น   "ฉึก!...หงั่ก!... อ๊ากกก!" เสียงร่ำร้องด้วยความเจ็บปวดของผู้ชายคนนั้นที่โยนหอกเข้าไปที่ตัวของหมาป่า แต่ไม่มีผลต่อหมาป่าตอนนี้เหลือเพียงคนในหมู่บ้านอีกสองคนและพวกเขาและเธอทั้งสี่         "ซืบ.." เสียงมีดสั้นที่บลูมพกติดตัวมา   "ชิ้ง.." เสียงคมดาบที่ถูกถอดออกมาจากปลอกของคิวเลอร์   "กรึก กรึก กรึก" เสียงของก้อนหินที่อีฟและแอนโทนี่เอื้อมลงไปเก็บ   "เตรียมพร้อมนะ!" เสียงของคุณลุงหัวล้านที่ถือกระบองไม้ขนาดยาว   "พร้อม!" เสียงของพวกเราทั้งสี่คน   "ตึก ตึก ตึก!" เสียงของคนในหมู่บ้านอีกหนึ่งคนที่วิ่งหนีออกจากถ้ำ   "แห่!...กรึกๆๆๆ" เสียงขู่และฝีเท้าของหมาป่าสีเทาเคลื่อนตัวมาอย่างรวดเร็ว   "ย๊ากกก!.." เสียงของคุณลุงหัวล้านและบลูมวิ่งเข้าไปที่หมาป่า และคิวเลอร์ที่เดินเข้าไป   "ฉึก!..ปึก..เฉือก!..." เสียงของมีดสั้น ดาบยาว กระบองไม้ยาว ของบลูมคิวเลอร์ และคุณลุงหัวล้าน   "ตึกๆๆๆๆ" เสียงของก้อนหินที่อีฟและแอนโทนี่ขว้างออกไป   "โฮกกกกกก!" เสียงของหมาป่าที่ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด      "เย่ เย่ เย่ เราฆ่าหมาป่าตัวนั้นไ้ด้เเล้ว!" เสียงของฉันและแอนโทนี่ตะโกนด้วยความดีใจ   "หึหึ.." เสียงของคิวเลอร์ที่หัวเราะด้วยความเยือกเย็น   ":)" รอยิ้มของบลูมและคุณลุงหัวล้าน   "คิวเลอร์ นายช่วยตัดอุ้งเท้าหมาป่าได้ไหม" บลูมถาม   "ได้....ฉึก!" เสียงของคิวเลอร์ตามมาด้วยเสียงดาบที่ตัดอุ้งเท้าหมาป่า   "เราได้ของมาชิ้นหนึ่งเเล้วสินะ!" เสียงของอีฟ   "งั้นพวกเรา กลับกันเถอะ!" แอนโทนี่เอ่ยขึ้น   แล้วพวกเราทั้งสี่รวมถึงคนในหมู่บ้านอีกหนึ่งคนก็พากันเดินกลับหมู่บ้าน แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ออกจากถ้ำ ตอนนี้ทั้งสี่รวมอีกหนึ่งก็สงสัยว่า คนที่ไปทางขวามือหายไปไหนกันหมด พวกเราทั้งสี่และอีกหนึ่งจึงพากันเลี้ยวซ้ายไปดูกลุ่มคนในหมู่บ้านเหล่านั้น ก็พบเจอคนในหมู่บ้านพอดี แต่ลดลงไปมาก          "แล้วคนที่เหลือหล่ะ ไปไหนหมด?" คุณลุงหัวล้านเอ่ยขึ้น   "ตายเเล้ว..เขาถูกหมาป่าฆ่าตายเเล้ว" ช่างตีเหล็ก   "ไม่! เเล้วลูกข้าหล่ะ?!" คุณลุงหัวล้าน   "ตายเเล้ว!" ช่างตีเหล็กเอ่ยด้วยความสลดใจ   "ไม่จริง!" คุณลุงหัวล้านตะโกนไปทั่วถ้ำ   "เสียใจด้วยนะคะ" บลูมปลอบใจเเล้วพวกเราก็เดินไปเพื่อจะกลับบ้าน เดินไปตามเส้นทาง ที่จะนำพาไปยงหมู่บ้าน หลายๆุคนพาความโศกเศร้ากลับมาด้วย ท่ามกลางหิมะที่ตกลงมา มันทำให้ความเศร้าสลดเพิ่มขึ้นมาก..เมื่อพวกเราทั้งหมดเดินทางกลับมาที่หมู่บ้าน และหนุ่มสาวเด็กๆอีกหลายคนที่ฟังเรื่องนี้ ต่างก็เสียใจเป็นอย่างมาก  หลายๆคนพากันกลับขึ้นไปเอาศพที่อยู่ในถ้ำนั้น ลงมาฝังในหมู่บ้านและ    "ฮืออ..ลูกแม่ ไม่น่าจากไปเลย!" เสียงของคุณแม่ท่านหนึ่ง  "ฮืออออ" และเสียงของใครอีกหลายคนเเล้วใครคือผู้ที่ถูกเลือกอีกหนึ่งคนกันนะ?  "แหม่..คือใครกันนะ คือใครกัน?" แอนโทนี่เอ่ยขึ้นเมื่ออยู่ในบ้านของคุณยายเกรนเจอร์  "ไม่รู้..." บลูม  "เเล้วเราจะไปหาคนนั้นไ้ด้จากไหนหล่ะ?" อีฟ  "อาจอยู่ในหมู่บ้านนี้ก็ได้.." คิวเลอร์  "....." พวกเราทั้งสี่คนต่างก็ครุ่นคิด ว่าใครคือผู้ที่ถูกเลือก